Ależ oczywiście, że to są problemy 16-letnich onanistów. Z których niektórzy i po czterdziestce nie wyrastają. Dlatego trafia do nich Owsiak Jerzy.

> to my pomagaliśmy księdzu Henrykowi Zielińskiemu w roznoszeniu świętych obrazków po akademiku i jeszcze angażowaliśmy do tej misji pół dzikich Arabów.

:):)

> Oen same zaś są tylko przynętą dla frajerów. Całe szczęście wybraliśmy wódkę i papierosy i nie daliśmy się zwieść tej pokusie.

:)

Sądząc po ilości odsłon i subskrybcji "NO TO GADANKO" o. Szustaka, wpasowuje się nasz wędrowny kaznodzieja idealnie w ogólny trynd i zapotrzebowanie schyłku cywilizacyji łacińskiej - do urzygu totalnego infantylizmu i katastrofalnego zidiocenia. Te wszystkie puste ŁaŁy, mega, zajefajnie, cool, dżizas, kuźwa ten, ogarniać, superextra, ło Maryś... Emocjonalnych i intelektualnych imbecyli. W sumie to smutne, a czasem przerażające oglądać w akcji tego - i jemu podobnych - starych brzdąców.

za tym dzięki stał podziw i niedowarzanie, jak możesz być tak idealny i krytycznie myślący ;)

wiesz co Coryllusie, może masz w tym wszystkim rację, może nie. 

Piszesz m.in.  "Funkcja ojca Adama Szustaka polega także na tym, że on ma blokować powstanie takiej komunikacji." bardzo kategorycznie, tak jak kategorycznie stwierdziłeś, że Szustak ma układ z Twardochem. Obejrzałeś filmik i już wiesz, że o układzie z Twardochem nie może być mowy, bo te książki nie są wyeksponowane, tylko jakiś przewrażliwony rozmodlony dewot wpadł w histerię, bo udało mu się rozszyfrować, ze to Twardoch moze być i się zaczęło.

A teraz czepiłeś się czegoś innego. A ja Ci powiem, że historia tej kuchni oraz jej koszt jest znany widzom kanału "Langusta na palmie", Szustak zdawał relację z budowy, remontu i zbiórki na kuchnię oraz celu powstania całego tego lofta - to tam pracują nad tym "netfliksem". Żadna to tajemnica ani ustawka. 

I co na to powiesz?

Wychodze na obrońcę i to w dodatku zajadłego dominikanów, co jest poniekąd śmieszne, bo sama mam wiele różnych wątpliwości. Ale tę sprawę akurat znam, a Ty jej nie znasz, to widać, po tym co wypisujesz,  dlatego popełniasz sporo błędów we wnioskowaniu, dlatego się odzywam.

i już naprawdę na koniec, bo nie zamierzam wciągać się w bezsensowne dyskusje. Jak to jest, że ja np. oglądam i słucham Szustaka, księdza Pawlukiewicza, księdza Glasa, lubię portal Szkoła Nawigatorów i czytam z zainteresowaniem Coryllusa, lubię swój mały kościół parafialny i swoich księży, nie krytykuje ich, staram się żyć i czytam książki, ale nie tylko z księgarni Baśń jak niedźwiedź, z wielu różnych wydawnictw, nawet czasem szmirowate i sentymantelnie powieścidła. A praca zawodowa w tym wszystkim i codzienne mierzenie się z milionem spraw i problemów  żywych ludzi (prowadzę w tej chwili całkiem już sporą szkołę podstawową) nauczyła mnie wielkiej ostrożności w wydawaniu sądów o kimkolwiek i oczymkolwiek.

I chciałam Wam tylko wszystkim  zwrócić uwagę na jedno: to ojciec Szustak, a nie wy siedzi godzinami w konfesjonale i rozmawia z ludźmi. Pomyślcie o tym. 

Może zmysł pojmowania zła, jaki idzie z używaniem złych szblonów (w tym zbitek pojęciowych?) jest usuwany równoczesnie z wstydem? Wstyd przecież w pierwszym etapie robienia zwykłej kariery czy bycia uznanym lokalnym "mędrcem" przeszkadza.

Ale jakich zbitek pojęciowych/skrótów używać w komunikacji (np w filmie) bez połączenia/odniesienia się do znanych odbiorcy "zbitek pojęciowych" kiedy w np. w filmie/powieści? musi być duża umowność/bazowanie na wiedzy odbiorcy? Może jakoś sprytnie odwrócić niby tego kota ogonem jak pierwsi Chrześcijanie na ugorze pogańskim z wcześniejszym widowiskowym dużym toporem nieprzerwanie rąbiącym uplugawiony dąb - np. jakoś święta pogańskie w Święto Chwały Pana Jezusa...

Otóż nie. Ja nie jestem kaznodzieją tylko detalicznym sprzedawcą treści zapomnianych. To poważna różnica. Nie ma święceń, ani aspiracji. Etap, w który właśnie wszedłem polega na tym, by zejść z pierwszej linii i zrobić tam miejsce dla innych - w mojej ocenie ważniejszych osób i nie kieruje mną poświęcenie, ale dobrze rozumiana chęć zysku. Wiem, że trudno w to uwierzyć, a łatwo mnie posądzić o kokietowanie emocjami, ale kiedyś jak się spotkamy, pokażę Ci mój nowy samochód. Tu nie chodzi o zwowę z Twardochem, ale o wpisanie sie w najbardziej płytyki nurt pop kultury, żeby zagarnąć jak naszerzej...oczwywiście, każdemu wolno kochać...ja też mogę wyrazić swoje zdanie. Jeśli zaś idzie o Kubusiów, to jestem nimi po prostu zmęczony, zmęczony ludźmi, którzy nie podejmują wyzwań. Landusta zaś na palmie to prawie tak samo jak Budda na lotosie...mnóstwo podobieństw zauważyłem do rzeczy pozornie odległych w tym jednym wystąpieniu ojca Adama. Pewnie już dziś nie odpowiem na kolejny komentarz, bo mam jakiś kłopot z siecią, rwie się i rwie....A jeśli idzie o konfesjonał, to jeszcze tego brakowało, żebym musiał tam siedzieć...

Myślę, że dobrze Pan wskazał na wstyd i to co sumienie podpowiada. Jak się je usunie nie ma problemu. Wszystko wtedy można zrelatywizować.

>kiedy w np. w filmie/powieści? musi być duża umowność/bazowanie na wiedzy odbiorcy?

no, ale nie będziemy wzmacniać wiedzy odbiorcy najpierw finansujac, puszczając i mówiąc, że filmy Vegi to kwintesencja prawdy i jakości, a potem jeszcze dawać mu "święte" nagrody

Nie wiem jak to jest, że ludzie nie rozumieją co to jest komunikacja, a tam jest przecież wyraz komunia w tym słowie....

Panie Gabrielu, chyba Pan mnie nie zrozumial. O o. Szustaku sie nie wypowiadam, bo go nie znam.

Powolaniem kazdego kaplana jest gloszenie Ewangelii, ktora sam przezywa i podaje dalej za pomoca takich talentow, jakie otrzymal od Pana Boga, majac zawsze swiadomosc bycia narzedziem w Jego reku. Zadne metody i tym podobne sprawy nie zastapia zywego i nieustannego, i przede wszystkim osobowego kontaktu z naszym Stworzycielem i Zbawicielem. Przepowiadanie Slowa Bozego ma prowadzic do nawracania sie i zycia sakramentalnego, i do zycia w lasce uswiecajacej zarowno tego, ktory glosi, jak i tego, ktory slucha. Ze strony sluchajacego takze ma to byc dialog z zywym Slowem Bozym, Ktore mowi do nas przez takiego, czy innego kaplana.

Co do jezyka przepowiadania. Przede wszystkim slowa maja byc prawdziwe, jasne i niewieloznaczne, o wlasciwej i nie zmanipulowanej tresci, maja sluzyc zrozumieniu prawd wiary oraz dostrzegania dzialania Boga w swiecie widzialnym i niewidzialnym. Przepowiadanie nie jest po to, by np. "uduchawiac" materialistow, lecz po to, by przekazywac i ozywiac wiare, by zyc jako nowe stworzenie, czyli wedlug ducha.

W ewangelizacji zawsze (o ile jest taka mozliwosc) trzeba sobie pomocnikow wychowac, przygotowac i czuwac nad ich katolicka formacja i by tresci przez nich gloszone byly katolickie, uzgodnione z ksiedzem odpowiedzialnym. Cos o tym wiem, bo sie troche tym zajmowalem.

Najlepszymi formami gloszenia Ewangelii sa te zwyczajne, czyli zwiazane z Sakramentami, szczegolnie homilia, jak i podczas spowiedzi. Widzimy to zwlaszcza podczas rekolekcji parafialnych. Mialem taka mozliwosc gloszenia przez ponad 2 m-ce rekolekcji po uprzednim rocznym przygotowaniu materialow przez tlumaczenia, zatwierdzania roznych tekstow przez biskupow, propagowania i wyjasniania tych tresci w internecie i czasem w radiu. I po tym juz same rekolekcje, gdzie na kazdych z nich kazdy uczestnik osobiscie ode mnie otrzymuje przygotowane i wydane obrazki i foldery, itp.. Ten osobisty kontakt, mozliwosc rozmowy, wyjasnianie pewnych rzeczy ma znaczenie po prostu ogromne.

Panie Gabrielu, mam nadzieje, ze nie strollowalem notki.

Nie, no skąd...

Pan mówi o konkretnych osobach na przykład Waldemar Łysiak, Patryk Vega, Profesr Legutko?

"o wpisanie sie w najbardziej płytyki nurt pop kultury, żeby zagarnąć jak naszerzej..."

Tu się zgadzam. Ja szukam czegoś innego, więc patrzę na te dzieła inaczej. 

Cała oś sporu tu na portalu SN dotyczy czegoś innego: Ty zwracasz uwagę na pop kulturę i niebezpieczne formaty, ale znakomita część komentatorów tu u Ciebie ma to w nosie i leci po Szustaku, bo on ma czelność mieć inny styl niż ojciec Rydzyk, czy inny ukochany proboszcz z wiejskiej parafii, który umarł 50 lat temu. To mnie tak naprawdę mierzi i na taki poziom dyskusji się nie zgadzam. 

"oczwywiście, każdemu wolno kochać.." - też tak uważam

"łatwo mnie posądzić o kokietowanie emocjami"

znam Cię więc nie przyszło mi to do głowy, ale to wymyka Ci się spod kontroli, to nie twoja wina, ale tak jest

Nie możemy mieć większego kontaktu ze sobą, bo to - w tych rejestrach, w których się komunikujemy - rozwaliłoby wspólnotę

w jaki sposób konkretnie on się opiera na protestantach, bo się pogubiłam już

Ciekawe co powiedział by św. Bernard z Clairvaux gdyby mu pokazać taką wspólnotę

To, że spowiada nic nie zmienia w ogólnym krajobrazie. Choć, oczywiście jest dobre i dla Szustaka, i dla nas. Coryllus pisze, że to narzucony język, narzucony sposób komunikacji. Bo tak jest. I ta kuchnia za 20tys.też jest narzucona. Na szczescie Szustak jest zakonnikiem, więc jest to z pewnoscia eksperyment kontrolowany. Faktem pozostaje, że to dla wielu ludzi jedyny sposób komunikacji, ktory w ogóle rozumieją, ale czy akurat Kościół musi go przejmować? Z pewnoscią nie musi. A czy może? Jesli choć jedna dusza z tego skorzysta, to czemu nie? 

Może inaczej dyskusję bym poprowadził. Czy dzisiejsza Polska potrzebuje księdza Szustaka czy Księdza Tokarskiego (Szamarzewskiego, Wawrzyniaka)? Czy więcej problemów ewangelicznych rozwiąże Ksiądz znający sie na psychologii, komunikacji czy Ksiądz, który da pracę ludziom w parafii, zorganizuje szkołę i Bank a na bujdę o dziejach Unii Europejskiej odpowie traktatem o dziejach Państwa Kościelnego. 

http://gorylisko.szkolanawigatorow.pl/czowieczenstwo-boga-wg-o-szustaka
 

Tam w komentarzach Pan Krszysztof Laskowski podawał linki do wypowiadzi. Dla mnie to także zaskoczenie.

'...Słowo 'nie'...

To niezgoda na zło'- Z.Herbert

o takich osobach mowię...

Słucham w tej chwili "Świadectwa" O. Szustaka. Niewyobrażalnie szczery. Powiało Dostojewskim. Nie wiem, czy ktoś czytał "Braci Karamazow" lub "Zbrodnię i karę" ale to jest taki poziom ekshibicjonizmu, napięcia psychicznego i moralnego. Niech mu tam Pan Bóg dopomoże, ale może być jeszcze różnie. Na zachwyty dużo za wcześnie. On jest "nie-z-naszego-świata". Stąd ta wielka gorliwość i ekshibicjonizm. Płomień w oczach.  Odgrywa się "sztuka jednego aktora". Dojrzeje koło siedemdziesiątki, dlatego dobry w kontakcie z młodymi:))) Dlatego chyba rozumiem, że może mu być wszystko jedno, jaka książka stoi za nim na półce: "to jest obojętne, bo Pan Bóg wszystko załatwi".

https://www.youtube.com/watch?v=Df9J68y2YeA

Ja to obejrzalam pare lat temu. Nie pomoglo mi w niczym. Natomiast wyraznie z tego swiadectwa wynika fascynacja ojca ruchami charyzmatycznymi, spektakularnymi przezyciami emocjonalnymi. Na szczescie ojciec ma wokol siebie trzezwych wspolbraci, ktorzy kiedy trzeba, sprowadzaja na ziemie.

A Korwin to kogo odgrywa w tym bialym giezleczku?

Bardzo Pani za wszystko co Pani tu pisze na ten temat dziękuję. Zauważyłem, że mało co tak wzbudza tu dyskutantów jak Dominikanie. To jest jakieś szaleństwo. Mieszkam w parafii prowadzonej przez Dominikanów 25 lat. Różne rzeczy tu widziałem, albo słyszałam, albo jedno i drugie, ale nie mam wątpliwości, że są wierni swojej maksymie "...głosić wszędzie i na wszystkie sposoby...". A widok kolejek do konfesjonałów jest naprawdę budujący. Mnóstwo ludzi przystępuje właśnie tutaj do sakramentu pojednania. Samo to to już jest coś. Ciepło Panią pozdrawiam.

Ja nie koncentruję się na stylu, ale na treści nauczania, którego nie akceptuję. Powód podałem wyżej, a kwestiami ściśle personalnymi niespecjalnie się interesuję.

Mam dzieci już dorosłe i prawie dorosłe. Takich Szustaków to omijają dużym łukiem. Jest w nim coś tak mało autentycznego.

Rozumiem, ale podstawą do tego, że nie przyjmuję nauczania ojca Adama, jest na przykład katechizm świętego Piusa X.

Jak czytalem ten  "czerwony"  komentaz,  to  pomyslalem,   co  pisal na te tematy Leibniz.

https://en.wikipedia.org/wiki/Best_of_all_possible_worlds

A tak się aranżuje Magda Ogórek, autorka Beginek i Waldensów...

https://nieruchomosci.interia.pl/newsy/magdalena-ogorek-i-jej-imponujaca-biblioteczka.html

Coryllus pisze o niebezpiecznych formatach, a Pan podnosi "oś sporu"...jeszcze moment a znowu padnie sugestia, że w szaleństwie, w dawnych czasach to palilibyśmy na stosie... Z całym szacunkiem, czy nie widać, że praca, jaką robią Dominikanie nie jest clou tej ani poprzednich notek? A opinie z jakiś komentarzy, że ktoś może nie być fanem o. Szustaka też chyba nie upoważnia do takich sugestii? 

Ale to, jakie książki stoją za o. Szustakiem, popowe dodatki, jego opinie dotyczące sfery pop, tudzież kontekst powiązania z formatami rozbijania środowisk katolickich w kierunku protestanckiego myślenia już jest. Więc zadawanie pytań, np. związanych z obroną przez ojca Adama Marcina Zielińskiego nie jest bezzasadne chyba? Podawanie ważnych linków jaki np. podała Jestnadzieja http://www.mojepowolanie.pl/2967,a,nadszarpniety-autorytet-popularnego-kaznodziei.htm również? (pozwoliłam sobie przekleić Pani link z tamtej dyskusji). 

Myślę, że nie jest to pycha, ani szaleństwo, ani jad, ani zachowanie starych wszechwiedzących pryków. I sugerowanie tego jest nawet więcej niż przesadzaniem. No, ale może również się mylę i niczego nie rozumiem :) 

Ojciec Mniszysko wczoraj rano świetnie odniósł się do tego, o czym pisze Coryllus.

Ja aż tak nie chce się wglębiać ale czym innym jest sam przekaz  na YT jaki O. Szustak miał do tej pory a czym innym bycie twarzą dla obcego formatu gdzie od skojarzenia go z Netflixem aż po te nieszczęsne książki Twardocha wszystko wygląda jak nowoczesna wysokobudżetowa ustawka. To że tak to wyglada nie jest winą nikogo tu z nas. Gdyby za tym projektem stały pieniądze Kliniki Języka to na półce by leżały książki Woyniłłowicza. To chyba jest łatwe do zrozumienia choć czasem jak widać nie bardzo.

Legutko pewnie się poturlał z radości :D

Wystarczy znaleźć katechizmie świętego Piusa X na przykład definicję Kościoła i porównać z wypowiedzią ojca Adama. Niestety, pojawia się nieusuwalna sprzeczność w zakresie tego, czym jest Kościół, kto do Kościoła należy. Ojciec Adam nie widzi przeszkód, by uznawać, że ktoś, kto jest ochrzczony, nie akceptuje na przykład dogmatu o prymacie następcy świętego Piotra, ma wiarę i należy do Kościoła w znaczeniu szerokim. I to stanowisko zgadza się z dokumentem Lumen gentium z 1964 roku, a święty Pius X mówi, że posiada wiarę i należy do Kościoła ten, kto akceptuje całe nauczanie Kościoła, a kto jednej rzeczy nie akceptuje, ten nie ma wiary.

Zachęcam do przesłuchania tego, co ojciec Adam mówi w wyżej wymienionym filmiku. Słusznie on tam mówi, co stanowi kościelną normę od ponad pół wieku. Tylko że wielu wiernych nie chce tego zaakceptować, jakby od czasów na przykład świętego Piusa X prawie nic się nie zmieniło. I tak wyglądają fakty, nie moje fantasmagorie. Normą światową jest to: https://www.ekumenizm.pl/, nie działalność takich księży jak Marian Tokarzewski. Jeśli się tego faktu nie zaakceptuje, to człowiek cieszy się, że wierzący i niewierzący wreszcie łączą się ponad podziałami.

Dzieki za link. Wysluchalem. Jest oczywista oczywistoscia, ze to jest czysty Protestantyzm zielonoswiatkowy.  Co ciekawe, ze mowi o sobie, ze jest Chrzescijaninem, ze jest Dominikaninem, ale przez gardlo mu nie przejdzie, ze jest Katolikiem.  Ja nie bede definiowal co to jest Katolicyzm, bo nie potrafie ale wiem co nim nie jest  tak jak wiem co jest pornografia a co nia nie jest.  Wiec o. Szustak nie jest Katolikem. Koniec kropka.   Dodam, ze nie mam nic przeciw Protestantom. Niech sobie beda ale oni naleza do innego kodu kulturowego.

Definicję katolicyzmu zawiera na przykład katechizm świętego Piusa X.

Ot, dzieci sie bawia w piaskownicy.

W pierwszej częściu katechizmu, gdzie wyłożone jest dwanaście artykułów apostolskiego wyznania wiary, czyli definicja katolicyzmu. Wierzy ten, kto przyjmuje za doskonałą prawdę wszystko, co jest zawarte w tych dwunastu artykułach, czyli przyjmuje między innymi dogmat o prymacie następcy świętego Piotra. Autorzy Lumen gentium i za nimi ojciec Adam nauczają czego innego, np. o tym, że Kościół jest w Chrystusie niejako sakramentem, czyli znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego. Ojciec Adam naucza zgodnie z tą definicją. Na życzenie mogę podać setki przykładów dokumentów i wypowiedzi duchownych najwyższego szczebla, które to dokumenty i wypowiedzi pozostają w tym duchu.

Problem w tym, że z powodu żelaznej kurtyny mnóstwo spraw docierało do Polski z opóźnieniem, a Kościół stanowił miejsce azylu przed czerwoną władzą. Przełknięcie całości tego, co zaszło w związku przed, w trakcie i po V2, przychodzi więc Polakom, również nam na tym forum, z trudem lub w ogóle nie przychodzi.

Książki Twardocha chyba już powinny być wyjaśnione. Trzeba mieć naprawdę złą wolę, żeby nadal twierdzić, że z książkami była ustawka. 

Dziękuję za miłe słowo. Ale skutek i tak marny.

Co ja się dziwie, to przecież u Coryllusa na portalu czytałam już postulaty różnych komentatorów o konieczności napisania na nowo Katechizmu KK (było, było). Tylko wydawało mi się, że jestem bardziej uodporniona. 

Przypomina mi sie tekst z Pana Wolodyjowskiego:

Zagloba: "Ja mysle ze kazdy powinien Bogu sluzyc tym do czego go stworzyl."

Chyba jakos tak to brzmialo.

Pan Grzegorz Braun robi ciekawe i dobre filmy. I moim zdaniem w swiecie filmu powinien pozostac, bo to jego domena.

Sęk w tym, że to jedynie błędna (nad)interpretacja. Twoja, nie papieska. Czyli sam negujesz prymat następcy Piotra. A tam jasno stoi: "prawowitym następcą...jest każdorazowy biskup Rzymu", który " posiada najwyższą władzę rządzenia".

Sw. Bernarda wrzucono prestidigiatorsko w tym blyskotliwym wpisie do tego samego worka gdzie pop kultura, memy i Kubusie choc niby nie do tej samej czesci.

Tylko ze to przesoborowiec byl i tak jak jak Szustak stoi na drodze nowej ewangelizacji w pocie czola i pokorze poczciwych i bogobojnych duszpasterzy wykuwanej.

Kosciol i jego liturgia nie moga rozwijac sie bez zakotwiczenia w tradycji apostolskiej.  Nigdy w jego historii nie zdazylo sie aby komisje produkowaly nowe liturgie jak sie to stalo z Novus Ordo.  

Kubusie w sweterkach sa tylko nieunikniona konsekwencja, zamierzonym przez modernistow etapem rozkladu przed ktorym ostrzegal Pius X.

Bernard i Tradycja staja przeciw tzw. kosciolowi dialogu ktory generuje Szustakow,  Asyz, dni judaizmu i  co owocuje apostazja i herezjami.

Opozycja posoborowy kosciol  dialogu vs. ekstremy popu i tradycjonalizmu  jest gleboko falszywa, nawet jesli wielu ksiezy jest nadal z ducha tego o jakim pisze Ojciec Trzy Krainy bo nie latwo zniszczyc to co zbudowal Kosciol Chrystusowy.   To tacy anonimowi tradycjonalisci mowiac jezykiem rahnerowskiego modernizmu.

Na Zachodzie gdzie proces jest bardziej zaawansowany krystalizacja staje sie bardziej widoczna  -  bedziemy miec Tradycje ( nie w skostnialych formulach) vs. pop a la Szustak.

Tertium non datur.   Modernismo o muerte.  Sw. Bernard ani chybi wezwalby do krucjaty z pomoca Sw. Piotra Damiana bo ten Kubus bedzie mial nieokreslona plec za pare lat kiedy bedzie wstepowal w "sakramentalny" zwiazek.

I owocem dyskusji jest odmowa przyjęcia faktów do wiadomości. Pardon, ale nawet jeśli nie będzie dyskusji na ten temat w tym miejscu, rzecz będzie wracać w innych miejscach. Od ponad pół wieku w Kościele katolickim bardziej liczą się niekatolicy i niechrześcijanie w ogólności od katolików, którzy nie chcą porzucić tradycyjnych obrzędów i tradycyjnego nauczania oraz uważani są antysemitów. To jednoznacznie wynika z dokumentów papieży czasów Jana XXIII oraz soboru i poszczególnych episkopatów. A ojciec Adam Szustak prezentuje takie właśnie stanowisko i nie wyobraża sobie, że może przyjąć stanowisko odmienne.

Wysłuchałeś wspólnego wystąpienia arcybiskupa Rysia i redaktora Michnika lub przeczytałeś tekst wystąpienie streszczający? Polecam, bo tak obecnie mówi Kościół katolicki w Polsce. Przekaz ten w pełni zgadza się z treścią wystąpień ojca Szustaka.

Nie neguję prymatu następcy świętego Piotra. Odróżniam urząd następcy świętego Piotra od człowieka piastującego ten urząd, co jest normalnym ujęciem tak w Kościele katolickim, jak i w strukturach państwowych w przypadku każdego organu władzy publicznej. W piętnastym wieku i wcześniej byli papieże i antypapieże, którzy wysuwali nieuzasadnione pretensje do tronu papieskiego. Święta Katarzyna Sieneńska za papieża uznawała jednego, a święty Wincenty Ferrer uważał drugiego, ale nigdy nie było mowy o tym, że święty Wincenty Ferrer, choć mylił się co do osoby papieża, nie uznawał dogmatu o prymacie papieża. Byli królowie i antykrólowie Rzymian.

Pada hasło teologia po Auschwitz, po czym wszelka dyskusja się kończy. Tak brzmi puenta. Nie ja tak mówię, ale Stolica Apostolska, biskupi i księża na całym świecie, w tym biskupi i księża polscy. W wypowiedziach pisemnych i ustnych można przebierać. W najbliższych tygodniach z pewnością ich nie zabraknie.

Wczoraj po raz pierwszy natrafilem na p. Rafała Porzezińskiego.  

https://www.youtube.com/watch?v=bPWUvy9wCe0

Nic o nim nie wiedzialem i nigdy o nim nie slyszalem.  Sluchajac, go staralem sie przyczepic, gdyz taka jest moja natura i nie bylo zgrzytu czy dysonansu, za wyjatkiem tego, ze jest az za dobry w tym jak mowi i w spojnosci swojej narracji.  Wiec to bylo jedyne czerwone swiatelko.  Dopiero pozniej odkrylem, ze to zawodowiec i robi to od wielu lat, choc zdaje sie, ze wlasnie musial pozegnac z Jedynka gdzie dyrektorowal.  W kazdym razie nic mnie u niego nie zrazilo.  Zadnych sladow odchylen protestanckich.  Tak jak on mowil o Kosciele, Bogu, Maryji i Wyszynskim (o ktorym zrobil film wraz z zona) pasowalo moim wyobrazeniom czym KK jest i czym powinien byc dla Polakow.  To tylko moje zdanie.

Tak właśnie. 

.

Nie. Tron będzie pusty, a w celu zakończenia okresu wakatu kardynałowie będą musieli zgromadzić się i wybrać następcę Benedykta XVI. Funkcjonujemy więc w podobnych warunkach jak wierni pod koniec wieku czternastego i na początku wieku piętnastego z obediencjami rzymską i awiniońską, tyle że nasi przodkowie nie zmagali się wtedy z długotrwałym kryzysem doktrynalnym.

https://pikio.pl/papiez-franciszek-wyznanie-data-smierci/

?

Nakaże im kodeks prawa kanonicznego, bo nie będzie prawowitego następcy świętego Piotra. Dodatkowo zbiorą się tylko ci kardynałowie, którzy będą uważali, że Benedykt XVI w 2013 roku zrezygnował tylko z wykonywania czynności zwykłego zarządu, a nie z urzędu jako takiego.

Takie stanowisko reprezentuje ksiądz Paul Kramer, który pisze o tym książkę

http://tradcatknight.blogspot.com/2017/08/fr-kramer-benedict-xvi-did-not-renounce.html

reprezentował zmarły w 2015 roku ksiądz Nicholas Gruner

https://akacatholic.com/did-fr-gruner-consider-francis-an-anti-pope/

https://akacatholic.com/fr-gruner-on-francis-an-inconvenient-truth/

reprezentuje ksiądz Stefano Violi, profesor prawa kanonicznego

https://benedettoxviblog.wordpress.com/2017/06/01/il-canonista-stefano-violi-studiando-la-declaratio-di-benedetto-xvi-concluse-benedetto-xvi-dichiara-di-rinunciare-al-ministerium-non-al-papato-seco/

w tę stronę zmierza ksiądz Stanisław Małkowski

http://www.fronda.pl/a/ks-stanislaw-malkowski-dla-frondy-biala-sutanna-benedykta-xvi-czy-kosciol-czeka-rychla-kontrrewolucja,116088.html

i monsignor Nicola Bux, profesor liturgiki i sakramentologii

https://rorate-caeli.blogspot.com/2018/11/for-record-msgr-bux-questions.html

to stanowisko reprezentuje watykanista Antonio Socci

https://www.antoniosocci.com/tag/non-e-francesco/

emerytowany biskup Corpus Christi w Teksasie René Gracida nie uznaje prawowitości konklawe z 2013 roku

https://abyssum.org/2018/11/25/the-bergoglian-anti-papacy-by-ann-barnhardt/

podobnie jak bloger Tradcatknight Eric Gajewski, bloger Louie Verrecchio, blogerka Ann Barnhardt

Słowem sprawa jest rozwojowa.

W sytuacji, w której Benedykt XVI zachowa urząd do śmierci, tę kwestię rozstrzygnie jego następca. Urząd papieski nie może być kolegialny. Papieżem może być albo Benedykt XVI, albo Franciszek, ale jakim sposobem Benedykt XVI mógłby nosić białą sutannę i zachowywać tytulaturę? Robiłby to nielegalnie, ale robi to legalnie tylko w przypadku sprawowania urzedu. W dodatku przyjmuje kardynałów i biskupów, a oni traktują go jak papieża https://catholicherald.co.uk/news/2018/06/29/video-new-cardinals-visit-benedict-xvi/ Jednym słowem horror.

@krzysztof-laskowski

Panie, Ty wiesz lepiej, aniżeli ja sam,
że się starzeję i pewnego dnia będę stary.

Zachowaj mnie od zgubnego nawyku mniemania,
że muszę coś powiedzieć na każdy temat
i przy każdej okazji.

Odbierz mi chęć prostowania każdemu jego ścieżek.

Uczyń mnie poważnym, lecz nie ponurym;
czynnym lecz nie narzucającym się.

Szkoda mi nie spożytkować wielkich zasobów mądrości,
jakie posiadam, ale Ty Panie wiesz, że chciałbym
zachować do końca paru przyjaciół.

Wyzwól mój umysł od nie kończącego się brnięcia
w szczegóły i daj mi skrzydeł, bym w lot
przechodził do rzeczy.

Zamknij mi usta w przedmiocie mych niedomagań i
cierpień w miarę jak ich przybywa a chęć wyliczania
ich staje się z upływem lat coraz słodsza.

Nie proszę o łaskę rozkoszowania się opowieściami o
cudzych cierpieniach, ale daj mi cierpliwość
wysłuchania ich.

Nie śmiem Cię prosić o lepszą pamięć, ale proszę
Cię o większa pokorę i mniej niezachwianą pewność,
gdy moje wspomnienia wydają się sprzeczne z cudzymi.

Użycz mi chwalebnego poczucia,
że czasami mogę się mylić.

Zachowaj mnie miłym dla ludzi,
choć z niektórymi z nich doprawdy trudno wytrzymać.

Nie chcę być świętym, ale zgryźliwi starcy;
to jeden ze szczytów osiągnięć szatana.

Daj mi zdolność dostrzegania dobrych rzeczy w
nieoczekiwanych miejscach i niespodziewanych zalet
w ludziach; daj mi Panie łaskę mówienia im o tym.

I w związku z tym Franciszek nie ma racji  !  O!

.

Dokladnie tak...

... swietnie to Pani spuentowala  !!!

Nie widzisz pewnej niekonsekwencji w tym co napisałeś? Chodzi mi o ostatni akapit.

"...wyraźna róznica między projektem "Langusta na palmie" a prawdziwymi rekolecjami."

Coryllus właśnie o tej różnicy pisze ale używając swojego języka i swoich narzędzi i jak to on zagarnia szeroko i głęboko. Co do "linczu" to ja tu widzę ożywioną dyskusję, nikt na nikogo nie napada, nikt nie bluzga, zdania są podzielone na każdy temat. Ale w pewnych ramach mamy b. podobne poglądy dlatego siedzimy tu a nie gdzie indziej.

i nawet osioł i wół mieli chwilę odpocznienia.

Właśnie o tym myślałem, kiedy stąd odchodziłem. O komentatorach. Większość z nich jest zainteresowana wyłącznie swoimi kompleksami i tak naprawdę mają w nosie to co ja, Gabriel, czy ktokolwiek inny pisze. Wysłałem do Ciebie prywatną wiadomość.

Przeczytalem artykul powtornie.  Jest to najlepszy opis mechaniki zjawiska, ktorego czescia jest o. Szustak.

...on daje ludziom szansę. Moim zdaniem nie daje. On im odbiera szansę.

"Tej półki z Twardochem akurat nie widziałerm, ale przyznaję, że lubię słuchać ojca Szustaka. Nie znaczy to że go słucham regularnie, bo tak nie jest, ale trochę słuchałem i byłem zawsze bardzo wzruszony."

Krótko.
To tak samo jak ja. Przecież wiesz, że Gabriel napisał tylko o pewnych formach w które wchodzi o. Szustak i zwrócił uwagę na ważne sprawy z tym związane, a to niektórzy komentatorzy oczywiście sprowadzili dyskusje do pytania czy go słuchać, czy nie i w inne poboczne tematy.

Nie wiem co macie zrobić. Musicie prawdopodobnie poczekać aż przyjdzie opamiętanie. Nie chcę być złośliwy, ale pamiętam czasy kiedy wzruszał cię Migalski

Pani nadinterpretuje moje słowa i to mocno. Są czasem takie dyskusje, że łeb paruje i niedawno choćby była taka o pierwszych królach polski. Częściej Coryllus wali taki test, że wszyscy mogą tylko potakiwać bo nic innego nie zostało. Natomiast jeśli Gospodarz bierze sobie kogoś na "cel" i (zazwczaj całkiem słusznie, co też podkreśliłem) jedzie z nim jak to się mówi "jak z łysą kobyłą" :) to drażni mnie to, że prawie nigdy nie ma dyskusji na ten temat, tylko też bezkrytyczne potakiwanie, nawet jeśli jeszcze pół roku temu była dyskusja na temat tej samej osoby i zdania były całkiem podzielone, bo temat rzucił któryś komentator. Nie wiem, Pani to naprawdę jakoś w ogóle nie uderzyło nigdy?

Słyszysz, ale Benedykt XVI białą sutannę nosi? Nosi. Tytulatury używa? Używa. Franciszek używa wobec niego tytulatury, a jednocześnie mówi w czasie teraźniejszym, nie w czasie przeszłym. Benedykt XVI, nosząc białą sutannę i pozwalając innym na tytułowanie go papieżem, zgłasza pretensje do tronu papieskiego ipso facto. Rozwiązanie tego problemu będzie więc, delikatnie się wyrażę, trudne.

No właśnie jak nie bardzo wiem, jak inaczej mielibyśmy te zdania tu podzielić

Istnieje bardzo duży problem.

Ja nie widzę by Coryllus jakoś specjalnie zagłębiał się w dogmatykę w wystąpieniach O. Szustaka i np. przywoływał wcześniejsze rekolekcje o których piszesz i porównywał. Przytoczył tylko kilka ostatnich treści. Coryllus pisze wprost, że jeśli Kościół będzie brnął w formaty pop to będzie się stawał popem. Bo to jest nie do uniknięcia. I nie mam tu na myśli, że dotrze do szerszej publiczności tylko że zrelatywizuje przekaz bo pop sam w sobie to nic dobrego. Za światowym popem stoją najtęższe umysły od socjotechniki i góry pieniędzy.

Nie na wszystko. Zwyczajnie uzasadniam swoje stanowisko, a sięgam po katechizm świętego Piusa X, który to katechizm nadal obowiązuje i zawiera nauczanie głoszone półtora tysiąca i tysiąc lat temu. 

Nie chę być złośliwy, ale cóż, ulegnę pokusie.  Te wszystkie rewelacje naszego "Autorytatywnego i Jedynie Kompetentnego Interpretatora Magisterium Kościoła" dotyczące papieża Franciszka opierają się na książkach Antonio Socci a zwłaszcza publikacji zatytułowanej "Czy to naprawdę Franciszek?"

Dziękuję. Poniżej fragment z zapodanego linku:

Ksiądz Biskup Andrzej Czaja:

" Ten nowy, dziwny świat przenika coraz bardziej naszą religijność Kościoła katolickiego w Polsce. Towarzyszy temu zupełnie bezkrytyczne odniesienie do tego, co lansują przyjezdni misjonarze. Powierzamy im prowadzenie Rekolekcji Narodowych, właściwie nie wiedząc do końca, kim są? Nie wiemy, co zawiera program przebudzenia Kościoła w Polsce? Coraz więcej naszych księży wprowadza wiernych w stan upadku, hipnozy, transu, utraty świadomości, histerycznego śmiechu, dokonując psychomanipulacji, bez wiedzy i zgody uczestników.

... Po owocach rozpoznajemy świat próżnego ducha ludzkiego, a tu i tam ujawnia się działanie złego ducha. ...

Potrzeba zatem solidnego zbadania różnorakich zjawisk i ich form, zdiagnozowania ich i zaopiniowania. Potrzeba badań filozoficznych, teologicznych, socjologicznych i etnograficznych, żeby lepiej uchwycić i rozumieć proces pentekostalizacji. Pomocą mogą być istniejące opracowania i spokojne analizowanie zachowań w danym środowisku kościelnym[33]. Potrzeba też pozytywnego pokazywania, jak ma być i jaką drogą doprowadzić do uzdrowienia schorzałych sfer i konkretnego środowiska. "

Jeśli w baroku była manipulacja to na czym polegała?

Dzieki za link do artykulu Andrzeja Czai.  Odnosze wrazenie ze pojawia sie przyywolenie wynikajace z rezygnacji, ze kosciol bedzie zielonoswiatkowy albo go nie bedzie wcale.

Czcigodny Ojcze, ja akurat książek pana Socciego nie znam, natomiast wypowiedzi arcybiskupa Jana Pawła Lengi owszem.

Abp Lenga odmawiając kanon modli się za papieża (imienia nie dodaje), w odniesieniu do Franciszka nie używa tytułu papież, lecz biskup Rzymu bądź po prostu Bergoglio. Podaje świątobliwy arcybiskup 2 powody:

- wspomnianą wcześniej przez K. Laskowskiego różnicę w stosunku do wcześniejszych "abdykacji" papieskich (byli papieże wracali do stroju kardynalskiego i rezygnowali z tytulatury); natomiast JŚw. Benedykt XVI jest zdaniem wielu fachowców najwybitniejszym współczesnym teologiem i liturgikiem, więc chyba posiada jakiś powód zatrzymania symboli papieskich?

- sam Franciszek nie mówi o sobie "papież", lecz co najwyżej biskup Rzymu.

Załóżmy teraz hipotetycznie, że i Franciszek abdykuje, np. ze względu na zły stan zdrowia. Wybrany zostanie nowy papież, np. Franciszek II. Będzie Ojcu wesoło czy raczej smutno? Może wtedy wprowadzić należy zmianę Kanonu (oksymoron): "módlmy się za papieży ......"

Popełniasz standardowy błąd humanistów - opierasz się na własnej interpretacji źródeł, które nie są przeznaczone do prywatnej interpretacji. Wartość stanowiska laika w kwestiach dogmatycznych jest w najlepszym razie zerowa (a zwykle ujemna). Żeby w takich kwestiach uzyskać wartość dodatnią trzeba oficjalnie reprezentować Kościół i mieć odpowiednią praktykę. Inaczej jest to coś w rodzaju np.wypowiedzi osoby, która ratownikiem medycznym wprawdzie nie jest, ale za to świetnie zna wytyczne Krajowej Rady Resuscytacji - bez "namaszczenia", czyli w tym wypadku odpowiednio długiej praktyki zawodowej, opinia takiej osoby jest bez wartości. Może być w najlepszym razie zgodna z opiniami ekspertów, nic nowego jednak nie wnosi.

Mogę podać, co na ten temat sądzili między innymi arcybiskup Marcel Lefebvre i ksiądz Gregorius Hesse, którzy cytowali papieży i sobory dawnych wieków. Oczywiście na Tobie nie robi to żadnego wrażenia, co? Trudno, ale nie dziw się, że dostrzegasz w kościołach w Polsce coraz więcej charyzmatyków i uzdrawiaczy, bo ich pojawienie się w kościołach na całym świecie stanowi prosty skutek Vaticani Secundi.

Sam fakt, ze mozna w najepszej wierze bez cienia intencji pdwazania powagi hierarchicznego Kosciola takie kwestie rozwazac, swiadczy bez najmniejszej watpliwosci o swiadomie tworzonym zamecie w lonie Kosciola.  To przeciez rzecznik Benedykta, abp Ganswein, publicznie i oficjalnie wypowiadal sie na temat nowego charakteru urzedu papieskiego gdzie zaistnial podzial funkcji pomiedzy Benedyktem i Franciszkiem.  To wystarczy w zasadzie aby zapanowal chaos.   Zaprzecza to wprost charyzmatowi Nastepcy Sw. Piotra.  To nie rzekoma pycha wiernych protestujacych na widok takiego skandalu winna byc pietnowana, lecz ci co sa mu winni.  

FAKTY są takie 

Papież Benedykt ogłosił publicznie ze idzie na emeryturę. 

To było po zablokowaniu Watykanowi możliwości dokonywania jakichkolwiek operacji bankowych.  O ile pamiętam zablokowane zostały nawet zwykłe bankomaty .

Kardynałów którzy zjechali do Rzymu zarządali najpierw informacji vo się ta  dzieje. 

Potem ! dopiero zaczęło się konklawe.

Po tej informacji. 

I Franciszka na wszystkie sposoby pokazuje ze ...zastępuje papieża. .

Po decyzji Benedykta. 

Czy Franciszek robi to zgrabnie. .....nie wiem ile ten stary Argentyńczyk jest zdolny wytrzymać. .

...I co się za zamkniętymi drzwiami dzieje. .

.

Zwracam uwagę ze Benedykt odszedł. I kardynalowie musieli coś zrobić z tym fantem. 

Może  ..czekać w stanie  ,,bezkrolewia,, ..ja nie wiem.

Przypominam tulko ze najpierw Benedykt odszedł. 

.

Nie rzeźbcie w stolcu. Benedykt odszedł, bo tak zadecydował, a przyczyna była istotna i poważna, bynajmniej nie jakieś finansowe didaskalia. Franciszek jest normalnym papieżem, czyli urzędującym biskupem Rzymu. A Benedykt byłym, tyle, że żyjącym. 

Papieże i ojcowie soborowi są związani tym, co w zakresie wiary i moralności obowiązywało w dziewiętnastym wieku i wcześniej. A w całym dwudziestym wieku zmienili więcej, niż ktokolwiek może sobie wyobrazić. Np. zaczęli szerzyć konieczność, by wierni aktywnie uczestniczyli we mszy świętej. Święty Pius X tego nie chciał, ale Pius XI jak najbardziej. Pius XII z kolei pozwolił księdzu Bugniniemu na przerobienie liturgii Wielkiego Tygodnia, a w encyklice Mediator Dei zmienił zasadę, że treść wiary wynika z treści modlitwy, na zasadę, że treść modlitwy wynika z treści wiary, a tym sposobem wyrównał grunt pod nowy porządek mszy.

Mogę podać odnośników do tekstów z tamtego czasu, ale to nie wszystko. Można zajrzeć do zapisów wypowiedzi ustnych polskich hierarchów, instrukcji episkopatu Polski w zakresie treści studiów seminaryjnych, działań ekumenicznych, do książek polskich biskupów i księży, wydanych w latach 90. i później. To przykra lektura, bo wynika z niej, że treść wiary katolickiej obecnie nie przypomina treści wiary z epoki pontyfikatu świętego Piusa X, o czym mówi się wprost. A ponieważ Polska znajdowała się pod moskiewskiej stronie żelaznej kurtyny, wydawało się Polakom, że nie jest tak źle. Tajni współpracownicy SB i WSI to we wskazanym kontekście znacznie mniejszy problem, niż można przypuszczać. X razy większym problem stanowi przywiązanie do Vat. 2 i jego charyzmatycznych owoców.

Będą musieli definitywnie wykazać, że człowiek posługujący się tytułem papieża emeryta nie był papieżem w okresie od lutego 2013 roku, że zrzekł się urzędu (munus, muneris), a nie tylko czynności zwykłego zarządu (ministerium, ministerii), że człowiek posługujący się tytułem papieża może np. kasować dopuszczalność kary śmierci, czym występuje przeciwko wielowiekowemu uroczystemu nauczaniu Kościoła, bo jeśli kara śmierci jest zawsze niedopuszczalna, należy rozbroić wszystkich uzbrojonych funkcjonariuszy państwowych, skasować przepis o kontratypie obrony koniecznej itd. Głosy pojawiające się wokół tej kontrowersji są bardzo poważne, a ich liczba rośnie.

Książka, którą na ten temat pisze ksiądz Paul Kramer, będzie istotnym głosem. Rozmaite sprawy kumulują się tak, że będzie jazda, jakiej świat nie widział.

http://maryla-sztajer.szkolanawigatorow.pl/pamiec-odnajdywana-pastor-robert-w-spike

Amerykanizacja 

.

To jest Novum, fakt. Ale sytuacja solidnie wybadana, co do warunków realizacji. Finalnie mamy papieża Franciszka. A kolejnego wybierze konklawe, obojętnie, czy Benedykt będzie wówczas żyć, czy nie. Tak mi mówił ktoś, kto zakładam, że wie, i tak to przyjąłem. I nie widzę powodu, żeby to dyskutować w gronie profanów. 

Albo nie przeczytałeś albo nie zrozumiałeś. Spróbuj jeszcze raz.

Ja w sumie nie wiem, czemu się tak upiera, bo sytuacja jest dosyć oczywista. Wprawdzie i Luter głosił, że to papież winny jest schizmie, ale wątpię, żeby w to sam wierzył. 

Kto formalnie zakaże odprawiania mszy świętej w tradycyjnym rycie rzymskim, będzie formalnym schizmatykiem. Wynika to między innymi z postanowień soboru trydenckiego. Do tej pory nikt nie odważył się tego uczynić, ale w obecnym stanie rzeczy należy spodziewać takiego ruchu.

To jest burza w szklance wody. Podnoszenie argumentu, że papież Franciszek nie jest papieżem jest robieniem z byłego papieża Benedykta XVI osoby moralnie nieuczciwej a z kardynałów zbiorowisko głupich starców, którzy w swojej masie myślą tylko o własnej wygodzie i małych interesach. Ludzie opamiętajcie się!

P.S. Najbardziej bawi mnie argumentacja obyczajowa typu nosi białą tunikę, itp. To mówią ci, którzy mienią się znawcami i wiedzą, że zwyczaje w Kościele (np. sposób ubierania się) podlegały istotnym zmianom. To jest śmieszne, gdyby nie było żenujące.

Mówimy o współczesnej popkulturze której cechami są kłamstwo i oszustwo. W najprostrzym przekazie chodzi o "podmianę" wiary w Boga na cokolwiek innego. Cokolwiek czyli tyle różnych pomysłów ilu ludzi by każdy odkrył dla siebie "coś fajnego". Tak to widzę a najnowszym bożkiem jest rozwój technologii związanej z wirtualną rzeczywistością. A to wszystko na podbudowie "psychologii głębi" o której napisał O. Mniszysko. Polecam serial "Czarne lustro" na Netfliksie, kilka odcinków jest właśnie o tym do czego to zmierza. Jedyna nadzieja, że to grube SF a technologia nigdy takiego poziomu nie osiągnie. Ale co ludzie dadzą się nabrać to Tenktóry... się ucieszy. W najnowszym projekcie filmowym to my za pomocą pilota sterujemy akcją filmu i wyborami głównego bohatera. Albo nam się to tylko tak wydaje...

Benedykt XVI 11 lutego 2013 roku wygłosił deklarację: http://w2.vatican.va/content/benedict-xvi/la/speeches/2013/february/documents/hf_ben-xvi_spe_20130211_declaratio.html

w której powiedział między innymi te kluczowe słowa: declaro me ministerio renuntiare, co się wykłada: ogłaszam, że rezygnuję z wykonywania czynności zwykłego zarządu. Munus Petrinum, czyli urząd Piotra, nadal pozostaje przy Benedykcie XVI, nie padły bowiem słowa: declaro me muneri renuntiare.

Potwierdził to arcybiskup Gänswein:

http://www.ncregister.com/blog/edward-pentin/archbishop-gaenswein-recalls-dramatic-struggle-of-2005-conclave

https://aleteia.org/2016/05/30/complete-english-text-archbishop-georg-gansweins-expanded-petrine-office-speech/

Rozszerzony urząd Piotra - tak obecną sytuację nazwał arcybiskup Gänswein:

de facto an expanded ministry — with an active member and a contemplative member

Jeden papież podejmuje decyzje prawne, a drugi papież się modli i rozmyśla. Jak się Przewielebny Ojciec do tego ustosunkuje? Nie zmyśliłem sobie ani deklaracji papieża Benedykta XVI, ani wypowiedzi arcybiskupa Gänsweina. I imię którego należy wymieniać w kanonie? Aktywnego czy kontemplującego? Według wielu najważniejsze jest, że Benedykt XVI zachowuje munus Petrinum, a więc jest papieżem.

Jeszcze trochę na ten temat tu: https://akacatholic.com/smell_test/

tu: https://rorate-caeli.blogspot.com/2014/05/two-popes-has-papacy-become-diarchy.html

tu: http://www.lefigaro.fr/vox/religion/2014/02/10/31004-20140210ARTFIG00353-pourquoi-benoit-xvi-n-a-pas-renonce.php

i tu: http://tradcatknight.blogspot.com/2017/08/fr-kramer-benedict-xvi-did-not-renounce.html

Przykład głosu stwierdzającego, że Benedykt XVI całkiem zrezygnował z urzędu:

https://it.aleteia.org/2015/02/12/benedetto-xvi-ha-agito-validamente-e-lecitamente-non-ci-sono-due-titolari-del-munus-petrino/

Ale arcybiskup Gänswein raczej wiedział, co mówi, bo słowa munus i ministerium nie są synonimami. Poza tym biała szata i tytulatura Benedykta XVI stanowią dodatek do całej sytuacji. Nie ma w niej nic śmiesznego ani żenującego, to autetyczna groza.

Dlaczego się Pan mnie pyta? Przecież jest Pan AiJKIMK. Ja wyznaję naczelną zasadę w przeciwieństwie do Pana, że to Kościół a nie poszczególni wierny rozumie swoje dokumenty i On daje jednoznaczną wykładnię jak je rozumieć. A Kościół się wypowiedział jednoznacznie.

Ale kimże ja jestem aby kwestionować AiJKIMK? Pan przecież wie lepiej od wszystkich innych.

Z całym szacunkiem proszę Pana ale nie ma sensu, abyśmy dyskutowali, ponieważ Pan wie, że swoje wie i nikt Pana nie przekona.

Ja na koniec chcę zwrócić uwagę, że żadna rozprawa doktorska, broniona nawet na papieskim uniwersytecie nie jest autorytatywną i wiążącą interpretacją dokumentów Kościoła. Tę interprtetację może dać tylko Stolica Apostolska choćby i nie miała żadnych doktoratów czy habilitacji. 

Gdyby to nie była ta przepiękna świątynia wysmakowana w detalu: http://www.elzbieta.archidiecezja.wroc.pl/

To byłoby śmieszne.(Jeśli to ta) Co ten ifon mu zrobił i dlaczego układ fragmentów jest tak niechlujny. Czy wystarczy taka jedna głupotka, aby u widza od razu podtrzymywać brak jakości, który objawia się w słowach autora artykułu: prosimy o nie cykanie fotek w trakcie mszy. Ale pewnie ten autor nic innego nie widział prócz tego witrażu itp.

Pewnie to jednak ta, bo widać na zdjęciach też biało czarny witraż! z chorym starcem z bruzdami!, który przedstawiać ma pewno Papierza. Chyba że to jest wersja oszczędnościowa z naklejkami, bo biedna parafia i się nie zna, ale po co od razu rzucać nazwiskami projektantów/autorów, artykuły jakieś promocyjne kolejki.

Jeśli projektant "Antek Wajda" naprawdę byłby odważny, to w zgodzie z prawdą-strachu przed technologiami i niezatwierdzonymi formułami-znalazła by sie postać machometa, jakieś inne przedstawienie pogańskiego stworka czy wieloręka postać z indii.

bez podanego tekstu to widać, że 'aktorki' stanęły obok/ponad, natrętność znaków reklamowych Lego [...] to fakt, ale chłopiec z 'batmanem/innym' w ręce czymś się dziwi i szuka sposobu reakcji na te zdziwienia;- świat galerii handlowych jest także światem przeżyć/emocji/zachowań/... i wielokrotnie ekspedientki mają medaliki/krzyżyki i widac w takiej przestrzeni przeróżne zachowania, i wiele tych zachowań stawia nas w sytuacji jak się zachować, jak wnukom/dzieciom wytłumaczyć czy też jak korygować ich zachowania, kiedyś wnuczka w galerii położyła sie na pododze w ramach szantażu 5 latka i wtedy sytuacja wymaga aby nie stracić szacunku u dziecka i pewności reakcji;- ekstrapolując takie pomysły: to o czym taki zespół zaśpiewałby na dachu polskiego sądu?

Urzęd papieskiego podzielić nie można, choć ten sam Benedykt XVI kilkadziesiąt lat przed objęciem urzędu napisał, że można tenże urząd podzielić między katolika, protestanta i prawosławnego, tworząc trójkę papieską. Tak napisał w jednym z artykułów pomieszczonych w pracy zbiorowej Dienst an der Einheit. Ten sam ksiądz Ratzinger, późniejszy papież, wygłosił heretycki pogląd o możliwości przerobienia monarchicznego urzędu papieskiego, którego model uznał za ariański, na trójkę klasową ekumeniczną:

Der Primat des Papstes und die Einheit des Gottesvolkes

The Primacy of the Pope and the unity of the People of God.

1. I. Der spirituelle Grund von Primat und Kollegialität
   (The spiritual basis of primacy and collegiality)

Das Thema Papsttum gehört nicht zu den populären Themen der Nachkonzilzeit. Es hatte ein gewisses Maß an Selbstverständlichkeit, solange ihm in politischen Raum die Monarchie entsprach. In dem Augenblick, in dem der monarchische Gedanke praktisch erloschen und durch die demokratische Idee abgelöst ist, fehlt der Primatslehre das Bezugsfeld in unseren allgemeinen Denkvoraussetzungen. So ist es gewiß kein Zufall, daß das Erste Vatikanum von der Primatsidee, das Zweite aber von dem Ringen um den Begriff der Kollegialität beherrscht wurde.

The topic of the papacy is not one of the popular themes of the post-conciliar era. It had a certain measure of implicitness as long as it corresponded to the monarchy in political space. At the present moment, when the idea of monarchy has practically died out and been replaced by the democratic idea, the doctrine of primacy lacks the frame of reference in our general presuppositions. So it is certainly no coincidence that the First Vatican Council was dominated by the primacy idea, but the Second by the struggle for the concept of collegiality.

Dem ist freilich sofort hinzuzufügen, daß das Zweite Vatikanum die Kollegialitätsidee, mit der es Impulse aus dem Lebensgefühl der Gegenwart aufnahm, so zu umschreiben suchte, daß darin der Primatsgedanke enthalten ist. Heute, da wir ein wenig Erfahrung mit der Kollegialität, mit ihrem Wert und auch mit ihren Grenzen gewonnen haben, müssen wir wohl gerade an dieser Stelle wieder ansetzen, um die Zusammengehörigkeit scheinbar gegenläufiger Traditionen besser zu begreifen und so den Reichtum der christlichen Gestalt zu wahren.

It should, however, be immediately added that Vatican II sought to rewrite the idea of collegiality, with which it received incentives from today’s attitude to life, in such a way that it contained the idea of primacy. Today, as we have gained a little experience of collegiality, of its value, and also of its limits, we need to start again at this point in order to better understand the unity of seemingly contradictory traditions, thus preserving the richness of the Christian expression.

1. Kollegialität als Ausdruck der Wir-Struktur des Glaubens

Collegiality as an expression of the we-structure of the faith

In Zusammenhang mit der konziliaren Debatte hatte seinerzeit die Theologie versucht, Kollegialität über das bloß Strukturelle und Funktionale hinaus als Ausdruck eines bis in die innersten Wesensgründe des Christlichen zurückreichenden Grundgesetzes zu erfassen, das sich daher in je verschiedener Weise auf den einzelnen Ebenen der praktischen Verwirklichung des Christlichen darstellt: Es ließ sich zeigen, daß die Wir-Struktur zum Christlichen überhaupt gehört. Der Glaubende steht als solcher nie allein: Gläubigwerden heißt, aus der Isolation heraustreten in das Wir der Kinder Gottes; der Akt der Zuwendung zu dem in Christus offenbaren Gott ist immer auch Zuwendung zu den schon Gerufenen.

In connection with the conciliar debate, theology had tried at that time to grasp collegiality beyond the merely structural and functional, as the expression of a fundamental law reaching back into the innermost essence of the Christian, which therefore presents itself in different ways on the individual levels of the practical realization of the Christian: It could be shown that the we-structure belongs to the Christian in general. The believer, as such, never stands alone: Believing means stepping out of isolation into the We of the children of God; the act of devotion to the God revealed in Christ is always also devotion to those already called.

Der theo-logische Akt ist als solcher immer ein ekklesialer Akt, dem auch eine soziale Struktur eignet. Die Initiation ins Christliche ist daher konkret immer auch Sozialisation in die Gemeinde der Gläubigen hinein, ist Wir-Werdung, die das bloße Ich überschreitet.

As such, the theo-logical act is always an ecclesial act that also lends itself to a social structure. The initiation into the Christian is therefore always concrete socialization in the community of believers, is We-Formation, which is beyond the mere self.

Dem entsprach dann, daß die Jünger-Berufung Jesu sich in der Figur der Zwölf darstellt, die die Chiffre des alten Gottes-Volk-Gedankens aufnimmt, dem ja auch wiederum wesentlich ist, daß Gott eine gemeinsame Geschichte schafft und an seinem Volk als Volk handelt.

This corresponded to the fact that the disciples’ calling by Jesus is represented in the figure of the Twelve, which takes up the cipher of the old conception of God’s people, to whom it is once again essential that God creates a common history and acts on his people as a people.

Nach der anderen Seite zu zeigte sich als der tiefste Grund für diesen Wir-Charakter des Christlichen, daß Gott selbst ein Wir ist: Der Gott, den das christliche Credo bekennt, ist nicht einsames Selbst-denken des Gedankens, ist nicht absolutes und unteilbar in sich geschlossenes Ich, sondern ist Einheit in der trinitarischen Relation des Ich-Du-Wir, so daß das Wir-Sein als die göttliche Grundgestalt allem weltlichen Wir vorangeht und Gottebenbildlichkeit sich von vornherein auf solches Wir-Sein verwiesen findet.

On the other hand, as the deepest reason for this we-character of the Christian, it has become apparent that God Himself is a We: The God, whom the Christian Credo professes, is not solitary self-thinking of thought, is not absolute and indivisible in a self-contained ego, but is unity in the Trinitarian relation of the I-Thou-We, so that We-Being, as the divine basic form, precedes all worldly We’s, and the likeness of God finds itself referenced from the outset to such a We-being.

In diesem Zusammenhang rückte damals ein zuvor weithin vergessener Traktat von E. Peterson über “Monotheismus als politisches Problem” neu in Bewußtsein, in dem Peterson zu zeigen versucht hatte, daß der Arianismus deshalb politische, von den Kaisern begünstigte Theologie war, weil er zur politischem Monarchie die göttliche Entsprechung gewährleistete, während das Obsiegen des trinitarischen Glaubens die politische Theologie zersprengte und Theologie als Rechtfertigung von politischer Monarchie aufhob.

In this context, a previously largely forgotten treatise by E. Peterson on “Monotheism as a Political Problem,” again attracted attention, in which Peterson had attempted to show that Arianism was a political theology favored by the emperors, because it provided the divine equivalent of the political monarchy, whereas the triumph of the Trinitarian faith shattered political theology and overturned theology as a justification for political monarchy.

Peterson hatte seine Darlegung an dieser Stelle abgebrochen; jetzt wurde sie aufgenommen und zu einem neuen Entsprechungsdenken weitergeführt, dessen Grundansatz lautete: Dem Wir Gottes muß kirchliches Handeln im Modell des Wir entsprechen. Dieser allgemeine, vielfältig ausdeutbare Ansatz wurde vereinzelt bis zu der Aussage vorangetrieben, demgemäß folge die Ausübung des Primats durch einen einzigen Menschen, den Papst in Rom, eigentlich einem arianischen Modell.

Peterson had broken off his analysis at this point; now it was taken up and continued into a new analogical thought, the basic idea being that the We of God must correspond to ecclesiastical agency according to the We model. This general, multi-faceted approach has occasionally been advanced to the point that according to it, the exercise of primacy by a single man, the pope in Rome, actually follows an Arian model.

Entsprechend der Dreipersönlichkeit Gottes müsse auch die Kirche durch ein Dreierkollegium geleitet werden, dessen drei Inhaber zusammen der Papst seien. Dabei fehlte es nicht an findigen Spekulationen, die (etwas unter Anlehnung an Solowjews Geschichte vom Antichrist) herausfanden, daß auf diese Weise ein römischer Katholik, ein Orthodoxer und ein Christ aus dem Bereich der reformatorischen Bekenntnisse zusammen die Papst-Troika bilden könnten.

According to the triune nature of God, the church must be led by a triumvirate, whose three occupants together are the pope. It was not lacking in resourceful speculation, which (somewhat following Solovyov’s story of the Antichrist) found that, in this way, a Roman Catholic, an Orthodox and a Christian from the Reformation confessions together could form the Pope-Troika.

Damit schien, unmittelbar aus der Theo-logie, dem Gottesbegriff, die Schlußformel der Ökumene gefunden, die Quadratur des Kreises geleistet, durch die das Papsttum, Hauptärgernis der nicht-katholischen Christenheit, zum definitiven Vehikel für die Einheit aller Christen werdem müßte.*SEE FOOTNOTE

Thus, directly from theology, the concept of God, the complimentary close of ecumenism, seemed to have squared the circle, through which the papacy, the chief annoyance of non-Catholic Christendom, must become the definitive vehicle for the unity of all Christians.

*FOOTNOTE (*(Derlei war gelegentlich in mündlichen Äußerunger zu hören, die sich vergröbernd auf Ausführungen von H. Mühlen beziehen mochten, bes. in dessen Werk Entsakralisierung, Paderborn 1971, 228 ff.; 240 ff.; 376-396; 401-440.Obwohl Mühlens eigene Darlegungen beeindrückend und weiterführend sind, scheinen sie mir von der Gefahr eines neuen Entsprechungsdenkens nicht frei, das die ekklesiologische Anwendbarkeit der trinitarischen Aussage überdehnt.)

*FOOTNOTE (This was occasionally heard in oral remarks, which sought to refer in an unrefined manner to H. Mühlen’s work, especially in his work Entsakralisierung, Paderborn 1971, 228 ff.; 240 ff.; 376-396; 401-440.Although Mühlen’s own expositions are impressive and advanced, they do not seem to me to be free from the danger of a new analogical thought which overstretches the ecclesiological applicability of the trinitarian statement.)

https://www.barnhardt.biz/2019/01/13/thermonuclear-substantial-error-in-1978-joseph-ratzinger-posited-that-a-monarchical-papacy-was-intrinsically-arian-in-nature-and-the-papacy-should-reflect-the-trinity-a-p/

Benedykt XVI w latach 70. miał w głowie plan podzielenia urzędu papieskiego, ale z wdrożenia tego planu wyszedł totalny chaos: zrzeczenie się urzędu, które nie było zrzeczeniem się urzędu, nieważne konklawe, podający się za papieża i niemający jurysdykcji kardynał podejmuje nieważne decyzje prawne. Tak wyglądają skutki soboru, który w dodatku nie był soborem.

Proroctwo spełni się albo nie. Spełniło się jednak to, że papież Benedykt, który kilkadziesiąt lat przed wstąpieniem na tron Piotra rozważał przerobienie urzędu z monarchicznego na kolegialny, podjął próbę urzeczywistnienia swoich rozważań. Skutek widzimy sami.

Do tego doszliśmy, że choć w Kościele nie istnieje zakaz odprawiania mszy świętej w tradycyjnym rycie rzymskim, zakaz nieformalny, praktyczny istnieje. Benedykt XVI za pomocą motu proprio Summorum pontificum z 2007 roku wcale niczego nie uwolnił, bo nie mógł uwolnić tego, czego nikt nie zakazał, tylko przyznał, że formalnego zakazu nikt nie wydał, ale dodał: wicie, rozumicie, nie wolno wracać do czasów sprzed najgenialniejszego z soborów, bośmy, panie dziejaszku, taki postęp osiągnęli w dziedzinie ekumenizmu, że ho ho.