Omówię dziś trzy przypadki postaw, które można by określić jako zaklinanie rzeczywistości. Zacznę od postawy pewnej kobiety, albowiem kobiety należy puszczać przodem. Oto na fejsie wyświetlił mi się krótki filmik, w którym widać było Agatę Buzek bez gaci, w samej tylko koszuli, jak rozmawia z aktorem grającym złego, niemieckiego hrabiego w filmie „Kamerdyner”. I ten człowiek, bardzo sprawny warsztatowo, a to oznacza, że nie widać czy deklamowany tekst go brzydzi czy nie, rzekł do Agaty: co byś zrobiła, gdybyś mogła żyć na swoich tylko zasadach? Na co ona – jarałabym blanta i przyglądała się napalonemu nauczycielowi z technikum rolniczego. Scena ta pochodzi z filmu ( Boże zmiłuj się) Moje wspaniałe życie, a jej wymowa jest oczywista.

Nie ma ludzkiej siły, która by przekonała widza, że wszystkie filmy, w których występuje Agata Buzek, są zrobione po to właśnie, by ona mogła tam wypowiadać kwestie niegrzecznej dziewczynki, albo robić rzeczy, których w normalnym życiu większość dziewcząt i kobiet nie robi. Zwróćcie uwagę, że ja nie twierdzę iż tak jest, mówię tylko, że nie można się pozbyć tego wrażenia, tak jest ono natarczywe i tak silnie obecne w każdym filmie i w każdej scenie z Agatą Buzek. To oczywiście wywołuje odpowiedni efekt, czyli kobiety, które ukrywają jakieś deficyty mówią – wiesz, ta Agata wcale nie jest taka słaba aktorsko, ma w sobie coś, to nic, że nie jest ładna. Myślę, że efekt ten został zaplanowany i zrealizowano go z całą stanowczością i przekonaniem. Zapewne na życzenie samej Agaty, która ma jakieś ukryte przed oczami widza możliwości wpływania na producentów. Teraz rzeczywiście wykazałem złą wolę i zamiast zacząć się zastanawiać nad tym, czy czasem nie oczarował mnie nieoczywisty talent pani Agaty, zasugerowałem, że jej kariera to efekt politycznych uwikłań papy. Można się oczywiście z tą teorią nie zgadzać. Nie sposób jednak nie mrugnąć do kogoś, kto wyczuwa w grze Agaty Buzek ten magnetyzm pochodzący nie ze sposobu gry twarzą bynajmniej, ani nie ze sposobu układania ciała na wersalce. Wiele osób zgodzi się z moją opinią i tak, jak ja zauważy, że w przypadku Agaty Buzek rzeczywistość została zaklęta. Można oczywiście w tym miejscu zadać pytanie, ile zdolnych i pięknych aktorek, a także zdolnych i wcale nie pięknych, zostało utrąconych, po to, by można było wyeksponować postać pani Agaty. No, ale to jest przecież małostkowe i na tak postawione pytanie zawsze znajdzie się ktoś, kto odpowie – nie rozumiesz ekspresji.

Kolejną postawą, którą chciałbym tu omówić jest postawa Marianny Schreiber żony posła PiS, która wystąpiła w TOP MODEL, w upiornej zupełnie stylizacji, a wczoraj jeszcze pokazała się w programie Wojewódzkiego. W przeciwieństwie do Agaty Buzek, która jest osobą zdecydowaną, stanowczą i mało sobie robiącą wyrzutów, pani Marianna, to chodzący deficyt. Nie mam pojęcia dlaczego tak jest i dlaczego młoda i ładna kobieta musi bez przerwy udowadniać wszystkim, że jest atrakcyjna, ale jest to fakt. Jej udział w programie Wojewódzkiego był czymś doprawdy niezwykłym, a Wojewódzki wykazał się, jak na niego, wyjątkowym wprost taktem. To znaczy nie zniszczył jej całkowicie i nie skompromitował, licząc zapewne, że jeszcze mu się kiedyś przyda. Bo, albo się z tym Schreiberem rozwiedzie, albo pokaże cycki, albo w ogóle wyjdzie gdzieś goła i będzie można zrobić kolejny program. Większość czasu poświęcono nie na omawianie walorów intelektualnych i fizycznych pani Marianny, ale na kwestie dotyczące uczciwości jej męża. I tu Wojewódzki chciał wprost udowodnić, że poseł Schreiber jest nieuczciwy, bo nie chce aborcji, a sam Wojewódzki jest uczciwy, bo aborcji chce. I podobnej deklaracji oczekiwał od pani Marianny. Już nie pamiętam czy ona padła, albowiem całość występu została zdominowana przed odczytany na głos fragment wiersza Marianny Schreiber. Ona sama zaś odczytała fragment prozy Wojewódzkiego, sądząc naiwnie, że taki zabieg to coś w rodzaju braterstwa krwi i będzie miała od tej chwili w mediach wiernego przyjaciela Kubę. Cóż tu rzec...Może powiem coś takiego – nie należy wykluczać, że poseł Schreiber, Jarosław Kaczyński i Marianna, uknuli jakiś sprytny plan, żeby wciągnąć w pułapkę, a następnie skompromitować Wojewódzkiego. No, ale efekty tego obejrzymy dopiero później. Wiem, wiem, to niemożliwe. To tylko Marianna próbuje zaklinać rzeczywistość wystawiając na odstrzał swojego męża, który nie pojawia się w domu o tej porze, kiedy ona by chciała. Mistrzostwem świata było, kiedy Wojewódzki powiedział, że Marianna ciężko zgrzeszyła pisząc na twitterze do jakiejś działaczki LGBT, żeby wynosiła się z miasta ze swoją tęczową torebką. No, a przecież tęcza do symbol chrześcijański. Marianna nawet nie próbowała się przeciwstawić tym insynuacjom. Jej nowy przyjaciel Kuba, mógł być więc w pełni usatysfakcjonowany.

Na koniec zostawiłem sobie mężczyznę, którego postać jest szerzej nieznana. Za to znany jest jego ojciec. W pewnych kręgach uważany jest nawet za kogoś w rodzaju półboga. Chodzi mi o Grzegorza Rosińskiego, autora komiksów o Thorgalu. Chodzą słuchy, że wzorem Wiedźmina, Thorgal zostanie przerobiony na grę, a za tym, jak wiemy idą już naprawdę duże pieniądze. Na razie cały rynek komiksów w Polsce, jeśli nie liczyć kilku wydawnictw takich, jak moje, na przykład, podporządkowany jest obronie twierdzy, zbudowanej z wydawnictw Grzegorza Rosińskiego. Są one powielane, sprzedawane po horrendalnych cenach, albowiem stanowią pewną legendę. No, ale żeby legenda mogła się sprzedawać, jej cena musi być naprawdę wysoka, a całą rynkową massa tabulettae stanowić powinny mniej lub bardziej udane naśladownictwa mistrza. Sama zaś legenda powinna pozostawać poza zasięgiem portfela maluczkich. Takich rzeczy jednak w Polsce nie ma, albowiem obrońcy Grzegorza Rosińskiego, którzy uważają, że będą żyli z jego twórczości długo, długo po jego śmierci w ogóle nie rozumieją na czym polega sprzedaż wizerunków i z czego się bierze zysk przy tej sprzedaży. Ja zaś nie mam zamiaru im tego wyjaśniać.

O tym, że nie mają pojęcia i nie wiedzą, a także, że usiłują przeprowadzić na zawłaszczonym przez siebie rynku operację podobną do tej, jaką Agata Buzek przeprowadza w polskim filmie, poznajemy po takich oto dziełach https://www.laviemag.pl/to-nie-jest-higieniczna-sztuka/

Są to obrazy Piotra Rosińskiego, syna Grzegorza. I tu doprawdy nie wiadomo co rzec. Już lepsza jest Agata Buzek bez gaci i głupia Marianna na kozetce u Wojewódzkiego. Poziom bowiem tych aspiracji wymyka się wszelkim opisom. Widzimy jednak wyraźnie, że do zaklęcia tego kawałka rzeczywistości użyto formuł naprawdę wyszukanych.

Na dziś to tyle. Na Patronie umieściłem wczoraj nowy tekst

 

https://patronite.pl/Coryllus/posts?podglad-autora=

---

tagi: rynek  szaleństwo  rzeczywistość umowna  zaklęcia  pobożne życzenia  brak talentu 

	gabriel-maciejewski
	13 października 2021 09:42

18     2653    8 zaloguj sie by polubić