"Jest tam napisane, że obie Woźnickie to zapomniane ciotki braci Kaczyńskich."

Szczygieł jest "dzieckiem PRL-u" a wtedy dobre przyjaciółki mam były "ciotkami". Sam miałem kilka takich "ciotek" :)

Może o take pokrewieństwo chodzi? ;-)

Poza tym przyznam się, że przeczytałem jedną książkę Szczygła "Gottland". Mnóstwo ciekawostek czeskich i trochę historii. W Czechach to jest hicior ;-)

Errata ...bulgotał z uciechy..

Android się wtrąca 

.

Oni są bardzo świadomi co robią.

Proszę jednak pamiętać: śmierć jednego z bliźniaków nie jest śmiercią tylko jego. Jest też śmiercią tego, który zostaje. On żyje, ale jak cień - mówi Lipszyc.

Po śmierci żyją wampiry. Wampiry mają to do siebie, że męczą swym ułomnym życiem samych siebie i otoczenie. 

Najlepiej gdyby wszystkie takie bliźniacze stwory wsiadły w mglisty poranek do samolotu i odleciały...

Dokladnie, oni rozgdzebali mogiłę tych nieszczęśniczek, żeby gazowniana ludożerka mogła rozmawiać między sobą o tym, że Kaczyński też powinien skoczyć z okna. Bezczelne są te kur...y i zuchwałe....

A pręty w płocie przy drugim "locie" to cybernetyczne łakocie.

Cybernetyczno -  literacki biogramik:

https://relacjebiograficzne.pl/demo/audio/127-tadeusz-lipszyc

Kupa mięci.

To jest naprawdę niesamowite. Ten kult/bigos patologii i brzydoty podlany sosem mistycyzmu. Czy on naprawdę znajduje odbiorców/konsumentów/fanów/naśladowców poza samymi szamanami, znanymi z telewizora, ewentualnie z instytutów nieukicooltury?

Przecież ewentualne masy które się tym karmią potrafią wyłącznie powtarzać jak mantrę nazwiska znanych/lubianych i nic poza tym. Gdyby nie przymus szkolny, dotacje do tego g..na oraz wiara w reklamę, pies z kulawą nogą by na to nie nasikał.

"Pochwała Łotrostwa" J Kaczmarski

Rolnik i budowlaniec z kwalifikacjami literackimi, a do mnie się przypieprzają się jestem po technikum leśnym. Nieźli są, naprawdę. I skąd mu się te gwałty wzięły jak siedział "we wojnę" w tym Ostrówku? Chyba sam ma coś na sumieniu

Dwóch nielotów z trzecim do towarzystwa usiłuje się wylansować na ludzkiej tragedii. Ten cały Lipszyc Tadeusz to jest niezły opowiadacz: podobno kiedy dostał się w 1937 r. na Uniwersytet Warszawski, to mu wbili pieczątkę "że Żyd" i miał w tych słynnych "gettach ławkowych" siedzieć.  Ale wyratowała go mamusia, która wpadła do dziekanatu z jakimiś kwitami na bohaterkę  i wtedy oni  w tym dziekanacie mieli "wyrwać z indeksu stronę z pieczatką i wszyć nową stronę bez pieczątki". Takie to były porządki za sanacji. Pod koniec wojny z kolei, na rodzinę (wdowa Polka plus siedmioro dzieci) miał być wydany wyrok śmierci przez NSZ ale uprzedziło ich AK i uciekli. Ale Lipszyc nie opowiada, jak uciekli i dokąd.

W tych okolicznościach przyrody to opowieści o dwóch kobietach, które po utracie rodziny nie mogły poradzić sobie z depresją, to jest rzeczywiście "wesoła poleczka na cmentarzu".  Może obie były chore i choroba się nasilała. A jakie znaczenie ma, jakie były objawy. To jest coś więcej niż naruszanie czyjejś prywatności, bo one się bronić zza grobu nie mogą.

PS. Jedyne zdjęcie, jakie prezentuje autor Szczygieł, to jest zdjęcie z urodzin u słynnej Janiny Broniewskiej, autorki "O człowieku, który się kulom nie kłaniał" i przyjaciółki Wandy Wasilewskiej. Autorkę książeczek dla dzieci przed wojną i redaktorkę "Płomyczka" no i autorkę wzoru "socjalistycznego orła" czyli godła państwowego PRL.

Po wojnie pułkownik Janina Broniewska terroryzowała warszawskich literatów jako szefowa  warszawskiego Związku Literatów Polskich. Więc udanie się do niej w 1964 r. na urodziny to musiał być jakiś wielki zaszczyt i znak przynależności do "wewnętrznego kręgu".  Nie było zatem powodu, aby siostry Woźniackie czuły się "wykluczone". 

Ich prywatna tragedia pozostanie ich tajemnicą a to, co wypisuje Szczygieł, to jest taki makabryczny "Pudelek" dla zbicia kasy.  Zwłaszcza, jeśli jednym z "świadków historii" jest Lipszyc, co mu kartki z indeksu za sanacji wyrywali i wszywali.

Czyli Lipszyc do sowiecki agent po prostu. Jeśli zaś idzie o siostry to sprawa jest moim zdaniem prosta - jedna jadła drugą, żeby zabić strach, a ta druga pisała książki, żeby od tego nie oszaleć. No i tamta jej zazdrościła, potem jedna nie wytrzymała presji, a ta druga zorientowała się, że bez tej pierwszej życie nie ma sensu. Są różne rodzaje uzależnień, takie o których sie Szczygłom nie śniło

Okupacja niemiecka i sowiecka Polski, zwłaszcza getta i obozy koncentracyjne - wyprodukowały tysiące  ludzi okaleczonych psychicznie, dręczonych strachem i depresjami. Pisała o tym osoba, która znała problem z pierwszej ręki: Wanda Półtawska, która w wieku lat 18 została więźniarką Ravensbrueck a po wojnie jako lekarz stykała się z dziesiątkami przypadków - niemożności "obłaskawienia' strasznych przeżyć wojennych. Więc samobójstw było w Polsce dużo właśnie wśród  najbardziej okaleczonych. Samobójstwo popełnił przecież  Tadeusz Borowski, szczęśliwy mąż i ojciec dziecka.

Co do Lipszyca, to nikt nie zrobiłby dyrektorem jakiegoś departamentu czy też całego Polskiego Radia - bez "zaokrętowania delikwenta" u towarzyszy radzieckich. Radio i telewizja, podobnie jak lotniska, koleje, porty - wszystko to było pod bezpośrednim zarządem sowieckim. 
Odkąd się skompromitował  inny "odkrywca polskiego antysemityzmu" Henio Grynberg - jako TW, teraz wyciągają kolejnego "prześladowanego" czyli Lipszyca.  

Zapewne książka o siostrach Woźniackich to taki balon próbny i grzanie "słynnego polskiego antysemityzmu".

Co do kontaktów z rodziną Kaczyńskich, to pani Janina Kaczyńska była pracownicą Instytutu Badań Literackich i absolwentką polonistyki, zatem musiała spotykać siostry Woźniackie - pisarki - na gruncie zawodowym i zapewne - towarzyskim.

Wątek natrętnego powracania do wspomnień o tragedii rodzinnej w czasie okupacji (co by było, gdyby coś zrobiono inaczej)  pojawiał się czasem we wczesnych powieściach okupacyjnych po wojnie.   One się mogły zadręczać z poczucia winy, że przeżyły, a reszta rodziny - nie przeżyła.
Takich jak one były tysiące, ale teraz nie ma "mody" na odgrzebywanie - polskiego cierpienia czasu okupacji. Jest tylko miejsce na "cierpienie żydowskie".

Trudno mi odnieść się do tego, czy one naprawdę rywalizowały ze sobą, bo niby kto miał ocenić miarę sukcesu jednej i drugiej. Zazdrość w gronie rodzeństwa zdarza się również wśród dzieci, które nie są bliźniakami.  Zwłaszcza młodsze dzieci "zazdroszczą" starszym  np. tego, że starsze mogą oglądać telewizję po 20 albo dostają "dorosłe rajstopy".  I z tym ludzie żyją przez dekady, aby po latach śmiać się z tego, kiedy już dojrzeją.
Może jedna była "po prostu wredna" i "miała za złe" drugiej siostrze - wszystko.  Z kolei druga była zapewne uległa i dla świętego spokoju  ustępowała. Aż czara goryczy się przelała.  Tu chyba nie było dobrego wyjścia. Może gdyby wyszły za mąż, urodziły dzieci i miały zwykłe kłopoty zwykłych ludzi, nie byłoby tragedii. Ale zafiksowanie się na "sztuce", kiedy talentu nie ma zbyt wiele, to bywa śmiertelna pułapka.

One miały tylko "pracę" z rodzaju tych, których nie ocenia się sprawiedliwie, bo przecież wszystko leżało w rękach wszechmocnej władzy komunistycznej  i to, czy dana książka była wydana w 100 tysiącach egzemplarzy to był czasami przypadek. Przypadek w sensie, że książka odpowiadała zapotrzebowaniu propagandy "na dannom etapie". Jednej się trafiło a drugiej - nie.

PS. Najbardziej mnie wstrząsa to, że one były w tym swoim "ostatnim wyborze" takie okrutne:  wrobiły innych ludzi w potworne kłopoty, bo sobie do nich "poszły i wyskoczyły z okna". Czyli zapewne już były mocno odleciane psychicznie.

Ale grzebanie w tych potwornych cudzych cierpieniach, których istoty i tak nie pozna się nawet w niewielkim stopniu, to  naprawdę coś absolutnie niegodnego i nagannego.  Nie wyobrażam sobie kupienia takiej książki i czytania.

Szczygiel dziala w widelkach wyznaczonych mu przez Hanne Krall i dobrze sie w tym obszarze porusza. To jest koszerny nekrofiliczny kanibalizm. Pozostalosci z uczty zorganizowanej przez przedsiebiorstwo holokaust.

A skoro książki, to właśnie byłem w księgarni w centrum handlowym i takie były m.in. pozycje w sekcji Historia Europy, o Joannie d'Arc, dwie o krucjatach, dwie o Templariuszach i pięć o Wikingach, a ja nie mam jak wiadomo już żadnych zdziwien co do tych ostatnich pięciu, bywa często więcej

Adam Stefan Zamoyski – historyk i publicysta polskiego pochodzenia, kawaler maltański, były prezes zarządu Fundacji Książąt Czartoryskich. Syn Stefana Adama Zamoyskiego i Elżbiety Czartoryskiej.

Nie miałem pojęcia o jego istnieniu ;-)

Oczywiscie 

"Szczygieł" . Ptak . I wszystko jasne . Jak np.Kania, (kania ruda) , Kulczyk (kulczyk)  i wiele wiele  innych "ptaków "

TO o nich byla piosenka "w żóltych płomieniach lisci" -czy odlecieć -czy zostać....

Mocne określenie (nekrofiliczny  kanibalizm) ale trafione w punkt. I rzeczywiście te wszystkie "treści" są jasno sprofilowane czy też "ujęte w widełki". 

A'propos Broniewskiej. Pisała już Pani na blogu o W. Broniewskim?

Nie wiem, bo mu w majty nie zagladalem. On sie zachowuje jednak jak nieslubne dziecko Tomasza Grossa.

Sorry, że się wcinam: a co mu szkodziło powiedzieć, że "sportem polskich mężczyzn było gwałcenie młodych Żydówek podczas okupacji". Jest zapotrzebowanie, bo musi być podkładka na 300 mld USD. Ciężko pracują  Grossy, Engelkingi, profesor Grabowski z dalekiej Kanady. Wszystkie ręce na pokład. PS. Nie bardzo wiem, w ślad za Gospodarzem, gdzie i w jakich okolicznościach "polscy mężczyźni" mieliby "uprawiać sport gwałcenia młodych Żydówek", skoro Polacy nie mieli prawa wstępu na teren getta a z kolei "młode Żydówki" nie miały prawa - getta - opuszczać, a w dodatku pan Lipszyc w czasie okupacji siedział na wsi w gospodarstwie matki, ale "wzorem nam była Marcie Shore", która z krwawego Bermana zrobiła "adwokata zmuszonego przez okoliczności".

Nie jest tak źle. Gejeta Wybiórcza to już cień dawnego potencjału rażenia. Praktycznie nie widoczna w kioskach, sklepach, nakład to już mizeria, Agora dawno już nie jest na liście WIG30 (a wartość akcji na przestrzeni ostanich lat to niminalnie chyba spadła 10-krotnie). To już czyta tyllko garstka starej gwardii, tzw. przekonani i wierzący.