Czym jest narracja romantyczna, każdy mniej więcej wie. Nie każdy jednak rozpoznaje sławnych ludzi z Kotliny Kłodzkiej, którzy – wszyscy jak jeden – są jej zaprzeczeniem. Zaznaczę od razu, że ja bardzo lubię Kotlinę Kłodzką, przez parę lat, rok w rok, jeździłem do Jugowa, gdzie w miejscowym nadleśnictwie wynajmowałem apartament. Wtedy też dowiedziałem się o jednym z najsławniejszych ludzi pochodzących z Kotliny. Jego sprawa wypłynęła bowiem w tym momencie, kiedy akurat tam byłem. Nie pamiętam nazwiska tego człowieka, ale nie jest ono aż tak bardzo istotne. Okazało się, że w kościołach położonych w miejscowościach wokół Przełęczy Jugowskiej, ktoś dokonał szeregu włamań i zuchwałych kradzieży rzeźb sakralnych. To się dziś wydaje nie do uwierzenia, albowiem rynek zmienił się tak bardzo, że z południowych Niemiec i Austrii przywozi się do Polski sakralne rzeźby z XVII i XVIII wieku i sprzedaje w cenie mebli. No, ale dekadę temu było inaczej. Sprawcę schwytano i okazało się, że on się ukrywał w Jugowie, a był sławny z tego, że ukradł, połamał i przetopił sarkofag św. Wojciecha z katedry gnieźnieńskiej. To było coś absolutnie wyjątkowego, wymiar tego czynu. Ponieważ doszło do tego za schyłkowej komuny, nikt, a najmniej chyba historycy sztuki się tym faktem nie przejął. Pan ten odsiedział swoje i, jak to nieraz mówią, odkupił swoje winy. Wrócił w rodzinne pielesze i tam go chyba odnalazło przeznaczenie, czyli zleceniodawcy z dawnych lat, którzy podsunęli mu nową robotę. Niestety wpadł.

Wczoraj dowiedziałem się o istnieniu kolejnej sławnej osoby pochodzącej z Kotliny Kłodzkiej. Chodzi mianowicie o aktorkę, panią Dagmarę Kaźmierską, która ma w pewnej stacji autorski program zatytułowany „Królowe życia”. Pani Dagmara wygląda i zachowuje się, co stwierdziłem po pobieżnym przejrzeniu nagrań z jej udziałem, jak spełnienie najskrytszych marzeń tego pana co sarkofag przetopił, połamawszy go uprzednio. Jest kobietą szykowną, ambitną, dynamiczną i wielu może się podobać. Otacza się też gustownymi przedmiotami i dyskretnym zbytkiem. Gazety jednak pisały o niej brzydko, że wróciwszy z USA, założyła w Szalejowie, całkiem niedaleko od Jugowa, agencję towarzyską o nazwie Heidi. Posadzili ją za to do więzienia, co bardzo przeżyła, albowiem na wolności pozostawiła ośmioletniego synka Conana. Dziś, jak twierdzą wielbiciele pani Dagmary, odkupiła swoje winy, ma autorski program w telewizji, jest rozpoznawalna i robi karierę. Na sukces zaś, jak wiemy, nigdy nie jest za późno. Ostatnio dostała propozycję od Patryka Vegi i zagra w jego najnowszym filmie Pitbull VI, a może w jakimś innym, nie pamiętam.

Kolejną sławną osobą pochodzącą z Kotliny Kłodzkiej jest Olga Tokarczuk. Ja pisałem o niej już wielokrotnie i wielokrotnie opowiadałem tę samą anegdotę, ale nie mogę się powstrzymać przed jej powtórzeniem. Oto pani Olga, posiadaczka kawałka lasu i łąki na Przełęczy Jugowskiej, postanowiła założyć uprawę leśną. Musiała się w tym celu skonsultować z miejscowymi leśnikami, którzy wyjaśnili jej, że bez zabiegów pielęgnacyjnych, tak mechanicznych, jak i chemicznych, jej uprawa, składająca się z monokultury świerkowej, umrze. Pani Olga jednak postanowiła przeprowadzić śmiały eksperyment. Zamiast do wykaszania chwastów spomiędzy jednorocznych świerków, wynająć tego pana co się ukrywał, po wyjściu z więzienia, a wcześniej przetopił sarkofag, albo bezrobotne chwilowo dziewczyny z agencji Heidi w pobliskim Szalejowie, wpuściła na tę uprawę kozy. Niewielkie stadko. Miał to być eksperyment ekologiczny. Niestety nie powiódł się, albowiem kozy nie zrozumiały wcale intencji przyszłej noblistki i zeżarły wszystko jak leci, trzcinnik, bez czarny, co się tam rozkrzewił i te cenne świerki, która za lat kilkadziesiąt miały szumieć nad starym domem pisarki.

Olga Tokarczuk nie jest jedyną sławną pisarką pochodzącą z Kotliny. Z Wałbrzycha – ktoś powie, że miasto to nie leży w Kotlinie, no cóż, ale jest blisko – pochodzi bowiem Joanna Bator, która rozprawia się z polskimi demonami przeszłości i pewnie także będzie wpisana na listę kandydatek do Nobla. Szkoda przecież zmarnować tak istotny walor, jak pochodzenie z miejsca, która ewidentnie emanuje jakimiś fluidami i czyni ludzi wyjątkowymi i niepowtarzalnymi.

Z Nowej Rudy zaś, z samego środka Kotliny wyszła na świat Boży i umaiła go swoją osobą i osobowością Jaga Hupało, sławna na całą Polskę fryzjerka i stylistka, która, nie wiedzieć czemu, nie stylizuje pani Dagmary, ale Katarzynę Figurę, a do tego jeszcze Manuelę Gretkowską. Z tą ostatnią pisarką, założyła nawet swego czasu partię polityczną o nazwie „Partia kobiet” i wystylizowała wszystkie tej partii członkinie. Niestety nie wiem na kogo, bo za słabo się tym interesowałem. Miejmy nadzieję, że nie na dziewczyny z agencji Heidi w Szalejowie.

I teraz kwestia najistotniejsza: co to wszystko ma wspólnego z narracją romantyczną? Tak jak napisałem, wymienione osoby swoją dojrzałą, poważną, światłą i atrakcyjną dla prawie wszystkich postawą, negują narrację romantyczną. Ta zaś, ma być w dzisiejszym świecie wyróżnikiem osób, które są poza sferą sukcesu, nawet jeśliby ten sukces wiązał się z jakimiś winami, które potem trzeba odkupić. Chodzi o to, że narracja romantyczna jest dla frajerów. No, ale z jakichś powodów ona musi być w ofercie. Te powody są aż nadto wyraźne. Życie jakie prowadzi pani Dagmara i Jaga Hupało, nie jest dla wszystkich, to jasne. Każdy jednak musi się, w świecie pełnym mediów, karmić jakimiś gawędami i kreować jakieś postawy. I dlatego właśnie prezes Kurski wziął na siebie ten ciężki obowiązek, jakim jest uatrakcyjnienie, upadającej już i wcale niemodnej narracji romantycznej i wciśnięcie jej w tak zwany brzuch ludziom, który lubią politykę i wierzą w PiS oraz Polskę sprawiedliwą. Prezes Kurski zakupił do telewizji dwa ukraińskie seriale o miłości, współfinansował polskie filmy patriotyczne i robił inne jeszcze rzeczy, na które ten pan, co przetopił sarkofag, nawet by nie spojrzał. Wszystko dla naszego dobra, żebyśmy mieli dostęp do szerokiej oferty i mogli sobie z wybrać co lubimy. Oferta jest więc taka: sarkofag św. Wojciecha, agencja w Szalejowie, prowadź swój pług przez kości umarłych, Conan Barbarzyńca, kabaret metafizyczny, stylizacja fryzur, szarża pod Rokitną, Pitbull, kobiety mafii, tarnowskie więzienie. Dla każdego coś miłego. I dla duszy i dla ciała. I wcale nie musimy się kłócić, ani niepotrzebnie krzyczeć, każdy znajdzie w ofercie coś dla siebie.

Pojawiła się tu wczoraj taka oto kwestia – dlaczego ja, który zacząłem swoją przygodę od napisania 70 niemal historii o bohaterach, odszedłem od tej formuły i zająłem się krytyką postaw romantycznych. Otóż dlatego, że mam 100 procent pewności iż nie są one tym czym się wydają. To znaczy mam na myśli warstwę redakcyjną i intencję z jaką się je promuje. Śmierć na polu bitwy czy w więzieniu, jest bowiem faktem i zmienić tego nie można. Pokusa jednak, by owo zdarzenie podrasować w duchu romantycznym, rozumianym tak, jak pojmuje go Pawlicki, Kurski i Łysiak, jest przemożna i na taką redakcję zawsze znajdą się budżety. Na inną nie, ale na taką zawsze. O innej nie można nawet pomyśleć, bo Kurski, Pawlicki i Łysiak, w ogóle nie będą wiedzieli o co chodzi i ich rola, jakże przecież istotna dla kształtowania wyobraźni masowej zmaleje. Ktoś mógłby ich nawet wtedy, pomylić z panią Dagmarą, albo z tym bohaterem romantycznym, co połamał sarkofag.

No więc ja wysiadam z tego tramwaju z napisem Niepodległość i idę szukać kawałków po tym sarkofagu św. Wojciecha, może ten pan nie zebrał wszystkich i zostały jakieś okruchy.

A pierwszy tom Baśni polskich ciągle jest w sprzedaży, ale już niedługo.

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/basn-jak-niedzwiedz-polskie-historie-tom-1/

---

tagi: książki  propaganda  telewizja  media  oferta  narracja romantyczna  kotlina kłodzka 

	gabriel-maciejewski
	1 grudnia 2020 09:29

30     3196    14 zaloguj sie by polubić