Miałem dzisiaj pisać o ABW, albo poruszyć temat gwarancji i wolności, tak bliski memu sercu, ale postanowiłem, że opiszę pewną historię, która wydarzyła się w lipcu tego roku, w Warszawie, wprost na ulicy Ząbkowskiej. Opowiedział mi ją na targach kolega Maciej, główny aranżer wypadków i bohater całego zajścia. Myślę, że nie ma innego wyjścia, jak tylko przerobić tę gawędę na krótkie opowiadanie. Było więc tak.

Muzeum Polin, zarządzało i zarządza nadal projektem „Otwarta Ząbkowska”, który polega na tym, że Ząbkowska jest zamknięta. To nie jest wcale paradoks, jeśli wziąć pod uwagę charakterystyczne i rozpoznawalne już z daleka poczucie humoru lewicy. Polega ono na tym, że złodzieja nie nazywa się złodziejem tylko reformatorem, kanciarz nie oszukuje, ale otwiera nowe przestrzenie do dyskusji, a zboczeniec urozmaica szarzyznę naszego życia. Ponieważ, o czym możemy przeczytać na stronach „Krytyki politycznej”, idee bez ludzi są niczym, postawiono na tej otwartej Ząbkowskiej, która jest zamknięta, jakiegoś osiołka, mającego pilnować, by idee nie zostały zlekceważone. Te zaś nie są lekceważone wtedy jedynie kiedy eskalują. Osiołek pilnował więc idei a one eskalowały. Pewnego dnia pojawiła się na tej otwartej Ząbkowskiej, która jest zamknięta, rzeźba, którą nawet tu wspominaliśmy i określiliśmy ją jako Matkę Boską grzybną. Oto awangardowa artystka, znalazła gdzieś w śmieciach figurę Madonny, pomalowała ją na czarno, wstawiła do prostokątnego akwarium ustawionego w pionie i dodała do tego wybujałe, prawie jak jakieś pnącza, grzyby, też czarne. Postawiła przy tym czymś talerz z petami i jakoś to nazwała, ale nie pamiętam jak. Z punktu widzenia naszej narracji nie jest to istotne. Opisywano to w gazowni i pokazywano w telewizji, a także dyskutowano o tym w sieci. Potem zaprzestano tego wszystkiego, a ja postaram się teraz wyjaśnić dlaczego. Gazownia, Krytyka Polityczna i inne bandy były z tego projektu bardzo zadowolone, a ich członkowie jeden przez drugiego tłumaczyli mediom, że nie jest to żadna prowokacja, a jeśli ktoś tak sądzi, ten jest po prostu niedouczonym głąbem pozbawionym wrażliwości. Według naszych tu kryteriów, sprawy mają się dokładnie na odwrót, a każde słowo wypowiadane w obronie tej instalacji demaskuje tylko czarne intencje tych ludzi i sprawia, że jedyne co możemy zrobić to nie zwracać na nich uwagi i powstrzymywać lansowane przez nich idee przed eskalacją. I tak właśnie zrobił nasz kolega Maciej, którego nikt jakoś, na całej prawicy nie opisał jako bohatera, choć mu się to przecież należy. Dlaczego tak? Ja to zaraz wyjaśnię, ale konstatacje płynące z tego wyjaśnienia będą ponure.

Instalacja tu opisywana stała – powtarzam tylko relację, nie byłem na miejscu – stała wprost pod oknami biura Ruchu Narodowego, czy też Marszu Niepodległości. Stała i irytowała rezydujących w środku członków tej organizacji. Przepraszam, że nie doprecyzowuję kto tam dokładnie rezydował, ale wobec wymowy faktów nie ma to znaczenia. Pomysł, by instalację rozmontować i poddać ją egzorcyzmom pojawił się niejako naturalnie. Jak to jednak bywa w organizacjach hierarchicznych i zmuszonych do liczenia się z okolicznościami, nie został wprowadzony w życie od razu. Najpierw powstał plan. Ten zaś opiewał, na rozmontowanie rzeźby, ewakuowanie jej głównego elementu, czyli figury Matki Bożej, przez labirynt podwórek na Pradze Północ, gdzieś, hen, hen, prawie nad Wisłę, gdzie miał czekać zaprzyjaźniony ksiądz egzorcysta. Plan ten przygotowany precyzyjnie nie został wdrożony w życie. Nie został, albowiem na tejże otwartej Ząbkowskiej, która jest zamknięta mieszka nasz kolega Maciej. Chodził on przez dłuższy czas obok inkryminowanej instalacji i tylko patrzył. Pewnego dnia jednak, nie biorąc zupełnie pod uwagę planów organizacji prawicowej, której biuro mieściło się wprost nad tą rzeźbą, postanowił wykonać pewien happening. Zdjął zegarek, w tylną kieszeń spodni włożył dowód osobisty, ze śmietnika ściągnął drewnianą nogę od krzesła i ruszył wprost ku poczernionej i nie będącej już sobą figurze Madonny. Zatrzymał się przed instalacją i zaczął ją metodycznie rozwalać. Najpierw tą nogą od krzesła, a potem własnymi nogami, aż nie zostało z tego nic. Czynności kolegi Macieja zwróciły jednak uwagę trzech innych mieszkańców otwartej Ząbkowskiej, którzy akurat kosili w bramie wisienkę. Pomyśleli oni, nie bez racji, że kolega Maciej, nie rozwala satanistycznej rzeźby, ale prawdziwą figurę Matki Bożej. No i bez dłuższego namysłu ruszyli do ataku. Maciej bronił się dzielnie, ale w końcu uległ i został pobity dotkliwie, a w międzyczasie ktoś życzliwy zadzwonił na policję. Amatorów wisienki i kolegę Macieja przewieziono na dołek. Maciej nie złożył zeznań przeciwko napastnikom, uznając, że ich pomyłka miała głębokie, moralne uzasadnienie i policja wypuściła ich natychmiast do domu. Nasz kolega zaś pozostał w celi przez całą noc. Nie odwiedzały go tam bynajmniej duchy, jak Gustawa Konrada w wileńskim więzieniu, ale prawnicy z Ordo Iuris, którzy pojawili się niemal od razu i członkowie owej prawicowej organizacji, której biura mieściły się wprost nad instalacją. Wszyscy zaoferowali koledze Maciejowi pomoc. Gazownia opisała te wypadki po swojemu, przyznając się przy tym do pewnego zaniechania. Oto Muzeum Polin, organizuje prowokację, wydziela specjalną przestrzeń pod tę prowokację, ale zapomina o ubezpieczeniu narzędzi prowokacji. I to mają być żydzi? Nie przypuszczam. Zniszczenia wyceniono na 25 tysięcy złotych. Stary talerz, gipsowa figura pomalowana na czarno i sztuczne grzyby, oraz cztery kawałki nierówno przyciętego szkła to się równa 25 tysięcy złotych. Lewica ma poczucie humoru i lubi śmiać się z żartów, ale tylko własnych.

Na dołek zaproszono także partnerkę kolegi Macieja, która miała zdać relację z tego, jak on się prowadzi. To znaczy opowiedzieć, czy dużo pije, co opowiada, jak już dużo wypije i jakimi słowami określa swój stosunek do świata, religii, Kościoła i organizacji mu przeciwnych. Wyszło to dobrze i kolega Maciej został wypuszczony. Rozpoczęło się tak zwane postępowanie, które chyba jeszcze się toczy. O koledze Macieju jednak jest głucho i żadna z prawicowych organizacji nie eksponuje jego postaci i czynu. To może się wydawać dziwne, ale dla mnie wcale dziwne nie jest. Kolega Maciej jest człowiekiem bystrym i szczerze oddanym pewnym wartościom, nawet jeśli zdarza mu się pobłądzić, to grzechy jego są grzechami człowieka prostodusznego, a nie jakiejś podstępnej bestii, która zamierza pożerać serca niewinnych. Dlaczego tak jest? Otóż moim zdaniem dlatego, że my wszyscy uczestniczymy w pewnym happeningu, który nosi nazwę „Otwarta Polska”. Polega on na tym, że Polska jest zamknięta, a na jej obszarze instaluje się przedziwne rzeźby, które nie są ubezpieczone. Nie są, albowiem w wymiarze realnym nic im nie grozi. Ktoś tam snuje jakieś plany, ktoś coś deklaruje, ale kiedy przychodzi do działania, wszyscy podnoszą ręce do góry i mówią – to nie my. I generalnie wszyscy są ze wszystkimi dogadani. Kolega Maciej podjął ryzyko i w mojej ocenie wygrał, choćby przez fakt, że zdemaskował ów dziwny mechanizm, który pozwala prowokować, protestować przeciwko prowokacji i niczego nie tworzyć – to ważne – niczego nie tworzyć. Po to, by projekt „Otwarta Polska” na zawsze pozostał zamknięty.

Kolega Maciej, dla pewności zgłosił się też do kancelarii diecezji praskiej, gdzie mu gorąco podziękowano za odwagę i skuteczność. Nawet polecono mu prawnika, który był akurat na urlopie. Po powrocie skontaktował się on z Maciejem i dał mu do zrozumienia, że oczywiście mu pomoże, ale na zasadach komercyjnych. Artystka zaś, która wykonała tę instalację, powiedziała na łamach gazowni, że ona nigdy nie przypuszczała iż jej projekt zostanie odebrany w tak niecodzienny i zaskakujący sposób. Ona chciała tylko podkreślić, że na tej otwartej Ząbkowskiej, co to ją muzeum Polin zamknęło, panuje, jak to mawiano dawniej w naszych okolicach, syf, kiła i mogiła. Bardzo przepraszam, ale nie rozumiem, dlaczego do takich konstatacji potrzebna jest rzeźba pomalowana na czarno i budżet na rzekomy artystyczny projekt. Wystarczy normalnie przejść się Ząbkowską i wszystko jest jasne, nie trzeba żadnych komentarzy. Mam taką sugestię, by jakiś historyk sztuki, skomentował wypowiedź tej pani i porównał jej deklaracje z rzeczywistością. Może wypłyną z tego jakieś ciekawe wnioski.

Koledze Maciejowi życzę zaś wytrwałości, spokoju i radości w nadchodzące święta

---

tagi: prawo  prawica  lewica  prowokacja  sztuka nowoczesna  profanacja  reakcja  otwarta ząbkowska 

	gabriel-maciejewski
	14 grudnia 2019 10:17

24     3247    13 zaloguj sie by polubić