Niedawno liczba tych, którzy chcieli, a nie mogli wzrosła…

 

Emanuel Małyński „Nowa Polska”

 

Za cudowną zupełnie przypadłość uważam moją niechęć do przebierania się w coś i za kogoś. Wyglądam, jak wyglądam, jak to określił ostatnio jeden z komentatorów – jak niezły żul – i tego nie zmienię. Tak już zostanie, a będzie pewnie gorzej. I zmian tych nie zaniecham poprzez kokieterię, ale dlatego, że zdaję sobie doskonale sprawę z faktu, że na rynku treści dzisiaj produktem nie jest książka, film, czy cokolwiek innego, ale autor. I każdy z autorów został przymuszony, bo nie wierzę, że wszyscy są takimi durniami, do tego by podkreślać swoje walory, bądź deficyty, które mają w efekcie zwiększyć zainteresowanie i sprzedaż. To jest ciekawa droga, na którą nie wejdę nigdy. Będę za to obserwował ludzi, którzy po niej idą, bo to jest – jak powiedział Złomek w pierwszej części filmu „Auta”, w scenie z traktorami na polu – kupa śmiechu.

Dewaluacja książki jako produktu, poprzez umieszczenie jej w dyskontach spożywczych i śmietnikach tam stojących spowodowała, że cała uwaga działów promocji skupiła się na autorach. Poza tym od czasów Piotra Abelarda i sporu o uniwersalia dominuje wśród dystrybutorów propagandy przekonanie, że treść nie jest ważna, bo łatwo ulega zapomnieniu, nie zawsze jest zrozumiała, a czasem bywa nudna. Najważniejszy zaś jest autor. I byłoby to prawdą, gdyby nie zasada opisana tu wczoraj - z chwilą, kiedy uwierzymy, że imponderabilia są tylko nazwami, które wypowiadamy, natychmiast zamieniają się one w śmieci. To samo jest z autorami. Ich wyniesienie to w istocie degradacja, której nie może zapobiec w żaden inny sposób, jak tylko poprzez pozorowaną kreację, polegającą na tym, że uwagę odbiorcy odwraca się od treści (cały czas mówimy o książkach) a skupia na wąsach autora. W dzisiejszym świecie mechanizm ten działa nie tylko w przypadku autorów, ale także polityków, urzędników i ludzi mediów. I teraz seria przykładów. Nie wiem w jakim celu szatany wyciągnęły z pawlacza Dorotę Masłowską, całkiem już zapomnianą wariatkę, która przez jakiś czas udawała pisarkę, posługując się dobrze w pewnych środowiskach znaną metodą – jak mi ktoś powie dzień dobry, to odpowiem kurwa mać i zrobi się szum. Nie jest to zresztą za bardzo istotne, bo pani Masłowska wyłożyła się już na samym początku nowego etapu swojej kariery ujawniając się jako projektantka kontrowersyjnych koszulek. To jest naprawdę ciekawe i inspirujące – pisarka, która nie umie pisać, nie potrafi zwrócić na swoje książki uwagi czytelnika, będzie projektować koszulki. Podczas poprzedniej próby, a było to chyba z 10 lat temu, Masłowska próbowała śpiewać. Też nie wyszło. Widzimy jednak, że jest przymus, by Masłowską co jakiś czas pokazywać. Bez względu na stopień zdewaluowania tego o czym ona opowiada. Dlaczego? Mniemam iż ludzie, którzy zdewastowali rynek treści, w imię krótkoterminowych zysków, stale malejących, a także w imię rzekomych sukcesów propagandowych, coraz bardziej wyszydzanych, nie mogą już znaleźć nikogo, kto by Masłowską zastąpił. No, ale ona się już nie nadaje na inspirację dla nowych pokoleń, bo jest za stara. Co robić? Najlepiej byłoby zlikwidować rynek książki w Polsce. No bo jak im się nie udało, to nikomu nie może się udać. Kłopot w tym, że uczeni radzieccy wynaleźli internet i jak nasi kreatorzy mód nie zaproponują czegoś dla miejscowej ludożerki, zrobi to ktoś inny. Mamy więc sytuację przymusową. Oni muszą coś robić, a nie mają kim. Nie mogą też promować treści, bo uznali już dawno, że to jest kłopotliwe, pełne pułapek i zwyczajnie za trudne. Trzeba promować autorów. To zaś możliwe jest dziś realnie tylko w jeden sposób – poprzez sąd. Żadne inne mechanizmy promocyjne nie działają, a niebawem i ten przestanie działać, bo świat realny jednakowoż istnieje i jak ktoś nie umie pisać, nie potrafi opowiadać ciekawych historii i zaaranżować w towarzystwie kawału z pointą, to po prostu nie umie i nic tego nie zmieni, ani nominaliści, ani Piotr Abelard, ani sędzia Tuleya, ani nawet Sopocka Gala Kabaretowa. Po prostu nic. Masłowska właśnie zaczęła demontować ostatnie narzędzie promocji, które może tych ludzi jeszcze jakoś utrzymać na powierzchni. Idzie do sądu, bo tygodnik Dobry Tydzień opisał ją jako dobrą katoliczkę, która pobłądziła, ale wróciła na łono Kościoła. Jest to ponoć kłamstwo i Masłowska będzie się z tego powodu sądzić. Mam nadzieję, że nikt jej nie powstrzyma. Mam też nadzieję, że rozprawę poprowadzi jakiś sędzia celebryta. Jeśli tak się stanie, jest już po nich. Potem zostanie im już tylko zmiana płci, dwa razy do roku.

 

https://kultura.onet.pl/ksiazki/dorota-maslowska-przykladna-katoliczka-moj-wizerunek-zostal-zhakowany/h2jmrdy

 

Czym się kończy promowanie Twardocha i Mroza już pisałem – chodzeniem w lipcu w zimowych łachach. Teraz popatrzmy czym się kończy promowanie Terlikowskiego przez media katolickie, masońskie, żydowskie i jakie tam chcecie.

 

https://www.youtube.com/watch?v=obmfdl_OOCM&feature=youtu.be

 

Jak widzimy, impreza, której śmiało można nadać tytuł „Pomóż Monice wejść do polityki” trwa w najlepsze i wprzęgnięci w nią zostali wszyscy. Widzimy też, że pani Monika, dokładnie rozumie, że w jej zamiarach na nic się nie przydadzą autorzy celebryci z lewicy, bo oni są po prostu śmieciami z Biedronki. Istnieją tylko wtedy kiedy się o nich pisze i mówi, potem znikają. Liczą się tylko autorzy prawicowi, ale z nimi jest ten kłopot, że chcieliby już tylko konsumować swoją sławę, chcieliby być rozpoznawalni i podziwiani. Chętki te zaś wykluczają jakąkolwiek pracę z treścią trochę bardziej skomplikowaną niż napisy w dworcowej toalecie. Autorzy prawicowi chcą więc tej samej sławy, którą mają Twardochy, Mrozy i Bondy. Innej nie znają i nie rozumieją. To jest naprawdę niezwykłe, pragnienie by znaleźć się w dyskontowych śmieciach i jeszcze tam wciągnąć Monikę Jaruzelską. No, ale okay, artysta robi co chce, nawet jeśli jest artystą tylko z nazwy. I nikt nawet nie pomyśli, że można zachowywać się inaczej.

Myślę, że czeka nas ciekawe bardzo widowisko. Jego efektem będzie ogłoszenie, nie wiem kto to zrobi, może Masłowska, może jakaś inna pańcia, że w dniu takim to, a takim, skończył się w Polsce przymus czytania książek i oglądania czegokolwiek poza kreacjami autorów. Nastąpi to już niebawem. Jak zaraźliwa jest ta mania, możecie zobaczyć tutaj. Oto pan, który jest kierownikiem prac wykopaliskowych na polu bitwy pod Grunwaldem. Nie wiem doprawdy co powiedzieć.

 

https://twitter.com/froscinsky/status/1301283307121004544?s=19

 

A to z kolei nie jest wcale doktor Szuman z powieści Bolesława Prusa pod tytułem Lalka

 

https://brandsit.pl/maciej-swirski-przewodniczacym-rady-nadzorczej-pap-tomasz-gizinski-zastepca-agnieszka-glapiak-sekretarzem/amp/?__twitter_impression=true

 

Sami dobrze wiecie kto to jest i nie ma doprawdy potrzeby dodawać tu żadnego komentarza. Może poza tym, że czasem człowiek ów opowiada iż wywodzi się z książąt Rurykowiczów. Czekam kiedy zacznie mówić, że świetnie prowadzi lokomotywę parową i potrafi naprawić silnik samolotu, a w pisarstwie przewyższył już dawno Masłowską, ale tego nie ujawnia, żeby nie zdewastować rynku swoją totalną i zniewalającą prozą.

Aha jeszcze jedno to jest Margot...to znaczy chciałem powiedzieć Magot...a zresztą, czy to nie wszystko jedno?

https://www.google.com/imgres?imgurl=https://www.medianauka.pl/biologia/grafika/ssaki/big/magot-4.jpg&imgrefurl=https://www.medianauka.pl/magot&tbnid=1zgCjsiVeABkIM&vet=1&docid=O5DOjmeo5d92aM&w=800&h=536&hl=pl-PL&source=sh/x/im

---

tagi: rynek  polityka  promocja  książka  terlikowski  kreacja  jaruzelska  masłowska  margot 

	gabriel-maciejewski
	5 września 2020 08:28

18     2477    12 zaloguj sie by polubić