Kiedy rano jechałem do biura zauważyłem już z daleka samochód straży miejskiej stojący na chodniku i mrugający światłami na dachu. Nie wiedziałem o co chodzi, dopóki nie zbliżyłem się na tyle, by zobaczyć leżące na tym samym chodniku truchło czarnego kota. - Nieźle – pomyślałem – każdy zewłok zwierzęcy musi być rejestrowany pod kątem epidemii. Chyba – bo przecież pewności żadnej nie miałem. Pojechałem dalej i przy wjeździe na wiadukt, na samym środku ulicy, zauważyłem martwą sowę. Coś już po niej przejechało, a więc rozpoznałem są tylko po piórach. Była to jednak z całą pewnością sowa. - Ładny dzień się zapowiada – przemknęło mi przez głowę.

Nie ma mowy, żebym brał udział w dyskusjach o koronawirusie, albowiem uważam je za jedną z nowych odsłon pogańskich kultów, w których chodzi zawsze o to samo – o wystruganie z czegoś maksymalnie wielkiego bałwana i bicie przed nim pokłonów. Nie piszę się na to. Chcą zabierać gotówkę? Niech zabierają. Ględzenie o tym dziś nic mi nie pomoże, nawet jak wypcham banknotami materac też niczego to nie zmieni. Będą wszystkich przymusowo szczepić? Proszę bardzo, zaszczepię się. Nie mieszkam w pobliżu żadnej wiekowej puszczy, w której mógłbym się ukryć, a w tych krzakach co są za domem zaraz mnie znajdą. Zresztą – ile można tam nocy przesiedzieć? Jest w końcu marzec. Nie będę przewidywał skutków tego eksperymentu, bo ich przewidzieć nie potrafię. Przeżyłem kryzys lat 2003 – 2005, mając dwa kredyty na karku i żadnej pracy? Przeżyłem. To i ten przeżyję, jak Pan Bóg pozwoli. Rozumiem, że musicie się jakoś stymulować tym wieszczeniem, ale ja się do tego mieszał nie będę. Nie mam wpływu na żaden czynnik sterujący okolicznościami w jakich rozprzestrzenia się epidemia. Mogę tylko myć ręce, co też czynię. Na szczęście nie prowadzę hotelu, ani restauracji, nie muszę się więc martwić spadkiem obrotów, a książki, które do mnie przychodzą z drukarni, są, jak już pisałem pakowane w folię. Nawet ich nie dotykam. Nie rozumiem więc, dlaczego mamy się ekscytować koronawirusem?

Jasne, nie zabronię nikomu dyskusji, nie mogę, ale chciałbym, żeby pogański kult koronawirusa nie zdominował tego blogowiska. Póki co tak właśnie się dzieje, bo codziennie jakiś mędrzec wieszczy, że świat skończy się niebawem, a nam nie pozostało już nic, nawet modlitwa nie będzie skuteczna. Możemy tylko wsłuchiwać się w jego głos i odmierzać czas do chwili kiedy zachorujemy.

Nie mówię, że ja sam jestem wolny od zabobonów, bo nie jestem. Myślę sobie tak – właśnie zacząłem przebudowywać ofertę, a tu zamiast wiatru w żagle zdarzył się ten koronawirus. No, ale cóż robić, trzeba jakoś się utrzymać, choć pewnie nie będzie łatwo. Pamiętam, jak zacząłem blogowanie i w jakiej atmosferze się ono zaczęło. Był sierpień roku 2009. Płynęliśmy wszyscy na pełnych żaglach i towarzyszył nam entuzjazm. Minęło pół roku i przyszedł kwiecień 2010. Spadł samolot i cała sieć wypełniła się newsami dotyczącymi tego faktu, w większości fałszywymi, albo emocjami tak gęstymi, że w zasadzie nie można się było przez nie przebić. Wszystko straciło znaczenie, Smoleńsk był paszą dla oszustów, cybernetyków, kanciarzy i wszelkiej swołoczy, która – bardzo drogo sprzedając tanie emocje – chciała się na nich szybko wzbogacić. Wszystkie moje plany wydawnicze, które wtedy przecież wydawały się mrzonką, przestały mieć znaczenie, a o tym, by ktoś serio traktował możliwość ich realizacji nie było mowy. Jedyny kanał dystrybucji produkowanych przeze mnie treści został zapchany fejk newsami o Smoleńsku. Taki był początek.

Teraz mamy koronawirusa i chodzi w tym całym zamieszaniu tylko o to, by coraz mądrzej patrzeć, słuchając przy tym, nowych opinii i wieści ze świata. Mam do zaproponowania coś innego, ale co to będzie zdradzę jutro.

Mam też nadzieję, że koronawirus może być początkiem pewnych zmian pozytywnych. To znaczy, że ludzie siedząc w domach, wychodząc gdzieś tylko czasem na jakieś lekkie spacerki, oprzytomnieją trochę i przestaną się narkotyzować wypowiedziami autorytetów, które zawodowo niejako, słowem żywem, z Polski całkiem, zwalczają FED, prezydenta Trumpa, albo inne jeszcze szatańskie pomysły. A taką pogadankę znalazłem dziś rano na YT. Dokładnie o tym, że FED boi się koronawirusa. Oby ten nieszczęsny koronawirus zrobił wreszcie porządek z tą hierarchią podwórkowych myślicieli. Bo jasno widać od dawna, że brakuje hierarchii prawdziwej. Cóż to znaczy? Mniej więcej tyle, że prawdziwa hierarchia nie aspiruje. I taka była kiedyś hierarchia Kościoła – nie aspirująca. Było to w czasach kiedy Kościół miał realny wpływ na działania, jakbyśmy dziś powiedzieli, medialne i propagandowe, zwane też czasem artystycznymi. Kardynałowie nie chcieli być malarzami, oni tylko zamawiali dzieła. Nie chcieli być pisarzami, oni tylko zamawiali książki. Nie mieli zamiaru robić kariery we flocie, oni tylko błogosławili tych, którzy wyruszali na wyprawy przeciwko Turkom. Ten szczęsny czas minął, albowiem przyszła demokracja, a z nią nawyk dewastacji hierarchii połączony z przemożną chęcią kreowania nowych, opartych na nie wiadomo czym. Każdy może się dziś wyjęzyczyć, ale od kogo bierze pieniądze na swoje wywody, tego nam z całą pewnością nie zdradzi. Każdy może napisać książkę, ale tylko niektórzy zostaną dopuszczeni do masowej dystrybucji. Każdy może coś namalować, ale tylko ci najmniej zdolni dostaną subwencje od różnych organizacji, albowiem oni nie będą swoją wyobraźnią i umiejętnościami peszyć sponsorów. Ci bowiem z kolei już wiedzą, że z tą demokracją nie da się dłużej żyć, ale nie wiedzą co zrobić, żeby przywrócić powszechnie ważną hierarchię. Marzą więc o tym, że to oni są malarzami, pisarzami, admirałami ciężkich od armat flot, płynących wśród wichru na spotkanie wroga. Nigdy tych marzeń nie zweryfikują. To by był bowiem koniec systemu. Będą weryfikować nas, podsuwając nam coraz to lepsze tematy do dyskusji, coraz to ważniejsze problemy, coraz to ciekawsze łamigłówki. Wszystko zaś po to, by ukryć ubóstwo w jakim żyją. Bardzo wszystkich proszę, by w miarę możliwości powstrzymali się od uczestnictwa w tej hucpie. Nie zmieni to niczego ponadto, że wszyscy będziemy tu lekko gorączkować i siąkać nosem, zastanawiając się przy tym czy to alergia na pyłki czy już śmierć puka do drzwi. Ten kot i ta sowa, naprawdę nic nie znaczą. W Bogu nadzieja.

A teraz ogłoszenie

 

Proszę Państwa w związku z pandemią koronawirusa i zarządzeniami administracyjnymi konferencja, która miała się odbyć w Kazimierzu Dolnym w dniu 28 marca zostaje przesunięta na dzień 14 listopada 2020 roku. Informację do wykładowców już wysłałem, będę ją także wysyłał do Państwa, ale zajmie mi to trochę czasu, dlatego też do 27 marca będę umieszczał tu takie ogłoszenia. Uwaga – przesunięte zostały także wszystkie rezerwacje pokoi, które Państwo opłacili. Niech nikt nie jedzie do Kazimierza w dniu 27 i 28 marca.

---

tagi: blogowisko  media  sn  dyskusja  koronawirus 

	gabriel-maciejewski
	20 marca 2020 09:16

27     3014    33 zaloguj sie by polubić