Dzisiaj tę piosenkę "musiałaby" zaśpiewać Patrycja Markowska albo Maleńczuk. Oni bowiem są "najlepsi"

Pikador nie widział rezerwistów podobnie jak w trylogii nikt nie widział stad przepędzanych wołów. Po lekturze "Handlu wołami" oraz "Czerwca" okazuje się, że moje miasto leżało na najstarszym trakcie, którym przepędzano woły z Ukrainy i Mołdawi oraz było zagłębiem zbioru czerwca. Przypuszczam, że bez tych elementów byłyby tutaj lasy albo jakaś wioska z czterema kurnymi chatami. Tak mocny element i żadnej pamięci o tych sprawach.

Po kopalniach węgla na Śląsku też nic nie zostanie

Eh,klimat dworców tamtych lat,gdy ''grupa rezerwy szła do cywila''

''wsiadł do pociągu...i trzasnął drzwiami

tak się pożegnał z paniami (?)...''

Nie chodzi tylko o pieniądze, przepaść między życiem tych, co podpisali cyrografy, a zwykłych śmiertelników jest dziś zbyt duża. Nie ma w zasadzie przenikania się tych sfer, więc i w produkcji realizowanej przez "wybranych" nie mogą zagrać dzieci proletów. A te "wybrane" nie mogą wiarygodnie zagrać zwykłych dzieci, tak jak nie zagrałyby kosmitów. Stąd to straszne drewno na ekranie. Siebie te dzieciaki zagrałyby świetnie, ale nam by to wypaliło mózgi. 

Hmm, nie śledziłem tego aż tak dokładnie

Dokładnie! Dziś mało kto ogląda polskie seriale czy filmy dla dzieci i młodzieży. Głównie mówi się o tych rodem z Ameryki. Tak samo jest i z grami. W nich już od co najmniej 2005 roku jest pełno czy ekopropagandy czy LGBT. Jest to zrobione sprytnie, bo to są wątki poboczne. Czasami mam wrażenie, że celowo są traktowane jako poboczne, na zasadzie, że jest to tak oczywiste, iż szkoda o tym mówić i strzępić języka. To jest o wiele bardzie sugestywnej, bo czujesz się, jakbyś ze swoimi poglądami należał do wymierającej fauny.

Paragon wyszedł z nałogu, żyje do dziś. Romek-Perełka też się uchował. 

Wakacje z duchami, Pan samochodzik i templariusze, Tolek banan, Awantura o Basię, Historia żółtej ciżemki, Paragon gola, Król Maciuś I, Szaleństwa Panny Ewy, Dziewczyna czy chłopak, W pustyni i w puszczy, to wszystko świetne filmy, ale z lat 60, 70 i max początku 80tych. Wszystkie nowsze próby w tym "Tarapaty" z 2017go to bieda z nędzą. Mój Tato tak lubił Wakacje z duchami, że mówił na mnie Perełka...dobrze, że nie Romek ;)

Konsekwentnie prowadzone działania. Rozwinięcie myśli szkoły frankfurckiej. 
Poznając korzenie i historię rozwoju "ideologii LGBT /queer ciężko jest być optymistom. Nie widzę na horyzoncie ziemskich sił chcących / mogacych / powstrzymać kierunek zmian wprowadzanych przez "postępowców".  Wygląda na to, że bez "wsparcia" z niebiesiech nie mamy szans.
Chcę się mylić.

Żal mi tego Dymka jak jasna cholera. "I jak się panu podobają pańscy błękitnoocy chłopcy, Panie Śmierć?"

trucizna w ten sposób sączona ("pobocznie") jest najskuteczniejsza.

Tarapaty to źle zrozumiany format

Czy szkoły przyklasztorne nie wiem, ale są takie szkoły, gdzie posiadanie ajfona i oglądanie netflixa jest faux pas. 

Nooo,panienka prowadząca w tym filmiku-folblut.

Był jeszcze film "Karino" z babą z DDR (NRD) i z super gwiazdą naszego kina K. Sztrasburgerem.

Pewnie z braku własnych pomysłów w latach 80tych TVP wprowadzała do obiegu coraz więcej seriali zagranicznych także dla dzieci/młodzieży niekoniecznie z z dziecięcymi aktorami. Stąd np. serial o Robin Hoodzie z muzyką irlandzkiego Clannad w klimatach "fantasy" (czyt. satanizujących) albo hiszpański serial "Niebieskie Lato" z nieustającymi wakacjami grupki młodych ludzi (miejscowi i tzw. klasa średnia) nad którymi opiekę roztacza stary facet mieszkający w nieczynnej łodzi rybackiej na wzgórzu i jakaś malarka w średnim wieku. Nie wiem czy bym to dziś obejrzał, ale wtedy mnóstwo moich rówieśniczek z podstawówki czekało z wypiekami na kolejny odcinek. ;)

Wszystkie nowsze próby w tym "Tarapaty" z 2017go to bieda z nędzą.

Nie oglądałem. Pierwsze próby wskrzeszenia seriali dla młodzieży to była "słynna" Klasa na obcasach, ze skaczacą kamerą ala MTV i w której "biedne" dziewuchy reklamowały bieliznę kosztującą przeciętną średnią pensję. Ale jak to wszystko mogło wygrać w latach 90-tych z serialem choćby "Beverly Hills 90210"?

Mnie z kolei już wiele lat "po" zaczęło zastanawiać w jakim celu pod koniec lat 80-tych w polskich filmach dla młodzieży pokazywano zwykle dziecko które jest pociechą prl-owskiej "klasy średniej".

To było kreowanie rzeczywistości telewizyjnej "prawda czasu prawda ekranu" będącej poza zasięgiem 90% dzieci, młodzieży. No i śmiecia, któremu niczego nie brakowało ;). Na takiej samej zasadzie seriale dla drosłych np. "Powrót do Edenu" albo nawet brazylijskie typu "Isaura" lub "W kamiennym kręgu" także pokazywały perypetie klasy średniej.

Nawet ostatni serial PRLu i pierwszy IIIRP czyli "W labiryncie" kręcił się w jakimś instytucje naukowym, w okolicach telewizji, lotniska, w Pewexach itp. z dala od "tego folkloru, tego syfu" że zacytuję klasykę od "Sowy & przyjaciół". Tam nie było kartek na mięso, kolejek za cukrem, hiperinflacji i gdzie rzucono papier toaletowy albo watę w świecie ogólnej nędzy końca lat 80tych.

Był jeszcze film "O dwóch takich, co ukradli Księżyc", zdaje się słusznie zapomniany, ale dziecięcy aktorzy nie kontynuowali kariery w filmie :)

A młodociany aktor najęty do głównej roli nosił nazwisko Jedwab. :) Musi jego przodek robił w jedwabiu.

Fajny tekst, wyżej też ciekawe uwagi dorzucił Marcin-K.

Ale ja skorzystam z okazji by dodać jakiś argumencik co do mojej walki z mitem niemotów socjalizmu :)  Coryllus często wspomina o sztuce, rynku książki czy obrazów, tutaj akurat filmu, o tym istotnym froncie propagandy, realizacji czyjejś doktryny. Sztuka ta, jak się okazuje, była całkiem niezła za PRLu. Mimo że (jak zawsze) robiona na zamówienie. Przytoczone tu filmy dla dzieci (ja bym jeszcze dorzucił Kleksa) był zrobione na poziome. Fikcyjne? Nie bardziej niż dzisiaj przecież. Ciekawa jest też uwaga że dzieci jakby nie patrzeć przykładowo nauczyły się o wadze dzieł  sztuki, dziedzictwa narodowego. Nie ma tu znaczenia przecież że rzeczywistość była odwrotna, ważne że dziecko, jakby nie patrzeć, w tej działce wyrobiało sobie właściwe odruchy. Temat przecież nie do pomyślenia dzisiaj.

Zmierzam do tego że PRL po prostu, jeśli chciał, wykazywał się profesjonalizmem. TV, filmy, muzyka były w pełni profesjonalne. I technicznie i jako dzieło sztuki. Ciekawe jest że tak świetnie rozumiano jak powinna działać kulturalna gałąź machiny socjalistycznej, że znajdowano świetnych aktorów i twórców a nie potrafiono, jak nam się mówi zapanować nad gospodarką, która podobno była z natury niewydolna, nie było ludzi, którzy rozumieli problemy gospodarcze a jeśli nawet byli tacy co je rozumieli to góry partyjne z powodu swojego bezwładu nie były zainteresowane tymi ludźmi i ich pomysłami.  Tylko jednak ta sama partyjna góra, do samego końca jakoś doskonale rozumiała rynek medialny i jego rolę i jeśli trzeba było to znajdowała się kasa na filmy i inne medialne przedsięwzięcia.

Może więc ta góra nie była taka głupia i bezmyślna jak się ją maluje.

>>>Ciekawe jest że tak świetnie rozumiano jak powinna działać kulturalna gałąź machiny socjalistycznej, że znajdowano świetnych aktorów i twórców a nie potrafiono, jak nam się mówi zapanować nad gospodarką, która podobno była z natury niewydolna,<<<

Przypomnę pierwszy dziś komentarz:

"Jacek-Jarecki @gabriel-maciejewski17 sierpnia 2019 10:24

Tak mi wczoraj wpadło, jak przeglądałem płaską i nieudolną biografię muzyka Komedy, a rzecz dotyczy siermiężnych, bo komuszych czasów polskiego kina. Piosenkę "Nim wstanie dzień" do fimu "Prawo i pięść" nagrywano trzy dni, kolejno odrzucając wykonawców (?!) aż w końcu wybrano Fettinga. Komedę w tym znoju pocieszał fakt, że dostawał 100 złotych za MINUTĘ pracy. Tyle o budżetach z PRL :)"

Średnie wynagrodzenie miesięczne w 1964 w PRL wynosiło 1816 zł, czyli …..~3h nagrań :-).
Ciekawe, jak dziś wyglądają stawki?

Ja!

Ten film w mojej ocenie nie miał znaczenia

Za 10 lat te dzieci robiły zakupy w pierwszym Hicie w Polsce i zachłystywały się kolorowym światem konsumpcji. W dużej części tym rocznikom tak zostało do dziś: korpo, wielki świat z tvnowskiej komedii romantycznej i wstręt do współrodaków słuchajacych radia. Cudowne dzieci korzystające z życia, bezstresowo otwarte na postep.

Ta muzyka z Robina była straszna. Ale to akurat była agitka dla Brytoli, którzy byli w głębokiej recesji. Inflacja, bezrobocie, zamykanie kopalni. Stąd wentyl bezpieczeństwa nawet w takiej produkcji - dobry, zmuszony do łupienia bogatych rycerz będzie bohaterem. A jak skończył wolny duch Robin?

Jako robotnik w fabryce w tasiemcu angielskim Emmeralds ;)

taka trochę eskimoska uroda, prawda?

Z kolegami z podworka mielismy beke, ze ta blondi Karola to byla kon Karino. Tak zesmy rowniez przezywali dziewczyny z nadwaga i takie co nie potrafily biegac i mialy zwolnienia z wuefu. 

To byl fajny satyryczny film. Kon kuleje to tez byl niezly mem na rozne okazje.

No i jeszcze tekst "wali jak z boksu Karino" to byl komentarz do przykrego zapachu.

Ta muzyka z Robina była straszna.

Wtedy mi się bardzo podobała. Ona była zresztą dość lansowana np. w "Trójce". W ogóle sam film miał klimat, który mi i paru moim znajomym się wtedy bardzo podobał. Nie miałem świadomości, że wątki z jakimś rogatym "bóstwem" człekojeleniem, którego synem (! to gdzie jest matka?) jest Robin z Sherwood najpierw jako ww. na zdjęciu a potem ten nowy jako blondyn wali na kilometr smołą i siarką. Nie wiem czy w tym serialu był jakikolwiek kościół. Wyczytałem, że ten aktor zagrał też księcia Mołdawii w "Dynastii".

Potem nakręcono Robin Hood'a z Kevinem Costnerem, Alanem Rickmanem, panną Marple jako wiedźmą i ten był jeszcze gorszy. Ostatnio leciał i mu się uważniej przyjrzałem - czysta żywa propaganda antykościelna, antykrucjatowa i proslamska - Aazin jest jedyny bez wad i bez skazy, szlachetny, walczy za nieswój kraj, odbiera poród, nie pije alkoholu, jest ładny no i naucza brytyjskich prostych wieśniaków jak żyć.

Ale tytułowy utwór Bryana Adamsa bardzo lubię do tej pory.

Miałem tak samo, to jedyny serial, na który naprawdę czekałem.

Puszczali go w niedziele w godzinach popołudniowych.

Jak sobie ściągnąłem go z netu po latach, to stwierdziłem, że się niespecjalnie zestarzał?

Dużo lepiej zrobiony niż "znak orła"

Jak wracać do dzieciństwa, to może to ;)

https://www.youtube.com/watch?v=bbdaJ-u6ggc

Jego brat wykładał agebrę na  Fizyce UW.

Akurat kawałek Bryana Adamsa też lubię, ale tamta wzbudzała jakiś niepokój, fałszywe nuty. Zeszłoroczna wersja Robina to już całkowite dno, miało sprzedać propagandowy antykościelny i promuzułmański przekaz, ale przesadzili i wyszła im kicha a nie film.

Jeszcze Filip Mountbatten syknął niedawno, że z aktorkami to "się umawia", ale nie żeni. Syknął rudemu Harremu - po fakcie. Rodzina królewska brnie w badziewie - kulturowe i inne. No ale Angole ich kochają. Doskonała metka imperialna.

Ać to kobyłka raczej...

Wielki Szu kompletnie oderwany od rzeczywistości. Coś bardziej z sensem było w Piłkarskim Pokerze.

Byla okropna, cały ten film byl do kitu

No, ale Wielki Szu był jakby z innego świata

A gdzieś była mowa że mówimy tylko o filmach poważnych? Nie zauważyłem. Zresztą Wielki Szu to też nie jest film poważny i zahacza o komedię moim zdaniem.

Myślę że każdy inny aktor by był lepszy do tej roli.

HOWGH ;-)

Pacuła była w serialu, (co to za serial tylko trzy odcinki!), "Zielona miłość". Faktycznie robotnik dorabiał zawór do materaca przeciwodleżynowego. Zdolni byli ludzie, nie tylko z techniką, elekryką, ale z elektroniką, potrafili sobie poradzić. Tak było w PRL-u. I komu to przeszkadzało? Ale już bez żarcików, ludzie faktycznie byli zaradniejsi. Starsi umieli więcej.

Od lat prowadzona jest planowa jełopizacja młodszych pokoleń. Ucieszyłam się, że Michalina lubi stare filmy. Mam nadzieję że nie ona jedna. Że podtrzymana będzie więź pokoleniowa. Poza tym tamte filmy były bardziej kulturalne. Nie używano wulgaryzmów jako przecinka, dbano by tekst docierał do widza, aktorzy mieli lepszą dykcję. Stanisław Jedryka, ktory rezyserował rownież film z Pacułą, był utalentowanym reżyserem filmów dla dzieci i młodzieży. Jego żona Joanna Jedryka podkładała głos za Kariokę i to była katastrofa.