od dwóch dni ton niemieckiego internetu jakby się zmienił: "Putin wojnę już przegrał", "Butscha - ludobójstwo" etc... po półtora miesiąca bardzo oszczędnych w tonie relacji mamy wzmożenie emocjonalne, co jak na Niemców jest naprawdę niezwykłe.

ale ruskie matki z dziećmi w wózkach i nie tylko, dalej bez żenady komunikują się na niemieckiej ulicy po rosyjsku...

a poza tym: fantastyczny tekst, panie Gabrielu!

będę podawać dalej.

Niemcy się bronią przed oskarżeniem Moskwy, bo właśnie ulega zburzeniu kacapska narracja o 2 wojnie. Niemcy też od wielu lat pracowali nad nową wersją swojej historii oskarżając razem z kacapami i Żydami Polaków o w zasadzie całe zło. A teraz jest problem, bo tzw Rosjanie okazali się taką samą dziczą jak wcześniej. Zapomnieli Niemcy, że ich kobiety popełniały samobójstwa na wieść o zbliżających się wyzwolicielach w 1945? No a z drugiej strony niemiaszki nie rozdawali Polkom czy kobietom w ZSRR kwiatów ani cukierków. Też gwałcili i mordowali. Skoro Moskwicin się nie zmienił, to szkop też... 

Pozwoliłam sobie wkleić słowa ukraińskiej matki 

"Za każdym razem, gdy będziecie mi mówić o wielkim rosyjskim balecie, ja będę wam opowiadać historię młodej nauczycielki z Browarów, wielokrotnie gwałconej na oczach rodziców, a następnie porwanej przez rosyjskich nadludzi. O dziesiątkach, a może setkach zgwałconych Ukrainek. Często w obecności dzieci. O nastoletnich dziewczynkach z Borodyanki, które doznały okropnej przemocy ze strony kadyrowców. O ciałach pięciu zgwałconych młodych dziewcząt, zabitych i pozostawionych na drodze. O tym obrzydliwym „będziemy p***ć ukrainki” w podsłuchanych rozmowach. Oto co wam powiem o prześladowanym wielkim balecie rosyjskim.

Za każdym razem, gdy będziecie mi opowiadać o wielkich rosyjskich kompozytorach, będę wam opowiadać historię dziewczynki, której matka umierała na oczach jej i młodszego brata w piwnicy w Mariupolu. A potem, wraz ze zwłokami zmarłej matki, dzieci musiały nadal ukrywać się w piwnicy przed ostrzałem. O chłopcu z Hostomla, który widział, jak rosyjscy żołnierze zastrzelili jego ojca. A potem chcieli zabić również syna, ale przeżył. O dziewczynce, której strzelono prosto w twarz. O maluchu, który uciekał z babcią na łodzi. Babcia utonęła. A chłopiec jest poszukiwany prawie od miesiąca. Oto co wam powiem o wielkich kompozytorach rosyjskich.

Za każdym razem, gdy będziecie mi mówić o wielkim rosyjskim malarstwie, ja będę opowiadać o cywilach ukraińskich z rejonu makarowskiego rozstrzelanych strzałem w plecy. A przed rozstrzelaniem żołnierze związali im ręce. O setkach trupów na ulicach Buczy, Irpenia, Hostomla. O mogiłach zbiorowych na podwórkach osiedli. Mogiłach zbiorowych ludności cywilnej - mieszkańców do niedawna przytulnych i bezpiecznych miast. Mogiłach zbiorowych. W 21. wieku. Oto co wam powiem o wielkim rosyjskim malarstwie.

Za każdym razem, gdy będziecie mi opowiadać o wielkim rosyjskim teatrze, ja będę opowiadać historię kobiety z rejonu browarskiego, z domu której rosyjscy łupieżcy podczas wycofywania się zabrali dachówkę. O czołgach i transporterach opancerzonych „drugiej armii świata”, naładowanych po brzegi łupem z ukraińskich domów. O skradzionych telefonach, tabletach, telewizorach, pralkach, dywanach, biżuterii, butelkach z alkoholem, patelniach, ubraniach, zabawkach, butach – o wszystkim, co przytrafiło się tym łotrom. O tym, jak po dotarciu na Białoruś jeden przed drugim wysyłali łup swoim rodzinom do Rosji. O tym, jak handlowali kradzieżą na białoruskich bazarach. Oto co wam opowiem o prześladowanym wielkim rosyjskim teatrze.

Za każdym razem, gdy będziecie mi opowiadać o wielkim rosyjskim kinie, będę opowiadać o brutalnie zastrzelonych koniach w stajniach pod Kijowem. O zmorzonych głodem i pragnieniem zwierzętach w zoo w Jasnohorodce. O spalonej w wyniku wybuchu skórze jelonka. A teraz maksymalna dzikość… O zabitym i zjedzonym przez rosyjskich okupantów owczarku środkowoazjatyckim. Tak, owczarku. Tak, o psie. Tak, zjedzonym. Oto co wam opowiem o wielkim rosyjskim kinie.

Za każdym razem, gdy będziecie mi opowiadać o wielkiej literaturze rosyjskiej, będę wam opowiadać o dziesiątkach przechwyconych rozmów rosyjskich żołnierzy z ich matkami i żonami. Rozmów, w których nie ma nic oprócz ch*ja. Rozmów, w których żony namawiają ich kraść w ukraińskich domach. Rozmów, podczas których matki się śmieją, gdy ich synusie opowiadają, jak ich kumple gwałcą kobitki. A jeśli usunąć z tych rozmów wszystkie przekleństwa, zostaną same „cześć” i „na razie”. Oto co wam opowiem o prześladowanej wielkiej literaturze rosyjskiej.

Nie ma już wielkiej rosyjskiej kultury, literatury, kina, malarstwa, teatru i baletu. Jest kraj zwyrodnialców, zdzierców, gwałcicieli i morderców. Dzikusów, dla których nie ma miejsca w cywilizowanym świecie!
A boleśni nowi dysydenci rosyjscy w przytulnych mieszkaniach Berlina, Londynu, Larnaki, Mediolanu, Tbilisi, Nur-Sułtana, Wiednia i innych tymczasowych schronów, niech podążają szlakiem rosyjskiego statku, dumnie niosąc w swoich rękach wielką rosyjską kulturę!".

Musi być zemsta...nie może być inaczej. Wisenthal powiedział, że on nie jest Panem Bogiem, żeby okazywać miłosierdzie, jest tylko bardzo ułomnym człowiekiem. 

Rozmawiałem z Kostkiem na Ukrainie już po Buczy. On mi mówi - "My ich stąd żywych nie wypuścimy". Ja mu tylko powiedziałem - "Nie bądźcie tylko tacy jak ta swołocz - cały świat na was patrzy".

- W kosciele mowia, zeby przebaczac.

- Przebaczenie to sprawa miedzy nimi i Panem Bogiem. Moja robota jest zorgnizowac im spotkanie z Panem Bogiem.

https://www.youtube.com/watch?v=B4IjKjKcB8Y

Rodziny ofiar mogą przebaczyć...tylko one mają legitymację na przebaczanie...reszta musi robić swoje

Pewne okoliczności miały i miejsce w Nanghar Khel, ja mimo powszechnego jazgotu obrońców tych "żołnierzy" od początku wiedziałem, że to bandyci - dresiarze przebrani w mundur polskiego żołnierza.

Tu nie chodzi o kastrowanie kotów. Chodzi o deprawację za pomocą lenistwa i rezygnacji z marzeń. 

Staram się tylko powiedzieć, że zabijanie wrogów na polu walki jest diametralnie czymś innym od mordowania.

Wyobrażam sobie

Masz rację, ten element też tam występuje.

Ja użyłem takiej nazwy dla tego modelu "męskości" - 'kastrowany kot' bo dobrze oddaje wszystkie cechy. Kot po wykastrowaniu staje się taki 'wymemlany', traci cechy samcze, nie zaznacza terenu, tyje, mniej się rusza, taka maskotka przytulanka.
Mężczyźni w takim modelu próbują zaprzeczyć elementom swojej męskości, zaczynają odgrywać rolę, ni to mężczyzny, ni to kobiety.
Najlepsze jest to, że patrząc z zewnątrz ciężko takim ludziom zarzucić lenistwo bo potrafią harować aż do zajechania.

"Moze tylko na wymianke za swoich. "

Tam całe społeczeństwo zasługuje na wymiankę. A te 16 procent, które nie popiera Putina trzeba, niestety, wrzucić w koszty.

Dobrzy ojcowie wychowają również szczęśliwe kobiety, które nie powierzą życia swojego i swoich dzieci byle komu.

A najfajniejsza jest w kontekście notki Gospodarza Matuszka Rossija.

Olena

Olena Pshenychna

7 kwietnia o 00:07

<img alt="

Szło to tak:

7 kwietnia o 00:07

Deutsch

(отут точно копіюємо і окремим постом, бо руZZкі боти на німецьку версію налетять дуже швидко)

„Woran soll die große russische Kultur schuld sein?“ „Kunst steht der Politik fern!“
Diese Sätze hören wir regelmäßig von den russischen Dissidenten, die ihr großes und mächtiges Land bei der ersten Gelegenheit verlassen haben.

„Oh, die russische Kunst und Kultur können doch sicherlich nichts dafür!“, genauso wie die „guten Russen“, „Wir müssen etwas für sie tun!“, nicken ihnen die freundlichen Europäer entgegen.

Liebe Europäer,
dies geht an Euch, die mit gebrochenem Herzen sich Sorgen um die russische Kultur machen und an alle andere Befürworter der großartigen russischen „Kultur“ (einschließlich der Ukrainer, die diese unterstützen), heute schaue ich mir den ganzen Tag lang die Fotos und Videos aus den befreiten Städten und Dörfern der Region Kyiv an. Ich möchte Ihnen diesbezüglich etwas wichtiges sagen:

Jedes Mal, wenn Sie das große russische Ballett erwähnen, erzähle ich Ihnen die Geschichte einer jungen Lehrerin aus Browary, die von den russischen Soldaten vor den Augen ihrer Eltern mehrfach vergewaltigt und dann entführt wurde. Ich werde Ihnen von Dutzenden, vielleicht Hunderten von vergewaltigten ukrainischen Frauen erzählen, die oft vor den Augen ihrer eigenen Kinder brutal geschändet wurden; von 15-16-jährigen Mädchen aus Borodyanka, die schreckliche Gewalt durch die russischen Kadyroviten (Regiment der russischen Nationalgarde unter der Führung des tschetschenischen Präsidenten Ramsan Kadyrow) erlitten haben. Wir reden dann über die Leichen von fünf vergewaltigten jungen Mädchen, die getötet und wie Müll auf der Straße zurückgelassen wurden. Über das wiederwertige und sadistische "Wir werden die „Hochlushken“ f*cken“ (Hochlushken: rassistische Beleidigung für Ukrainerinnen) aus den abgefangenen Gesprächen der russischen Soldaten. Das ist, was ich Ihnen im Gegenzug über das große russische Ballett erzählen werde.

Jedes Mal, wenn Sie mir von den großen russischen Komponisten erzählen, erzähle ich Ihnen die Geschichte eines Mädchens, das mit ihrem kleinen Bruder in einem Keller in Mariupol mitansehen musste wie Ihre Mutter dahinschwand und langsam an Hunger und Durst neben ihnen starb. Diese Kinder mussten sich noch tagelang neben der Leiche ihrer toten Mutter in demselben Keller vor russischen Beschüssen verstecken. Wir reden dann über einen Jungen aus Hostomil, dessen Vater vor seinen Augen von russischen Soldaten erschossen wurde. Sie wollten auch den Jungen töten, jedoch hat er überlebt. Über ein Mädchen, dem direkt ins Gesicht geschossen wurde. Über einen Jungen, der mit seiner Großmutter in einem Boot zu fliehen versuchte. Seine Oma ist ertrunken. Der Junge wird seit fast einem Monat vermisst. Das ist, was ich Ihnen im Gegenzug über die großen russischen Komponisten erzählen werde.

Jedes Mal, wenn Sie mir von den große russische Malkunst erzählen, werde ich Ihnen von den friedlichen Ukrainern erzählen, denen im Makariw Kries in den Rücken geschossen wurde. Vor diesen feigen Schüssen, haben ihnen diese Monster ihre Hände gefesselt, als ob sie sich gegen die bewaffneten Soldaten wehren könnten. Ich erzähle Ihnen von Hunderten von Leichen auf den Straßen von Butscha, Irpin, Hostomil. Über Massengräber in den Höfen von Wohnvierteln. Massengräber der friedlichen Zivilbevölkerung in einst idyllischen und sicheren Städtchen. Massengräber. Im 21. Jahrhundert. Das ist, was ich Ihnen im Gegenzug über die große russische Malkunst erzählen werde.

Jedes Mal, wenn Sie mir vom großen russischen Theater erzählen, erzähle ich Ihnen die Geschichte einer Frau aus dem Browary Kries, von deren Haus russische Soldaten beim Rückzug die Dachpfannenprofile entfernten. Über Panzer und Schützenpanzer der „Zweiten Weltarmee“, randvoll beladen mit Raubgut aus ukrainischen Häusern. Gestohlene Smartphones, Tablets, Fernseher, Waschmaschinen, Teppiche, Schmuck, Alkoholflaschen, Pfannen, Kleidung, Spielzeug, Schuhe – alles wurde mitgenommen, was dieser Wiederlinge im Weg stand und alles, was sie nicht mitnehmen konnten, wurde mit Mienen versetzt oder zerstört. Wie sie ihre gestohlene Beute im Voraus nach Russland schickten, als sie sich nach Weißrussland zurückzogen oder wie sie versuchten diese auf selbsterrichteten weißrussischen Straßenmärkten zu verkaufen.
Das ist, was ich Ihnen im Gegenzug über das große russische Theater erzählen werde.

Jedes Mal, wenn Sie mir vom großartigen russischen Kino erzählen, erzähle ich Ihnen von den erschossenen Pferden in den Ställen der Kyiver Kreis. Ich erzähle Ihnen von den an Hunger und Durst verstorbenen Tieren des Zoos in Yasnogorodka oder von der nach einer Explosion verbrannten Haut der Rehkitze. Über die von den russischen Besatzern getöteten und verspeisten Alabai. Ja, Alabai. Ja, Hunde. Ja, gegessen. Das ist, was ich Ihnen im Gegenzug über das große russische Kino erzählen werde.

Jedes Mal, wenn Sie mir von der großartigen russischen Literatur erzählen, erzähle ich Ihnen von Dutzenden abgefangenen Gesprächen von russischen Soldaten mit ihren Müttern und Frauen. Gespräche - in denen es nur Vulgärsprache gibt. Gespräche - in denen ihre Ehefrauen Bestellungen machen, was sie von ukrainischen Familien zu stehlen haben. Gespräche - in denen Mütter lachen, wenn ihre Söhne erzählen, wie ihre Cousins ukrainische Frauen vergewaltigen. Wenn sie alle Beleidigungen und vulgären Ausdrücke aus diesen Gesprächen herausnehmen, bleibt nur noch „Hallo“ und „Auf Wiedersehen“. Das ist, was ich Ihnen im Gegenzug über die große russische Literatur erzählen werde.

Eine große russische Kultur, Literatur, Kinematografie, Malkunst, Theater und Ballett gibt es nicht mehr. Es gibt ein Land der Widerlinge, Plünderer, Vergewaltiger und Mörder. Wilde Menschen, die in der zivilisierten Welt keinen Platz haben! Sie haben sich ihn selbst aberkannt.

Die leidgeprüften, neuen, russischen Dissidenten, in ihren gemütlichen Wohnungen in Berlin, London, Larnaka, Mailand, Tiflis, Astana, Wien und anderen zwischenzeitlichen Unterkünften, mögen sie dem russischen Schlachtschiff folgen und ihre Kultur dabei zu Grabe tragen, denn die zivilisierte Welt akzeptiert sowas nicht und wird dies auch nicht mehr propagieren.

Autor: #OlenaPshenychna
Translate: Olesja Felyshtyn

P.S.: Wir sind jedem dankbar, der die Zeit findet diesen Text in eigene Sprache zu übersetzten und zu teilen.
 

Szkoda czau na tłumaczenie na niemiecki. Do ilu Niemców ten tekst dotrze? Oni mają swojego Goethego, Schillera, Wagnera i Bismarka.

Ja, natürlich.

To nie jest sprawa techniki wysyłania postów tylko niemieckiej mentalności.

Dokładnie

"ale udało się jej wychować syna bohatera" ... który chleje, ćpa i leje swoją żonę, jedną za drugą, która wychowuje syna bohatera, .... który chleje, ćpa i leje swoją żonę, jedną za drugą, która wychowuje syna bohatera ...

Od czasów Wysockiego do puli zainteresowań syna bohatera prócz samogonu doszły jeszcze dragi, klej i takie tam barbituraty. 

Pełna zgoda

https://www.facebook.com/groups/491571708104477/permalink/1079207839340858/

Twórcy herezji musięli wepchnąć kobietę do roboty 24h na dobę w imię doskonałości (a raczej doskonałych, którzy laskawym okiem spojrzą na kobietę), żeby oderwać ją od wartości katolickich. Potem doskonałość przestała aż tak pociagać, więc wymyślono postęp, naukę i wolność wyboru...z tym ostatnim słabła siła mężczyzn. Słabi mężczyźni to idealne narzędzie zła w różnych aspektach - świetnie sprawdzą sie w rewolucjach, w których nakazanym bestialstwem udowodniają swoją siłę, potem odurzając się masowo pieniądzem (na "zachodzie") lub bimbrem (na "wschodzie").

W dalszej kolejności, po jednej stronie mapy, dorzucono na sztandar konsumpcjonizm i egoizm "rozwoju" kobiety, który również potrzebuje słabych mężczyzn, zamieniając ich coraz częściej w - jak to ładnie ujął Mateusz - wykastrowanych kotów. Rozwałka rodziny, choć większość z nich uprawia kult własnej rodziny. Kult cargo.

Z drugiej strony mapy oszukany system mógł oferować jedynie bycie w mafii partyjnej lub innej, albo/i topienie się w alkoholu, co skraca życie mężczyzn - w takim świecie sens kobiety sprowadzono do jednego - aureoli poczucia wyższości za poświęcenie... Jakie poświęcenie? Pamietam, jak Bułgarka, która spędziła trochę lat w Rosji opowiadała, że dla młodej Rosjanki najważniejszy cel w życiu to wyjść za mąż, nie chce być postrzegana jako wybrakowana, dlatego walczy o mężczyznę, a tych jest znacznie mniej, więc konkurencja zabójcza. Nie ważne zatem czy będzie to brzydki, stary, pijący, bijący, palący ofiary zbrodni w piecach, w swojej słabości bestialski - w zasadzie to lepiej, zeby poczuć się pełnowartościową kobietą, jednocześnie zdolną do poświęceń dla "trudnego" męża. Nagrodą dla niej jest napierw nimb niełatwego życia, potem szczególna relacja matka-syn, którego wychowuje na tak samo słabego jak jego ojciec, a jak już taki zginie na froncie to euforia pełna. Jednak ten mój Sasza nie był słaby, zdobyłam męża, urodziłam, syna, wychowałam bohatera w domu, a wy sąsiadki nie. Warto było, szczególnie za te nutelle i futerka.

I w jednym i drugim przypadku spatologizowanie rodziny i wartości.

O to to

Ale najpierw zdobyła "sprzęt domowy" pozwalający na spłodzenie tegoż syna...polecam wyniki sprzedaży lakierów do paznokci (najwiecej na świecie tam własnie się sprzedaje), kosmetyków...mimo skromnych często budżetów młode Rosjanki zawsze są wytapetowane, zawsze gotowe do walki o tego, który da im ten powód do szczególnej dumy za swoje poświęcenie.

Ukraińcy rozpoczęli właśnie demontaż pomników Puszkina (i innych przedstawicieli tzw rosyjskiej kultury). Jak powiedział burmistrz Tarnopola pytany o to, dlaczego pomnik Puszkina zniknął z tamtejszego rynku - Wyczyny rosyjskiej armii na Ukrainie przekreśliły całą rosyjską kulturę. Nie ma czego honorować. Tarnopol to nie jedyny przypadek.

Oficjalnie już mówi się o derusyfikacji.

pierwsze co sie rzuca w oczy, to ze oni wszyscy non stop chodza tylko w batkach. Spodnie w tej ferajnie wykraczaja poza stroj obowiazujacy. Masakra.

Alkohol rozgrzewa, a kobieta niewymagająca. Ważne, że jest chłop, jak napisała ainolatak. 

dokładnie taki obraz ... Polski kodują media niemieckie w umysłąch swoich obywateli.

Moim zdaniem ich najważniejszą cechą jest nicnierobienie

Proszę bardzo

No tak woda brzozowa zniknęła z rynku

Puszkin to świnia. A do tego Murzyn

W umyslach polskich obywateli tez.

Szkoda,  ze  tylko...

...  Pan  to  wiedzial,  jako  "wojskowy",   90%  z  nas  Polakow  nie  miala  o  tym  zielonego  pojecia  !!!  Przykro  bylo  patrzec  na  te  zenujaca  "obrone"  -  badz  co  badz  -  przez  "nasze  panstwo",  a  szczegolnie  przez  Maciarewicza,  owczesnego  MON.

W  kazdym  badz  razie  dzis  licze  -  szczegolnie  w  swietle  wojny  na  Ukrainie,  ze  juz  takich  "misji"  jak  ta  cala  NK  bedzie  zdecydowanie  mniej,...  moze  nawet  bedzie  ich  ZERO  !!!

Nie  tak  dawno...

...  Pan  @aszymanik  sam  napisal  w  swoich  komentarzach,...  ale  "dobrze  poinformowany"  -  to  nie  moje  stwierdzenie.

No, to może być akurat moje stwierdzenie, każdy wojskowy jest dobrze poinformowany.

To było z 10 lat przed naszym wejściem do UE...

Przypomniała mi się Marianna Popiełuszko. Raz Ją tylko spotkałem. No ale to zupełnie inna liga.

https://wiadomosci.radiozet.pl/Swiat/Bucza.-20-letni-rosyjski-zbrodniarz-grozi-Ukraincom.-Wroce-i-utne-wam-glowy

Tu jest potworność. Powinni ich odsyłać z przerztrzelonymi kolanami.

Nie każdy ale akurat w tym temacie byłem wystarczająco dobrze poinformowany. Zresztą po kilku latach od tamtych wypadków miałem styczność z ludźmi którzy byli bezpośrednimi świadkami i moje intuicje w 100% zostały potwierdzone.

Incydent miał miejsce jakoś latem w 2007 roku Maciarewicz nie był wtedy ministrem, zresztą całe dochodzenie i proces trwał dobre kilka lat. Możliwe, że coś mi umknęło i Maciarewicz jakąś swoją wypowiedzią stanął w ich obronie ale szczerze mówiąc nie przypominam sobie. Za to dość dobrze przypominam sobie jaki stosunek do tej sprawy był w szeregach armii - powiem tylko, że moje poglądy na ten "incydent" może nie bardzo były marginalne ale z pewnością reprezentatywne dla widocznej mniejszości wojskowych.

Tak...

...  proces  -  nie  dosc,  ze  ciagnal  sie  jak  flaki  z  olejem  -  to  jeszcze  do  tego  "nasza  obrona"  byla  skandaliczna  !!!

Ja  juz  nie  wnikam,  czy  ci  "zolnierze"  byli  dresiarzami  i  innymi  bandytami,  bo  nie  mialam  wtedy  takiej  wiedzy,  ale  skoro  "nasze  panstwo"  zdecydowalo   sie  ich  wyslac  "na  misje  pokojowa"  to  -  bez  2  zdan  -  POWINNO  ICH  BRONIC  !!!  Tam  w  ten  "incydent"  byli  zamieszani  takze  Amerykanie,  jednak  WINA  byla  przypisana  NASZYM...  i  to  mnie  boli.  Maciarewicz  wtedy  mocno  gardlowal  -  jak  to  on,  ale  zrobil  niewiele  -  czy  byl  wtedy  ministrem  czy  nie  to  juz  ma  mniejsze  znaczenie,... 

...  w  koncu  bedzie  niedlugo  prawie  15  lat  od  tamtego  "incydentu"  i  wtedy  on  bardzo  absorbowal  "opinie  publiczna"  w  Polsce  jak  i  rodziny  owych  zolnierzy,...  a  mnie  bulwersowal  zwyczajnie.

Opowiem Pani jak to było. Ja wtedy byłem szefem sekcji rozpoznania i co tydzień dostawałem takie zastrzeżone sumarayczne zestawienie dotyczących sytuacji militarnej w różnych częściach świata. Nie wszystkie dotyczyły miejsce gdzie byliśmy zaangażowani ale oczywiście to co dotyczyło nas było omawiane w tych zestawianiach dość szczegółowo. Jak przeczytałem o tym "incydencie" uderzyło mnie jedno - nieproporcjonalna odpowiedź, brak rozpoznania i oderwanie całej  tej "akcji" od jakiegokolwiek łańcucha dowodzenia. W skrócie sytuacja wyglądała tak polski patrol gdzieś w okolici tej wioski nadział się na aidika było kilku rannych i dwa pozjazdy zostały uszkodzone ale wrócili do bazy. Ktoś podjął decyzję żeby wysłać w tę okolicę wzmocniony pluton zmotoryzowany. W celu? to nie ma z punktu widzenia sztuki żadnego przecież znaczenia, co oni chcieli tam oglądać  - dziurę po wybuchu? Przecież tam już żadnych sprawców nie było. Oni zajęli pozycję w odległości 600m od wioski i widząc jak na dłoni, że tam są sami cywile i trwa jakaś uroczystość, zaczeli w nich napieprzać z bushmasterów (działka 30mm) i z moździerzy. Zabili chyba 6 osób tym troje dzieci. Podkreślam z punktu widzenia obowiązujących zasad ta akcja oprócz zwykłej, bezmyślnej zemsty nie miała żadnego sensu. Była morderstwem wykonanym z zimną premedytacją. Jeszcze jedno ten gnojek, który tam dowodził, żeby wyjechać z bazy musiał dostać dość precyzyjny rozkaz (frago), ten rozkaz musiał podpisać dowódca PKW bądź jego zastępca. Biorąc pod uwagę na skład tych sił, które tam zostały wysłane nikt począwszy od piszącego ten rozkaz do podpisującego go nie mógł mieć wątpliwości jakie będą efekty, gen. Tomaszewski, który wtedy dowodził nie został pociągnięty do odpowiedzialności. Będąc cztery lata później w Afganistanie spotkałem chłopaków, którzy tam byli - mówili, że te sk...syny po powrocie tej bazy, byli z siebie bardzo dumni, śmiali się i chwali kto kogo trafił.

Sługus bandy Komorowskiego i PO Marek Tomaszycki (niestety nie przechodzi przez klawiaturę generał)

No  wreszcie...

...  w  kilku  zolnierskich  zdaniach  dowiedzialam  sie  prawdy  i  zapewne  dlatego  ten  "incydent"  byl  tak  absorbujacy  !!!

Fajnie,...  wydajacy  ten  bezrozumny  rozkaz  nie  poniesli  odpowiedzialnosci,  za  to  "zolnierze"  juz  tak,  bo  m.in.  sie  chwalili  i  smiali...  tak  czy  owak  to  rzeczywiscie  bylo  chore,  ale  dziekuje  Panu  za  wyjasnienie  i  na  teraz  ono  mi  wystarczy...

...  przynajmniej  bede  miec  jakies  mgliste  pojecie  o  "misjach  pokojowych"  i  ze  rozne  "incydenty"  musza  byc  wkalkulowane  w  ich  dzialalnosc.  Szkoda  tylko,  ze  GLOWNI  winowajcy  nie  ponosza  zadnej  odpowiedzialnosci  karnej.        

Wie Pani - każdy biorący udział w tej akcji był bez dwóch zdań winny. Nawet jeśli mieli na papierze rozkaz żeby tak robić (choć myślę, że było to i zapodane do tych pustych łbów w bardziej zawoalowanej formie) to ich prawnym obowiązkiem było odmówienie wykonania sprzecznego z prawem rozkazu.

Misja w Afganistanie nie była pokojowa ala za wyjątkiem tego "incydentu" my się raczej tam w ten sposób nie hańbiliśmy. Będąc w Afganistanie pamiętam, że co dzień (no może co kilka dni) ogłaszano przez megfony, że w szpitalu potrzebują krwi takiej i takiej grupy. Dość często dla naszych rannych ale zazwyczaj dla talibów pojmanych przez naszych w walce. Amerykanie zwykle odmawiali oddawania krwi dla nich, Polacy nigdy.

PKW oczywiście

Skoro handlował w Gazowni to musiałem go znać:)

Dzieki...

...  bardzo  fajny  filmik  !!!

Dobre :))

U nas w bazie Ghazni był taki ryneczek, mówiliśmy na niego hadżi i afgańcy mieli tam prawo handlować - znałem praktycznie wszystkich, którzy tam handlowali, niektórych z imienia. Afgański handel to zresztą temat na osobną notkę - oni w skrócie zawsze w pierwszym podejściu próbowali orżnąć klienta, no ale Polacy nie tacy w ciemię bici i tam odchodziły ostre targi, które generalnie kończyły się rozsądną ceną. Myślę, że po części stąd ten szacunek, bo Amerykanie w ogóle sie nie targowali i brali w ciemno pierwszą cenę. Pamiętam - oprowadzałem mojego zmiennika po bazie przed wylotem, poszliśmy na hadżi. On tam wypatrzył jakiś sklepik z pamiątkami i "antykami". Uparł się, że kupi i wyśle ojcu pamiątkę z Afganu. Mówię mu będziesz tu pół roku, poznasz ich i pohandlujesz, po co od razu. No ale się uparł, wybrał jakiś kindżał i pyta się sprzedawcę ile? On widząc, że ma przed sobą żółtodzioba mówi mu 400$ jednocześnie patrzy na mnie błagalnym wzrokiem, żebym się nie odezwał, bo mnie zna. Nie dałem jednak orżnąć kolegi i mówię mu - chłopie 400 baksów za wyklepany resor, z konia spadłeś? No to może, już zmiękł, 240. Mówie do kolegi chodź idziemy stąd. Wyleciał za nami i krzyczy- Mister! wracaj oddam za 80.