Pojawienie się Jana Pawła II, było przede wszystkim problemem komunikacyjnym. Politycznym też oczywiście, ale nie ma polityki bez komunikacji. Nie ma kłamstw politycznych bez komunikacji, to będzie precyzyjniejsze określenie. Kiedy więc z niebytu wyłania się ktoś taki jak Jan Paweł II, nie można o nim nie mówić. Samo jego pojawienie się blokuje wszystkie wrogie narracje z miejsca i nawet jak ktoś chce umniejszać jego rolę, ma nielichy kłopot. W zasadzie musi czekać aż Jan Paweł II umrze, potem jeszcze parę lat, a następnie jeszcze parę i dopiero wtedy, licząc, że wszyscy już zapomnieli jak było, może zacząć odkręcać znaczenia które towarzyszyły temu pontyfikatowi.

I teraz istotna kwestia, który już tu wybrzmiała, ale chyba za słabo. Symbol jakim Jan Paweł II stał się tuż po wybraniu na Stolicę Piotrową, nadawał się do wykorzystywania na różne sposoby, ale komunikacyjnie był eksploatowany słabo. W zasadzie biernie. I to głównie wrogowie Jana Pawła, oraz jego fałszywi sojusznicy zaczęli o nim mówić, głównie po to, by osłabić wymowę tego symbolu. Korzystali ze znanej wszystkim zasady – jeśli nie możesz kogoś pokonać, przyłącz się do niego. Wierni, lub tak zwani wierni słabo interesowali się Janem Pawłem i jego przesłaniem, a także realnymi okolicznościami jego pontyfikatu. Nawet po zamachu. Chcieli po prostu ogrzać się w jego blasku, albo posłuchać jak mówi i to w zasadzie wszystko. No i utwierdzić się w tym, że wraz z nim stoją po właściwej stronie. Pontyfikat Jana Pawła wytworzył pewien rodzaj pobożności, która dziś jest, w mojej ocenie do niczego nie przydatna. To znaczy jest to wiara, że mamy papieża i on wszystko za nas załatwi. Wystarczy, że raz na pięć lat tu zjedzie i powie pięć zdań w dobrze nam znanym duchu. Nie jest to winą Jana Pawła, co oczywiste, ale jest to winą ludzi pośredniczących pomiędzy Janem Pawłem a wiernymi. Dopóki istniał komunizm, wszystko wydawało się proste, ale później się skomplikowało, bo świat wysunął swoje oferty. I Jan Paweł II stał się nie tylko sposobem komunikacji, ale także towarem.

Ktoś powie, że był towarem już wcześniej, bo komuna wypuszczała serie znaczków z papieżem. To nie był towar. Znaczki były sposobem na zakomunikowanie wiernym, że władza rozumie jaki mamy etap, nie zwalcza papieża Polaka, ale współpracuje z nim w dziele montowania kompromisu o zasięgu globalnym. Towarem z prawdziwego zdarzenia stał się Jan Paweł II, po upadku komuny, kiedy okazało się, że jego oferta ma jednak luki i nie jest już taka fajna, jak wcześniej. I wtedy ludzie odpowiedzialni za legendę mocno już postarzałego papieża zaczęli ową legendę uatrakcyjniać. Wywołało to dwojaki efekt. Po pierwsze dewaluację symbolu, który stawał się powoli folklorem i laurką, bajką jakąś dla grzecznych dzieci, po drugie Jan Paweł II, zaczął być wykorzystywany jako element uwiarygodnienia demaskatorów politycznych. Powstawały liczne publikacje demaskujące prawdziwe oblicze jego pontyfikatu, szczegóły zamachu i inne takie. Mit Jana Pawła II zaczął się kruszyć i łuszczyć właśnie wtedy. I wtedy też zaczęto go sztukować kremówkami, bo nikomu nie przyszło do głowy, by zrobić coś innego, albowiem rzesze wiernych wychowanych na tym micie mogłyby przeżyć zbyt duży szok. Mechanizm ten działa i dzisiaj. Jest on powodem tego, że Kościół jest zawsze dwa kroki za swoimi prześladowcami, albowiem księża muszą przede wszystkim zadbać o to, by ich owieczki nie przeżyły zbyt dużego szoku, albo żeby się nie rozbiegły nie wiadomo gdzie, jak nagle coś się powie takiego, o czym one wcześniej nie słyszały.

Wyobraźmy sobie teraz, że toczą się wielkie negocjacje. Jest stół i siedzą przy nim strony. Przez dekady całe negocjatorzy strony przeciwnej, przy udziale ludzi Kościoła demontowali, bardzo podstępnie mit Jana Pawła. Dlaczego to było w ogóle możliwe? Bo ci, którzy stali za Janem Pawłem i uważali, że go bronią, czynili to w taki sposób, jakby Jan Paweł był już za życia martwy. I to samo czynią dzisiaj. Zachowują się tak, jakby przeniesienie go do świętości nie miało znaczenia, a chodziło jedynie o to, by ocalić ten coraz bardziej łuszczący się wizerunek dobrego wujka. I nic więcej. Negocjatorzy strony przeciwnej czekali na ten moment długo i wreszcie się doczekali. Teraz przyślą ekipę z wiadrami i mopami i całą tą dekorację usuną ze ściany. Kościół zaś na to pozwoli i zrobi to w dodatku z niezwykłą dyskrecją. Tak, byśmy tego w ogóle nie zauważyli i dalej myśleli, że wszystko jest tak samo jak dawniej. Intencja tego ruchu będzie identyczna jak ta, którą komuniści chcieli obezwładnić Jana Pawła w oczach narodu – jesteśmy z nim i współpracujemy w dziele globalnego kompromisu. No, a poza tym musimy odnieść się jakoś do zarzutów o ukrywanie pedofili. To można zrobić tylko z wielką dyskrecją. No i jeszcze jedna sprawa – nie można przecież negować czyichś intencji, jeśli deklarujący je ma taki szczery blask w oczach. Każdemu trzeba dać szansę.

Wyobraźmy sobie teraz, że te negocjacje dotyczą jakiejś transakcji. Ona jest poważna i wielka, ale każda transakcja rządzi się tymi samymi prawami. Sprzedający, żeby osiągnąć sukces musi stworzyć sytuację przymusową. Zaczyna się to zawsze w ten sam sposób – trzeba podnieść samoocenę kupującego i przekonać go, że zawarcie transakcji, da mu korzyści nie tylko wymierne, ale przede wszystkim uczyni go lepszym człowiekiem. Musimy też pamiętać, że nie ma transakcji bez wzajemnego szacunku. Sprzedawca powinien więc przede wszystkim okazać kupującemu szacunek. Wszyscy to wiedzą i myślę, że jest pewnie z pięćset podręczników marketingu bezpośredniego, które wyjaśniają, jak to zrobić w sposób najbardziej przekonujący. To jest oczywiście pułapka, albowiem prawdziwi kontrahenci, zawierający prawdziwą, a nie oszukaną transakcje przede wszystkim plują jeden na drugiego i mówią sobie w oczy rzeczy takie, jakie się żadnemu biskupowi, może z wyjątkiem Paetza, nawet nie śniły. Ponieważ jednak hierarchia tkwi w pułapce, którą zbudowała sama, wierząc że Jan Paweł II jest w rzeczywistości martwy i nic nie znaczy, nie ma ona wyjścia, jak tylko wierzyć w to, że okazywany szacunek, to wyraz autentycznych uczuć. To nieprawda i my to widzimy dzisiaj, albowiem kończy się epoka okazywania szacunku, a zaczyna się epoka finalizowania transakcji, czyli uzgadniania poszczególnych punktów umowy. Te zaś, w wyniku zaniechań, złudzeń, wiary w to, że święci, w których większość nie wierzy, staną w naszej obronie, będą skrajnie niekorzystne.

Czy nie można było zachować się inaczej? Można było. Nawet dzisiaj można, ale jad kiełbasiany wstrzyknięty do mózgów niektórych charyzmatycznych duchownych i wiara w to, że postawą swoją, która w całości jest jednym wielkim brakiem pokory, zjednają sobie negocjatorów strony przeciwnej jest przemożna. Podobnie jest z wiarą w to, że różne wygłupy osób przebranych w sutanny, kogoś uwiodą swoją autentycznością. Nic takiego się nie stanie, bo tamci ani na moment nie tracą z oczu celu. Tym zaś jest zdewastowanie Rzymu jako żywego symbolu władzy ziemskiej i nadprzyrodzonej.

Jak wielu z nas pamięta, za komuny bezwład umysłowy utrzymywano w ludziach wierzących, za pomocą tak zwanych proroctw Michaldy. Nie wiem, jaki ubek to wymyślił, ale kobiety, szczególnie starsze podawały sobie w wielkiej tajemnicy te kartki i czytały z wypiekami na twarzy, co też ta wieszczka, w I czy II stuleciu naszej ery napisała na maszynie do pisania Łucznik.

Dziś proroctwa Michaldy są przeskalowane i mają taką wielkość jak cały internet. Do tego jeszcze traktowane są tak, jak źródła historyczne o charakterze propagandowym – dosłownie. Ponieważ coś zostało napisane, nam nie wolno w to wątpić, ani – wobec oczywistych faktów przeciwstawiać się złu – albowiem….tu wstawcie sobie co tam chcecie.

Powtórzę – wszystko to, służy podniesieniu samooceny Kościoła jako organizacji i poszczególnych wiernych, a jest przy tym elementem toczących się negocjacji. Ich przedmiotem jest nasza osobista wolność, której gwarantem z kolei jest tradycja rzymska. Zmierzamy wprost to tego, by sprzedać ją za garść fałszywych przepowiedni.

Ma dziś to tyle. Muszę odpocząć, nie czuję się jednak najlepiej.

---

tagi: sprzedaż  polityka  komunikacja  jan paweł ii  symbol 

	gabriel-maciejewski
	13 listopada 2020 09:38

21     2929    17 zaloguj sie by polubić