Zacznę od ogłoszeń. W poniedziałek nie będzie telewizji, bo Józef przesunął nagranie na 12 lutego. W związku z aferą żydowską rzecz jasna. Będzie pogadanka z jakimś ważnym Żydem o ważnych żydowskich sprawach, do oglądania której zachęcam.

W poniedziałek też zaczniemy sprzedaż książki o pluskwach, która przyjedzie do nas dopiero w środę, ale nie mogę inaczej tego zorganizować i nie chcę z tym czekać. Przypominam, że książka jest bardzo specjalistyczna i bardzo droga. No, ale jest to jedna z najważniejszych książek napisanych po polsku i nie można o niej zapomnieć. Tym bardziej, że na stronach BBC ukazują się materiały o czerwonych barwnikach i słowo Polska nie pada w tych tekstach ani razu.

 

Niestety nie unikniemy dyskusji o Żydach, bo media wobec nich lojalne przechodzą już same siebie w zidioceniu. Właśnie przeczytałem, że przez ustawę IPN Polska może nie postawić przed sądem jakiegoś 98 letniego dziada, który kogoś tam zamordował w czasie wojny. A Josefa Mengele to postawili przed sądem? Żył spokojnie do roku 1979, byłem już dwa lata po pierwszej komunii kiedy umarł. Postawmy jednak, naszym starym zwyczajem, rzecz całą na gruncie handlowym. Co się tu sprzedaje? Końskie dawki emocji. To jest coś niezwykle charakterystycznego dla naszych okolic i świadczy niestety o głupich nawykach i przyzwyczajeniach. Wystarczyło, że pojawiła się ta cała ustawa i już się zaczęło. Nawet u nas na SN. Emocje, rozłamy ideologiczne, bany, oceny ekstremalne i wcale nie wyważone, zaraz ludzie zaczną pluć jeden na drugiego. I jak tu w takich okolicznościach, prawda, robić tę całą promocję Polski za granicą?

Sytuacja, w której się zaleźliśmy pokazuje nam jasno i dobitnie, że to miejsce, nazywane Polską to ugór, wyją tu huraganowe wiatry i nie ma się gdzie schronić. Nie ma się też do kogo odezwać, bo dyskusja jest moderowana odgórnie właśnie za pomocą tychże końskich dawek emocji. Panuje też mylne, a powszechne przekonanie, że sprawy, które tu podnosimy i które rozgrzewają nas do białości są powszechnie ważne. To nieprawda. One są głęboko nieistotne dla nikogo poza nami, a może nawet dla nas nie są istotne, tyle tylko, że my nie potrafimy zająć wobec nich stosownego stanowiska i ględzimy, ględzimy, ględzimy…

Jeszcze raz więc, zrekapitulujmy wszystko. Opiszmy miejsce gdzie stoimy, czyli rynek treści, wydawnictw, rynek mediów i opinii. Żeby osiągnąć jakikolwiek sukces na tym rynku, potrzebne jest przede wszystkim pozwolenie na działalność. Ono wydawane jest tajnie i my go nie mamy. Nie ma więc szans na to, by ktokolwiek zauważył naszą aktywność, przejął się naszymi głosami, albo ich wysłuchał. Każdy idiota, który za pomocą prywatnych jakichś kontaktów, albo poprzez dziedziczenie znajdzie się w lepsze sytuacji sukces osiągnie, ale my nie. To nas nie zwalnia, oczywiście z niczego, ani nie czyni z nas istot gorszych, albowiem ci, którzy mają pozwolenia na aktywność w opisanej przestrzeni muszą zachowywać pozory. Gdyby nie musieli byłaby cenzura, a Mistewicz miast wylewać żale w sieci, kreśliłby długopisem po kartkach maszynopisu. No, ale – powtarzam – pozory muszą być zachowane. Oznacza to tyle, że nie można nas po prostu zamknąć, a my możemy za to produkować ile wlezie co tam chcemy, pod warunkiem jednak, że nie upominamy się o pieniądze przeznaczone dla wybrańców. Rodzi się pytanie – czy musimy brać udział w prowokowanych dyskusjach? Niestety tak. Nie mamy bowiem siły i mocy, by dystrybuować nasze treści niezależnymi kanałami. Musimy korzystać z tych, które dzięki pozorom, które muszą być zachowane, są dostępne dla wszystkich. Musimy być jednak jak cyrk Astleya, tyle, że działający na odwrotnej niż prawdziwy Astley zasadzie. – Ludzie – mówimy – to nie tak było z tą bastylią jak opowiadają. I to właśnie czynimy. Nie jest łatwo, bo produkcja pulpy dla frajerów, w dodatku w pełnym świetle dnia, idzie w najlepsze. I jak to było tu już pokazane, można zainkasować 97 baniek i wydać za to śpiewnik patriotyczny oraz zorganizować ognisko z kiełbaskami. Ponieważ konkurencja w tym zakresie również istnieje i mamy całe rzesze demaskatorów – tak to zostało zaplanowane – nasze odkrycia muszą być lepsze, ciekawsze i bardziej zaskakujące. Czy są? Myślę, że tak. A co jeśli kiedyś nie będą? To proste, jeśli nie mamy dobrego tematu musimy mieć tak dobry warsztat, żeby z historii opowiadającej o dzieciaku co siedzi na krawężniku i gryzie jabłko zrobić epopeję na miarę Iliady. To jest do wykonania, wierzcie mi. I to właśnie tu, u nas, nie gdzie indziej, albowiem tylko tu u nas, może powstać rzeczywista jakość. Ta zaś istnieje w świecie realnym, albowiem ten świat istnieje i istnieje Pan Bóg, który go stworzył. I to on wyznacza standardy. No, ale na tym nieszczęsnym świecie pałętają się też wyznawcy tego drugiego, nazwijmy ich wprost satanistami. Czym oni się zajmują? Obniżaniem standardów wyznaczonych przez Pana Boga. To jest ich główne zadanie. Podstawowa zaś pułapka, jaka została na nich zastawiona działa na następującej zasadzie – ich aktywność, kwestionuje hierarchie, które sami tworzą. Są łatwo usuwalni, nawet jeśli uda im się wyprowadzić ze spółek skarbu państwa 97 baniek. Oni bowiem wierzą szczerze, że chodzi właśnie o te 97 baniek, które są pretekstem do płytkich i nieciekawych gawęd na temat przewag Polaków nad innymi. To głupoty i my właśnie, po raz kolejny dowiadujemy się o tym. Właśnie pokazują nam Żydzi, gdzie jest nasze miejsce i co możemy sobie zrobić z tą swoją promocją Polski i gdzie ja wsadzić. Mają być polskie obozy i koniec. Nie złamiemy tej narracji za pomocą protestów, nie złamiemy jej za pomocą filmów o Pileckim i rodzinie Ulmów, bo nie mamy gdzie tego wszystkiego sprzedawać. A nawet gdybyśmy mieli, nikt tego nie zauważy, bo najważniejsze jest utrzymanie nas w rygorze i dyscyplinie jaką gwarantuje zgoda na używanie nazwy „polskie obozy koncentracyjne”. Żeby się temu przeciwstawić potrzebna jest dość duża determinacja polityków, potrzebna jest też wiedza o pułapkach politycznych. To znaczy, trzeba wiedzieć, że ten co najgłośniej domaga się, by postawić się Żydom, może być wynajętym przez nich człowiekiem, który po klęsce tych mniej zdecydowanych zrobi tu karierę na miarę Perona. Skończy się to kryzysem, przy którym stan wojenny będzie się wydawał kaszką z mleczkiem, ale wcześniej będziemy mieli 3 lata euforii i marszów po ulicach z poniesionymi czołami, flagami i innymi organami, mnie nadającymi się do publicznego pokazywania. Uważam więc, że teraz przede wszystkim trzeba okazać poparcie dla polityków PiS, bo innych nie mamy i nie zmienimy ich w najbliższym czasie w drodze legalnej. Wszelkie zaś widoki na przyspieszoną, prawie legalną, bądź gwałtowną zmianę garnituru politycznego są pułapkami. Podkreślam – wszelkie. Nie łudźcie się więc, że mając tak zdeprawowane elity, tak beznadziejnie nie wierzących w siebie i w was przewodników, możecie coś zrobić inaczej niż przy zachowaniu wszelkich pozorów legalności i politycznej poprawności. To są głupstwa, o których często rozmawiamy w kontekstach innych, na przykład przywołując nieszczęsne powstania polskie i ich konsekwencje.

I teraz ważna rzecz – czy to wszystko co napisałem, oznacza, że my musimy się wsłuchiwać w to co mówią do nas Żydzi? A skąd. Wręcz przeciwnie, powinniśmy zamknąć nasze uszy na te głosy, bo my je dobrze znamy i słyszymy od dawna. Powinniśmy w sposób polityczny, przy zachowaniu wszelkich pozorów, zająć się dyskusją o naszych własnych sprawach. W kontekście ustawy i ataku jakie media zagraniczne przypuściły na Polskę. Nie możemy jednak tego zrobić. Nawet tutaj w SN, bo jak widzę dyskusja ulega gwałtownemu spłaszczeniu. Nie możemy, przynajmniej na razie, bo Polska jako temat jest podzielona na segmenty takie jak widać na stronie PFN – najpierw wybitni naukowcy, potem bohaterowie wojen, a na końcu niepowtarzalna przyroda. I poza ten schemat skonstruowany przez osobników zaburzonych emocjonalnie wyjść nie możemy. No, ale próbujemy, to nasze podstawowe zadanie. Nawet jeśliby wszyscy uznali, że przynudzamy tutaj i trzeba iść gdzie indziej, gdzieś, gdzie proponuje się wyjścia proste, radykalne i gdzie otwiera się okna, by wreszcie przewietrzyć ten ciężki od zapachu czosnku zaduch. Nie idźcie tam i nie słuchajcie tego, to jest pułapka. Tam już w drzwiach stoi facet ze specjalnym urządzeniem, które po przyłożeniu do czoła zamienia człowieka w barana.

Na dziś to tyle. Na koniec jeszcze kilka ogłoszeń, całkiem z punktu widzenia emocji politycznych dnia dzisiejszego nieważnych. Być może uda się przetłumaczyć Święte Królestwo na węgierski. Ja zaś od trzech dni piszę rozdział o pewnym procesie sprzed pierwszej wojny. Myślałem, że to będzie ciekawy, zabawny, wodewilowy tekst, a wpakowałem się w sam środek walki wywiadów rosyjskiego i austriackiego, w tle zaś mam panslawizm i Daszyńskiego. Nie wiem kiedy to skończę. Tak niestety wygląda praca nad baśnią socjalistyczną. Nic nie jest tym czym się wydaje. Twardy grunt zaś, na którym stawiam nogę zapada się i grzęznę w temacie na całe tygodnie. No, ale jakoś to skończymy. Niebawem.

 

Przypominam, że na stronie www.basnjakniedzwiedz.pl trwa promocja książek i czasopism. Baśń czeska i amerykańska po 10 zł, Baśń III po 15, tak samo Łowcy księży oraz Straż przednia. Nawigatory także po 10, ale ubywa ich w zastraszającym tempie, więc trzeba się spieszyć. Budowa jachtów po 35, Berecci, Irlandzki majdan i Kroniki klasztoru w Zasławiu po 10. Sanctum regnum po 30 zł. Na tej samej stronie dostępny już jest nowy komiks Tomka Bereźnickiego zatytułowany „Kościuszko. Cena wolności”.

---

tagi: żydzi  polska  narracja  ustawa ipn  rynek treści 

	gabriel-maciejewski
	3 lutego 2018 09:24

19     2418    11 zaloguj sie by polubić