Dziś będzie trochę oczywistości, a to z tego względu, że zjechał do magazynu nowy produkt, czyli książka Pawła Zycha pod tytułem Czasy Piastów.

Zacznę od takiej oto tezy – kultura jest jak współczesny sport – ciągle mają wygrywać ci sami. Do tego zasady przestały się liczyć, czyli kto w co gra i na jakim poziomie. To nie ma znaczenia, albowiem kultura jest pasem transmisyjnym dla propagandy, albo zabawą dla idiotów, jeśli akurat propaganda nie jest potrzebna.  

Wczoraj, dla przykładu, przez sieć przeleciała informacja, że pan Kramek oraz jego żona dostali jakieś 700 tysięcy do polskiego senatu na promocję kultury polskiej. Nie mam zamiaru komentować tu tego co robi pan Kramek, albowiem ma on carte blanche na wszystkie możliwe działania i na wiele uwag krytycznych reaguje pozwem. Obstawiam jednak, że nie potrafi narysować kotka. Z pisaniem też idzie mu średnio. Nie wiem więc jaki rodzaj kultury będzie promował, ale być może balet, albo coś, co znajduje się na styku wysokiej kultury i sportu, czyli łyżwiarstwo figurowe. No nic, czekajmy na wynik jego aktywności, ktoś nas o nim na pewno poinformuje.

Spróbujmy zmierzyć się z takim problemem – czy wizualizacje przeszłości w wykonaniu autorskim są w ogóle potrzebne. Zacznijmy od tego, że takiego pytania, nie postawiłby sobie nikt, kto dysponuje budżetem na jakieś działania kulturalne. Oczywiście, że są potrzebne, szczególnie w wykonaniu tych osób, które on sam wyznaczy do realizacji. Takie pytania możemy stawiać sobie my tutaj, bo jesteśmy świadomi czym jest jakość i uważamy, że wokół jakości powinny być ustawiane rankingi. Tak się nie dzieje, albowiem obszar zwany kulturą, służy do załatwiania różnych biznesów, których nie można załatwić w innych obszarach. No, ale czy to znaczy, że wszystko ma być tym zafajdane? Chyba tak. Innej odpowiedzi nie potrafię znaleźć. Myślę, że tak musi być, albowiem wtedy ci co nie potrafią rysować kotków mogliby się poczuć dotknięci. Tyle ważnych spraw mają na głowie, a tu im ktoś zawraca głowę, jakąś kulturą.

Poza tym jest AI, o czym więc gadać? Jak ktoś chce sobie coś zwizualizować, to AI mu to wygeneruje i będzie szczęśliwy. Po jaką cholerę się męczyć z jakimiś ilustratorami, technikami, wyobraźnią czy czymś podobnym? Kiedy to w ogóle nie jest zabawne?

Właśnie wpisałem w Groka żądanie by mi pokazał jak wyglądała bitwa pod Byczyną. Odmówił współpracy. Dał opis, ale obrazka nie wygenerował. Kazałem mu następnie, żeby pokazał mi, jak wyglądały kreteńskie kobiety w starożytności. Liczyłem, że mi te, znane z Knossos biusty pokaże, ale nie. Wypuścił jakieś smutne Żydówki na tle gaju oliwnego.

Tak więc sztuczna inteligencja jest nieco przereklamowana, a cel jej istnienia jest zapewne inny niż ten, na który wskazują wynalazcy tego cuda. Wbrew więc wszystkiemu, także poglądom urzędników, którzy uważają, że do wizualizacji historycznych nie potrzeba umiejętności rysowania kotka, wskazujemy jak jest naprawdę i postulujemy, by polska historia była pokazywana w kadrach wykonywanych przez różnych, zdolnych autorów. Jeśli już oczywiście państwo nasze nie może zrobić nic więcej ponad finansowanie pana Kramka i realizację seriali o prostytutkach z PPS. Jeśli urzędnicy nie potrafią nic innego, niech chociaż stworzą jakiś obszar, gdzie będzie można realizować takie projekty, a publiczność będzie mogła je oceniać. Z tym jak wiecie jest najgorzej. Mieliśmy kiedyś blogi i tam publiczność oceniała autorów. Zwykle nie tak, jak sobie tego życzyli politycy i dziennikarze. Bo dla nich było jasne, że w tej zabawie chodzi o to, by to jej twórcy zostali wytypowani na zwycięzców. Władza bowiem w Polsce składa się z niedocenianych frustratów, którzy szukają różnych spełnień.

Ta okoliczność jest bezlitośnie wykorzystywana zawsze, a nawet – rzekłbym – jest najważniejszym elementem polskiej historii, którą tak bardzo chcemy oglądać. Byle nam ją ktoś ładnie narysował.

No to Paweł Zych narysował. Mamy stustronicowy album, który jest oryginalnym, niepowtarzalnym formatem, nadającym się na produkt eksportowy. Takich produktów eksportowych w różnych formatach powinna być setka, następnie należałoby zatrudnić specjalistów od sprzedaży, którzy by je umieścili na rynkach krajów, gdzie Polska chce być obecna w obszarze kultury, oczywiście po przetłumaczeniu, jeśli ich walorem jest także tekst, a nie tylko ilustracja. Dlaczego nikt nie wpadnie na ten pomysł? Bo pracownicy ministerstwa kultury są przekonani, że to oni stanowią najważniejszy zasób kulturalny naszego kraju. I to ich należy pokazywać przede wszystkim na tle różnych instalacji rozsianych po Polsce.

Paweł w ciągu niedługiego czasu wyprodukował trzy albumy, opowiadające o istotnych momentach w historii. No, ale jak wiemy to co nazywane jest w Polsce historią, zasługiwałoby raczej na miano histerii. Praca Pawła zaś zachęca nas do tego, by histerię odrzucić. Także dlatego, że wybucha ona nie w tych momentach, kiedy byłaby potrzebna, ale w całkiem bezsensownych. Praca Pawła zachęca nas do spokojnych i rozważnych studiów nad przeszłością. My zaś jesteśmy przyzwyczajeni do odtwarzania momentów histerycznych. I tym się zajmują niektórzy autorzy, znani z popularyzowania historii, którzy także uprawiają pewien rodzaj wizualizacji. To znaczy przebierają się w kostiumy i próbują – bez zrozumienia – odtwarzać jakieś momenty z przeszłości. To jest dewastacja wszystkiego.

Jeśli chcemy rzeczywiście tej wizualizacji powinniśmy przede wszystkim zająć się promocją technik. Jak oczywiście już widzę reakcję Jacka Komudy na taki postulat. Czy kogoś zbliżonego doń mentalnie i ideowo. No, ale tak jest – jeśli chcecie wizualizacji przeszłości powinniście zająć się promocją technik, za pomocą których uzyska się odpowiedni i zadowalający efekt. Udowodnił to Jan Matejko, wskazując iż malarstwo olejne jest znakomitym sposobem, na opowiadanie o historii. Paweł Zych wskazuje na tę samą okoliczność, ale na inną technikę. Jego produkt jest skończony, trwały i wywołuje duże wrażenie. Czegóż więcej chcieć?

Tymczasem co robią tacy, na przykład, filmowcy? Pokazują gołe baby nad wodą. A IA nawet tego nie potrafi, o czym napisałem wyżej. Popularyzatorzy historii chcieliby bowiem trafić do młodzieży, a ta jak wiadomo żyje emocjami. Należy więc połączyć ważne momenty z przeszłości z tymi młodzieńczymi emocjami i gotowe. Aż dziwne, że do tej pory nikt nie wyprodukował pornosa z Piłsudskim.

Takie rzeczy nie działają. Po pierwsze dlatego, że popularyzacja historii adresowana jest do dorosłych, przeważnie już przez kogoś oszukanych ludzi, którzy chcą by im pewne sprawy wyjaśniono. To znaczy zwizualizowano. I tym się zajął w swoich albumach Paweł Zych.

Po drugie nie działają one, albowiem twórcy nie kierują się czystymi intencjami, a to znaczy nie myślą o propagowaniu treści i zyskach, ale o pozyskiwaniu pieniędzy z budżetu za zrobienie czegokolwiek. Na zasadzie – ciemny lud to kupi.

Twórcy działający na budżetach państwowych przystępują więc do pracy z przekonaniem, że: odbiorca jest idiotą i nic mu się nie należy, ich praca i tak nie zostanie doceniona, trzeba więc brać forsę i zwiewać. To są główne założenia polityki kulturalnej naszego państwa w praktyce.

Ani Paweł, ani żaden ze współpracujących z nami tutaj grafików nie działa w imieniu jakiegoś urzędu, czy instytucji. Ludzie ci wykonują swoją pracę z pasji, bo mają talent i są przekonani, że ten talent powinien dać im utrzymanie.

Tak bywa, ale prócz samej pracy, jaką wykonują trzeba jeszcze zrobić coś, co spowoduje, że publiczność dostrzeże ich dzieło. Z tym jest najtrudniej, albowiem aparat państwowy działa przeciwko takim jak oni. I to jest doprawdy niezwykłe.

Jak to celnie ujął tu niedawno ojciec dyrektor wszyscy ludzie, którzy w teorii powinni być poważni działają w myśl zasady – tylko szajba jest ciekawa. Wszyscy są także zdeprawowani. I w ten krąg deprawacji chcą wciągnąć także nas. Powtórzę więc jeszcze raz – żeby wizualizować historię, trzeba zacząć od promocji technik. To od razu bowiem wykluczy z tej gry oszustów.

No dobrze, wiemy że się tak nie stanie, a postulat ten pozostanie nie zrozumiały dla większości ludzi, którzy chcą oglądać jak Bolesław Chrobry gwałci księżniczkę z Kijowa na oczach swoich wojowników i zebranego ludu. Żeby oni chociaż coś takiego potrafili wygenerować? No, ale nie. Bo to by oznaczało, że ktoś inny ma główną rolę do odegrania. To znaczy ten Bolesław, a nie oni, ludzie pragnący uchodzić za wrażliwców, rozumiejących sztukę. Tak więc państwo ma taką ofertę kulturalną jaką ma.

My mamy inną. Dziś w sklepie basnjakniedzwiedz.pl premiera nowego albumu Pawła Zycha „Czasy Piastów”. Żeby nieco zachęcić wszystkich do zakupów, obniżam na czas majówki cenę książki „Pamiętniki czasów moich” Juliana Ursyna Niemcewicza.

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/czasy-piastow-tysiac-lat-temu-pawel-zych/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/pamietniki-czasow-moich-julian-ursyn-niemcewicz/

---

tagi: polityka  historia  państwo  kultura  piastowie  bolesław chrobry  paweł zych  wizualizacja 

	gabriel-maciejewski
	1 maja 2025 08:33

16     1509    13 zaloguj sie by polubić