Kiedy przekraczam próg salonu Empik, w głowie pojawiają mi się zawsze dwa wyrazy – na chama. Płoną one rozżarzonymi zgłoskami pod kopułą czaszki dopóki nie przekroczę progu salonu wychodząc z niego. Wtedy wszystko wraca do normy i mogę myśleć o innych rzeczach. Tak samo było dzisiaj. Już po wejściu do środka zauważyłem, że na stosie nieautoryzowanych autobiografii Kuby Wojewódzkiego (ach te błyskotliwe paradoksy) leży książka Remigiusza Mroza zatytułowana „O pisaniu na chłodno” (ach te błyskotliwe paradoksy). Remigiusz Mróz uczy w tej książce młodszych od siebie autorów trudnej sztuki pisania poczytnych książek. To jest moim zdaniem niezwykłe, ale nie wybiega poza schemat objęty wymienionymi w tytule wyrazami. Na chama….wszystko jest robione na chama. Pozostaje pytanie – dlaczego jest akceptowane? Otóż dlatego, że wbrew pozorom nikomu nie jest potrzebny wyrobiony czytelnik. On jest tylko figurą stylistyczną w kampaniach promocyjnych. W rzeczywistości nie istnieje i istnieć nie może. Tak zwane obycie z kulturą, umiejętność rozróżniania rzeczy poważnych od głupich, słabych od dobrych i pięknych od brzydkich jest wielką przeszkodą na drodze ku milionowym nakładom. Należy takie chętki i pragnienia zwalczać na chama, ale kłopot polega na tym, że nie może to być za bardzo widoczne. Do ukrywania chamstwa służą wspomniane tu błyskotliwe paradoksy – nieautoryzowana autobiografia, o pisaniu na chłodno w wykonaniu faceta nazwiskiem Mróz. Celem zaś głównym promocji i lansu takich autorów jak Wojewódzki i Mróz jest stworzenie nowego kanonu, kanonu chamstwa, chucpy i beznadziei. W sensie najprostszym, czyli takim, że jak się poprosi Mroza, żeby opowiedział żart to on się obrazi. Kanon jest potrzebny, bo bez tego nie będzie sprzedaży, złudzenie polega na tym, że neguje się rzeczywistość poza kanonem. My tutaj radzimy sobie wcale nieźle, ale dla każdego jest jasne, że moje nazwisko nigdy nie znajdzie się wikipedii, nie trafi do leksykonów pisarzy młodego i starszego pokolenia i w ogóle nie zostanie zanotowane przez strażników kanonu. Dlaczego? Ponieważ my tutaj nie zajmujemy się umacnianiem kanonu chamstwa, chucpy i beznadziei, ale sprawami o wiele ciekawszymi. Na przykład tłumaczymy pamiętniki dawno zapomnianych autorów i wyciągamy na ich podstawie wnioski całkowicie dla Wojewódzkiego i Mroza niezrozumiałe. My tutaj robimy prawdziwe czary i prawdziwe mary, a pozostaje po tym całkiem sporo namacalnych dowodów. W dodatku zarejestrowanych w sposób zapewniającym im trwanie. Czy zastanawialiście się kiedyś co stanie się ze zarchiwizowanymi programami Wojewódzkiego? Albo z książkami Mroza wydrukowanymi na papierze toaletowym? Co stanie się z całym salonem Empik, w którym książki ułożone są według spreparowanych przez nie wiadomo kogo segmentów? Ja się czasem zastanawiam i ogarnia mnie wtedy błogość. - Na chama – myślę – robią to na chama, ale jak mawiał mój ś.p tatko – cham na chamie zęby łamie. I to jest prawda przedwieczna, która się nie zmienia. Jak połamie, to po chamie….I tak będzie również tym razem.

Wojewódzki, Mróz i cała reszta, która legenduje się w książkach wyłożonych w najbardziej luksusowym salonie księgarskim kraju, to są postaci z legend świata nie istniejącego. Widzialnego jak najbardziej, ale nie istniejącego. Można rzec, że to jest standard odkąd wynaleziono media – legendy świata nieistniejącego rządzą. No tak, ale przy założeniu, że publiczność przejmuje się światem nieistniejącym i neguje ten realny. I tu ktoś się odezwie, że przecież tak jest i tego nie możemy zmienić. Oczywiście, że możemy, w dodatku bardzo prosto – nie naśladując chamów. Reszta zrobi się sama. To w zupełności wystarczy – nie naśladować chama. Na niego można co najwyżej krzywo spojrzeć. Nawet pluć nie trzeba. Kłopot ze światem nieistniejącym mogą mieć prawdziwi muzycy, którzy czują moc, a nie widzą publiczności, bo ona zwrócona jest ku legendom świata nieistniejącego, mogą ten kłopot mieć ludzie utalentowani aktorsko, ale nie pisarze, w dodatku tacy, którzy potrafią zorganizować dystrybucję. To są lęki poza nimi, a także poza nami. Poza mną – żeby było już najbardziej konkretnie.

Teraz kilka słów i walorach światów istniejącego i tego drugiego. Otóż jeden i drugi potrafi zanikać okresowo i materializować się w najmniej spodziewanych momentach. Teraz na przykład zanika świat autorytetów akademickich, czego same akademickie autorytety uporczywie nie chcą przyjąć do wiadomości. No, ale fakt pozostaje faktem – ten świat zanika. Świat pisarzy istnieje w głowach ich samych i w głowach oszukanych przez nich i ich wydawców czytelników. Dlatego też za żadne skarby nie można dopuścić do tego, by pisarze ze świata nieistniejącego zetknęli się w obecności publiczności z tymi drugimi. To byłby koniec. Macherom od rynku zależy na tym, by pisarze ze świata ułudy byli widoczni dla publiczności. Nie zależy im natomiast, by widoczni dla publiczności byli akademicy. Jeszcze mogliby przeszkodzi czytelnikom w spokojnym przeżuwaniu prozy Mroza. Proza Mroza – ach te błyskotliwe paradoksy….Akademicy mają zniknąć, po to by ich miejsce mogli zająć ludzie tacy jak Mróz, czyli posiadający w głowie wiedzę ze znakiem minus, wiedzę ujemną. Czy wobec tego akademicy powinni przestać pisać? Oczywiście, że nie, powinni zdwoić wysiłki i pisać więcej, a także zrobić wszystko, by ich książki trafiły do jak najszerszej grupy czytelników. I nie naśladować przy tym chamów. Tylko to jest dla nich ratunkiem, system bowiem, w który ich wtłoczono ma szczery zamiar zutylizować wszystkich i przerobić ich na szarą masę. Tak się jednak składa, że kiedy jeden ze światów zanika i przestaje być widoczny w pewnym obszarze, staje się widoczny w innym. W takim na przykład, w którym nie widzą go ani Wojewódzki, ani Mróz, ani nawet minister Gowin czy też szef główny hurtowni Azymut dystrybuującej książki po całym kraju. A tak, są takie obszary i ja się właśnie szykuję do absolutnego zarządzania jednym z nich. Niewielkim, ale sądzę że wystarczającym, by dostarczyć wszystkim tu obecnym dużą dawkę wrażeń i wzruszeń.

Niestety upadły wczoraj negocjacje z pałacami, w których planowałem zorganizowanie letniej i jesiennej konferencji, a to ze względu na nie dające się zaakceptować ceny. No, ale mam inne propozycje, którymi podzielę się z Wami po nowym roku. Myślę, że są ciekawe. Próbowałem też dowiedzieć się jak wygląda sytuacja w niektórych, interesujących mnie obiektach na ścianie wschodniej, ale wygląda słabo. Weekendy są liczone w całości, nie można wynająć pokoju na dwie noce, trzeba na trzy, albo wręcz nie można wynająć obiektu na konferencję, bez zagwarantowania, że wszystkie pokoje zostaną zajęte. To nic, damy radę. Będzie dobrze.

 

Wyjeżdżam dziś na cały dzień. Zapraszam na stronę www.prawygornyrog.pl

---

tagi: sprzedaż  książka  empik  autorzy  akademia 

	gabriel-maciejewski
	22 grudnia 2018 07:58

33     3072    14 zaloguj sie by polubić