Tekst ten będzie oflankowany dwoma blokami ogłoszeń. Zaczynam od pierwszego. Ponieważ mamy bardzo dużą wysyłkę w związku z promocją, wszystkich, którzy zamówili książki proszę o cierpliwość. Tym usilniej proszę, że na pokładzie wybuchło coś w rodzaju buntu i dział wysyłek nie pracuje już tak jak dawniej. Czeka nas pewnie renegocjacja umów. W sklepie na stronie basnjakniedzwiedz.pl znalazł się jakiś systemowy błąd, przez który wysyłka paczek zagranicznych powyżej 11 kilogramów została opatrzona została ceną 9 zł, zamiast 200 zł. Wszyscy, którzy zauważą u siebie coś takiego proszeni są o dopłacenie brakującej kwoty. Ja te książki wysłałem nie patrząc na to, że muszę sam zapłacić za wysyłkę. One już do Was idą. Indywidualnych próśb wysyłał nie będę. Przedłuży się nieco oczekiwanie na książkę o Gietrzwałdzie albowiem wydawca nie dostał, nie wiadomo dlaczego, mojego maila z prośbą o te książki. Widocznie wpadł do spamu, mam na myśli mail. Teraz już jednak wszystko jest w porządku i książki do mnie jadą.

Na tym kończę pierwszy blok ogłoszeń.

 

Napisałem tu wczoraj o najnowszym pomyśle profesora Zybertowicza czyli o Mabenie, Maszynie Bezpieczeństwa Narracyjnego. Chcę dziś powrócić do tego tematu i zauważyć, że Polska nigdy nie miała zapewnionego bezpieczeństwa narracyjnego, albowiem jej istnienie zawsze wpisane było w globalne plany banków, w taki sposób, by Polacy za dużo na istnieniu swojego państwa nie skorzystali. Stąd właśnie w Polsce pojawił się kult poświęceń, męczeństwa i zaciskania pasa. Mamy to państwo, ono jest jakie jest, ale jeśli trochę się pomęczymy i będziemy mniej jedli, albo wyślemy co drugiego gimnazjalistę na barykadę, żeby tam zginął, to na pewno państwo nasze będzie lepsze. Tak wygląda, na poziomie podstawowego opisu fizycznego, mechanizm napędzający myśli państwowotwórcze Polaków. Cała zaś narracja skierowana na rynek wewnętrzny służy jedynie konserwacji tego mechanizmu. Z tego co zdążyłem się zorientować podobnie jest w filmie „Korona królów”, gdzie mówią, że jest co prawda źle, ale jak się trochę postaramy to będzie lepiej. To samo mówi Zybertowicz, jest co prawda źle, robią nas w konia i chcą nam tu urządzić obóz dla uchodźców a to tego jeszcze jakieś składowisko odpadów, czy coś, ale jak się postaramy to będzie lepiej. Nie będzie, bo nie chodzi o to, by się starać. Im bardziej się staramy tym oni są bardziej na nasze starania wkurzeni, im bardziej ich kokietujemy, naśladując gesty, mowę i styl i większe politowanie wzbudzamy. To jest mam nadzieję jasne dla wszystkich, bo oni – w tym wypadku parlamenty europejski i cały garnitur urzędniczo polityczny Unii – wiedzą coś, czego za żadne skarby nie zdradzą ani Zybertowiczowi, ani nikomu innemu. Być może zresztą Zybertowicz także to wie, ale nie może nam o tym opowiedzieć, bo wmówił samemu sobie, że jest strażnikiem spokojnego snu Polaków i będzie im opowiadał bajki, o tym jak wielka będzie Polska, jeśli tylko za pomocą Mabeny uda mu się przekonać urzędników unijnych, że nie mają racji. To są głupstwa. Oni mają przeprowadzić różne operacje na żywych społecznościach zamieszkujących Europę i zrobią to, bo wzięli za to pieniądze. Żadna obrona za pomocą narracji nic tu nie pomoże. Pomóc za to może znany nam dobrze, twardy, wieśniacki upór i bliskie mistrzostwa świata udawanie głupiego. Tego jednak sposobu profesor nie zastosuje, albowiem jest zbyt kokieteryjnie nastawiony do swoich unijnych kolegów i chciałby jednocześnie, by oni, w ramach swoich ponurych planów, akceptowali w całości jego i jego koncepcje. Wobec unijnej machiny Polska nie może postępować inaczej, jak tylko zgadzając się na kolejne kompromisy maskowane jakąś śpiewogrą. Być może do tego celu służyć będzie ta cała Mabena. To nie jest zresztą już pierwszy udany pomysł profesora, były wcześniej inne – kołczing patriotyczny oraz archipelagi polskości. Wszystkie one zawierały pewien nieciekawy moment, chodziło o to, że każda działalność mniej lub bardziej kojarząca się z racją stanu, od opowiadania bajek w internecie począwszy na planach obronnych skończywszy, powinna znajdować się pod kontrolą. A skoro pod kontrolą, to powinna być de facto sparaliżowana, a jeśli sparaliżowana to znaczy nie powinna istnieć. Taki jest istotny sens pomysłów profesora, który, mając już sześć dych na karku, a może nawet siedem snuje nadal dalekosiężne plany dotyczące sprawdzania ile to prawdziwej polskości znajduje się w każdym aspirującym Polaku. To są rzeczy nie do zaakceptowania. Mają one jednak zwolenników i znajdują wdzięcznych słuchaczy. Wynika to wprost z faktu, że przez całe dziesiątki lat Polacy traktowali możliwość normalnej komunikacji, to znaczy możliwość swobodnej rozmowy o wszystkim jako przywilej. Ktoś powie, że wszędzie tak jest, że na ulicy gada się o jakichś nieważnych sprawach, a tematy istotne porusza się dopiero w zamkniętych pomieszczeniach przy cygarze. To jest nieprawda, bo w tradycji rodzimej, o czym profesor Zybertowicz chyba zapomniał, sprawy publiczne omawiano zawsze publicznie, nie lękając się tego, że ktoś coś podsłucha, albowiem dookoła byli sami swoi. Sytuacja zmieniła się nawet nie pod zaborami, ale za komuny. To wtedy powstał zwyczaj informowania na ucho szwagra o tym, jak to tam naprawdę jest wśród tych partyjniaków, księży, czy jak to tam jest na zachodzie. Udział w kolportowaniu informacji pokątnych stał się przywilejem i wyróżnikiem osób wybranych. I wiele czasu trzeba było zanim ludzie zrozumieli, że to także jest propaganda, tyle że dystrybuowana innymi metodami. Ci, którzy w niej nie brali udziału mogli sobie pogawędzić o sprawach, na które było pozwolenie oficjalne, a także powspominać dawne czasy, tak jak je tam zapamiętali, a że tych co pamiętali dobrze było z każdym rokiem coraz mniej, władza miała coraz więcej dobrych sposobów na dokonywanie zmian w przeszłości. Tylko jedno pozostało niezmienne – opisany tu na początku mechanizm – już za chwileczkę, już za momencik, wszystko będzie dobrze, tylko jeszcze trochę poświęcenia. Jeśli zaś idzie o propagandę szeptaną i pokątną, udział w niej pozostał dla wielu ludzi wartością także dziś. Każdy kto bywa na uroczystościach rodzinnych dobrze o tym wie, dobrze o tym wie także ten, kto pracował w korporacjach. Teraz zaś w związku z Mabeną, udział w takich przedsięwzięciach zostanie zadekretowany i zyska państwową ochronę, jako oficjalny sposób na poprawienie wizerunku Polski oraz poprawienie komunikacji z unijnym aparatem przemocy. A w dodatku będzie całkowicie jawny, co z miejsca pozbawi go nawet pozorów skuteczności. To jest moim zdaniem, co najmniej dziwne. Mogę się oczywiście mylić, może się okazać, że plan profesora jest sto razy bardziej genialny niż archipelagi polskości i kołczing patriotyczny, ale o tym przekonamy się wkrótce.

 

Teraz kolejna porcja ogłoszeń. Specjalny numer nawigatora – żydowski – jest jeszcze u Michała w FOTO MAGU. Jest tam także numer 11 czyli polski.

Ja zaś mam do rozwiązania taki problem. Sprzedam auto, jeep grand cherokee z roku 2000, diesel, z uszkodzonym wstecznym biegiem. Do przodu jedzie. Oczekuję propozycji. Także cenowych. Bo nie wiem ile to może kosztować.

Dziś w ciągu dnia na stronie pojawi się nowy numer SN – bolszewicki.

---

tagi: polska  komunikacja  tradycja  mabena 

	gabriel-maciejewski
	4 stycznia 2018 09:13

34     2657    8 zaloguj sie by polubić