Ponieważ jestem na konfernecji, gdzie mam liczne obowiązki, tekstu dziś nie napiszę. Zostawię Wam kilka fragmentów książki Ojca Stanisława Kowalskiego. Powiem jeszcze tyle - pogoda jest marna, chyba pierwszy raz nam się taka trafiła. Miejsce jednak jest fantastyczne i niech żałują wszyscy ci, którzy nie zdecydowali się przyjechać. Część ekipy śpi w Rytwianach, ale wczoraj nas tu odwiedzili i siedzieliśmy przy stole do 23.00. Nie wiem czy gdzieś jeszcze trafią się tak komfortowe warunki.Mam na myśli bar z browarem i tak zwany całokształt. 

No, a teraz już podniosłe myśli Ojca Stanisława

Pierwsze czytanie ukazuje przyczynę wybrania narodu izraelskiego przez Boga. Nie była nią żadna ludzka zasługa. Przyczyna wybrania leży w miłości Bożej: Pan wybrał was i znalazł upodobanie w was //, ponieważ Pan was umiłował (Pwt).

Miłość Boga do narodu domaga się odpowiedzi ze strony ludzi: Uznaj więc, że Pan, Bóg twój, jest Bogiem, Bogiem wiernym, zachowującym przymierze i miłość do tysiącznego pokolenia względem

 

 

tych, którzy Go miłują i strzegą Jego praw //. Strzeż przeto poleceń, praw i nakazów, które Ja tobie polecam dzisiaj pełnić (Pwt).

Zatem miłość do Boga ma się przejawiać w przestrzeganiu Przykazań Bożych.

W Ewangelii Pan Jezus odkrywa tajemnicę swego Boskiego Serca, które jest ciche i pokorne. Podobnie jak w pierwszym czytaniu także i tutaj Bóg zaprasza ludzi do odpowiedzi na Bożą miłość, a sposobem ma być nauka, którą wyrażamy w modlitwie: Jezu cichy i pokornego Serca, uczyń serca nasze według Serca twego! Pan Jezus mówi: <Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie> (Mt).

Serce to nosi w sobie tajemnicę jedności Ojca z Synem, która jest objawiana temu, kto odpowiada na Bożą miłość i wtedy Pan Jezus zechce mu objawić ten wewnętrzny dialog w Bogu. Nie wynika to jednak z uprzednich zasług człowieka: <Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić> (Mt).

Właśnie to, że Bóg nas umiłował jako pierwszy, podkreśla św. Jan Apostoł w drugim czytaniu: W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy. // Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim (1 J).

Objawieniem Bożej miłości, największym objawieniem, jest sam Pan Jezus, Syn Boży. On jest całym objawieniem Bożym, jak podczas jednej z pielgrzymek do Ojczyzny, w kazaniu w jasnogórskiej kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej, powiedział św. Jan Paweł II. Święty Jan pisze: W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu (1 J).

Niech ta dzisiejsza uroczystość, dzięki łasce Bożej, rozpali nasze serca większą miłością do Serca Pana Jezusa, Serca otwartego dla nas przez ranę, którą uczyniliśmy Jemu naszymi grzechami.

 

Bóg jest wierny swoim obietnicom danym Abrahamowi i jego potomstwu nie ze względu na zasługi ludzi, lecz ze względu na siebie samego i ze względu na swoją miłość do ludzi. Jak Izaak nie był pierworodnym synem Abrahama, lecz był synem obiecanym przez Boga, tak i Jakub nie był synem pierworodnym Izaaka, lecz odziedziczył błogosławieństwo i obietnicę. Historia zbawienia to nie wymysł ludzki, lecz działanie Boga w historii ludzi.

Patriarchowie, w tym Izaak, starali się jak najdokładniej przekazać błogosławieństwo, lecz ostatecznie to Pan Bóg nad wszystkim czuwał i błogosławieństwo otrzymał Jakub mimo, ze według rachub ludzkich, nie jemu się ono należało: <Niechaj tobie Bóg użycza rosy z niebios i żyzności ziemi, obfitości zboża i moszczu winnego. Niechaj ci służą ludy i niech ci pokłon oddają narody. Bądź panem twoich braci i niech ci pokłon oddają synowie twej matki! Każdy, kto będzie ci złorzeczył, niech będzie przeklęty. Każdy, kto będzie cię błogosławił, niech będzie błogosławiony!> (Rdz).

W pierwszym czytaniu i w Ewangelii jest mowa o specjalnym posiłku, a nawet godach weselnych, co jest obrazem i figurą Eucharystii, w której uobecnia się w sposób sakramentalny Ofiara Pana Jezusa za zbawienie świata. To właśnie tą chwilą, tym dniem, radowali się Patriarchowie: Jezus im rzekł: <Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć> (Mt 9,15).

Człowiek dąży do dobra. Ma dążyć do Najwyższego Dobra, czyli do Pana Boga. Bez Bożej pomocy jest to niemożliwe. Człowiek bowiem, grzesząc, zwłaszcza ciężko, ponosi potrójne konsekwencje:

1. Traci łaskę uświęcającą.
2. W jego życiu rozszerza się nieporządek na tyle, na ile stał się nieposłuszny Bogu.
3. Obraża Boga.

Ponieważ te sprawy nie mogą być naprawione mocą natury ludzkiej, człowiekowi koniecznie potrzeba Bożej pomocy, by tenże człowiek:

 

 

1. 1. odzyskał łaskę uświęcającą,
   2. odzyskał porządek w każdym aspekcie życia, zwłaszcza duchowym,
   3. pojednał się z Bogiem

 

Józef egipski jest figurą Pana Jezusa. Bóg przez Józefa wybawia rodzinę Jakuba od śmierci głodowej. Pan Jezus zaś posyła apostołów początkowo do Reszty Izraela.

Józef sprzedaje zboże Egipcjanom i przybyszom z innych narodów. Pan Jezus zaś zakłada Kościół dla wszystkich narodów.

Zboże i chleb oznaczają też życie (por.: w języku polskim żyto). Pan Jezus zaś w Eucharystii karmi ludzi swoim Ciałem i Krwią na życie wieczne.

Na przełomie X i XI wieku Ojciec święty posyła do Polski

 

 

przynajmniej trzy grupy misyjne, których działalność kończy się śmiercią męczeńską z rąk przedstawicieli ludów, którym głosili Ewangelię słowem i przykładem życia. Lata męczeństwa: św. Wojciech - 997 rok, Pięciu Braci Polskich (dwóch Włochów, trzech Polaków) - 1003 rok, św. Brunon Bonifacy - 1008 rok.

Gdy był głód na całej ziemi, Józef otwierał wszystkie [spichlerze], w których było [zboże], i sprzedawał zboże Egipcjanom, w miarę jak w Egipcie głód stawał się coraz większy. Ze wszystkich krajów ludzie przybywali do Egiptu, by kupować zboże od Józefa, gdyż głód po całej ziemi się wzmagał. // Kiedy synowie Izraela przybyli wraz z innymi, którzy tam również się udawali, aby kupić zboża bo głód był w Kanaanie, Józef sprawował władzę w kraju i on to sprzedawał zboże wszystkim mieszkańcom tego kraju (Rdz).

Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania:

<Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: "Bliskie już jest królestwo niebieskie"> (Mt).

No i linki do nowości

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/mysli-z-kazan-brwinowskich-stanislaw-kowalski/

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/historia-kradziezy-wehikulu-niesmiertelnosci-jacek-drobny/

---

tagi: konferencja w kurozwękach  myśli z kazań brwinowskich 

	gabriel-maciejewski
	5 października 2024 07:18

0     694    8 zaloguj sie by polubić