Dla egalitarysty, nieracjonalnie zdublowanego przez nacjonalistę, wszyscy ludzie, albo raczej wszyscy rodacy, są zupełnie równi i podobni.

Emanuel Małyński „Nowa Polska”

 

Taki brzydki tytuł wymyśliłem, ale i temat nie jest za piękny, a momentami wręcz żenujący, więc mam nadzieję, że mi wybaczycie. O co mi w ogóle chodzi z ta komunikacją? Z grubsza o to, że po unieważnieniu komunizmu i jego memów, nie ma żadnego, uniwersalnego zestawu pojęć, które służyłby do masowej, politycznej komunikacji pomiędzy elitą sprawującą władzę, a wyborcami. Jest tylko bełkot i ciągłe, coraz bardziej katastrofalne próby zmiany tego przykrego stanu.

W zasadzie komunikację taką powinien zorganizować Kościół, gdzie co niedziela, a także w dni powszednie, zbierają się ludzie, zainteresowani wspólnym przeżywaniem sacrum. No, ale hierarchowie nie wiedzą co z tym zrobić, a być może nie widzą żadnego problemu. Moim zdaniem ten problem istnieje i widać to w czasie zbierania podpisów na Trzaskowskiego. Ludzie stoją w kolejkach, żeby taki podpis złożyć, albowiem Trzaskowski uprawia jedyną zrozumiałą dla wszystkich komunikację polityczną, jaka powstała w ostatnich dwóch dekadach, która zawiera się w słowach – zniszczyć PiS. To jest nowa wersja hasła „proletariusze wszystkich krajów łączcie się”, z czasów kiedy wszyscy robotnicy wierzyli jeszcze w to, że socjalizm da im dobrobyt. Dziś też wszyscy popierający Trzaskowskiego wierzą, że zniszczenie PiS da im szczęście. Sam Trzaskowski zaś już dziś zapowiada noc długich noży, którą zafunduje dziennikarzom reżimowej telewizji, choć wiadomo, że przecież nie będzie mógł tego zrobić. Nie ma ten fakt znaczenia, albowiem on uprawia ten rodzaj komunikacji z odbiorcą, który da się streścić tytułem pewnego filmu, co to go kiedyś oglądałem w Czechosłowacji jeszcze, w miejscowym narzeczu bez żadnych napisów - „Zdrada a pomsta”.

Co na to PiS i popierający tę partię hierarchowie? Przedstawiciele PiS nie mają chyba nawet potrzeby by zastanawiać się nad problemem, który tu wskazałem, bo i po co? Telewizja ich, niektóre gazety ich, sejm ich, senat prawie...czegóż chcieć? No właśnie czego? Przypomnę, że tamci też mieli telewizję, sejm, senat, gazety, a nawet wszystkie rozgłośnie radiowe. Część tego dobra mają do dziś i za jego pomocą próbują formatować masową komunikację, która dla polityków PiS w ogóle nie jest problemem. Jeden z hierarchów zaś porównał ostatnio – na Jasnej Górze do tego – premiera do ewangelisty Mateusza, a Szumowskiego do Ewangelisty Łukasza. I dlatego postanowiłem napisać ten tekst. Komunikacja z ludem, to sprawa bardzo poważna, w żaden sposób nie należy jej traktować doraźnie, jak to zrobił ów biskup i w żaden sposób nie można w tych zakresach improwizować. Zanim socjalizm zaczął święcić triumfy stworzył cały język pojęć, które żywe są do dziś i wykorzystywane przez partie polityczne, jak świat długi i szeroki. Tak nie powinno być, to jasne, ale innego języka nie ma, albowiem nie ma innego, tak poważnego jak socjalizm projektu globalnego. Na razie go nie ma i ten kto pierwszy taki projekt stworzy, a następnie zacznie go konsekwentnie realizować, ma szansę zapisać się czymś w dziejach świata. Nie mówię, że od razu czymś dobrym, bo to zależy od intencji, ale czymś na pewno.

Czasy które pamiętamy, to moment, w którym propaganda komunistyczna była utrwalana, a także moment, w którym została unieważniona. Niestety na jej miejsce nie pojawiła się żadna inna. Ludzie zaś, którzy wymyślili czerwonych, a potem ich zwinęli do wora, wstawili na ich miejsce uchodźców i ruch LGBT jako substytuty. Można powiedzieć, że cała współczesna komunikacja polityczna to substytuty, jakieś połączone sznurkami części zamienne wygrzebane na śmietniku, które – z przymusu jak mniemam – popierane są czasem przez Kościół. Jak to wychodzi, szkoda nawet gadać.

Spadkobiercy ideowej lewicy zaś tradycyjnie napędzają się nienawiścią, całkiem w dodatku ślepą. Próbują też robić coś innego, to znaczy kreować komunikację poprzez świeckich kapłanów i guru. Tymi są rzecz jasna pisarze. To jest tak bardzo krępujące i, pardon, debilne, że nie wiadomo co powiedzieć. Wszystkie medialne kreacje pisarzy, w ostatnich 20 latach to próba zaaranżowania komunikacji, w dodatku głębokiej, pomiędzy władzą a ludem. Przy czym nie chodzi o władzę pochodzącą z wyboru, ale o władzę tajną, ów mityczny system. PiS i czasem Kościół próbują to naśladować, ale naśladownictwa wychodzą zawsze gorzej niż te oryginalne występy, a więc wszystko to co nas otacza, w przeddzień, być może najważniejszych wyborów, wygląda jak ten czeski film sprzed lat – zdrada a pomsta. I jest utrzymane dokładnie w tej konwencji.

Biskup mówi, że premier to ewangelista, prezydent rapuje, bo go podpuścili, a wierni wyborcy, z uznaniem kiwają głowami, bo przecież nie było innego wyjścia. Konkurent prezydenta, zapowiada srogą zemstę, a w mediach elektronicznych pojawia się pisarz Miłoszewski, o którym zdążyliśmy już zapomnieć. Umarł Pilch i trzeba było kogoś na jego miejsce wstawić. Padło więc na Zygmunta, bo reszta chyba się już zgrała. Twardoch robi u żyda, a Bonda z Mrozem mają jakiś kryzys. Tytuł materiału o Zygmuncie brzmiał mniej więcej tak – jego książki czytają miliony. Sprawdź na kogo będzie głosował. Tak wygląda próba reaktywowania komunikacji z masami anno domini 2020 – przez Zygmunta, który co prawda głośno deklaruje iż jest socjalistą, ale o czym on dokładnie pisze, nikt nie pamięta. Nie wydaje się to zresztą istotne. Chodzi o to, żeby był pisarz co robi mądre miny i miał jakieś przemyślenia, które ogłosi światu. Jeśli będzie to miało wpływ na wybory, dostanie trochę okruszków, a jeśli nie, pójdzie znów na pawlacz i tak do następnej okazji. Ponieważ posługiwanie się cytatami z tekstów kultury idzie mi świetnie, przywołam jeszcze jeden. W XI chyba księdze przygód Tytusa, Romka i A’tomka widzimy, jak siedzą oni w XVII wiecznej oberży i zamawiają zestaw różnych znanych im przysmaków. Patrzy na to wszystko coraz bardziej zdziwiony oberżysta, który przynosi im w końcu wielki szaflik wypełniony dziwną substancją, w której pływa świński łeb. No i mówi – u nas to wszystko nazywa się kapuśniak na świńskim ryju. Ta scena zawsze mnie śmieszyła, albowiem pasuje do bardzo wielu sytuacji. Na przykład do naszej dzisiejszej sytuacji przedwyborczej. Każdy usiłuje zrobić coś co będzie przypominało krem brule i lody pistacjowe, a wychodzi niestety kapuśniak na świńskim ryju. A to przecież nie koniec. Niektórzy dopiero się rozkręcają.

---

tagi: kościół  propaganda  pis  komunikacja  media  wybory  trzaskowski  program 

	gabriel-maciejewski
	14 czerwca 2020 09:21

26     3095    14 zaloguj sie by polubić