Dziś chciałbym napisać kilka słów o okolicznościach, w jakich przyszło nam działać i o szaleństwie, które się tu czasami wkrada i usiłuje niweczyć nasze wysiłki. Zacznę jednak od cytatu jaki przesłał mi dziś z rana jeden z czytelników. Cytat pochodzi z reportażu zamieszczonego w Codzienniku feministycznym i dotyczy niestosownych zachowań działaczy organizacji antyfaszystowskich wobec koleżanek redakcyjnych. Oto on:

 

Antonina: – Wojtek i Ben często podkreślali równość wszystkich członków kolektywu. Dlatego trudno było dostrzec, kto rzeczywiście ma władzę. Gdyby hierarchia była oficjalna, byłoby jasne, skąd się biorą pewne decyzje i jak reagować. Władza niejawna jest nieograniczona.

 

Całe szczęście w przypadku naszych portali hierarchia jest jawna i wiadomo skąd się biorą decyzje. Nie musimy się więc nad tymi kwestiami zastanawiać. Jasne jest także, że ośrodki decyzyjne, z definicji mają swoje ograniczenia. Ja na przykład muszę w tej chwili skończyć książkę, został mi jeden rozdział, ale nie mogę się z nim zmierzyć, bo nie dość, że powinienem przeczytać kawał tekstu, to jeszcze jakoś suspensowo się do niego odnieść. Jakby tego było mało, muszę wyprowadzić firmę z domu, bo oszaleję. Tak dłużej być nie może. Jesteśmy więc w trakcie poszukiwania lokalu w Grodzisku, a musi być to lokal dość szczególny. Jeśli mam dalej pisać muszę też zwalić większą część roboty administracyjnej na kogoś innego. I to się niebawem, mam nadzieję, ziści, a ja będę się już tylko zajmował pisaniem i promocją. W takich okolicznościach znajdujemy się w tej chwili, a ja się tym bardzo denerwuję, co pewnie znajduje odbicie w tekstach. Nie będę tego oceniał.

Lekko zaś nie będzie ponieważ misja nasza nie jest jawnie zdefiniowana. I nie może być jawnie zdefiniowana, albowiem konstruowaniem definicji zajmują się w Polsce siły z istoty na wrogie. My więc nie możemy tego robić. My się możemy co najwyżej zająć konstruowaniem faktów dokonanych i na tym musimy poprzestać. Z faktami zaś jest tak, że jeśli nie poprze się ich siłą, to łatwo je zignorować. I tak, czego dowiódł parasol pod dzisiejszym tekstem rotmistrza, ludzie uchodzący za mędrców są w istocie idiotami, ich misja zaś polega na tym właśnie, by skutecznie owych mędrców udawać. Odbywa się to przez używanie rzadkich i tajemniczych słów bez zrozumienia ich znaczenia istotnego, przez przykładanie tych słów do zjawisk, których one nie mogą opisać i publikowanie tych rzekomych przemyśleń w periodykach uchodzących za szczyt intelektualnego wyrafinowania. Jeśli ktoś chce tym praktykom przeciwstawić fakty, albo rzeczywiste przemyślenia jest w najlepszym razie ignorowany. I w tym miejscu dochodzimy do pułapki, jeśli bowiem nie chcemy uczestniczyć w słodkawym pierdzeniu a la Teologia Polityczna, to zostają nam już tylko praktyczne problemy dnia codziennego, a z tych najważniejsze jest rzecz jasna rzekome żydowskie odszkodowanie, wobec którego każdy powinien zająć stanowisko. Jeśli tego bowiem nie robi, traci zwyczajnie czas na głupstwa, nie zajmuje się poważnymi tematami, chce lekką stopą przejść przez codzienność naszej udręczonej ojczyzny, a w dodatku zachodzi obawa, że jest w zmowie z Żydami. Oczywiście każdy może na SN umieszczać teksty jakie chce, ja jednak powoli zbliżam się do rozwiązań organizacyjnych, które promować będą jedynie te teksty, która uznam za ważne. Upamiętnienie notowań giełdowych, cenne wskazówki dotyczące prowadzenia się dobrej zmiany obserwowanej z USA i temu podobne historie wylądują w koszu, albowiem ich celem nie jest to, co deklarują autorzy, ale takie sprofilowanie SN, by nadawała się ona do opisania językiem zrozumiałym przez macherów od rynku treści. Na razie bowiem te ćwoki nie kumają z tego co tu się dzieje nic. No to ja mam dla tych wszystkich osób, które nie dość, że próbują profilować SN w myśl nieznanych mi i niejawnych zasad, a do tego jeszcze roszczą sobie prawo do orzekania co jest, a co nie jest ważne w zarządzanym przeze mnie obszarze, złą wiadomość. Brzmi ona – a gówno….I mam nadzieję, że jest tak prosta i klarowna iż nie potrzebują oni dodatkowych gloss by ją zrozumieć. Tak się bowiem składa, że w niełatwej grze, której nazwa brzmi – zjeść ciastko i mieć ciastko – zbliżam się już do mistrzostwa okręgu. I potrafię już na przykład mieć kwartalnik, a jednocześnie mieć dwumiesięcznik, a także mieć sklep detaliczny posiadając jednocześnie hurtownię. Że o byciu autorem i wydawcą jednocześnie nie wspomnę. Myślę więc, że uda mi się zachować pluralizm dyskusji oraz wolność słowa na SN, usuwając stąd jednocześnie tych, którym się zdaje, że trolling to podnoszenie jakości debaty. Wypracowane zaś przez jakichś nierozpoznanych trepów kalki i schematy przeznaczone dla Międlara i jemu podobnych to żywe i potrzebne głosy, bez których dyskurs publiczny w ogóle nie jest możliwy. Informuję też wszystkich zawczasu, że wobec zdefiniowanych na początku ograniczeń władzy jawnej, odwołań od moich decyzji nie będzie. Odwoływać się można jedynie od decyzji władzy tajnej, ale jest to bardzo ryzykowne i niebezpieczne, bo nie wiadomo w jakim kierunku pójdą decyzje odwoławcze. I miast polepszyć swoją sytuację, można ją znacznie pogorszyć. Nie jest to jednak nasz problem.

Bardzo dziękuję wszystkim tym autorom, którzy przyczyniają się do pogłębienia jakości dyskusji w naszym portalu, tym wszystkim, którzy starają się by był on lepszy, bardziej klarowny, ciekawszy i bardziej dynamiczny, a także mniej kokieteryjny i mniej agresywny niż inne, podobne portale. Po niemal dziewięciu latach pracy w tym miejscu, po dziewięciu latach pisania bloga dzień w dzień, mogę powiedzieć jedno – żadne gwałtowne sukcesy nie istnieją, to są mrzonki. Nie istnieją też na stałe przywiązani czytelnicy. Można ich oczywiście przywiązać na długo, a nawet na bardzo długo, ale na stałe nie można. Budowaniem takich złudzeń zajmują się oczywiście stosowni ludzie zarządzający rynkiem treści. Metoda zaś na przedłużanie złudzeń dotyczących obecności czytelników i popularności w ogóle jest prosta – trzeba stosować końskie dawki emocji i serię prostych recept, a jeśli to nie pomaga wprowadzić na scenę różne charyzmatyczne postaci zwracające na siebie uwagę. To się wszystko rozgrywa przed naszymi oczami, ale nie może być naszym udziałem, bo o co innego nam chodzi. O to mianowicie, by po naszej śmierci ludzie eksplorowali treści tego portalu, tych blogów i wydawnictw, a także mechanizmów sprzedaży zastosowanych w naszej dystrybucji i nie mogli się nadziwić, jak to wszystko było możliwe. Chodzi o to, by oceniając naszą pracę i nas samych byli jak małe czarne szczury biegające po ruinach starych zamków.

 

Zapraszam na portal www.prawygornyrog.pl gdzie umieszczę dziś nowe nagrania z ostatniej konferencji o Piłsudskim.

---

tagi: szkoła nawigatorów  misja  sukces  trolling 

	gabriel-maciejewski
	16 maja 2018 09:03

32     4045    18 zaloguj sie by polubić