Pomysły na jednoczenie narodów za pomocą propagandy są w zasadzie wszystkie jak jeden chybione. Nie oglądałem co prawda jeszcze najnowszego izraelskiego filmu o wojnie sześciodniowej, ale nie sądzę, by obraz ten zmienił moje postrzeganie tych spraw.

Kiedy się już naprawdę zmęczę, szukam jakiegoś odmużdżenia i włączam sobie kawałki filmów puszczane na fejsie. No i wczoraj zobaczyłem coś absolutnie kuriozalnego. Wśród fragmentów filmów radzieckich, bo tak to trzeba określić, kino rosyjskie bowiem nigdy nie istniało i nadal nie istnieje, znajduje się i taki, w którym widzimy, jak przeciw faszystom występują zgodnie w jednym okopie żołnierze liniowi w furażerkach i hełmach, jakieś kobitki z karabinami snajperskimi i pop, czyli ksiądz prawosławny. Taki baćka z brodą w długiej sutannie i dziwnej czapce. Kiedy przychodzi rozkaz wszyscy oni zgodnie krzyczą urrrrrrrraaaaaa! No i biegną na naciągających faszystów, bez nadziei, że uda im się cokolwiek uzyskać, tradycyjnie bowiem w kinie radzieckim chodzi o to, by pokazać jak żołnierz ma umierać z honorem. I na nic zda się komu tłumaczenie, że żołnierz radziecki umierał z honorem tylko dlatego, że miał za plecami karabiny maszynowe oddziałów zaporowych NKWD, że bez tego w życiu nie wybiegł by z okopu, nawet po wódce, a także, że ci w niebieskich czapkach, z całą pewnością nie stanęliby w jednym szeregu z piechotą i nie atakowaliby wrażego faszysty. Prędzej zapakowaliby się do samochodów i pojechali w przeciwną stronę. No, ale jest potrzeba jednoczenia narodu wokół pewnych idei, a jedyną w odrodzonym ZSRR ideą pewną, jest wielka wojna ojczyźniana. Wojna, którą nigdy nie istniejący naród radziecki, prowadził przeciwko faszyzmowi. Żeby dziś wypadło to wiarygodnie, nie można pokazywać, jak dawniej, starych Gruzinów szukających na froncie syna, nie można pokazywać ślicznych jak obrazek dziewczyn w mundurach, które przechodzą szkolenie saperskie i za pomocą kija od szczotki z drutem na końcu szukają min przeciwpiechotnych na bagnie. To wszystko już przeszłość, dziś potrzebne są inne metafory. Stąd te dziewczyny w mundurach, które wyglądają jak młode nauczycielki gotowe w każdej chwili przekwalifikować się na hostessy z arabskiego burdelu i ten pop. Naród bowiem radziecki i radziecka polityka dziś, to polityka jedności z cerkwią i nie można tak po prostu pominąć duchownych w czasie ponownego jednoczenia tego nieistniejącego narodu.

Ktoś powie, że ja się czepiam Rosjan i szydzę z ich nieszczęść, natręctw i przywiązań, z których nie potrafią się wyzwolić. Bynajmniej. U nasz w Polszcze próby jednoczenia narodu także występują z tym że, naszych nawet nie próbuję włączać. Te ruskie mogę oglądać bez głosu i jakoś wchodzą, a z naszymi, nawet jak wyciszę do końca, to zawsze coś zrozumiem czytając z ruchu warg. Próbowałem raz obejrzeć pokazywaną w zwolnionym tempie szarżę pod Rokitną, ale nie dałem rady. Nie tylko dlatego, że to jest realizatorska nędza, ale także z tego powodu, że filmy jednoczące naród wokół obrazów ilustrujących wydarzenia sprzed stu lat mają mało sensu. Rosjanie mają o wiele wygodniej, bo oni wierzą, że tradycja państwowa trochę się tylko na 50 lat zmieniła, a teraz wraca do tego co było. A nawet jeśli w to nie wierzą, to w ogóle o tym nie myślą. My zaś nie mamy wyjścia. Nie możemy oglądać Wojciech Siemiona zwalczającego bandy NZS w lesie, bo to jest nie do wytrzymania. Cała produkcja komunistyczna, która Rosjanie mogą sobie puszczać bez popitki, raz za razem, u nas nie przejdzie. Musi być coś nowego, ale z tym jest kłopot, albowiem brakuje środków na propagandę, a jeśli już się te środki znajdują, osiągane za ich pomocą efekty są gorzej niż mizerne.

O tym, by w ogóle przestać zajmować się wojną, sukcesami w polu i postaciami bohaterskich młodzieńców zakochanych w hożych dziewojach, nie może być mowy, albowiem centrala jest zaprogramowana tak, że nie można inaczej. I choćby ulica i wyczyniająca na niej różne ekscesy młodzież po tysiąckroć dowodziła, że takie treści jej nie interesują, Pawlicki za pieniądze ministerstwa nadal będzie je produkował. Myślę, że ma nad sobą kryszę premiera. Jak mnie kiedyś poufnie poinformowano Mateusz Morawiecki uważa, że takie treści, jednoczące naród wokół bohaterskich czynów ojców i dziadów, są koniecznie do właściwego zarządzania. Bez tego, za pomocą samej kiełbasy, się nie da. Nie wiem czy to prawda, bo nie słyszałem tego do samego premiera, ale wiem, że to jest pomysł kretyna. Ciekaw jestem bardzo kto Morawieckiemu tę koncepcję podsunął. Pewnie ten sam, co próbuje kroić kasę na produkcjach jednoczących naród. I nie ma doprawdy znaczenia, że one nie wywołują żadnego, ale to żadnego efektu, albowiem konkurencja jest miażdżąca, oferta bogata i nawet w czasie pandemii Netflix oferuje lepsze rzeczy niż polskie kino.

Ciekawi mnie jedno w tym wszystkim: co będzie kiedy obecna władza zacznie się kończyć i ten tak zwany obóz patriotyczny, zrozumie, że jego czas minął i wraca Kwaśniewski z Czarzastym, bezrobocie na poziomie 20 procent i frank szwajcarski po 5,50. Pamiętamy dokładnie co zrobili w takiej sytuacji komuniści. Zlecili Wajdzie nakręcenie filmów „Człowiek z marmuru” i „ Człowiek z żelaza”, potem zaś uwłaszczając się na majątku państwowym, puszczali to bez opamiętania w każdą niemal sobotę i niedzielę, żeby wszyscy wiedzieli, jak wielki sukces osiągnął naród wyzwalają się dzięki bohaterstwu, poświęceniu i oddaniu sprawie jakie zaprezentowali ludzie prości, ale świadomi, dzięki Lechowi Wałęsie i Janowi Pawłowi II. Gazety podkreślały istotną wagę tych produkcji, a Krystyna Janda, robiła sobie na tych gniotach legendę. To było sprytne, ciekawe z taktycznego punktu widzenia i efektywne, bo do dziś są tacy, co sobie te „człowieki” puszczają w długie zimowe wieczory i płaczą, nad straconą szansą pierwszej Solidarności. I mowy nawet nie ma, żeby te znaczenia całkiem zafałszowane jakoś zestrugać i stworzyć coś odrobinę bardziej autentycznego.

Co takiego zrobią „nasi’, jak będą odchodzić? Obstawiam, że film z ministrem Glińskim w zakonspirowanym mieszkaniu, jak w latach osiemdziesiątych dzieli pieniądze z zachodu z przeznaczeniem na kulturę, sztukę i wolność słowa. Będzie to szło w odcinkach, a w każdym kolejnym będziemy mieli różne metafory. Raz się Gliński będzie kłócił o pieniądze z panem, raz z plebanem, a w wersji reżyserskiej, dostępnej na płytach i sprzedawanej spod lady, z żydami. Potem wszystko się zawali, a Czarzasty, który przejmie władzę, rozkaże żeby puszczali w jedynce striptiz na zmianę z filmem radzieckim „Ojciec żołnierza”. Tam przynajmniej widać jak jeżdżą czołgi, armaty strzelają, a piechota wyjąc nieludzko idzie do ataku. I napić się pod to można, bo jakoś tak poręczniej, i o kredycie i bezrobociu zapomnieć...

---

tagi: patriotyzm  propaganda  naród  polityka historyczna  film  legenda 

	gabriel-maciejewski
	30 listopada 2020 09:23

26     2655    13 zaloguj sie by polubić