Co jakiś czas powracamy tu do kwestii herezji, która jest zawsze tym samym – ogłupieniem mas służącym organizacji masowej i taniej produkcji. Herezja, żeby funkcjonować musi mieć pewną strukturę, a jej nieodłącznym i najważniejszym elementem są „doskonali”. Doskonali są doskonali i nie ma mowy, by przez sekundę nawet pomyśleli o tym, że ostatni będą pierwszymi. Oni mają być pierwszymi i to jest najważniejsza myśl tkwiąca w ich głowach. Nigdy się jej nie pozbędą, a to z tego względu, ze struktura herezji, w odróżnieniu od tego co obiecuje Ewangelia, jest jak najbardziej z tego świata. Kłopot jaki mamy z herezją polega na tym, że wszystkie jej opisy i interpretacje – a pisząc „herezja” mam na myśli zawsze średniowieczne herezje tkackie – mają charakter antykościelnej propagandy. Zostały zwykle wymyślone później, dla celów politycznych, bynajmniej nie doraźnych, ale wypływających z ciągle niezmiennej tradycji walki z Kościołem instytucjonalnym, mistycznym, hierarchicznym, każdym. W propagandzie ten najważniejsze miejsce zajmuje męczeństwo heretyków, którzy z jasnymi twarzami szli na stos i stamtąd byli, pardon, ciupasem, odstawiani prosto do nieba. Ta ich pewność siebie i sławne – Bóg rozpozna swoich – które miało paść z ust Arnauda Amaury w czasie kiedy płonęły pierwsze stosy w roku 1209 – stanowi fundament popularnych wyobrażeń na temat herezji. Pomijając już fałsz owego, zacytowanego tu zdania, zadziwiające jest to, że nikt nigdy nie zastanawiał się nad tym jak bardzo ogłupieni i zmanipulowani byli doskonali. Ja się tu dziś nie chcę zajmować historią, o której pisaliśmy tyle razy. Chcę jedynie wskazać na analogiczne zachowania dzisiaj. Ktoś wczoraj napisał, że aktorzy popierający opozycję piliby wodę z Wisły, nawet gdyby im pokazać zdjęcie sikającego do tej Wisły Trzaskowskiego. I to jest prawda, albowiem mają oni heretycką mentalność, to znaczy nie wyprą się kłamstwa, w którym żyją. Wynika to wprost z faktu, że przeszli przez szereg wtajemniczeń i odwrotu nie ma. Pogarda zaś jaką obdarzają tych mniej doskonałych, pogarda która wrosła im w serca i którą odziedziczyli uniemożliwia jakiekolwiek, trzeźwiejsze spojrzenie na okoliczności. Na stos pewnie by nie poszli, ale szczyn Trzaskowskiego napiłby się niejeden.

Dlaczego ja z taką łatwością łącze sprawy odległe w czasie i przestrzeni? Czynię tak, albowiem w retoryce heretyckich propagandystów wieku XIX opisujących historię podboju Langwedocji i w retoryce polskich socjalistów, a potem komunistów, dostrzegam te same formuły. Jeśli w wywiadzie jakiego Andrzej Żuławski udzielił Krytyce politycznej znajduje się passus o czystości tradycji, z której wywodzi się rodzina Żuławskich to w zasadzie nie trzeba nic dodawać. I nie ma tu doprawdy znaczenia żadnego fakt, że historia herezji jest przefiltrowana przez propagandę. To wszak nie Kościół ją filtrował, ale republika, w dodatku w jasnym celu i z zamiarem podniesienia znaczenia herezji. No więc heretycy, socjaliści, komuniści i wszyscy inni mają to czego chcieli, triumf swojej prawdy, swojego dobra i swojego piękna na ziemi. I teraz mogą już z jasnym uśmiechem na twarzy pić wodę z Wisły, tuż przy tej rurze co wystaje z oczyszczalni „Czajka”. Nikt im tego nie zabroni, przeciwnie, wszyscy będą ich do tego zachęcać. O jednym bowiem ci ludzie zapominają – o tym mianowicie, że została na nich nałożona pewna odpowiedzialność. Można to nazwać odpowiedzialnością za kuszenie. To znaczy ich rolą jest przekonanie bliźniego, że ta woda z Wisły to oranżadka w proszku rozpuszczona w szampanie z winnicy Marka Konrada. Oni nie mogą tak po prostu umrzeć, bo na przestrzeni wieków zmieniły się wytyczne w samym środku herezji i ludzie ci mają żyć i dawać przykład. No więc żyją. Robią sobie operacje plastyczne, doskonalą warsztat pracy, stanowiąc wzór niedościgły na adeptów zawodu, w którym przyszło im pracować. Są też zawodowymi mędrcami, albo zawodowymi błaznami, w zależności od tego co akurat ma większe wzięcie. I cały czas muszą być widoczni. To bowiem gwarantuje ciągłość heretyckiej tradycji. Gdyby nagle okazało się, że ludzie są wobec nich obojętni, że oni nie robią już na nikim wrażenia, a tak się stanie w kolejnym pokoleniu, organizacja pośle ich na stos bez jednej łzy. Bo to gwarantować będzie uwagę tłumów.

Dziś właśnie, z samego rana dowiedziałem się, że do Polski we wrześniu przyjechał Marek Konrad ze swoją młodą żoną, żeby otworzyć nowy sklep w Warszawie. To jest doprawdy coś niesamowitego, bo impreza jaka się z tego powodu odbyła wyglądała, w mojej ocenie, jak zebranie lombardzkich pośredników, francuskich producentów heretyckich specjałów, nadzorców i błaznów propagandystów. Na miejscu byli bowiem, prócz samego Konrada i jego żony, także jej ojciec Grzegorz Turnau, a do tego Jan Englert, Janusz Gajos, Stanisław Tym, Henryka Bochniarz i Magdalena Środa. Sam creme de la creme świeckiej, czystej i doskonałej tradycji. I jest tylko jeden problem – wszyscy oni są starymi dziadami i starymi babami, a przez to możliwości przykuwania uwagi mają mocno ograniczone. Nawet ta 40 lat młodsza żona Konrada nie jest już żadną sensacją. Żeby takową wzbudzić pan Marek musiałby się rozwieść i ożenić z jakimś innym dzieckiem. Wszyscy ci ludzie demonstrują coś, co można by nazwać postawą, gdyby nie ich przygarbione plecy. Niech więc będzie, że demonstrują nie postawę, a gotowość. Do czego? To jasne, do życia wiecznego tu na ziemi. - Ale przecież to niemożliwe – zawoła ktoś bystry, ktoś w typie redaktora Terlikowskiego, który o dziwo na tę imprezę nie został zaproszony. Oczywiście, że niemożliwe, dlatego właśnie oni tak bardzo się starają. I gdyby trzeba było wstąpić na stos, poszliby tam z uśmiechem, nie mają bowiem innego wyjścia. Tylko jednak skończony dureń mógłby w takiej chwili okazać im współczucie.

Ja wiem, że to jest trudne do zrozumienia, albowiem człowiek, szczególnie niedojrzały jest bezbronny wobec własnych emocji, nie rozumie też, że one mogą być łatwo stymulowane poprzez dostarczenie stosownych bodźców. Fach ten ma długą tradycję i można ją nazwać tradycją błazeńską lub aktorską. No, ale po dokładniejsze szczegóły na jej temat odsyłam wszystkich do betacoola, na jego blog.

 

Zapraszam do księgarni www.basnjakniedzwiedz.pl do sklepu FOTO MAG, do księgarni Przy Agorze i na stronę www.prawygornyrog.pl

 

 

Tak się niestety składa, że dynamika rynku (a nie mówiłem, a nie mówiłem) w związku z okrągłymi rocznicami politycznych sukcesów Polski, jest tak słaba jak nigdy chyba do tej pory. Mamy wielkie plany dotyczące tłumaczeń, które od kilku lat są realizowane z budżetów, generowanych bieżącą sprzedażą. Niestety budżety te nijak nie pokryją dalszych, będących w trakcie realizacji projektów. Jeśli więc ktoś ma taki kaprys, żeby wspomóc mnie w tym dziele i nie będzie to dla niego kłopotem podaję numer konta. Ten sam co zwykle

 

47 1240 6348 1111 0010 5853 0024

i pay pal [email protected]

Jestem tą koniecznością trochę skrępowany, ale ponieważ widzę, że wielu mniej ode mnie dynamicznych autorów nie ma cienia zahamowań przed urządzeniem zbiórek na wszystko, od pisania książek, do produkowania filmów włącznie, staram się odrzucić skrupuły. Jak nic się nie zbierze trudno, jakoś sobie poradzę…

---

tagi: propaganda  media  celebryci  herezja  aktorzy 

	gabriel-maciejewski
	25 września 2019 09:10

59     4086    17 zaloguj sie by polubić