Przeczytałem właśnie wywiad, jakiego Jacek Bartyzel, którego celowo nie nazwę profesorem udzielił tygodnikowi TVP. Wywiad jest stary, pochodzi z zeszłego roku, ale nie widziałem go wcześniej. Fakt zaś, że ukazał się na tej akurat stronie, wskazuje, że reprezentowana przez Bartyzela opcja, bo nie szkoła przecież, ani myśl, jest akceptowana przez różne osoby z kręgu obecnej władzy. To jest moim zdaniem niepojęte. I potwierdza jeszcze raz jedną z moich konstatacji – tylko postawy i teksty firmowane przez agentów mają masowy odzew i znajdują prawdziwych, dozgonnych admiratorów. To się dzieje dziś przed naszymi oczami. Bartyzel zaś tylko ów schemat firmuje. Tylko postawa jawnie agenturalna znajduje zrozumienie i zyskuje aplauz. Zyskuje też zainteresowanie władzy. Dlaczego tak się dzieje? Albowiem agenci pracujący w środowiskach akademickich i literacko publicystycznych precyzyjnie - są przecież ich częścią - definiują aspiracje młodych ludzi, których mają kształtować. Muszą im więc przede wszystkim wmówić, że są wyjątkowi, potem, że są dobrzy, a będą jeszcze lepsi, jeśli wsłuchają się w myśli mentora – agenta. Potem zaś mają te myśli szeroko rozpowszechniać nie zwracając uwagi na ich rzeczywisty sens i konsekwencje. Te bowiem są przed adeptami ukryte. Mentor bowiem traktuje ich wszystkich jak idiotów, sam jest częścią większej struktury, której celem jest zachowanie wpływów, w zmieniającym się i dynamicznym bardzo otoczeniu. Do tego służą agenci. Mechanizm, który obsługują działa w taki sposób, że nie można go w zasadzie zatrzymać i to także mamy przed oczami. Młodym ludziom wystarczy powiedzieć, że ich myśli bliskie są Cyceronowi i oni są już kupieni. Nie zejdą z tego szlaku nigdy. Można też dodać, że myśl Cycerona łączy się z myślą ojców Kościoła, albo wręcz z tradycją katolicką, a ta sięga głęboko w przeszłość do Arystotelesa i sprawa załatwiona. Mamy wystruganych naprędce młodych Cyceronów, Arystotelesów i Ojców Kościoła, którzy ruszą w lud pouczać go jak ma żyć i co robić, by zachować tradycje. Nie tylko wiary, ale także tradycje polityczne. Może jednak przejdę do rzeczy. Wywiad którego udzielił Bartyzel Tygodnikowi TVP dotyczy oczywiście Henryka Krzeczkowskiego, którego Bartyzel już na samym początku porównuje do św. Pawła. Nazwanie tego manipulacją nie jest nawet eufemizmem. Bartyzel, który w każdym wywiadzie próbuje zrobić z siebie spolegliwego mędrca i wychowawcę młodzieży, popisuje się tu wyjątkowym chamstwem i pogardą dla czytelnika. A są one tak wielkie, że nawet Braun mu w tym nie dorównuje. Można oczywiście powiedzieć, że Jacek Bartyzel to starszy pan, z chroniczną emocjonalną i intelektualną ślepotą. To jednak nie jest żadne wyjaśnienie, albowiem on to uwielbienie dla Krzeczkowskiego uprawia od bardzo dawna i trudno też stwierdzić, żeby wszyscy którzy tego człowieka otaczali, byli tak ślepi jak Bartyzel. Oni podtrzymują jego legendę z premedytacją i jawnie próbują stosować jego manipulacje współcześnie, mącąc w głowie już nie młodzieży, ale ludziom dorosłym. Czynią to zaś według zasad, które spokojnie i bez lęku możemy nazwać werbunkiem.

Kiedy bowiem zagłębimy się w to, co Bartyzel mówi o monarchii oraz jej powrocie, uznać będziemy musieli, że ta nowa monarchia, której powstanie postuluje, jest po prostu jedną z form podległości Moskwie. W dodatku jest to forma dająca się zaakceptować przez wyrafinowanych intelektualistów, z katolickim rodowodem, którzy – jak Bartyzel w wywiadzie – wskażą, że monarchia ta stoi na straży prawa naturalnego. Przeciwko temu prawu zaś są demokracje, które – jak UE – pragną likwidacji suwerenności państw. Kiedy Bartyzel udzielał tego wywiadu nie było jeszcze wojny, a więc nie pada w nim słowo Rosja. Dla mnie jednak jasne jest co Bartyzel ma na myśli pisząc o powrocie monarchii i strażnikach prawa naturalnego. Według niego jednym z tych strażników był także Krzeczkowski, który uczył mądrego patrzenia na historię i wyczuwania politycznych koniunktur. Jak przeczytacie ten wywiad, możecie go zinterpretować po swojemu. Ja mam taką oto wykładnię – Henryk Krzeczkowski był pierwszym, czynnym w Polsce, poważnym deprawatorem, który stworzył dla swoich schematów operacyjnych formy przetrwalnikowe. Jedną z nich jest Bartyzel, ale są też inni, którzy się ujawnią w swoim czasie. Być może taką formą przetrwalnikową schematów operacyjnych pana Henryka jest także poseł Braun swego czasu zaprzyjaźniony z Bartyzelem. Jeśli bowiem uznamy, że Arystoteles, Cyceron i Kościół Katolicki są to byty połączone na sztywną myślą, której strażnikiem był Krzeczkowski, to czemu nie mielibyśmy uznać, że zaprzyjaźniony z Bartyzelem Braun jest kontynuatorem metod i myśli bartyzelowego mentora, Henryka Krzeczkowskiego? Oczywiście bez żadnych dwuznacznych wątków, to jasne. No, ale przecież one nie mają dziś żadnego znaczenia, albowiem ten rodzaj deprawacji został przeniesiony na ulice i żadne pokątne metody homoseksualnego lansu nie są dziś nikomu potrzebne. Wszystko jest sprzedawane na chama. Chodzi o inne wątki z życia i twórczości Krzeczkowskiego, o monarchizm, o rzekome stróżowanie przy prawach naturalnych i inne podobne kwestie, które prowadzą nas wprost do Moskwy, gdzie wszystko znajduje swoje wyjaśnienie i nabiera właściwych proporcji.

Do czego chce nas przekonać Bartyzel? Że konserwatyści tacy jak Krzeczkowski stali na straży praw naturalnych i podkreślali ich kluczowe znaczenie dla istnienia wspólnoty i państwa. Prawom tym zaprzecza polityka UE i krajów, które promują swobodę obyczajową. I tu, bez lęku wcale musimy zapytać wzorem Krzeczkowskiego – panie Bartyzel, pan chce nas zwariować? Oto Krzeczkowski, za pieniądze partyjnych wydawnictw, wprowadził na polski rynek pisarzy takich jak: Evelyn Waugh, Angus Wilson i Gore Vidal. Wszyscy ci autorzy byli jawnie homoseksualni, a proza Waugha została w Polsce natychmiast wzmocniona poprzez emisję w porze prime time serialu nakręconego na jej podstawie, zatytułowanego Znowu z Brideshead. Bartyzel nazywa to fascynacją literaturą angielską. To jest jawne robienie z czytelnika durnia, bo przecież nie uwierzymy, że to prof. Bartyzel jest nim w istocie, prawda? Profesorowie nie są idiotami. Oni działają celowo, w dobrej lub złej wierze, a ich działaniom towarzyszy premedytacja.

Celem Bartyzela, a także innych intelektualistów jest odwrócenie uwagi młodych ludzi od istotnych kwestii związanych z metodami działania Krzeczkowskiego i skupienie jej na czymś, co w istocie nigdy nie istniało, czyli na różnych tajemniczych powinowactwach pomiędzy myślami, uczuciami, tekstami i całymi ich sekwencjami, które następnie układają się w szkoły myślenia i tradycje, reprezentowane przez osoby bliskie władzy. Bartyzel wskazuje, że Kurski i Semka są kolejnymi kontynuatorami dzieła Krzeczkowskiego. Ten zaś przeszedł autentyczną duchową metamorfozę, ale mało o tym mówił. Mało też pisał rzeczy oryginalnych, głównie monologował, bez możliwości przerwania mu takiego monologu. Tako rzecze Bartyzel, choć dodaje, że jednak czasem można było coś wtrącić.

Wróćmy jednak do początku. Człowiek współpracujący z machiną propagandową PRL, krojący budżety wydawnicze na wielkie projekty, które ukazują się setkach tysięcy egzemplarzy i lansują w siermiędze komunizmu wyrafinowaną kulturę gejowską, stoi według Bartyzela na straży praw naturalnych. Zwróćcie uwagę, że nawet gdybyśmy powiesili gdzieś taki transparent z wyżej skreślonym napisem, tak wielki, że widać by go było z księżyca, nie wpłynęłoby to na zmianę oceny Krzeczkowskiego przez jego uczniów, ani tym bardziej przez nikogo, kto zaprzedał duszę diabłu i wierzy w nieistniejące związki pomiędzy odległymi bytami, na straży których stoją prawdziwi mędrcy. To są rzeczy niemożliwe. Oni się tego nie wyrzekną nigdy, albowiem uważają, że to jest właśnie chryzmat. Moim zdaniem jest to jedna z form satanizmu. I mam nadzieję, że próby zaszczepiania tego obłędu wśród ludzi, niemłodych przecież, zostaną zaniechane. Wiem, wiem, łudzę się. Teologia Polityczne i pokrewne jej środowiska nigdy z takich metod nie zrezygnują. Poseł Braun zaś już zadba, by były one stosowane w praktyce z największą możliwą bezwzględnością, bez możliwości polemizowania i za każdym razem bardzo serio, mimo ich jawnie kabaretowej formy. Nie mamy szans.

Na dziś to tyle. A tu macie wywiad https://tygodnik.tvp.pl/55530901/monarchia-i-republikanizm-to-ta-sama-polska-tradycja

---

tagi: satanizm  tradycja  monarchizm  grzegorz braun  agentura  konserwatyzm  jacek bartyzel  henryk krzeczkowski 

	gabriel-maciejewski
	16 lipca 2022 08:46

34     3955    21 zaloguj sie by polubić