Chyba niestety jest tak, że wszyscy politycy prawicy takiej czy innej, ale pochodzący z tego starego pokolenia mają są połączeni jakimiś nitkami z peerelem i tamtejszymi układami. Niektóre te nitki są cieńsze i mniej znacząće inne bardziej. Korwin to chyba dla Urbana w swoim czasie pisał. Michalkiewicza można było chyba zobaczyć na jakiejś kronice filmowej sprzed "okrągłego stolca". Części udało się potem szybko podorabiać sobie profile opozycyjne. I do dzis można sobie otwierać wszystkie możliwe furtki. A dawne układy wykorzystują tych najbardziej nieogarniętych prawicowców do dziś - daja im wizje i fonię a w ich rozumieniu nic nie jest dla nich ważniejsze i niczego bardziej nie pożądają. Gorzej że publiczność się nie raczy zorientować - Michalkiewicz i Korwin na spotkaniach z młodzińcami są bardzo pryncypialni wobec różnych kwestii, ale wizyta w Superstacji u pani Michalik, albo u Stokroty? A czemu nie...

Chciałem jeszcze przypomnieć, że mamy na składzie kartkę wielkanocną, bardzo dobrej jakości, lepszą niż wszystkie dzieła Sipowicza razem wzięte

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/gustaw-doree-zmartwychwstanie/

Tak, to są cybernetyczne zagrywki

Ten fragment z boigrafii Rotmistdza mnie zauroczył:

"Czy zatem warszawscy "geszefciarze", homines ludentes i przedstawiciele półświatka z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych są obiektem badań równie ciekawym, jak średniowieczni mieszkańcy katarskich wiosek w Pirenejach, szesnastowieczni chłopi francuscy i osiemnastowieczni paryscy drukarze? Cechą łączącą wszystkie wymienione powyżej obiekty badań są źródła, które w każdym z przypadków były efektem działań opresyjnych podejmowanych przez państwo, władze duchowe lub świeckie".

Witam.

Ten klimat forsy pojawiającej się nie wiadomo skąd (to znaczy wiadomo, ale ma nie być wiadomo), ten klimat dawnych dobrych czasów (tak jakby obecne dobre nie były) powoduje u tych ludzi nostalgię. Jest ona związana z czasem czyli przemijaniem i refleksją z tym związaną. Ponieważ użyłem zwrotu "oni" napiszę dosłownie o kogo mi chodzi. O bohaterów PRL-u, którzy go stworzyli w sferze praktyczno-pragmatycznej czyli gospodarczo-finansowej oraz o tzw. "ludziach kultury" czyli tych którzy go legitymizowali w sferze kontaktów ze "zwykłym człowiekiem." I oni doskonale wiedzą jak było lecz ponieważ odchodzą (umierają) chcą po sobie zostawić pamiątkę. I robią to kręcąc filmy. Filmy o sobie i o tamtych czasach. Filmy nostalgiczne, przejmujące, ciepłe i delikatne w warstwie emocjonalnej. Muszą się z tym swoim sentymentem do wspaniałego, akurat dla nich PRL-u, z nami podzielić. I nie ukrywają tego sentymentu wcale. Ja to rozumiem bo to całe ich życie (no z wyjątkiem tych którzy jednak odeszli przedwcześnie) było ciekawe, emocjonujące i co najważniejsze materialnie dostatnie. Mają co wspominać i z czego się cieszyć. Nie robiłbym rzecz jasna tych uwag ogólnych gdybym nie miał na myśli konkretu. Ten nostalgiczny świat forsy nie wiadomo skąd i powab peerelowskiego życia ich młodości został przeniesiony 1:1 do sfery popkultury w filmie polskim Janusza Majewskiego z 2015 roku (premiera 15.01.2016) pt. "Excentrycy czyli po słonecznej stronie ulicy". Ja ten film widziałem. Opis filmu ze strony FilmPolski mamy tu:

http://www.filmpolski.pl/fp/index.php?film=1237134, cytuję:

"U schyłku lat pięćdziesiątych do Polski wraca z Anglii Fabian, emigrant wojenny, puzonista jazzowy i znakomity tancerz. Wraz z grupą miejscowych dziwaków i muzyków amatorów zakłada swingowy big band. Już po pierwszym występie zainteresowanie zespołem przerasta wszelkie oczekiwania. Fabian poznaje intrygującą Modestę, która wkrótce zaśpiewa z jego orkiestrą. Zostają kochankami i prowadzą życie podziwianej pary. Od tej pory "król i królowa swingu" to dwa barwne ptaki na tle siermiężnej rzeczywistości tamtych lat. Któregoś dnia Modesta nagle znika, a historia miłosna zmienia się w opowieść z wątkiem szpiegowskim - o marzeniach i tęsknocie do kultury Zachodu".

I ten film mógłby być doskonałą ilustracją, tłem, do wątków opisanych w notce. Dziękuję za notkę i pozdrawiam

Jeśli to jest podobieństwo przypadkowe, to ja nie wiem. Ten wyżej miał pisać list do marszałka Rokossowskiego i część młodego życia za pierwszego Sowieta spędził we Lwowie, więc mógł spotkać NKWD nie tylko na ulicy. Ten drugi jako jedyny oficer Sztabu Generalnego WP miał w 1956 r. oddać głos za pozostaniem Rokossowskiego na posadzie w PRL. NKWD mógł był spotkać wszędzie. Z noska, usteczek i brewek  jak stryj i bratanek ale ten sam rok urodzenia 1923 . Może długi poród bliźniąt  :)))

Zdjęcie z pracy Adam Kochajkiewicz (IPN Wrocław):„Rotmistrz", „Wuj",„Hrabia Lolo".Andrzej Rzeszotarski w DOKuMENTAch ApARATu REpRESJI str.244 pobrane z google grafika

ur.18 sierpnia 1923 we Lwowie

https://ciekawostkihistoryczne.pl/leksykon/wojciech-jaruzelski-1923-2014/

ur.6 lipca 1923 r. w Kurowie

Krewni, jak nic

Ale to jest to samo co zalinkowałem

Głównym figurantem sprawy był Andrzej Rzeszotarski, którego planowano aresztować lub ewentualnie poddać ścisłej inwigilacji. Milicjanci zauważyli jednak, że obserwowany przez nich "Rotmistrz" zniknął z Warszawy i to akurat w czasie kulminacji pokazowego procesu gen. Stanisława Tatara. Posiadali informacje, iż prawdopodobnie wyjechał wraz z bliżej niezidentyfikowaną "blondyną" do Grand Hotelu w Sopocie. Podróż na Wybrzeże wzbudziła podejrzenia o zamiar nielegalnego przekroczenia granicy i ucieczki z kraju. Piramida milicyjnych przypuszczeń spowodowała, iż Rzeszotarski ze "szkodnika gospodarczego" awansował do kategorii szpiega - dywersanta i stał się obiektem zainteresowania "bezpieki".

za Wiki:

Po śmierci gen. Lucjana Żeligowskiego w 1947 był odpowiedzialny za przewiezienie jego ciała do Warszawy, zgodnie z ostatnią wolą zmarłego[11]. Wykorzystał tę okazję do przekazania rządowi Józefa Cyrankiewicza w Warszawie zdeponowanej w Wielkiej Brytanii części zasobów Funduszu Obrony Narodowej – 350 kg złota [12] oraz 2,5 miliona dolarów (Fundusz Drawa). W 1945 minister obrony narodowej rządu RP na uchodźstwie gen. Marian Kukiel przeznaczył te fundusze na pomoc dla byłych żołnierzy Armii Krajowej i pozostałych po nich rodzin. Gen. Stanisław Tatar wraz z ppłk. dypl. Marianem Utnikiem i płk. dypl. Stanisławem Nowickim – oficerami Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza – zostali ustanowieni powiernikami skarbu (tzw. Komitet Trzech) przez Rząd RP na uchodźstwie. 19 czerwca 1947 skarb został, wbrew woli Rządu RP na uchodźstwie, przekazany przez powierników attaché wojskowemu ambasady Polski Ludowej w Londynie – przedstawicielowi wywiadu wojskowego PRL. Komitet Trzech przekazał również do Warszawy przeszło pięćset teczek archiwalnych Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza, narażając w ten sposób osoby występujące w dokumentach na policyjne represje ze strony komunistycznych organów bezpieczeństwa. Dziesięć metalowych kaset ze złotem przywiezionych zostało z Londynu na Okęcie w dwóch rzutach (3 i 13 lipca 1947). Przerzutu dokonali kurierzy specjalni: płk Leon Szwajcer i Pola Landau-Leder. Po przylocie do Warszawy złoto złożone zostało w gabinecie szefa II Oddziału gen. Wacława Komara. Dopiero 8 marca 1948 wiceminister obrony narodowej Marian Spychalski zlecił przekazanie złota do NBP.

Dzięki współpracy z oficerami wywiadu Oddziału II Sztabu Generalnego WP Stanisław Tatar otrzymał w 1947 paszport konsularny RP (PRL). W lipcu 1948 prezydent Bolesław Bierut odznaczył generała Tatara Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, pułkownika Nowickiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a podpułkownik Utnik rozkazem marszałka Michała Roli-Żymierskiego został awansowany do stopnia pułkownika. Od tego czasu Stanisław Tatar był izolowany przez środowiska niepodległościowe w kraju i za granicą. Do Polski powrócił w 1949.

Po przyjeździe został aresztowany i w 1951 w procesie „TUN” skazany na karę dożywotniego więzienia na podstawie spreparowanych dowodów (m. in. oskarżony o defraudację złota ze skarbu FON i próbę wykorzystania przekazania depozytu do rozpoczęcia działalności szpiegowskiej)[13]. Tatar skazany został także w procesie generałów. Karę odbywał w zakładzie karnym we Wronkach, skąd w wyniku amnestii wyszedł na wolność w maju 1956[14]. Następnie został zrehabilitowany. Nie powrócił do służby wojskowej. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Ministerstwo Obrony Narodowej na pogrzebie gen. Tatara reprezentowali: gen. bryg. dr Rudolf Dzipanow oraz gen. bryg. w st. spocz. Franciszek Skibiński.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanisław_Tatar

Nie oglądałem fafluna u Towarzyszki ale znane jest jego zamiłowanie do gry karcianej zwanej bridż (most). Mi nigdy do głowy by nie przyszło zaliczyć brydża do gier hazardowych. Tak jak i szachów. No ale może to tylko przykrywka. No i te nakłady książek drukowanych w NRD!

Pamiętam taką scenkę. Czwórka jego dawnych podskakiewiczów grała sobie w brydża na kocyku przy basenie. Podszedł 'Wujo'. Przystanął przy nich i przymilnie się uśmiechał. Po chwili powiedział: 'Cześć, chłopaki'. I tylko jeden z nich, nawet na 'Wuja' nie patrząc, podał mu niedbale dwa palce na dzień dobry" *[J. Karaszkiewicz, Pogromca łupieżu, Wrocław 2002, s. 132-133.].

W zakonspirowanych mieszkaniach funkcjonowały "meliny", w których grano w pokera i ruletkę, większość z nich była dobrze znana milicji. "Rotmistrz" od wczesnej młodości wykazywał inklinacje w kierunku gier karcianych, szczególnie brydża, przez pewien czas był zrzeszony w Polskim Związku Brydża Sportowego. Wielu twierdziło, iż Rzeszotarski w kartach oszukiwał, co pozwalało mu wygrywać duże stawki.


JKM chyba był za młody, żeby go poznać. Chyba będę musiał posłuchać tej rozmowy, żeby się zorientować dlaczego padło to nazwisko Rzeszotarskiego.


Jak to się wszystko plecie:

Polski Związek Brydża Sportowego (ang. The Polish Bridge Union) – organizacja zrzeszająca polskich brydżystów.

Powstał w latach 1956–1957 w wyniku porozumienia lig brydżowych z szeregu polskich miast. Zebranie założycielskie odbyło się 23 października 1956 w Warszawie, natomiast formalna rejestracja nastąpiła 21 marca 1957. W skład komitetu organizacyjnego weszli Gustaw Gottesman, Jerzy Czekański, Mirosław Kowalski, Stanisław Lucht i Bogumił Seifert[1]. Jednym z jego współzałożycieli był też Henryk Niedźwiecki[2].

https://pl.wikipedia.org/wiki/Polski_Związek_Brydża_Sportowego



Gustaw Gottesman (ur. 15 września 1918 we Lwowie, zm. 5 października 1998 w Warszawie) – polski dziennikarz, dramaturg i tłumacz.

Urodził się we Lwowie w rodzinie polsko-żydowskiej. Podczas Holocaustu stracił oboje rodziców. Podczas II wojny światowej był żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Pracował jako urzędnik w ministerstwach polskiego rządu w Londynie. Był sekretarzem przewodniczącego polskiej delegacji na konferencję w Bretton Woods ministra Ludwika Grosfelda[1]. Przez pewien czas pracował w ONZ.

Do Polski wrócił w 1949. Związał się z PZPR, z której wystąpił w r. 1968. Pracował jako dziennikarz. Był redaktorem naczelnym pisma Przegląd Kulturalny, a po zamknięciu tego tytułu w 1963 r., w 1972 r. został redaktorem naczelnym tygodnika Literatura. Był nim do usunięcia ze stanowiska w r. 1976

Autor dramatów i przekładów literackich. Wraz z Andrzejem Jareckim dokonał pierwszego przekładu na język polski libretta legendarnego musicalu Les Misérables Boublila (libretto francuskie) i Schönberga (muzyka) opartego na powieści Nędznicy Wiktora Hugo, który w latach 1989–2000 wystawiany był w gdyńskim Teatrze Muzycznym im. Danuty Baduszkowej w reżyserii Jerzego Gruzy.

Ojciec publicysty Krzysztofa Gottesmana. Pochowany jest na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C2, rz. 9, m. 7)[2].

https://pl.wikipedia.org/wiki/Gustaw_Gottesman

50 LAT TEMU
Z kart kroniki żarskiego brydża sportowego. Rok 1967

W zawodach „Błękitna Wstęga Odry” we Wrocławiu, w turnieju licytacyjny dla 10 wybranych najlepszych par, w silnej stawce zwyciężają reprezentanci Żar Zygmunt Kalinowski i Mieczysław Kunce przed parą warszawską J. Połeć i A. Rzeszotarski.

http://mzbskarkonosze.pl/wp-content/uploads/2017/08/Zary2017.pdf


A to komentarz spod tekstu Jak zaczęła się kariera 16-letniej 'Miss Stodoły', kim był Henio Meloman i jak bawiła się Ewa Frykowska. PRL też miał swoich celebrytów, w którym nazwisko Rzeszotarskiego także pada:
https://www.plotek.pl/plotek/56,79592,12811548,jak-zaczela-sie-kariera-16-letniej-miss-stodoly-kim-byl-henio.html

elmi:
Historia Rzeszotarskiego, choć jest intensywnie zabarwiona i błyszcząca" jest także zupełnie nieprawdziwa. Ponieważ bardzo lubię Janusza Głowackiego "Z głowy", a przy okazji interesuje się kawalerią udało mi się porozmawiać z Panem Markiem Rzeszotarskim synem rotmistrza (Adama nie Andrzeja, Janusz Głowacki pomylił imię Rzeszotarskiego). Prawdziwy rtm. Rzeszotarski walczył oczywiście w 1939, a w czasie Powstania Warszawskiego był dowódcą Zgrupowania "Żmija" - Niemcy zabili mu w czasie Powstania żonę i kilkuletniego syna. Człowiek, którego opisuje Głowacki, to był jakiś cwaniaczek, który podszywał się pod rtm. Robił to z sukcesem przez pewien, ale w końcu został "skarcony" przez byłych AKowców, podwładnych rtm. Reszotarskiego z Powstania i podobno od tej pory już się nie podszywał. Ja rozumiem, że tutaj Plotek i do rzetelnego dziennikarstwa daleko, ale nie szargajcie dobrego imienia tego zasłużonego człowieka!

https://pl.wikipedia.org/wiki/Adam_Rzeszotarski

To były dwie różne osoby o tym samym nazwisku. Głowacki nie miał bladego pojęcia o co w tym wszstkim chodziło. To bałwan

Zgadza się. To prawdziwy Rotmistrz.

On się nawet w Cichych i gęgaczach pojawia:
 

Taki Ostrowski czy inny Pstrowski —
to dla mnie zwykły chuj.
Dziś dla mnie wzorem, życia motorem
jest Rzeszotarski wuj *
https://literat.ug.edu.pl/szpot/cisi.htm

*) Patrz niżej: Wielka pieśń o Rotmistrzu.

 

Wielka pieśń o Rotmistrzu

(na melodię Gdy naród do boju)
Gdy naród na placu olbrzymim się zbierał
i wznosił Gnomowi wiwaty,
pan Rotmistrz, powstając od partii pokera,
rzekł kumplom: „Czas nadszedł, rebiata!”

O cześć ci, Rotmistrzu wspaniały,
żeś w czasie ogólnej beztroski
zrozumiał, że twoje to czasy nastały
i trafne wyciągnął stąd wnioski. **

 **) 
Wariant:
O cześć ci, przezorny Rotmistrzu,
o cześć ci, boś wielka jest głowa,
tyś pojął, że twoich to nadszedł czas ziszczeń,
i wiedzy swej wiary dochował.

Gdy naród szedł tłumnie na wolne wybory,
posłusznie na Gnoma głosował,
pan Rotmistrz wysrywał połknięte brylanty
i Forda w PeKaO kupował.

O cześć ci, Rotmistrzu przemądry,
o cześć ci za rozum głęboki,
tyś pierwszy zrozumiał historii kawały
i pierwszy szedł z duchem epoki.

 Gdy ruszał Golędzin, gdy poszły w ruch pałki
i krew się na placach polała,
pan Rotmistrz pięćsetką, miast gminnej zapałki,
hawańskie cygaro zapalał.

 O cześć ci, Rotmistrzu przezorny,
żeś nie dał się wciągnąć w te bzdury.
Za chwilę się zmąci nurt czysty historii
i gówno popłynie do góry.***


***)
Wariant:
O cześć ci, Rotmistrzu wspaniały,
boś pojął istotę swych czasów:
choć klasy społeczne wykańcza socjalizm,
to tworzy też sam nową klasę.

Gdy drzewa wolności już Gnom obdarł z liści,
by ustrój chwiejący podpierać,
pan Rotmistrz urządzał różowe balety
dla rządu i pana premiera.

O cześć ci, Rotmistrzu przezierczy,
boś przejrzał istotę tej sprawy:
im bardziej pod jarzmem gnębiony lud jęczy,
tym bardziej dwór pragnie zabawy.

 Gdy zbrakło na rynku zwyczajnej kiełbasy
i masła zabrakło, i chleba,
pan Rotmistrz gromadził dolarów zapasy,
bo dewiz nam przecież potrzeba.

 O cześć ci, Rotmistrzu przemyślny,
o cześć ci, boś tęga jest głowa!
Tyś pierwszy oznajmił swym kumplom: „To myśmy,
chłopaki, jest Polska Ludowa!”

 Gdy Gnom pod bezpieki udał się opiekę
i cicha nastała epoka,
pan Rotmistrz pod Pałac Mostowskich zajechał
swym Fordem, bo on jest swój chłopak.

O cześć ci, Rotmistrzu zaradny,
o cześć ci, żeś taki życiowy,
gdy ciche donosy przynosisz bezpiece,
ta ścisza ci urząd skarbowy.

 Gdy Gnom nam oznajmił, że równość i wolność
mieć może dwa procent narodu,
pan Rotmistrz się dawno oderwał od masy,
od dawna już poszedł do przodu.

 O cześć ci, Rotmistrzu wspaniały,
o chwała przemyślnej twej głowie,
tyś pojął, że służba jest dziś kapitałem,
i służyć poszedłeś rządowi.

I aria Rotmistrza

Ja dziękuję wam, panowie,
za przepiękną waszą pieśń —
inną pieśnią wam odpowiem,
w której tkwi głęboka treść.

 W kraju wciąż zachodzą zmiany,
a pod wpływem owych zmian
dziś się Cichy głośnym staje:
Vivat simper Cichych stan!

 Dawniej, jeśliś szpiclem został,
pluł ci w gębę byle cham.
Dzisiaj — któż nam może sprostać,
któż dorównać może nam?

 Dawniej, gdyś nadstawiał uszy,
miało smak to prostytucji.
Dzisiaj rządzi się i puszy
Cichy w każdej instytucji.

 Chcesz mieć paszport, miły bracie?
Marzy ci się wielki świat?
Na wystawną proś kolację
i brudasy żwawo kładź!

 Chcesz machlojkę zrobić w pracy,
by wygodnie sobie żyć?
Przynieś zysków pół na tacy,
to cię cacy będziem kryć!

 Już nie wskórasz nic donosem,
by uzyskać fawor nasz.
Dziś naczelnik kręci nosem,
czeka, aż mu prezent dasz.

 W eleganckich cichych autach
zajeżdżamy w wielki świat.
W ambasadach i na rautach
któż nam może nie być rad?

 Dziś, gdy kwitną w krąg afery,
każdy w pas się kłania nam.
Dziś najlepsze ciche sfery —

Vivat semper cichy stan!

Korzystał z życia :) Pamiętaj, że to pociotek Kazimierza Rudzkiego.
A Rzeszotarski najwyraźniej organizował im to życie.
Fragmenty z forum Artykuły o dragach:

Trójkąt bermudzki

Z Kamery było tylko o rzut kamieniem do "trójkąta bermudzkiego" położonego w rejonie ulicy Mokotowskiej. Jego wierzchołki to studencki, lecz w praktyce dostępny dla każdego klub Hybrydy, bar Przechodni, położony niemal vis-a-vis klubu, i lekarska poradnia chorób skórnych.

Bramkarzem w Hybrydach był - pisze Janusz Głowacki - obecnie znany producent filmowy, który wpuszczał za dychę wszystkich: uczennice, badylarzy, cinkciarzy, aktorki, piosenkarzy, tajniaków i czternastoletnią Ewunię, która na pytanie ojca: " Czy ty aby, córeczko, za wcześnie nie zaczynasz?", odpowiedziała: " Tatusiu, ja już zaczynam wychodzić z obiegu"... Na zdjęciu Janusz Głowacki w 1969 r.
[http://bi.gazeta.pl/im/bc/f9/ee/z15661500Q,Jak-wspomina-Janusz-Glowacki--Bramkarzem-w-Hybryda.jpg]

Bez problemu uchodził też za studenta pięćdziesięcioletni utracjusz, rotmistrz Andrzej Rzeszotarski, przepuszczający tajemniczego pochodzenia pieniądze i zajmujący pierwsze miejsce na nieoficjalnej wtedy liście najbogatszych Polaków. Za rotmistrzem snuł się jak cień eseista i aktor Adam Pawlikowski, nazywany Dudusiem, którego szlachetny profil, znany z filmu " Popiół i diament", przyciągał dziewczyny i uświetniał zabawy Rzeszotarskiego w jego wytapetowanym pięćsetkami mieszkaniu. Rotmistrz miał czerwonego długiego forda z odkrywanym dachem i olbrzymiego kierowcę o ksywce Cegła. Jak duch z lepszego świata przesuwał się tym fordem po Nowym Świecie, wzbudzając rozpaczliwą tęsknotę i zazdrość nas, studiujących nędzarzy.


Janusz Głowacki o Warszawie epoki Gomułki i Gierka

Rotmistrz Rzeszotarski zaś, co niejako było do przewidzenia, przepuścił w końcu wszystko, stracił protektorów z milicji i władz i koniec końców wyskoczył przez okno.

https://hyperreal.info/talk/artyku-dragach-t11122-1570.html

A tu sam Jerzy Urban:

Przychodził też Słonimski, choć jego kawiarnią był „Marzec“, czyli późniejsza „Antyczna“. W PlW-ie kotłowali się artyści, literaci, dziennikarze i... dziewczynki. Gdy dziś na to patrzę, były to osóbki bardzo młode, w wieku, który skłaniał już do oderwania się od własnych domów, ale jeszcze nie uprawniał do rozpoczęcia dorosłego życia na własny rachunek. - To były kurwy? - One zbliżały się do prostytucji, na ogół nie przekraczając granicy między rozrywkowym stylem życia i profesjonalizmem. To znaczy, że nie brały pieniędzy, choć żyły z tego co dostawały. Tym różniły się od prostytutek, że prostytutka poluje na klienta, a seks traktuje jak usługę, za którą trzeba zapłacić należność. Dziewczynki z PIW-u natomiast uczestniczyły w życiu towarzyskim, a branie pieniędzy było oderwane od współżycia seksualnego i nie było przedmiotem wstępnych uzgodnień. No i wybierały raczej partnerów. Bywało, że z jednym żyły, a od drugiego wyciągały pieniądze. Do ich fasonu należały opowieści jak poszły, nie dały a wzięły. - Atmosfera była bardzo libertyńska i pikantna. Dziewczyny funkcjonowały jako entourage elity i to elity raczej nie finansowej, lecz intelektualnej. - Skąd się wywodziły te dziewczynki? - Z domów społecznie poślednich. One chciały uciec z „plebsu“. Stworzyły swoisty styl bycia: przychodziły przed południem i czekały, gdzie i co się rozwinie, u kogo będzie jakaś wódka, kto zaprosi na obiad, gdzie będzie można przenocować itd. - Czy kojarzyły, kto jest kim? - Ach tak! Świetnie się na tym znały. Przysłuchiwały się dyskusjom politycznym i intelektualnym, w PlW-ie były ich uniwersytety, w sposób zastępczy kształciły się i to solidniej niż w szkołach i na uczelniach. Słowem - poznawały nowe światy wrażeń, tryb życia i wartości inne niż te, z którymi dotychczas miały do czynienia. - Kto się cieszył ich szczególnym - nazwijmy to - szacunkiem? - Zawsze kto inny - zależało to od wciąż zmieniających się możliwości finansowych, mód, tzw. układów towarzyskich. Jedni bywalcy wypadali z gry, inni do gry wchodzili. Był tam np. rotmistrz Rzeszotarski, bardzo tajemnicza postać, zawsze otoczona rojem adiutantów i panienek. Sympatyczny człowiek, urządzający mnóstwo rozrywkowych imprez i wpadający na niecodzienne pomysły. Raz kupił w komisie identyczne sukienki dziesięciu dziewczynom, mówiąc że musi umundurować swoją gwardię przyboczną. Rzeszotarski był waluciarzem - co sam sprawdziłem - powiązanym z MSW. Przypuszczalnie zajmował się skupowaniem na czarnym rynku dolarów dla rządu. Z tego względu przez jakiś czas korzystał z jako takiego bezpieczeństwa, które pewnego dnia skończyło się, posadzili go, a potem gdy wyszedł, był człowiekiem skończonym, biednym i zszarzałym. - Jakie były losy dziewczyn z PlW-u? - Niektóre wychodziły za mąż za bywalców kawiarni, inne znajdowały mężów na zewnątrz, jeszcze inne przechodziły na kurewskie zawodowstwo. 29

https://epdf.pub/jajakobyy-spowied-ycia-jerzego-urbana.html

:)

A niech mnie las ogarnie,jak pan zgłębił --głębię towarzyszki panienki i jej gości. No nareszcie coś zagłębionego...

Czejkaj, czekaj. Piszesz:

Janusz Mikke, kiedy był na dywanie u pani Moniki, opowiedział o pewnym, niezwykłym człowieku, którego poznał dawno temu i który sponsorował najzdolniejszych studentów matematyki, między innymi jego. 

Ale ja nie słyszałem w tej rozmowie z Towarzyszką, żeby Korwin powiedział, że był sponsorowany przez Rzeszotarskiego. Nie dosłyszałem? On mowił tylko o nim jak o filantropie, który fundował stypendia zdolnym studentom.

No ale wnioski nam się zgadzają :)

Nieźle się to wszystko plecie, ludzie żyli pełnią życia a później przyszedł zły Jaruzelski i złapał wszystko za pysk. Od tamtej pory IPN bada tylko to co się działo po 1980r. plus poszukiwania Żołnierzy Wyklętych, którzy robią w tym zestawieniu za kwiatek do kożucha. Jeszcze z tych zapisków wyjdzie, że PRL to była radziecka kolonia pod brytyjskim nadzorem a teraz przeszła na ręczne sterowanie bezpośrednie. Ci co wiedzą jak to od środka wyglądało dożywają swojego wieku i brzydko się starzejąc plują na obecną władzę, która zabrała paśnik ich dzieciom i wnukom. Ale sami są sobie winni, że wychowali klasę próżniaczą a nie polityczne wilki.

JKM ma już swoje lata ale jego potrzeby wcale nie zmalały a wręcz przeciwnie więc kiedy Jaruzelska jr. zaczęła robić casting to przypomniał sobie co tam miał najlepszego żeby o nim nie zapomnieli przy nowym podziale łupów. Bo nie oszukujmy się, reszta tej prawicy płynie przez kolejny etap naszych politycznych dziejów na gołej babie niesionej przez pryszczatych młodzieńców. Taki parowozik dziejów dziadek JKM wyrychtował dawno temu i maszyna wciąż toczy się po szynach, tylko pryszczaci się zmieniają przy szufli do ładowania węgla. 

My tu gadu gadu a wirus podobno "koronował" samego księcia Karola. Omen jakiś?

i mający nieoficjalne powiązania z władzą:

https://books.google.pl/books?hl=pl&id=-NlGAQAAIAAJ&dq=Rzeszotarski+andrzej&focus=searchwithinvolume&q=Rzeszotarski+andrzej

Jeszcze jedn link, korespondujący z dzisiejszymi uwagami

https://wpolityce.pl/polityka/114368-nowy-ekran-stare-metody-zamiar-antagonizowania-wyborcow-pis-u-i-dyskredytowania-autentycznych-przeciwnikow-grupy-rzadzacej

Jest po 22, to można dać ca;ość:

Pieśń młodego cichego nowoczesnego

(na melodię O mnie się nie martw)

 Ja jestem cichy, lecz nowoczesny,
nie żaden tępy żłób,
miłośnik rocka i colicoca,
a nade wszystko dup!

 Mnie nie zabawi już Nowa Huta
ni sześcioletni plan,
lecz kiedy dziwka ciągnie mi druta,
to wtedy frajdę mam!

 O mnie się nie martw, spokojna głowa,
w życiu mam wielki fart,
tu zahandluję, tam zadeluję,
okazji każdej rad.

 Sprzedałem sorty, nabyłem skuter,
wszak mam dwadzieścia lat.
Gdy skończę pracę, jadę na spacer
ulicą Nowy Świat.

 Ćmiąc papierosa, zsiadam z swej Osy,
życie to wielki pic,
przechodzi dziwa, biodrami kiwa,
o rany, co za cyc!

 Zagajam słodko z mety: „Bardotko,
czy się przejechać chcesz?”
A ona na to: „Nie rwij na chatę,
lecz mnie do «Hybryd» bierz!”

 Tańczymy w tłoku twista i rocka,
a potem mały chlup.
Już skuter warczy, babka na tarczy
na jednonocny ślub.

 O mnie się nie martw, spokojna głowa,
ja sobie radę dam,
zjem i wypiję, życia użyję
i prześpię się — nie sam!

 Dziś nie ta era, kiedy frajera
strzygło się w ZMP,
współczesny Cichy — to nie są śmichy,
on dobrze wie, jak jest.

 Taki Ostrowski czy inny Pstrowski —
to dla mnie zwykły chuj.
Dziś dla mnie wzorem, życia motorem
jest Rzeszotarski wuj *

Nie rozumiesz mowy ciała i komunikatów podprogowych

Też nie miałem

Nie można było mieć pieniędzy i nie mieć powiązań z władzą

To nic że nie słyszałeś. 

Tak, wolnościowem i legalistą i godnym ojcem jeszcze

Może podkreślmy, że to co cytujesz to są słowa ludzi, którzy mają opinię przeinteligentnych i aspirują do tego by orzekać o polityce. Z jednej stronu przejrzyści i czytelni kanciarze z deficytami, a z drugiej Szczerski i jego Rozważania o naprawie Rzeczpospolitej

Z kim on te dialogi prowadzi?

Gdy oglądam te rozmowy Jaruzelskiej, nie mogę się skoncentrować, bo widząc tą srebrną cukiernicę przypomina mi się rozdział z "Siedmiu pigułek Lucyfera" Sergiusza Piaseckiego, w którym główny bohater, diabeł,  walczy z szabrem w powojennej Polsce.  I ciągle narzuca mi się pytanie "Do kogo ta cukiernica tak naprawdę należała?"

Tak, beneficjenci systemu, którzy chełpią się tym, że nie są tymi strzyżonymi frajerami. Oni, to ci ponad. Zchlewienie i pełna demoralizacja. Sztama z gangsterami. To mi nawet przypomina obrazki z czasów rządów PO i wypowiedzi niektórych polityków.

Ten akurat poglad jest staly w jego repertuarze. To samo odniesienia do chinskiej tranformacji gospodarczej. Nie u niego jedynego z prominentnych wolnosciowcoe (Liberalow jak o sobie mowia)