Ludziom, dla których racja jest ważniejsza od prawdy można sprzedać cokolwiek. A nas kształcono do kultu racji przez setki lat. Z wyraźnym przyspieszeniem w ostatnich 100. Z tak wyraźnym, że większość w ogóle nie rozumie, co to jest prawda. A że jej jedynym depozytariuszem pozostał KK, który jakimś cudem u nas (ew.jeszcze na Węgrzech i Słowacji) jednak przetrwał, to kontrahenci zrobią wiele, żeby to zmienić. Może nawet pozwolą nam teraz obrosnąć w dobra i sukcesy, bo to kwestię wiary załatwia najskuteczniej. Gorzej, gdy te 30% wierzących jednak pozostanie. 

Jeśli przyjrzeć się polityce Mieszka to ona również była w tamtym czasie globalna. Mieszko zabezpieczał się z każdej możliwej strony - chrześnijaństwo przyjął od Niemiec, ale nie bezpośrednio a przez pośredników z Czech. Syna Bolesława wyłał na nauki na dwór cesarski, a córkę Sygridę wyswatał za króla Szwecji Eryka. W czasach Ottonów dwór cesarski w Niemczech był akurat opcją Bizancjum, więc sądząc po grze, którą prowadził Mieszko, starał się on zachować niezależność od obu wielkich potęg ówczesnego świata. Sprawę jeszcze komplikuje tzw Dagome Iudex czyli dokument, w którym Mieszko przekazuje całe swoje państwo pod opiekę papieską. Czy w takiej sytuacji były mu potrzebne pieniądze? Tak, nawet w dużych ilościach, ale niekoniecznie własna moneta. Funkcje płatnicze znakomicie spełniały dirhemy arabskie i saskie krzyżówki, a ich obiegu pilnowali Wikingowie, którzy służyli w drużynie książęcej oraz kupcy niemieccy. Lokalny pieniądz w postaci płacideł (płótna, żelaza czy skór) nie wymagał aż takiego nadzoru.

Te konakty świetnie wykorzystał później Chrobry, który stał się jedną z podpór cesarskiego tronu. Próby przejęcia handlu bursztynem poprzez chrystianizację Prus się akurat nie powiodły, ale odpowiednia oprawa propagandowa w czasie zjazdu w Gnieździe pozwoliła Chrobremu uzyskać niezależność struktury kościelnej. Po śmierci Ottona III, gdy Niemcy usiłowały się uniezależnić od Bizancjum, a właściwie już po zakończeniu walk o tron cesarski, Chrobry z jednej strony atakuje Rusów a z drugiej wydaje owdowiałą siostrę za króla Danii i Anglii. W jego przypadku wybicie jakichś okolicznościowych monet wydaje się prawdopodobne.

Gdyby Mieszko i Bolesław prowadzili politykę lokalną Polanie skończyliby tak jak Weleci, którzy przerzuci i przetrawieni przez Cesarstwo wyszli później w postaci Prusaków/Brandenburczyków.

poczekaj, jeszcze 100 lat i wygrzebią tą najbardziej oryginalną ;))

Gomułka nie był aż taki zdolny. Te denary opisywał już Lelewel w 1835 roku, a XIX wieczne polskie prace numizmatyczne opisuje się dziś w następujący sposób Trzeba wziąść pod uwagę, że Stronczyński - podobnie jak i jego poprzednicy - nie widzial jeszcze wówczas na ogół oryginałów i posługiwał się niedokładnymi opisami i takimiż rysunkami. (Słowianie i ich sąsiedzi we wczesnym średniowieczu. Marek Dulinicz, Lublin 2003). Zupełnie inaczej wyglądały początki numizmatyki śląskiej, gdzie pierwsze naukowe dzieło powstało na bazie kolekcji książąt oleśnickich w 1711 roku.

זעלבסטשטענדיקייַט

Ja jakbym zobaczył na przystanku coś takiego, to na pewno bym nie wysiadł.

http://www.jpilsudski.org/artykuly-ii-rzeczpospolita-dwudziestolecie-miedzywojnie/wojskowosc-i-militaria/legiony-polskie/item/1814-lista-imienna-pierwszej-kompanii-kadrowej-stan-6-viii-1914-r

Imienia lista Pierwszej Kadrowej 

:)

Poganie i muzułmanie współpracują ze sobą na gruncie ekonomii kosztem chrześcijan. To jest dokładnie tak jak dzisiaj z uchodźcami, tylko w drugą stronę. My zaś usiłujemy z nimi dyskutować jak mnisi z wyspy Iona, mówiąc o porządku, ładzie, cywilizacji i miłosierdziu.

Clou programu ta myśl. A gdzie człowiek nie włoży ręki, słyszy i widzi, jak wszyscy ze wszystkimi rozmawiają w duchu demokracji, bo oni ducha mieć muszą też, chociaż?

Mignęły mi zdjęcia z imprezy pogrzebowej tego Kutza Kazimierza w Katowicach. To był człowiek z tego samego podwórka, co mój ojciec, który ze swoimi rodzicami przyjechał do Szopienic, teraz dzielnica  Katowic spod Gogolina w Opolskiem, gdy po Powstaniach Śląskich pozostała na ich ojcowiznie Rzesza Niemiecka, a oni pojechali do Polski właśnie. Kutz był wtedy już tym kimś, kogo pokazał w ostatnim etapie swojego życia, tak w skrócie z tą różnicą, że wtedy był jeszcze młodym ogierem z żarem między nogami paląco wielkim. Dzisiaj już wiemy, dlaczego tacy ludzie byli selekcjonowani do roli artystów. Dokonali wielkiego dzieła(zniszczenia) i zostawiają nowy symbol. Ta mała urna z Kutzem w środku w postaci popiołu na cokole i cmokaniem wszystkich wokół, kim te prochy nie byly, to obrazek codzienny i tylko w tym tutaj kraju u mnie. Taka jest ta nowa celebracja pogańska, bo jeżdżę prawie codziennie drogą, gdzie w pewnym miejscu jest tablica z informacją o skręcie do krematorium. I tak jest w każdym mieście. A co jakiś czas jadę tam z prędkością pieszego, bo właśnie kolumna pogrzebowa do tego krematorium zmierza. Nawet nie smutek wyziera z tego. Nic nie wyziera.

Tutaj nie ma nic poza pieniądzem. Ale to już mówiłem.

za monety piastowskie to tłum by Cię uniósł i być może wyniósł ;))

jedyna rada to omijać pociągi i zbiegowiska ludzi z okrągłymi oczyma ;)

Faktycznie, ten denar cesarski nie powala kunsztem wykonania.

Czy dążenia władcców do bicia własnej monety obiegowej  nie brały się z tego, że wówczas można regulować zawartość srebra?

Nie tylko z tego powodu. To również panowanie nad całą ekonomią danego państwa. Ale to można było uzyskać wyłacznie mając własne złoża srebra (czy złota). Niemcy mieli je w Harzu, więc mogli konkurować z Bizancjum i Arabami w tym zakresie. Wczesnopiastowska Polska takich złóż nie posiadała.

Opisana techonologia mincerska pochodzi dopiero z XVI/XVII wieku. Ale wtedy nanoszono puncami poszczególne elementy rysunku na stempel, a stemple naniesione były na walcach. Trochę o tym można tu poczytać

https://blog.gndm.pl/dawne-narzedzia-mennicze/

i All

W świetle najnowszych badań archeologicznych można tak odpowiedzieć na pytanie o źródła surowca do produkcji monet przez pierwszych Piastów. Wbrew niektórym opiniom, nie był to tylko handel niewolnikami:

"Można obecnie potwierdzić, że (i o tym jest niniejsza książka) na terenach występowania dolomitów kruszconośnych od Olkusza po Bytom w początkach państwa polskiego na pewno wytapiano srebro i ołów. Obszar ten można określić mianem zagłębia hutnictwa srebra i ołowiu {23}. Znaleziska zabytków ołowianych z okresu plemiennego są natomiast przesłanką świadczącą o jeszcze wcześniejszych początkach hutnictwa srebra i ołowiu w Polsce. W pierwszych latach monarchii piastowskiej z pewnością produkowano i wykorzystywano surowiec ołowiany na sporą skalę. Krycie ołowianymi dachami palatiów książęcych w XI wieku jest oczywistym dowodem na wytwarzanie tego surowca ze źródeł rodzimych {24} : trudno wyobrazić sobie transport ołowianych „blach” na dachówki z odległych obszarów Europy. Połacie dachów dużych romańskich kościołów mogą sięgać setek metrów kwadratowych.Jak pisze numizmatyk Stanisław Suchodolski, Bolesław Śmiały w ciągu zaledwie trzech lat swego pano-wania wybił około dwa miliony srebrnych denarów {25}. Jako inny przykład, tym razem dobroczynności, można przytoczyć donacje Bolesława Śmiałego dla tynieckich zakonników, w postaci dwunastu grzywien srebra {26}. Po prostu stać było „szczodrego” (taki był jego drugi przydomek) władcę na taki gest. Panowanie tego króla przypadło na drugą połowę XI wieku. Skąd monarcha czerpał srebro do tak dużej emisji monetarnej? Dzisiaj najprawdopodobniej możemy na to pytanie odpowiedzieć: podstawą było srebro pozyskiwane ze złóż rud ołowiu zalegających w ówczesnej Małopolsce. Inną kwestią jest to, że wielkość emisji, a zapewne także rozrzutność, wyczerpały możliwości króla. Z czasem emitowane przez niego monety zaczęły być, jak można przypuszczać, fałszowane co do zawartości srebra – zawierały zaledwie do 11-12% tego kruszcu {27}.

Odkrycie wczesnośredniowiecznego zagłębia hutnictwa srebra i ołowiu ma bezpośredni wpływ na rozwój koncepcji rekonstrukcji podstaw ekonomicznych państwa pierwszych Piastów. Uwzględnienie rodzimej produkcji srebra i ołowiu może stawiać w nowym świetle wiele wydarzeń z naszej historii. Ich interpretacja może zatem różnić się od wyjaśnień prezentowanych w wielu dotychczasowych publikacjach historycznych. Książka ta ma przede wszystkim charakter studium archeologicznego, ale wnioski wynikające z analizy źródeł archeologicznych mają znaczenie dla badań historycznych. Przedstawione w pracy źródła archeologiczne w tym przede wszystkim pozostałości piecow hutniczych przedstawiają nam konkretny materiał badawczy pozyskany podczas wykopalisk archeologicznych prowadzonych w osadach wczesnośredniowiecznych w rejonie Zagłębia Dąbrowskiego. Trzeba jednak podkreślić, że występowanie takich osad może mieć o wiele większy zasięg terytorialny. Należy też pamiętać, że dla wielu miejscowości, o których będzie mowa w tekście, brak jest przekazów historycznych odnoszących się do okresu wczesnego średniowiecza. O intensywnym hutnictwie w tym okresie świadczą natomiast osady produkcyjne, korzeniami sięgające być może nawet X wieku. Na tych przykładach widać wyraźnie, że źródła archeolo-giczne mogą, a nawet muszą, uzupełniać wiedzę o przeszłości, o której milczą źródła pisane."  (http://www.academia.edu/22840176/_pdf_red._D._Rozmus_Early_medieval_district_of_silver_and_lead_metallurgy_in_the_frontier_areas_of_Upper_Silesia_and_Little_Poland_Wczesno%C5%9Bredniowieczne_zag%C5%82%C4%99bie_hutnictwa_srebra_i_o%C5%82owiu_na_obszarach_obecnego_pogranicza_%C5%9Al%C4%85ska_i_Ma%C5%82opolski._2_po%C5%82owa_XI_XII_XIII_w._Krak%C3%B3w_2014)

Autor (dr hab. archeologii) napisał również tekst do "żydowskiego" (pierwszego) numeru SN. Obszerny cytat pochodzi ze wstępu do powyższej pracy. Pogrubienia moje.

panowanie nad całą ekonomią danego państwa

Dominowal handel wymienny i wiekszosc zadnych pieniedzy nie potrzebowala.  Jedynie wladza, mogla wymusic przyjmowanie produkowanych przez nia pieniedzy i stworzyc potrzebe ich posiadania poprzez nakaz, ze podatki musza byc placone ich pieniedzmi.

Ja dodam tylko tak świątecznie jeszcze, że chociaż tak strasznie nas "walcują" na każdym polu, to moze jednak nie dadzą rady. Ludzie się budzą.

To Szkocja w okresie świąteczno-noworocznym i sklep rzeźniczy i ta szopka i to nie jedyna, którą w Szkocji widziałem. A celebrowanie Bożego Narodzenia jest tam dozwolone bodaj dopiero od dwóch lat.

Tylko, że w początkach państwa Polan (czyli końcówka X w) ani Śląsk ani Małopolska do tego państwa nie należały. To były tereny czeskie (przejęte jeszcze po Wielkiej Morawie), które dopiero później znalazły się w państwie Piastów (prawodpodobnie dopiero za Bolesława Chrobrego). Problemem w interpretacji może też być zniszczenie całego przemysłu wydobywczego prez najazd mongolski i odbydowywanie go dopiero w późniejszym czasie.

To późniejsze o cały wiek czasy i epoka renovatio monetae. Wtedy wymianę monety dokonywano (w niekótych księstwach) nawet 4 razy do roku, a za 15 starych denarów wypłacano zazwyczaj 10-12 nowych (w zależności od pazerności władzy). W czasach pierwszych Piastów władcy jeszcze nie wiedzieli, że tak też można zarobić.

O Krakowie jako słowiańskim (nie czeskim) grodzie pisze Ibrahim ibn Jakub ok 965 r. Od kiedy (co do roku) włączony został do państwa Piastów, nie da się ściśle określić. Ale przyjmuje się, że jednak za Mieszka i że Chrobry, obejmując w 992 r. władzę w państwie, panował także nad Małopolską i Krakowem. Osiem lat później tworzy tam już przecież biskupstwo. Gdyby jego władza była na tym terenie słaba, nie umieszczał by tam ważnego elementu własnej struktury kościelnej.

jeśli jakis procent pozostanie to podzieli los palestyńskich Samarytan

Każda rzecz musiała mieć jakąś wymierną wartość podaną (choćby nawet w ziarnach zboża jak w Egipcie czy w krowach jak w Mezopotamii) bo bez tego żadnego handlu nie można prowadzić.

Co to jest ta wymierna wartosc i jak sie ma do rzeczywistej wartosci? Tylko monopolisci i handlarze, ktorzy handluja dla zysku znaja wartosc rzeczywista i  utrzymywanie tej informacji w tajemnicy jest podstawa ich zysku.  Jesli ktos potrzebuje krowy czy kilka lokci sukna nie ma wplywu na rynek choc czasami moze miec wrazenie, ze negocjuje cene.  To ze wratosc jest mierzone gdzies krowami a gdzie indziej suknem moze oznaczac tylko tyle, ze to ten, ktory dominuje rynek krow czy sukna zrobil wszystko aby tak bylo.  Ze taki stan rzeczy osiagnieto poprzez uzycie pewnego przymusu.  To, ze ceny ropy i handel musi odbywac sie w dolarach jest wymuszone obecnoscia amerykanskiej floty.

Wymierna wartość kubka wody i złotego dukata nie zmienia się w czasie od lat. Natomiast ich rzeczywista wartość zależy od zapotrzebowania. Na pewno za kubek wody spragniony podróżnik na pustyni zapłaci więcej niż tylko dukata.

Kiedyś był podawany przykład przez Corylusa ceny niewolnika na przestrzeni lat. Od czasów Mezopotani do dnia dziejszego cena ta wynosi równowartość 2 czy 3 krów. Podobnie od ponad tysiąca lat nie zmienia się cena żywności (jeśli przeliczyć ją na cenę złota).

To nie są dane pi x drzwi, tylko obliczenia na podstawie zachowanej dokumentacji. Z danymi pi x drzwi zetkąłem się kilka dni temu w publikacji na temat kosztów zabezpieczenia antyterrostycznego Kanady, obliczonego za któryś rok na 31,4 mln dolarów

"Kiedyś był podawany przykład przez Corylusa ceny niewolnika na przestrzeni lat. Od czasów Mezopotani do dnia dziejszego cena ta wynosi równowartość 2 czy 3 krów."

Nie tylko do dnia dzisiejszego ale i pod każdą szerokością geograficzną ... I 4 krowy za zasób ludzki z dympolem. 

http://pricedingold.com/wheat/
 

Raczej 40-150 krow za niewolnika w USA poczatkiem XIX wieku.  12 tomowa encyklopedia kosztowala  2 krowy. Pianino 19 krow.

Jankesi zawsze mieli gest. 

No trochę daleko z gór Harzu do np. Gniezna, czy Krakowa. Więc dużo tych wozów z ołowiem musiało by jechać na raz, żeby blachę na dach palatium, czy kościoła przywieźć;-). Dzisiaj m2 blachy ołowianej o grubości 2 mm waży ponad 23 kg (http://www.leadpol.net/en/produkty/blachy-olowiane/), a to jak na tamte czasy cieniutka blaszka. Przy ówczesnych drogach i niewielkich wozach, to góra 10 blach na wóz. Trochę mało na dach, nawet przy 20 wozach. Nie mówiąc o czasie transportu. A z Dąbrowy Górniczej do Siewierza jest, zależnie od trasy, od 20 do 30 km, po terenie niemal równinnym. Do Krakowa, Wrocławia, czy Poznania  trochę dalej, ale i tak bliżej niż z G. Harzu.

Za to śledzie można zasolić, uwędzić, albo ususzyć i z jednego wozu kilka osad zaopatrzyć (takich po ok 100 - 200 mieszkańców). ;-)))

Ale zdaje się, że nie ołów, którego rodzimej produkcji (np. w okolicach Olkusza) nikt nie kwestionuje, jest problemem, tylko to srebro, co się przy okazji wytapiało w nieznanym do końca XX w. okręgu ("skarb hutnika" z Dabrowy Górniczej to r. 1999).

"(...) a przez całe następne 100 lat Śląsk był terenem spornym."

Wszystko zawsze jest lub szybko może stać się sporne. Zwłaszcza jak ma jakąś wartość. O wyniku wszakże niezmiennie od wieków decyduje siła. Masz ogień i żelazo, to ci wynjęci propagandyści już uzasadnią - co tam trzeba. No Berlin mógłby być znowu słowiańską Kopanicą - niestety siły brak, i teutona trzeba tam tolerować.

Jak Bolesław był tym czeskim księciem "po matce z dynastii Przemyślidów", to może należałoby z nimi zrobić w końcu porządek (jak sam corylus raczył był kiedyś powiedzieć: "Czesi to najbardziej bezbozny i heretycki naródw w Europie).

Niedawno był program historyczny o najnowaszych badań archeologicznych w Poslce dot. początków państwa PL i Piastów. Występowali tam znani archeolodzy (np. prof. Urbańczyk). Obecny stan badań (czyli to co znaleźli, wykopli) w rejonie Krakowa i na Wawelu jest taki, że nie ma ani jednego znanego artefaktu świadczącego o rządach Wielkiej Morawii na tym obszarze. Oni twierdzili w programie, że te "rządy" to było raczej coś takiego, że raz na jakiś czas przybywała uzbrojona drużyna i ściągała może jakieś daniny.

Dodam od siebie, że skomunikowanie rejonu Krakowa z centrum politycznym W. Morawii było kiepskie (góry! Karpaty, Sudety - owszem jest Brama Morawska). Krystalizacja polityczna postępowała wzdłuż rzek (Warta, Wisła). Nie było autostrad czy dróg choćby wojewódzkich. To były lasy, knieje, a w nich zbójców pełno. Stwierdzenia, że było jakieś państwo W. Morawia, które w rejonie Krakowa "rzadziło", gdy nie miało ono możliwości szybkiej i taniej projekcji siły, gdyby prowincja postanowiła olać centrum - jest abstrakcją.