Nic mądrego nie napiszę. Wolność i wolna wola, to fundament każdego człowieka. A potem reszta. Pracuje albo się obija, jego wybór. Gdy pracuje, będzie miał środki do życia. A  jak nie, kiedyś go dopadnie. Jak nie spanie pod mostem z zapicia się albo zaćpania, to znajdzie się w najlepszym razie w pierdlu. I tam, może, zacznie czytać wreszcie, gdzie żyje i po co. Ale zdaje się tak mają nieliczni. Reszta z jednego pierdla idzie do drugiego.

“Gmeranie” w tym, czyli “robienie nam, człowiekowi dobrze”, to klucz do tego, co mamy dzisiaj wszędzie w świecie. Kiedyś, tak nam się wydawało, ograniczało się do państw komunistycznych. Dzisiaj, już to wiemy, jest  tak wszędzie.

Gdy słyszę ostatnio, jak Jarosław Kaczyński przyznaje się do jakichś błędów, to przypomina mi się ten Gierek w Stoczni Gdańskiej po buncie tam:

- Pomożecie? - zapytał stoczniowców

- Pomożemy - odpowiedzieli

To było tylko jakieś ponad 40 lat temu. Przed ostatnimi wyborami tak samo pytał mieszkańców Bochni Mateusz Morawiecki. Widziałem taki fragment jakiegoś reportażu, jak Boga kocham.

Tak, wakacje dobra rzecz :-)

________

O.K.

Ale czy Peiper wyjaśnił, po czym ten wypocynek. Wypoczynek, jakby wziąć to określnie na logikę ("chłopski rozum"),  to przerwanie wykonywania jakiejś czynności (w rozumieniu pracy). Zatem to praca ponad siły (ponad normę) stanowi barierę dla kultury. Człowiek eksploatowany w pracy ponad siły marzy jedynie, aby sięwy spać, ale na żadne "filozofowanie" ( a bodaj przeczytanie czegokolwiek) na pewno się nie zdobędzie.

Nawet nie wiedziałem, że jestem jednak filozofem. Kiedyś pracowałem umysłowo, dużo, ale wynagrodzenie z tego było słabe w relacji do poświęconego czasu. Klepano mnie po plecach i cieszyłem się prestiżem. W końcu zacząłem "filozofować" i rzuciłem w cholerę tę umysłową pracę. Odkąd pracuję fizycznie straciłem prestiż społeczny, zamiast klepać mnie po plecach - kopią po tyłku, ale w końcu mam dobre zarobku i całkiem sporo wolnego czasu (bo człowiek po wysiłku fizycznym o wiele szybciej się regeneruje niż po wysiłku umysłowym...no i nie musi "odreagowywać" piciem alkoholu, bo zwyczajnie by go ścieło po dwóch piwach a czasem  już po jednym).

"Etos frajdy w niedzielę i od święta" - tak to raczej wygląda dla Polaka katolika. W tygodniu robota 24h na dobę. 

Najgorsze jest to, ze hierarchia Koscioła Katolickiego, wtaz z samym papieżem (już od kilku pontyfikatów), też łyknęła tę herezję i mowi o pracy jako największej wartości. Oczywiscie Bóg powiedział nam, że będziemy w pocie czoła jedli chleb na tej ziemi, ale to wcale nie oznaczało, że Bóg tak chce, a tyle tylko, że taki był i jest skutek grzechu pierworodnego. I ten trud zawsze nie tylko można, ale nawet i trzeba minimalizować dla dobra choćby samych relacji rodzinnych (a przecież są i inne). 

A nie zastanawiał się pan nad wydaniem tego dzieła po polsku? 

Marketingowa otoczka zapewniona - autor katolicki i na dodatek z zarzutami wspierania narodowosocjalistycznej polityki społecznej! 

Temat idealnie  "legalizujący" poczynania większości ludzkości, o rodakach nie wspomnę. 

To MUSI być hicior wydawniczy, który ustawi Pana wydawnictowo w zupełnie innej perspektywie rynkowej, a skuces finansowy zapewni panu zasłużony wypoczynek. Czyli prawdziwe perpetuum mobile :) 

Super. Czekam na wrażenia

Wstaję o 5.45, schodzę na dół, kawa. Przegląd poczty i zabieram się za tekst. O ósmej jestem przeważnie po robocie. Chyba, że jadę z kimś do lekarza, wtedy później. Jakieś śniadanie. Patrzę kto tam co nakomentował. Jak muszę gdzieś jechać to nie odpowiadam, a jak nie muszę to odpowiadam. Potem znów kawa. Zabieram się za czytanie, potem zaczynam rozdział książki. Powolutku. Nigdy nie mam gotowej koncepcji od razu. Piszę sobie i piszę...i jest druga. Czas się zdrzemnąć, bo człowiek nie jest już najmłodszy, a jak się dowiedziałem niedawno - wypoczynek jest fundamentem kultury. No, a ja robię w kulturze. Moja żona mówi, żebym nie spał, bo nie będę mógł zasnąć w nocy. Puszczam to mimo uszu. Śpię. Po godzinie wstaję. Patrzę co tam z tym rozdziałem. Wszystko okay, jemy jakiś obiad. Gawędzimy. Kończę rozdział, albo i nie, jak trzeba gdzieś jechać - na zakupy, na przykład, albo iść na spacer. Potem Gaga wraca z pracy, coś tam opowiada. Nadchodzi wieczór, patrzę co tam kto nakomentował, jak mnie rozdzial wciągnie, albo film jakiś, to oglądam, albo coś dopisuję. Jak nie, to komentuję. Potem wieczór. Moja żona mówi: nie możemy do późna oglądać filmu, bo nie zaśniesz. Jak tylko przykładam głowę do poduszki natychmiast tracę świadomość. A czasem nawet wcześniej. Wstaję o 5.45. I tak w kółko...Dziś byłem na rehabilitacji, bo przez to swoje intensywne życie nabawiłem się kontuzji barku. Jeszcze dziesięć sesji przede mną. Ta frajda mnie kiedyś zabije. 

Tekst świetny i ważny. Z wdziękiem młodego prestigitatora omija Pan pułapki, bo temat najeżony pułapkami - co widać w szanownych komentarzach.

Myślę jednak, że tak zwany etos pracy powoli przestaje być potrzebny, ponieważ coraz ważniejsze wśród społeczeństw staje nic-nie-robienie, będące zamiennikiem pracy (chorym - dodam). O ile zaś wypoczynek jest tylko wtedy sensowny, gdy zestawi się go z pracą - o tyle zestawienie wypoczynku z nic-nie-robieniem brzmi idiotycznie. A jednak jest to bardzo przyszłościowy kierunek, choć napawa grozą. 

Mam tu na myśli przede wszystkim społeczeństwa Zachodu, ale myślę, że to pójdzie dalej, co widać już dziś choćby w Chinach. W efekcie możliwą jest sytuacja, gdy normalna (czyli sensowna) praca będzie najbardziej poszukiwanym dobrem - przez tych ludzi, którzy usiłować będą zachować właściwą funkcję wypoczynku. Reszta zaś uprawiając pracę pozorną (czyli nic-nie-robienie) zmuszona będzie do korzystania z pozornych form wypoczynku (powodujących realne zmęczenie), takich jak choćby przeglądanie memów, kanałów telewizyjnych, podróżowanie do egoztycznych miejsc i innych przykrości. 

Skoro pozbawiamy się Boga, wstawiając zamiast Niego coś, to pozbawiamy się również wypoczyku, wstawiając zamiast niego jego parodię. Zapewne onegdaj wypoczynek był fundamentem kultury, obecnie już nie. Obecnie fundamentem kultury są jakieś wilgotne szuwary, w których leżymy oganiając się od komarów i słuchając bieżących komunikatów z wojen.

Widze zorganizowane zycie bez przymusow. Regularnosc i dyscyplina, ale nie kierat. I bron Boze samozatrudnienie. 

Jestem na etapie, ze wstaje kiedy sie obudze. Nie mam zadnej regularnosci w tym zakresie. Gdzies miedzy czwarta, a dziewiata rano. O czwartej wstaje jak pojde spac przed polnoca. W zwiazku z tym kazdy dzien wyglada inaczej. 

Zadnego punktu dnia nie mam zakreslonego na sztywno i na stale. Zyje od jednej zaplanowanej akcji do nastepnej. 

Minimum cztery razy do roku, co 2-3 miesiace wyjazd dokadkolwiek, zeby zlamac rutyne nieregularnosci i calkowicie zmienic srodowisko. 

Z czasmi gierkowskimi jest taki problem, że na uczelni miałam wykłady z socjologii czasu wolnego. Po transformacji ustrojowej temat zniknał, za to wybrzmiał  chór, że trzeba pracować więcej i dłużej, najlepiej z niej w ogóle nie wychodzić. A najlepsze,  że w liście motywacyjnym zabraniali pisać, że główną motywacją jest chęć opłacenia rachunków a nie miłość do pracodawcy i chęć służenia mu wszelkimi siłami.

Jednocześnie nalepszy mem Konfederacji to jest oczywiście powiedzenie, że dobrobyt bierze się z ciężkiej pracy a nie z socjalu (w domyśle 500 plus).

Konfederacja tyle wie o pracy, co ja o zawodowym boksie. Temat zaś musiał zniknąć, bo komunizm po prostu odrzucił pozory i nazwał to reformą

Praca zabija, mogę podać liczne przykłady

Jordan Peterson podzielil sie uwaga, ze np. ludzie, ktorzy traca prace i pozostaja dluzej bez zajecia, to zaczynaja sie staczac w niebyt z powodu braku regularnosci i dyscypliny. Najczesciej zaczynaja zspijac temat. 

To jest oczywiscie mozliwe. Wiekszosc ludzi nie dzwiga pustki i musi miec "plan dnia". Albo ktos to narzuca z zewnatrz jak w pracy, wojsku czy w wiezieniu, albo jest samodyscyplina. 

Wazne jest otoczenie dookola, ktore nie bedzie ci robic problemu, ze przyspales do dziewiatej i to jest juz zeslizg i grzech. 

Jak przyjechalem do Szwajcarii w 2007 roku, nie znajac jezyka, nie majac zadnych zawodowych ukladow, bylem przez osiem miesiecy bez roboty, bez przyplywu kasy, ale nie bez zajecia. 

W rezimie trzymal mnie trening i pomysl napisania ksiazki o karate. Znalazlem swoj rytm i zajecie, ktore mnie utrzymalo na pozycjach zdrowia psychicznego. 

Ciezko bylo dilowac z tym, ze przez kilka miesiecy jedyna odpowiedzia na wysylany sygnal jest odmowa. W koncu znalazlem robote jako masazysta w ekskluzywnym fitnessie w Zurichu. 

Pracowalem w weekend - trzy dni i mialem cztery dni wolnego. To byl czas krotkich, czestych podrozy we wszyskich kierunkach. Cztery dni weekendu. Etos frajdy. 

Nie powiem, zrobiło to na mnie wrażenie :)

To robi wrażenie na kazdym, kto tego słucha. Przypatruję się z usmiechem reakcji i jeszcze nigdy NIKT nie uniknął otwarcia szeroko oczu z wielkiego zdziwienia. I to jest frajda...i to jeszcze jaka! 

Anglosasi to nazywają światowym podziałem pracy - inni pracują dla nich, a oni tak jak Ty....:). Stad tam tyle kultury..:)

Anglosasi to nazywają światowym podziałem pracy - inni pracują dla nich, a oni tak jak Ty....:). Stad tam tyle kultury..:)

"

Na targach powiedzialem do BeaM że  złoto mozna wycisnąć nawet z g****na o ile się wie jak to zrobic."

Wystarczy zamieszczać gówno na tikitaki i jutubie (proszę nie poprawiać). Reszta robi się sama i kasa leci. Odsłony kanałów o pazurkach, rzęsach i tipsach kreują damy.  

Oczywiście.

Napisałem jak prymitywnie podchodząc do fetyszu pracy można go obalić.

"do najwybitniejszych jego prac należą"

Czy Pan sobie dzisiaj z nas zażratował? Jakoś mi się to nie klei. Może nie zrozumiałem.

Czyli parafrazując "do najwybiniejszych jego prac należą" - powinniśmy napisać "do najwybitniejszych wypoczynków jego należą..."

raczej po to, żeby harować w tartaku

I w ogóle mi to nie pasuje do Pana stylu życia. Ciągle Pan pisze i mówi że Pan ciągle pracuje i nie ma czasu na jakiś projekt. Przepraszam, że tak pisze dużo, może pochopnie, może coś nie doczytałem, ale mam wrażenie, że czytem dzisiaj notkę innej osoby :D

"z powrotem"

Nie czepiałbym się @Janusz-Tryk. Felietony o etosie frajdy mają taki ładunek pozytywnych emocji, że wyglądają zupełnie inaczej niż te o rynku treści, pielęgnowaniu betonozy na rynku treści, że mu sie nie dziwię. Felietony jedną ręką pisane przez tego samego człowieka a jakby dwa różne "mindsety".

Jeden z tych którzy uwierzyli w etos pracy.

"Wstaję o 5.45. I tak w kółko...Dziś byłem na rehabilitacji, bo przez to swoje intensywne życie nabawiłem się kontuzji barku. Jeszcze dziesięć sesji przede mną. Ta frajda mnie kiedyś zabije."

Panie Gabrielu, spacery, chodzenie to bardzo dobrze robi na organizm.

Umiarkowane ćwiczenia fizyczne, trochę rozciągających, parę minut gimnastyki, ze trzy razy w tygodniu.

I pływanie [zakładam że jest w Grodzisku basen], to znakomity relaks, wpływa znakomicie na ciało i na duszę.

Wczoraj byłem na basenie, pół godziny i jak nowo narodzony.

W korpo u jej ojca?

"Z czasmi gierkowskimi jest taki problem, że na uczelni miałam wykłady z socjologii czasu wolnego. Po transformacji ustrojowej temat zniknał, za to wybrzmiał  chór, że trzeba pracować więcej i dłużej, najlepiej z niej w ogóle nie wychodzić."

Tak, kiedy nastała przesławna transformacja to Michnik chodził i powtarzał że możemy być drugą Szwecją. Czy Hiszpanią może, już nie pamiętam.

A potem miała być IV Rzeczpospolita.

Że od drugiej Irlandii już nie wspomnę.

> Są ludzie organicznie niezdolni do odpoczywania. Mam to w genach z obu stron.

A co z modlitwą ? Mnie mega służy i wypoczywam jak galopada mnie się trafi ... Wypoczynek też trzeba ĆWICZYĆ i PRAKTYKOWAĆ.

To fakt, może ćwiczenie się w tym jest rozwiązaniem. 

24/7

Można, ale po treningu w zespole trochę większym jak rodzina czy tam taka sadzawka.

Przesiewając tv lata temu złapałem, jak marines (?) odpoczywają. Tną komara nie na komendę, ... a nie są rodziną.

P.S.

Dobrze jest, że będzie nowa drukarnia ...

no dobrze, diagnoza odnośnie skutków jest prawidłowa, ale równie istotne są przyczyny. Korpoludziki, zakredytowane na 30 lat naprzód, które ponadto "muszą" miec samochód (a nierzadko dwa), nie mają innego wyjścia. Życie w korpo to nieustanny stress w  wyscigu szczurów i pod presją ciagłej  oceny, że zostanie się zaklasyfikowanym do puli tych, co "nie nadązają". Grozi to dramatycznymi konsekwencjami dla pozycji  zawodowej i materialnej. Dlategoten "ostracyzm" dla tych, którzy najwcześniej opuszczaja miejsce pracy. Analogiczniejak przy aplauzie po wystapieniu  przywódcy Kima, gdzie kazdy uczestnik zgromadzenia uważa, by jako pierwszy, nie  przerwać oklasków.

Fizjoterapeutow sa tysiace. Wiekszosc duzo lepszych i sprawniejszych ode mnie. W szkole bylem najlepszy bo poszedlem z zainteresowania, na ochotnika. Anatomie studiowalem bo to byla przyjemnosc. Z egzaminu, gdzie malo kto zdawal w pierwszym terminie poszedlem po wpis bez odpytywania. Chwale sie, ale nie wynikiem, tylko motywacja. Nie musialem sie zmuszsc do niczego, bo uczyc sie tego to byla frajda. 

Wniosek jest jeden. Jak sie ma wewnetrzna motywacje, to da sie kazdy temat rozklepac z przyjemnoscia. 

To są informacje sprzed dekady chyba. Teraz podejście młodego pokolenia w korpo jest kompletnie inne. Są roszczeniowi, wiedzą czego chcą, nie mają lęków przed utratą pracy, jak nie dostają tego, na czym im zależy - wolne piątki na zdalnym, pakiety fitnessowe etc. to nawet nie kończą rozmów kwalifikacyjnych tylko wychodzą. Jak im się w robocie nie podoba, składają wypowiedzenie bez zabezpieczonej kolejnej pracy, bo wiedzą, że ją dostaną. 

Pieper i tytuł jego książki był tylko pretekstem, nie przywiązywałbym się tak bardzo do tego elementu notki.

Temat który Gabriel w tym tekście zaczął jest grząski tylko dla ludzi którzy w kulcie pracy wyrośli i nie rozumieją, że można inaczej, kiedy przedstawia im się inną wizję świata to nie rozumieją co się do nich mówi albo uważają to za żart.
Temat ten jest też grząski dla tych którzy widzą świat jak wielkie więzienie w którym się grypsuje i są gitowcy i frajerzy, to jest ogląd świata typowo pogański-"światowy" ["...władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę..."].

Dla chrześcijan sprawa jest prosta, bo kult pracy jest przeciwny Ewangelii, tylko że ludzie często są tak wrośnięci w mentalność pogańską, że nawet jak wierzą to jeszcze gdzieś dają się wciągnąć w to.

Tak właśnie mówiłam, chodzi o najmłodszych na rynku pracy. Z drugiej strony bym się tak nie podniecała potępianiem pracoholików, ich wybor, niektórzy traktują pracę jako terapię, żeby nie zwariować. Lepsze to niż inne nagłogi. 

Jest jeszcze gorzej. Także w instytucjach (etaty na "państwowym") wprowadzany jest model organizacjhi pracy rodem z korporacji. Raz, ze szkolenia prowadza t5e same firemy szkoleniowe na tych samych schematach (dla wszystkich), dwa że na "etat państwowy" trafiaja ludzie ze stażem w korporacji. I wcześniej nabytą mentalność  poganiacza mułów przynoszą ze sobą. I wówczas  jest realny dopust boży.

Kiedyś byłem aktywnym pracoholikiem, więc trochę czytałem o tym nałogu. Otóż pracoholik to człowiek który rajcuje się swoją pracą, nie może bez niej żyć, i jej uprawianie sprawia mu frajdę. W pracy szuka przyjemności, więc każdy nie pasujący mu rodzaj zajęcia, odbiera jako nieprzyjemny i nudny. Ma dwie lewe ręce do każdej innej niż ulubiona działalności.

Taki stan daje całkiem dobre efekty przy pracy na swoim, bez kierownika i jakiejś podległości personalnej.

W "normalnym zakładzie pracy" pracoholik jest problemem.

No tak....takie podejście pomaga uniknąć pokusy zawiści. Kiedyś - przez 4 miesiące - pracowałem fizycznie na linii i pamiętam, jak ci "kultowcy" czy "pracoholicy" nie mogli przeżyć, że ja zarabiam tyle co oni (wszak tworzyliśmy zespół) pomimo tego, że nie pociłem się w pracy i zlewałem wszelkie ponaglenia. 

" Sytuacja wyglada tak, ze stoimy miedzy dwoma haslami - ora et labora i Arbeit macht frei. "

No dokładnie o to mi chodzi. Ora et labora - czyli ewangeliczne podjeście do pracy, taka esencja nauki Kościoła i arbeit macht frei - czyli kult pracy.

Jeszcze raz mogę powtórzyć, ludzie tak wrośli w kult pracy, że jak się im próbuje pokazać podejście ewangeliczne to myślą, że każemy im się lenić, a tak nie jest. W zakonach które przecież na ora et labora wyrosły pracuje się bardzo intensywnie, ale z właściwym podejściem do pracy.

No tak.