Ja mieszkałem za granicą miesiąc, mogłem tam zostać, i może nawet byłoby fajnie, natomiast psychika mi całkowicie siadła - nie chcę tego nazywać tandetnie jako "tęsknota za Ojczyzną", ale tak to w gruncie rzeczy wyglądało. Wszystko to co wydawało się ciekawe, intrygujące i wydawało się też "lepsze niż u nas" juz po tym jednym miesiącu zaczeło tak potwornie irytować, że skorzystałem z pierwszej okazji do powrotu, a po przekroczeniu granicy miałem ochotę wyskoczyć z autokaru i wycałować pierwsego napotkanego dresiarza. Wiem już że emigracja jest totalnie nie dla mnie. U nas jest ona sprzedawana jako dziewiąty cud świata i jako podstawowy model aspiracyjny i prędko nie widać możliwości by to się zmieniło. 

Co do papieru toaletowego i covidu to podrzucę taki fragment:

(...) Filozof i badacz pedagogiki Matthias Burchardt ... zamieścił w Lockdown 2020 obszerny esej  Homo hygienicus – próba opisu. Burchardta interesuje to, jak zmienia się człowiek pod wpływem środków zastosowanych przez władzę w czasie pandemicznego kryzysu, jaka jest formująca siła tych środków (wraz z towarzyszącą im wszechobecną medialną propagandą). Jego zdaniem formuje się homo hygienicus – nowy typ człowieka , który owe środki internalizuje i się z nimi utożsamia. Wraz z upowszechnieniem się typu homo hygienicus tworzy się nowy typ społeczeństwa – societas hygienica.

Homo hygienicus postrzega ryzyko jako zagrożenie, każdy człowiek, który się do niego zbliża to ucieleśnienie krzywej zakażeń, to siewca wirusa przynoszącego śmierć. Bycie zdrowym jest tylko pozornym orzeczeniem, ponieważ w każdej zdrowej realności kryje się śmiercionośna potencjalność wirusa. Im mniej wirusa widzi homo hygienicus, tym bardziej przypatruje się wszystkiemu i wszystkim w świetle wirusa. (...)

Wątek podróżniczo-propagandowy ciekawie został opisany w książce "Cesarz Ameryki" o migracji z terenów Galicji do Nowego Świata. W opowieściach naganiaczy prawdziwym rajem była Brazylia: nie trzeba doić krów, bo mleko spływa z egzotycznych drzew, a sprzątaniem zajmują się specjalnie tresowane małpy.

Efekt był taki, że gdy w niepodległej Polsce wysłano dziennikarza do polskich emigrantów, doznał on takiego szoku, że zorganizowano narodową zbiórkę, by tych ludzi sprowadzić z powrotem.

Teraz rozumiem dlaczego w PRLu w latach 80-tych tak mocno lansowano Budrewicza, Lucjana Wolanowskiego i dinozaura W. Fiedlera. Wyjechac nigdzie poza blok socjalistyczny nie moglismy (brak paszportów i pieniedzy) ale za to naczytac sie o egzotyce mogliśmy sporo. Inna rzecz, że treści w tych ksiażkach to była taka mieszanka historii z teraźniejszościa zabarwiona socjalizmem z elementami autocenzury. 

Tak. Przy produkcji ważne jest, żeby pracownicy nie marzyli o wycieczkach i wypoczynku, a raczej aby marzyli o możliwości przepracowania paru nadgodzin - tak jak ludzie z Ukrainy. Ukraina to wzorzec dla reszty Europy....na Ukrainie ludzie w szpitalach nawet za leki płaca z własnej, nędznej pensji. 

Nie wiem, masz pewno rację. Ale moja emigracja to nie były książki. Ale samo życie. I mapy. I marzenia podróży i poznawania świata i nowych ludzi. A poza tym nie było u mnie nigdy bariery językowej. Ten angielski, czy potem niemiecki też, były w moim posiadaniu. Wystarczyło. No może poza Francją. Tam znają tylko francuski ☺

Gdy po raz pierwszy znalazłem się na Zachodzie, najpierw krótko w Londynie, a potem na dłużej w RFN, to tamta rzeczywistość spowodowala, że w PRL-u po prostu było mi potem źle. Jeszcze przez następne 25 lat ☺ A praca wtedy parę tygodni w fabryce w Saarbrücken, ustawiła mnie praktycznie na całe dalsze życie w sensie pracy. Zobaczyłem, jak funkcjonuje fabryka jednak w normalnym świecie. PRL nie byl przecież nornalny.

Ale to było. Dzisiaj jest dzisiaj. To już zupełnie coś innego. Jestem na Zachodzie, który jest już niczym. A Polska do niego dalej aspiruje. Więc też będzie niczym. A czym?

_____

To krótkotrwała moda...

Lucjan był chyba Wolniewicz, czytałem te jego brednie i bardzo mi się podobały

Ja myślę, że literatura podróżnicza w czasach PRL'u stanowiła swoisty wentyl bezpieczeństwa dla władzy. Łatwiej było wytrzymać PRL'owską ciermiężność mogąc uciec w inny wymarzony świat. To jest pierwsza rzecz.

Druga rzecz. Ta literatura była też swoistą marchewką władzy. Będziesz grzeczny, to pozwolimy tobie wyjechać i zwiedzić trochę świata.

A po trzecie, to była też literatura werbunkowa, o tym nie zapominajmy! Aby móc wyjechać za granicę, trzeba było spotkać się ze smutnymi i zatroskanymi panami, którzy zanim wręczyli paszport odbywali z tobą serię rozmów.

Mnie interesuje teraz inna sprawa. Jak wygląda literatura popularna i przede wszystkim przekaz popkulturowy wśród muzułmańskiej populacji, która drzwiami i oknami pcha się do Europy.

To samo dotyczy przekazu popkulturowego w Ameryce Południowej, która szturmuje jej Północną część.
Jak to wygląda po naszej stronie to wiemy. Jesteśmy przestępcami i degeneratami, którzy mają szansę zrehabilitować się przyjmując tzw. uchodźców i pozwalając im wejś na naszą głowę.

P.S. A Maroko dzielnie realizuje swoją strategię, o której swego czasu dyskutowaliśmy. Już wychodzą na Antlantyk:
https://www.polskieradio24.pl/5/1223/Artykul/2767454,Ogromny-wzrost-nielegalnych-imigrantow-na-Wyspach-Kanaryjskich-Wiekszosc-to-obywatele-Maroka

Jaka musi być wśród marokańskich emigrantów dyscyplina! Widać wyraźnie, że "emigrują" według określonego planu. Najpierw hiszpańskie części Afryki a teraz altlantyckie posiadłości Hiszpanii, ha!
Ja się pytam: Po co Hiszpanii armia, skoro nie potrafi upilnować ona jej granic. Jak bardzo musi być psychicznie i duchowo obezwładniony ten kraj, skoro nie potrafi się temu przeciwstawić ...

Rzeczywiście

Ja  tez...

...  bardzo  szybko  "odkrylam"  w  sobie,  ze  emigracja  mi  nie  sluzy  i  sluzyc  NIGDY  nie  bedzie  !!!

Choc  -  jak  to  powtarza  moja  mama  -  wiekszosc  Polakow  powinna  poznac  "uroki"  emigracji...  to  naprawde  jest  wysoce  ksztalcace.

No,  niekoniecznie  Polska  "aspiruje"...

...  do  tego  calego  ZGNITEGO  "zachodu",  Krzysiu  !!!

Ale  z  cala  pewnoscia  "aspieruje"  ta  cala  MAGDALENKOWA  TARGOWICA  ZDRAJCOW  i  ZLODZIEI,...  a  juz  cala  "nasza  wadzunia"  to  na  BANK...  oczywiscie  pusty  bank  !!!   Kaczynski  to  juz  we  wlasne  sznurowki  sie  zaplatal  od  tej  gonitwy,  a  temu  PAJACOWI,  zwanemu  "naszym  oremierem"  tez  juz  niewiele  brakuje  do  WYLATOWA  !!!

Wiekszosc  Polakow  NIE  GONI  za  ZACHODEM,  bo  czym  on  byl  i  jest  to  wlasnie  adekwatnie  napisales...  byl  i  jest  NICZYM,...  a  ja  -  ze  swej  strony  dodam  -  ze  byl  i  jest  WIELKIM  GOWNEM,  a  bedzie  jeszcze  wiekszym  i  jako  narod  NIE  MIELISMY  i  NADAL  NIE  MAMY  ZADNYCH  POWODOW  aby  do  tego  GOWNA  aspirowac  !!!

"Ja myślę, że literatura podróżnicza w czasach PRL'u stanowiła swoisty wentyl bezpieczeństwa dla władzy. Łatwiej było wytrzymać PRL'owską ciermiężność mogąc uciec w inny wymarzony świat. To jest pierwsza rzecz."

Oczywiscie.

Ja mam taki sentyment do tych ksiazek ze jeszcze dzis chetnie po nie siegam.

"Wyspa Robinsona" Fiedlera np. Albo ksiazki Szklarskiego.

Każdy z nas, emigrantów, miał inne powody opuszczenia Polski i odnalazł się tu lub nie.

Jako dziecko i nastolatek zaczytywałem się książkami podróżniczymi, fascynowałem przygodami z dzikiego zachodu .

Brat mojej Mamy pozostał po wojnie w Londynie i od 65 r.przyjezdzal do nas co roku na urlop.

Przywoził z sobą dobra i zapachy z innego, 'lepszego' świata:)

Poza tym jako najmłodszy z rodzeństwa wyrastalem na muzyce z Wysp Brytyjskich granej w domu na okrągło przez starszych braci.

To była końcówka lat 60-tych i całe siedemdziesiąte.

Jak już podrosłem trochę,  jeździłem do Londynu do pracy wakacyjnej i byłem nim zafascynowany.To już końcówka lat osiemdziesiątych.

Los sprawił, że całą rodziną wyjechaliśmy do UK 14 lat temu.

Już następnego dnia po przyjeździe zaczęliśmy pracować, w wyuczonym zawodzie.Swiatki i piątki, tak samo jak w Polsce, ani lżej a może ciężej.

Urodziła nam się tu kolejna córka, 

Nigdy nie spotkaliśmy się tu z niechęcią do obcych a wręcz przeciwnie, jak trzeba było to mogliśmy liczyć na pomoc w każdym właściwie zakresie.

Marzę o powrocie do Polski na emeryturę ale czy tak się stanie? Nie wiem, dzieci prawdopodobnie ułożą sobie życie tutaj i będzie ciężko je zostawić.

Po co to wszystko wypisuję?

Czułem potrzebę opisu mojej drogi do emigracji i jej samej , bardzo powierzchownego siłą rzeczy.

Prawie 20 mln Polaków żyje na emigracji. I nie zamierza wracać. Tak strasznie na tej emigracji jest. Ja do dziś żałuje, że do Polski wróciłem i nie mogę się już doczekać ponownego wyjazdu.

Ludzie, którzy wyjechali z Polski wiedzą po co z niej wyjechali i wiedzą dlaczego nie wracają i nie są żadnym wyjątkiem. 

Najmądrzejszy Polak to Polak na emigracji. Nie od wczoraj i niestety wciąż.

Nigdzie nie było mi tak dobrze jak w protestanckim socjalizmie, który dba o człowieka pracującego. 

Produkcja to jest poważna sprawa dlatego 4 gospodarka świata - Niemcy - z niej nie zrezygnują bo już mają wielki przemysł - jeden z największych na świecie i nic nie muszą industrializować a jedynie modernizować.

Niemcy nie zostaną zdewastowane to pewne mimo, że są w awangardzie postępu a od Boga odwrócili się dawno temu i nadal mają na swoim terenie wielki przemysł a także dobrobyt, o którym Polacy mogą pomarzyć. 

Ja tez Kaszeba, od wielu pokolen.

Do uzdrzeni

Jakby był Pan w Warszawie i miał czasu choć trochę, to mój mail brzoza3deMalpAgmail.com

:)

Nie zanosi się do metropolii w najbliższym czasie dla nas, ale kto wie :)

Ale oni rządzą Paris i tyle. I masz być europejska i już. A jak nie, będziesz drugą kategorią człowieka. Tutaj jest tak tak samo. Wszędzie już jest tak samo.

______

I tak trzeba. Ja mam tak od zawsze. I będę miał dalej, na zawsze.

Tylko zobacz, co się zaczyna. W Polsce będzie tak samo?

http://cbrengland.szkolanawigatorow.pl/eucharystia-i-my-z-nim#243494

______