"W taki bowiem sposób żyją ludzie, którzy za wszelką cenę chcą zaznaczyć swoją obecność na tym świecie. Źli ludzie, bo można też swoją obecność zaznaczać inaczej - dobrze. Najważniejsze jest, by próbować to w ogóle robić.  I tu dochodzimy do istotnego sensu dzisiejszego tekstu. Oferta wydawnictw historycznych, dostępnych w Polsce nie służy do tego, by pomóc Polakom określić swoje miejsce w świecie. "

Mamy słabe państwo, a polityka wydawnicza jest funkcją polityki państwa. Tu chyba nic więcej nie da się dodać.

" Czasem myślę o scenie gwałtu w samochodzie z filmu „Dawno temu w Ameryce” i zastanawiam się po co ona w ogóle była tam zagrana. Poza oczywistym, podstępnym i deprawacyjnym pragnieniem przyciągnięcia do kin młodego widza, który nie rozumie jeszcze wielu rzeczy, jej sens nie tyle się rozmywa, co gdzieś ucieka. "

Ta scena tam była i to pokazana w ten sposób bo przecież to był tego typu film, że nie ograniczali się z wulgarnością, sceny erotyczne zaś to była pornografia. Zresztą to była plaga ówczesnych filmów.
Poza tym bohater grany przez De Niro to był człowiek krańcowo zdeprawowany i tak był pokazywany przez większość filmu, twórcy nie ograniczali się w środkach żeby pokazać jak obrzydliwymi ludźmi byli ci gangsterzy. Dopiero na koniec widzimy, jak dochodzi do jakiejś refleksji.
Taki chyba był sens całego filmu, że wydarzenia widzimy z perspektywy kogoś takiego że nie da się go polubić, a utożsamić się z nim to już w ogóle nie ma opcji. 

Ja znam wyłącznie osoby lubiące głównych bohaterów tego filmu

No właśnie ja go oceniam poprzez pryzmat lojalności wobec grupy. Uważam, że był ostatnią mendą

>>>Można to ująć tak – zbankrutowany król był mamiony różnymi wizjami poprzez fabułę oper, które grano specjalnie dla niego. Być może autorka podaje nawet nazwiska twórców tych oper i reżyserów przedstawień i być może za nimi podąża. Myślę jednak, że tego nie czyni, bo gdyby tak było tytuł tej książki powinien brzmieć – „Siatka agentów angielskich i niderlandzkich w Rzymie, na dworze Jakuba Stuarta, w kontekście jego zainteresowań muzycznych. Opera jako narzędzie wpływu na politykę” . Bo o to w istocie chodzi, prawda?

Nie wiem, co pisze autorka, ale wiem skądinąd, że o dziesięcioletnim mecenacie Jakuba i Marii Klementyny nad Teatro Alibert wiadomo niemal wszystko, włącznie z kompletnym repertuarem 20 oper (2 premiery rocznie z wyjątkiem przerwy w sezonie 1724/25 z powodu Roku Świętego), gażami kompozytorów, śpiewaków i instrumentalistów. Nazwiska i biografie kompozytorów i librecistów są również dobrze znane.

Teza o operze jako narzędziu wpływu na politykę jest niewatpliwie słuszna, chociaż można ją zrównowazyć odwrotną tezą, że to polityka czasem wpływa na operę. Pytanie brzmi: czy akurat ten przypadek jest szczególnie wymowny, zwłaszcza w kontekście podejrzenia, że wpływ ten polegał na podsuwaniu mecenasom specjalnie dla nich napisanych fabuł w celu wpływania na jakieś ich decyzje. Bo chyba nie partytur? Kompozytorów możemy od razu skreślić z listy podejrzanych.

Otóż z tych 21 oper premiera dziewięciu odbyła się przed przybyciem Jakuba do Rzymu, a pozostałych pięć wprawdzie w omawianym okresie wystawiono po raz pierwszy w Rzymie, ale prapremiery miały we Florencji, Wenecji, Monachium, Wiedniu. Tylko sześć miało prapremierę w Teatro Alibert, przy czym do pięciu z nich libreto napisał Pietro Metastasio, a do jednej Antonio Maria Lucchini. Jak widać, jedyni prawdopodobni kandydaci na agentów wpływu to nie jakieś tajemnicze persony, tylko bardzo znani autorzy, wspólpracujący także z Vivaldim i Haendlem.

W latach 1726-1729 królewska para nie zaszczyciła swoją obecnością żadnej z 6 premier (w tym jednej prapiemery), jakie się wówczas odbyły. Cokolwiek chcieli osiągnąć manipulaci, ich wysiłki spełzły na niczym.

Teraz moja teza o związku polityki z operą na przykładzie Jakuba III Stuarta i jego małżonki.

Jakub przybył do Rzymu jako gość i protegowany papieża. W dodatku bez Marii Klementyny, ktora poślubił dopiero tam. On sam był nowym milieu zachwycony, ale musiał jakoś zbudować swoją pozycję wśród rzymskich elit. Objęcie patronatu nad nowym teatrem (powstał dokładnie w roku przybycia Jakuba) stało się doskonałą okazją. Sam teatr natomiast był narzędziem propagandy pro-papieskiej i promujacej Jakuba jako legalnego dziedzica angielskiego tronu. Zatem nie chodziło o wpływ na niego, a o wpływ wywierany na jego rzecz i z jego inspiracji.

I temat ten, w rzeczy samej, ktoś w literaturze naukowej podjął (ograniczając się do pierwszych trzech lat): D. Blichmann, The Stuart-Sobieski opera patronage in Rome. Alibert-performances (1720-1723) and the idea of political propaganda promoting the legal heir to the English throne, in R. Rasch (ed.), Music and power in the Baroque era, Turnhout, 2018 (Music, Criticism and Politics, 6), p. 107-152. Ale może autorkę książki sprzedawanej w Wilanowie, jako muzykologa, bardziej interesowały inne rzeczy, np. przełamanie dominującego miejscowego, tj. rzymskiego gustu muzycznego przez nowe trendy m.in. dzieki wpływowi króla. Faktem jest, że Vinci i Porpora jakoś nie mogli przebić się w Rzymie, zanim ich oper nie zaczął wystawiać Teatro Alibert.

 Co prawda, to prawda. Drogie, powolne i malo precyzyjne. Do budowania jakieś "soft power" może się przydaje, ale w bezpośrednim wpływaniu na umysły lepszy jest teatr dramatyczny, a najlepszy - serial w TV czy na Netfliksie.

Dlatego preferuję operę. ;)

Bo o "wiktorii" wiedeńskiej wiemy już WSZYSTKO..:). A jak ktoś nie wie, to "se znajdzie", bo tyle tego jest, że aż głowa boli. 

Po co czytelnik miałby się zastanawiać nad faktem, że po tej "wiktorii" handel lwowski z Portą zamarł? Jeszcze by zrobił się dociekliwy - może w innych zakresach, ale wtedy taki dociekliwy czytelnik byłby zwyczajnie roszczeniowy i domagał się "czegoś więcej". 

Na szczęście mamy jeszcze logikę faktów.

No i zapomniałeś, że to muzeum w Wialnowie to Muzeum WNĘTRZ - czyli nastawione na eksploatację przedmiotów służących temu m.in. co w owym filmie...

To nie jest tematem notki więc nie będę tego tematu rozwijał, użyłem go tylko jak przykład, ale skoro już chce pan wiedzieć to myli się pan całkowicie.

Powszechna opieka zdrowotna może być zapewniona tylko przez dwie instytucje - Kościół albo państwo. Nie ma innych form tej opieki bo to jest dziedzina do której zawsze się dopłaca i nigdy na siebie nie zarabia, więc albo ktoś poświęca swoje życie leczeniu ludzi za datek(tak jak to robili kiedyś zakonnicy) albo za jego pracę płaci mu państwo poprzez ogólne i "przymusowe" ubezpieczenie wszystkich obywateli. Od kiedy powstała idea powszechnej opieki tak to działa, jak przestaje dobrze działać tzn. że ktoś celowo ten system niszczy(tak jak to widzimy w Polsce).
Jeśli ktoś mówi, że może istnieć coś takiego jak prywatna powszechna opieka zdrowotna to albo nie wie co mówi albo chce kogoś oszukać.

A  dzisiaj,  te  NIUANSE  POLITYCZNE...

...  rozumieja  TYLKO  NA  SN  !!!

Bo  ludzie  tu  sa  zdolni,  pracowici,...  uczciwi  i  nie  licza  na  innych,...  czyli  nie  sa  ZLODZIEJAMI  i  PASOZYTAMI  ,,panstFowymi,,.

Bez SN nie byłoby czego czytać...

No właśnie zastanowiłem się nad tym zamarciem handlu lwowskiego z Portą po 1683 roku. Nie mam wiedzy na ten temat poza Ojca twierdzeniem, że taki fakt istotnie miał miejsce, ale ufam, że opiera się ono na jakichś lekturach, własnych badaniach itp. Otóż ten fakt mnie się wydaje właśnie nielogiczny w świetle z pewnością faktycznych zdarzeń z tamtego i wcześniejszego okresu.

Problemy ze szlakiem z Lwowa do portów naddunajskich zaczęły się o wiele wcześniej i kupcy przemierzali go w zbrojnych karawanach. Od połowy XVII w. natomiast Lwów był nieustannie atakowany przez Kozaków, Szwedów, Tatarów, Węgrów, a Chmielnickiemu dwa razy płacił okup. Przynajmniej niektóre z tych sił działaly za przyzwoleniem i zachętą Turcji. W 1672 Lwów obiegli w końcu sami Turcy i odstąpili za okupem 80000 talarów.

No i gdzie tu logika? Najważniejszy jakoby ośrodek handlu polsko-tureckiego zaatakowali sami Turcy? Po co? Przecież to byłoby wbrew ich własnym interesom, chyba że te interesy były jednak innej, niehandlowej natury. Przypominam, Sobieski nie był wtedy jeszcze królem, a do odsieczy wiedeńskiej miało jeszcze upłynąć 11 lat. Jakim cudem mogła ona zaszkodzić czemuś, co osłabło, jesli nie urwało się całkowicie wcześniej?

Selekcja kadr i doktryna - w tym tkwi problem. Finansowanie oraz obłąkanie wizje, ze silne Państwo to takie które bezkarnie okrada obywateli. 

@zw cytował u siebie dzieło specjalisty, gdxie wprost padło takie zdanie....:). Więc to nie tylko mohe twierdzenie.

Ale już o tym z Coryllusem dyskutowałem i wyszło, że jedyne sensowne rozwiązanie tego problemu to likwidacja kozactwa i złożenie sensownej iferty Tatarom, przez co problem najazdów ich nie istniałby. Kozactwo to była dywersja za habsburskie pieniądze i to już od początku XVIw. Potem Zborowscy - agenci Habsburga. Bitwa pod Mohacxem to też robota agentów Habsburga (do spółki z Hohenzollernem, który wykonywał rolę tureckiego pośrednika w układzie Habsburg-sułtan). Pan nie chce zauważyć też obłudnej polityki Habsburga przed Mohaczem i tu jest problem.

Wszyscy nas doili, jak chcieli, bo zawsze znalazł się u nas ktoś, kto popełniał harakiri "dla Pana Jezusa".

Profesor Andrzej Dziubiński "Na szlakach Orientu". Ale prof. Dziubiński pisał też o nowych szlakach handlowych po 1683 roku - handel z Turcją szedł przez Siedmiogród. Pisał też o tym, że nowymi ośrodkami handlu w miejsce Lwowa stały się miasta magnackie takie jak Brody czy Stanisławów. Po zniszczeniach wojny północnej handel z Turcją odrodził się ok. 1715 i kwitł do I rozbioru.  

Tak, pamiętam tę notkę. Do ksiązki Dziubińskiego nie mam dostępu, ale z przytoczonych przez Pana tez autora nie widzę nic, co można by zinterpretować tak jak OD. Chyba że ten fragment:

Po zdobyciu Kamieńca Podolskiego przez Turków w 1672 r. część kupców ormiańskich udała się do Rzeczypospolitej. Ale wkrótce potem Turcy przesiedlili pozostałych w Kamieńcu Ormian i Żydów do Tracji, a Polaków do Chocimia. Co prawda handlem zajęli się wtedy niektórzy Turcy z kamienieckiego garnizonu, ale generalnie rola Kamieńca jako ośrodka handlowego bardzo spadła. Wzrosły szykany wobec kupców ze strony tureckich żołnierzy w Mołdawii, niechętni wobec polskiego handlu byli także mołdawscy hospodarowie, przeważnie Grecy. W 1682 roku Turcy przestali przymykać oko na rejsy kupców ormiańskich z Rzeczypospolitej do tureckiego portu Sinop na południowym wybrzeżu Morza Czarnego, co umożliwiało im uniknięcie ceł w Adrianopolu i Stambule. Zagadkowe jest dla mnie stwierdzenie Dziubińskiego, że po klęsce pod Wiedniem zamarł handel w Stambule, mimo, że kupcy przywieźli tam we wrześniu 1683 bardzo dużo towaru".

Dla mnie nie wynika z tego, że w 1682 czy 1683 znienacka zamarł wcześniej kwitnący handel na szlaku Lwów-Stambuł, tylko o zamarciu handlu w samym Stambule. W ogóle w tym fragmencie nie ma mowy o Lwowie, a wczesniej mowa o spadku roli Kamieńca, który przeciez na tym szlaku leżał.

Zapewne nie należy za bardzo polegać na tym, co z ksiązki wyczyta kto inny, ale z braku alternatywy zacytuję omówienie z portalu Lubimyczytac.pl:

Do 1648 r. handel z Turcją rozwijał się pomyślnie, wzbogacając głównie dwa miasta: Lwów oraz Kamieniec Podolski. Później ciągłe wojny, a następnie uzależnienie Rzeczypospolitej od Rosji znacznie utrudniły wymianę gospodarczą z Imperium Osmańskim. 

Jeśli recenzent Elevander wiernie tu streszcza zdanie prof. Dziubińskiego, to problemy Lwowa i handlu polsko-tureckiego zaczęły się nie od decyzji Sobieskiego o pośpieszeniu pod Wiedeń, ale wcześniej, co napisałem wyżej.