Podczas organizowania, a nawet już planowania konferencji w Kurozwękach, wszystko działało przeciwko nam. Zaczęło się od tego, że rozesłałem kilka zapytań do różnych obiektów. Kurozwęki odpowiedziały pierwsze, ale okazało się, że baza lokalowa w pałacu jest bardzo marna. W zasadzie da się tam pomieścić tylko wykładowców. No, ale jak to wielokrotnie pisałem w okolicy jest sporo dobrych lokalizacji, gdzie można się przespać. Później zaś, już w czasie trwania konferencji, okazało się, że w samych Kurozwękach, przy rynku jest kilka baz agroturystycznych i można bez problemu znaleźć miejsce do spania. Niestety wielu ludzi te okoliczności odstręczyły, ale – jak doszedłem do wniosku w czasie trwania imprezy – to dobrze. Przyjechali ci najbardziej zdeterminowani. I to w zasadzie wystarczy.

Pałac w Kurozwękach przedstawił nam bardzo sensowną kalkulację, co jeszcze bardziej przekonało mnie, że jednak warto zaryzykować i zrobić tam imprezę. No i zaliczkę mogłem zapłacić na tydzień przed imprezą.

Oczywiście trafiła się także konferencja w Zielonej Górze, która usatysfakcjonowała wielu stałych uczestników i stwierdzili oni, że wyjazd do Kurozwęk, to jednak trochę za dużo, jak na jeden sezon. I ja tu nie mam do nikogo pretensji, po prostu tak się złożyło. Lucyna i Marcin z Zielonej Góry, w przyszłym roku również spróbują zorganizować konferencję u siebie, a to znaczy, że ja swoją zrobię na wiosnę. Potem, być może, bo pewności nie ma, spróbujemy zorganizować jakiś wieczorek katakumbowy, gdzieś w ciekawym miejscu.

Wracajmy do Kurozwęk. Przeciwko nam była pogoda. Lało okropnie, na terenie obiektu oświetlenie jest słabe, ale zabieg ten – jak sądzę – jest celowy, bo pałac jest przez całą noc oświetlany lampami o wielkiej mocy, co daje niesamowity efekt. Były więc kałuże, w których – po ciemku – łatwo było zamoczyć buty. I w ogóle można powiedzieć, że jeśli wszystko było przeciwko nam, to sam obiekt zdecydowanie nam sprzyjał. Miejsce jest niezwykle oryginalne, późnobarokowy pałac, posadowiony na ruinach średniowiecznego zamku, dostępność obiektu fantastyczna, to znaczy, można wszędzie łazić, nikt nie stawia barier, a noc w pałacu kurozwęckim, to przygoda. Korytarze oświetlone są lampkami imitującymi świece, atmosfera jak w bajce, pokoje znakomite. Obsługa uprzejma i gotowa do wszelkiej pomocy. Pałac otoczony jest fosą, przez którą przerzucono drewniany mostek, w otoczeniu pałacu dwa mniejsze obiekty, gdzie także są pokoje. Na miejscu jest restauracja, a także bar z browarem, czynny do północy. Ten bar to coś fantastycznego, bo okazało się, że choć miejscowość jest malutka, pełni on rolę lokalnego centrum kultury. To znaczy wszystkie dziewczyny przychodzą tam, żeby zaprezentować kreacje, organizowane są jakieś koncerty, panowie prezentują bicepsy i karki, ale cały czas jest spokojnie. Oczywiście piątkowy i sobotni wieczór zajęliśmy pięterko i siedzieliśmy tam prawie do zamknięcia. To znaczy niektórzy siedzieli, bo my wyszliśmy wcześniej. No, ale były narady i różne pogaduchy. Odniosłem wrażenie, że wszyscy się dobrze bawili i raczej na pewno pojawią się na kolejnej konferencji.

O wykładach napisze zapewne Andrzej, który został tam, razem z Jerzym, na jeszcze jeden dzień. Pogoda się trochę poprawiła i można było pozwiedzać okolicę, czyli Staszów, Rytwiany, Szydłów i Opatów, a także zajrzeć do Ujazdu, gdzie stoją ruiny zamku Krzyżtopór. Okolica jest piękna, bliskość Gór Świętokrzyskich robi swoje, teren jest pofałdowany i atrakcyjny, w pobliżu jest sztuczne jezioro, którego nie widzieliśmy, niestety, bo zabrakło czasu. Na terenie obiektu znajduje się hodowla bizonów i w barze podają steki z bizona. Można też kupić tam, ale także w recepcji, kiełbasę z bizona, w słoiczkach. Niestety z domieszką wieprzowiny, przez co nie mogłem jej kupić dla syna, bo jest uczulony. W okolicy kręci się mnóstwo grzybiarzy, po drodze to samo. Bodzentyn zaś, który mijamy jadąc do Warszawy, to jakieś centrum grzybobrania w Polsce. W lasach pełno ludzi, każdy z wiadrem wypełnionym prawdziwkami.

W niedzielę większość grupy wybrała się do kościoła. Jak to w Świętokrzyskiem, czyli w starej, małopolskiej ziemi, każdy kościół posadowiony był w średniowieczu i wielokrotnie przebudowywany. W tym kurozwęckim znajduje się piękny, złoty ołtarz, a także relikwiarz zawierający szczątki czterdziestu różnych świętych. Układ wnętrza jest taki, że przed ołtarzem i maleńkim prezbiterium jest przestrzeń ze stallami. Stały tam krzesła, ale nikt w nich nie siedział, bo ludzie tłoczyli się w nawie. No to myśmy tam się rozsiedli. Po mszy proboszcz wyszedł do nas, zaskoczony tym, że tylu obcych ludzi zjawiło się w jego świątyni. Wyjaśniliśmy skąd się wzięliśmy i kim jesteśmy. Śpieszył się na mszę, gdzieś do kaplicy, ale zostawiliśmy mu pakiet książek. Położyłem je w konfesjonale.

Nikomu nie chciało się wyjeżdżać. Rozsiedliśmy się na koniec w restauracji, zamówiliśmy kawę i siedzieliśmy jeszcze z godzinę, zanim zaczęliśmy zbierać się do domu.

Kilka razy usłyszałem pytanie – a skąd ty wziąłeś te Kurozwęki? I skąd w ogóle wiesz o takich lokalizacjach. No cóż, w czasie studiów zaliczyłem trzy objazdy naukowe po kraju: małopolski, wielkopolski i śląski. Nawet gdybym nie chciał niczego zapamiętać zostałoby mi coś w głowie. Kiedy w latach dziewięćdziesiątych oglądaliśmy różne ciekawe zabytki, były one przeważnie w ruinie. Dziś są odnowione i czekają na gości. Nie mają jednak dobrej promocji, albowiem – taki wniosek pojawił się na koniec – Polacy nie wiedzą po co mielimy je odwiedzać. Za granicę jadą po różne rodzaje egzotyki, a Polska ich nudzi, bo nie ma się czym pochwalić przed sąsiadami. Nie ma dobrych opisów, które by zachęcały do odwiedzania takich miejsc jak Kurozwęki, a tych brakuje, bo nie ma autorów, którzy mogliby i chcieli stworzyć jakieś nowe i atrakcyjne formaty, w których stara architektura, zamki, pałace i parki, znalazłaby swoje miejsce i sens dalszego istnienia. Sama turystyka, bizony, kiełbasa i browar to za mało. Potrzebna jest jeszcze dobra legenda, podana w zaskakującej i nie sztampowej redakcji. Myślę, że każdy obiekt czeka na swojego autora, tak jak i każda okolica. Nie tylko region. I mam nadzieję, że tacy autorzy się pojawią.

Wszystkich zachęcam do odwiedzenia Kurozwęk, bo jest to jeden z lepszych obiektów, w których gościliśmy. Być może najlepszy. No i cenowo niesłychanie atrakcyjny, jeśli porównać go z obiektami tej klasy położonymi bliżej dużych miast.

W przyszłym roku zamierzam zorganizować konferencję na zamku w Gniewie. Mam nadzieję, że się uda. Termin najprawdopodobniej majowy. Wykładowcami będą najpewniej ludzie z okolicznych placówek akademickich. Na pewno wystąpi Adam Nosko, a być może także Marta Kowalczyk, ale jeszcze z nią nie rozmawiałem. Zostawiam to na przyszły rok.

W przyszłym tygodniu uruchomię znów zrzutkę na mieszkanie dla Saszy i Ani, bo zebraliśmy na razie na pół roku czynszu. Mógłbym to przełożyć na luty-marzec, ale i tak bym tej zrzutki nie uniknął, bo podjąłem odpowiedzialność za tę rodzinę. Wolę więc zebrać te pieniądze wcześniej i mieć to z głowy. Będę wdzięczny tym, którzy mogą i zechcą pomóc.

Jeśli zakończymy tę zrzutkę pomyślnie, otworzymy nową, zbierzemy pieniądze na detektywa, który ustali kim jest osoba wpłacająca 1 zł, na zrzutkę dla Saszy i Ani, a następnie szkalująca mnie w komentarzach, jakobym pieniądze te zbierał na inny cel niż to zostało zadeklarowane. Potem osobę tę pozwiemy za uporczywe nękanie, z uzyskanego zaś odszkodowania sfinansujemy może jakieś wakacje dla Ani, a być może ich powrót na Ukrainę. Jeśli oczywiście okupant usunie się z ich miasta. Bo na razie wrócić nie mogą. Jeśli ktoś zna jakiegoś dobrego detektywa, który zajmuje się takimi zleceniami będę wdzięczny za kontakt.

Przypominam o naszych nowościach, które są w sklepie od piątku

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/historia-kradziezy-wehikulu-niesmiertelnosci-jacek-drobny/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/mysli-z-kazan-brwinowskich-stanislaw-kowalski/

---

tagi: konferencja  pałac  podsumowanie  kurozwęki 

	gabriel-maciejewski
	7 października 2024 08:32

32     2114    16 zaloguj sie by polubić