https://www.google.com/search?q=prezydent+duda+czyta&oq=prezydent+duda+czyta&aqs=chrome..69i57j0i22i30.10570j1j15&sourceid=chrome&ie=UTF-8

Nie śledzilem tego czytania.

Czy te wszystkie wymienione pozycje  przeczytali na antenie od deski do deski,

czy to było tylko takie czytanie do poduszki (tzn. do zaśnięcia ;-) ?

Formatowanie nie bierze jeńców, czyli nie zostawia żadnego marginesu swobody. Chyba ze ktoś gdzieś  coś przeoczy, ale podany dalej przykład wskazuje, ze  na to nie można zbytnio liczyć.
Oto ten przykład z mojego hobbystycznego, tj. astronomicznego podwórka.

Pieter Platevoet (1552-1622), wybitny flamandzki nawigator, matematyk, astrolog, geograf, poliglota i teolog kalwiński  zmienił nazwisko (które po flamandzku oznaczało „prosta stopa” albo może platfus) na łaciński odpowiednik, czyli  podpisywał się w swoich pracach jako Petrus Plancius, no bo flamandzki z pewnością nie był szeroko znany w  16-sto czy 17-sto wiecznej Europie.

Jako ekspert od szlaków żeglugowych był jednym z głównych  pomysłodawców powstania Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej.

Wyżej wymieniony jest „ojcem chrzestnym” kilku ciekawych gwiazdozbiorów, przy czym jeden z nich nazwał Columba (łac. Gołębica) na upamiętnienie gołębicy wysłanej przez Noego  w poszukiwaniu lądu po zaprzestaniu 40 dniowego deszczu nawalnego. Jak podaje przekaz biblijny  gołębica powróciła z zieloną gałązką w dzióbku na znak, ze jest gdzieś niedaleko stały  ląd, a nawet już się zazielenił.

Jednym słowem  termin „gołębica” to symbol kojarzący się z religią chrześcijańską. Oczywiście dla neurotycznie reagujących na konotacje religijne komunistów w Polsce powojennej taka nazwa  gwiazdozbioru była nie do przyjęcia, zatem w polskich edycjach brzmi ona „Gołąb”  (łac. Columbus), zapewne na cześć pewnego żeglarza, który dopłynął był w końcówce XV stulecia do Nowego Świata.

dowód :

https://pl.wikipedia.org/wiki/Petrus_Plancius

Cytuję:

Od początku trwania akcji, zgodnie ze specyfiką realizacji tego przedsięwzięcia, w przypadku dłuższych utworów powieściowych Kancelaria Prezydenta RP zamawia u wybitnych znawców literatury adaptację lektury.

Adaptacja powstaje przede wszystkim na potrzeby warszawskiej odsłony akcji w Ogrodzie Saskim, a także z myślą o jej wykorzystaniu przez organizatorów z całej Polski i zagranicy, w celu umożliwienia przeprowadzenia Narodowego Czytania w ciągu jednego dnia. Podczas trwania akcji tekst adaptacji ma wyłącznie charakter towarzyszący oraz pomocniczy.

https://www.prezydent.pl/aktualnosci/inicjatywy/narodowe-czytanie

Nie prościej byłoby nazwać tą akcję "akcją czytania bryków"?

Ciekawe, o czym będzie rozmawiał Zychowicz z Jaruzelską? A właściwie w ogóle nieciekawe. Co oni mogą tam powiedzieć innego, niż mówi Korwin?

Pewnie jestem bardzo nietypowa, ale nie oglądam a nawet bym nie wiedziała że są takie rozmowy gdyby nie tutejsze wpisy :). 

Może samych tekstów dotyczących konkretnie herezji to faktycznie nie widziałem, ale opracowania tekstów mistyków i świętych które były same w sobie lekarstwami na herezje to widziałem.
Na przykład dominikanie kiedyś wydali, ale już dodruku nie było(nie sądzę, żeby to był wynik cenzury :-)  ):
"Mała droga ufności św. Teresy..."
Dwie książki o. Jacques'a Philippe czytałem i to były bardzo dobre publikacje, więc to opracowanie też pewnie było nienajgorsze.

Kłócił się nie będę bo nie sprawdzałem czy takie książki są, ale na pewno coś by się znalazło pośród tych które są w sprzedaży. Chodzi mi przede wszystkim o książki dobrze opracowane, bo samych rozprawek o duchowościach różnych świętych to jest multum, ale nie każda jest tak opracowana żeby była w praktyce do wykorzystania dla zwykłego wiernego nieuczonego za bardzo w teologii.
Oczywiście książki teologiczne są jak najbardziej potrzebne, ale dla wiernych nieuczonych one nie przekażą tej najważniejszej kwintesencji jaka płynie z nauk świętych.

Jak to? Tak to przeszło bez echa, nikt się nie odniósł do tego?

Odżegnuje ...a nie odrzegnuje...i chodzi o wydanie dzieł o. J. Bocheńskiego (to tak dla uściślenia, że to nie o dzieła o. Woronieckiego chodzi).

Chodzi o to, że dominikanin o. Józef Bocheńaki był w młodości wiernym uczniem najwybitniejszego polskiego tomisty o. Jacka Woronieckiego. Napusał w tym okresie wiele wartościowych kaiążek - typowany był bawet ba następcę o. Woronieckiego. Niestety, po drugim soborze watykańskim, o. Bocheński zmienił swoje poglądy teologiczne i zaczął pisać książki, ktòre mnie osobiście trochę żenują (miałem ich kilja w swouch rękach). 

I niedawno ktoś wpadł na pomysł, aby wydać stare dzieła o. Bocheńskiego (bo tych nowszych nie da się czytać). A o. Bocheński o dziwo się zgodził, ale pistawuł kuriozaulny warunek, że będzie zamieszczona nota na każdyn egzemplarzu jego dzieł, że on już tych starych poglądów nie podziela, że się ich wypiera. Jest to kuriozalne, bo np. gdybym ja uznał, że kiedyś pisałem bzdury, to bym po prostu nie udzielał zgody na kolportowanie bzdur. Takie dziwactwa są jednak możliwe u dominikanów i nikt się temu nie dziwi.

Wrzuce tu swoje slowo w sprawie, bo z mojej perspektywy temat jest szerszy i dotyczy kazdego z nas.

Te Tischnery, Bochenskie w zasadzie niczym sie nie roznia od J-J Rousseau, Bartyzela czy Krzeczkowskiego. Wrazenie pozostawiaja na mnie takie same, jak facet z patologiczna nadwaga, choroba wiencowa i cukrzyca zachwalajacy zalety cwiczen fizycznych. Swiat jest pelen medrcow, ktorzy chca ci dawac rady jak inwestowac pieniadze, a sami zadnego majatku sie nie dorobili, inni zachwalaja zdrowe zywienie i jednoczesnie walcza z choroba nowotworowa. To sa alkoholicy, ktorzy mowia, ze alkohol szkodzi, a po szufladach maja skitrane malpki z plynem z gumjagod.

Problem z nimi jest taki, ze oni co innego mowia i pisza, a co innego realizuja w zyciu codziennym. Na smietnik z nimi wszystkimi i z ich madrosciami.

Dzisiaj kiedy sposoby pozyskania, przesylu i weryfikacji informacji sa daleko bardziej sprawne niz dwie-trzy dekady wczesniej pociskanie kitu wymaga o wiele wiekszej sprawnosci niz kiedys. Uwazam, ze zasadniczym bledem i prosta droga na manowce jest odrywanie przekazu od osoby i tego co ona bezposrednio soba prezentuje.

Problem jest taki, ze to nie jest dziecko w kapieli, tylko kupa w basenie. Wtedy trzeba w basenie wymienic cala wode, a basen porzadnie wyszorowac. W przypadku Tischera i Bochenskiego mamy do czynienia z sytuacja, w ktorej oni oficjalnie promowali kupe. Tu nie ma co oddzielac.

Nie ma innej drogi moim zdaniem.

W przeciwnym razie lowiac dziecko z kapieli trzeba uznac, ze J-J Rousseau "madrze gadal" i napisal piekny traktat o wychowaniu dzieci, pomijajac przy tym, ze wszystkie swoje dzieci oddal do przytulku i nie wzial odpowiedzialnosci za ich wychowanie, a zboczeniec Krzeczkowski, ktory flaszka wina uwodzil mlodych chlopakow i ich pucowal, jest "ojcem polskiego konserwatyzmu i monarchizmu".

Tak wlasnie, ze dzielo zyje niby wlasnym zyciem. Najczesciej jest tak, ze lecacy na budzecie autor (J-J Rousseau wiekszosc swojego zycia byl gigolo utrzymankiem, co na jedno wychodzi) produkuje jakis znosny kawalek, zeby sie uwiarygodnic, a potem zajmuje sie juz tylko produkcja goovna.

Z nimi wszystkimi trzeba jechac jak z dzika swinia. Obuchem w leb i na kielbasy przerobic.

"Tischner to jednak nie Krzeczkowski". Tak, to inny przypadek. Są ludzie którzy od małego żyją marzeniami o sławie i popularności. Jeśli zostają aktorami, muzykami, obojętne złymi czy dobrymi, to nic złego się nie dzieje. Również hydraulik z duszą szołmena nie jest problemem dla społeczeństwa. Jednak czasem zostają naukowcami, lekarzami, księżmi, politykami, bywa że dobrymi,  ale tej sławy im stale brakuje. Co to dla nich za przyjemnosć być np naukowcem? Trzeba być "słynnym naukowcem", czyli pokazywanym w telewizji, więc pajacować, iść na kompromisy z własnymi poglądami, nie narażać się ludziom i instytucjom wpływowym. To nie zawsze daje złe i niszczące skutki. 

Tischner to rzeczywiscie inny przypadek. Przez dekade byl komunistycznym donosicielem. Byl zarejestrowanym kontaktem operacyjnym, a potem nawet konsultantem IV Departamentu MSW. Donosil na ksiezy, a biorac pod uwage fakt, ze to byl czas kiedy komuchy zabily ks. Popieluszke, to sprawa jest zupelnie innego gatunku.

To byl zdrajca i kapus. Dlatego sowiecka bandyterka go promowala w mediach i dlatego on z Michnikiem i Zakowskim ksiazki razem pisal. Doszukiwanie sie w jego tworczosci jakis wartosci i ekscytowanie sie jego tworczoscia jest jak nurkowanie w szambie. On najprawdopodobniej napisal wiecej raportow i meldunkow niz ksiazek.

Roznica miedzy Tischnerem, Staszicem, Kollatajem plus Miedlarem, a Krzeczkowskim i reszta bolszewickiej bandy jest wyborem miedzy kupa smiecia i kupa gnoju. Dla mnie to jest bez roznicy, bo i tak trzeba sprzatac.

profesor, querva yego maches.

Dobra rzecza na starosc jest to, ze wystarczy jeden rzut oka, jedno zdanie zdanie z typa i w zasadzie wszystko jest jasne. Pociskacze kitu w starciu nie maja zadnych szans i musza sie zwijac. Nie ma tylko komu tego smiecia komu wysprzatac, a przydaloby sie.

Nie chodzi o to, zeby ich w komorach gazowac, bo oni nawet chetnie by przystali w pewnych okolicznosciach na oferte jakiegos spektakularnego, heroicznego i meczenskiego konca. Chodzi o to, zeby te zgliszcza nie byly promowane jako wzorzec. I tyle.