No tak, ale kultura grubej kreski ze Zborowskiego zrobiła bohatera, w najgorszym razie zaś "człowieka nieoczywistego". Temu, między innymi, służy upoetyzowanie takich postaci i przenoszenie ich postępków na grunt tak zwanej kultury. A bo to panie nie wiadomo dokładnie jak było

Myślę, że do Gdańska zwieziono lud roboczy wyznania protestanckiego i w oparciu o ten lud dokonano rewolucji. Taka miała być cena hołdu. To znaczy - Albrecht składa hołd, w Gdańsku wybucha rewolucja, która odłącza Prusy Królewskie od Korony i przyłącza je do Prus Książęcych. Albrecht rozkłada ręce i mówi - sorry, lud tak chciał. Myślę, że ma pan rację z tym braterstwem Tuska i prezesa. 

To co jest w tej jego biografii, jak również sam jej kształt po prostu urywa dupę...przepraszam, ale inaczej nie umiem tego nazwać

"Oto kanclerz królestwa – Krzysztof Szydłowiecki – rzucił się z płaczem do królewskich nóg i zaczął błagać o anulowanie wyroków dla skazanych. Wszyscy byli świadomi, że został przekupiony i nikt tego w literaturze, do której mam dostęp, nie ukrywa. Tylko przez kogo? I czym? Jeśli bowiem w radzie zasiadało pospólstwo, to Szydłowiecki wziął kradzione pieniądze, a potem fałszywie płacząc, błagał króla o życie zdrajców."

Ciężko to zrozumieć, prawda? Czy Szydłowiecki był tak głupi, że błagał? Bo mógł przecież, wzorem Stalina, wypiąć się na skazanych i oddalić od siebie jakieś podejrzenia? Czy król, ulegając, nie wiedział więcej i podjął tę grę?

Czyli król w 1526 ruszył z wojskiem na Gdanak zamiast na Węgry...

Co do braterstwa krwi a la Szydłowiecki między Tuskiem ,a Kaczyńskim - to od poczatku była to zatruta pobratymcza krew,chociaż z jednego ,że politycznego "miotu"-postkomuny się wywodzą.Etos nie ten i zew krwi u Tuska się odezwał i prawo zbójeckiego łupienia bogatego na słabszym narodzie. Inspiracją w tym wypadku,był nasz Trybun Ludowy Lechu Wałęsa,że można wszystko i tak toczy się kontynuacja "Szydłowieckich" -współcześnie.

A gospodarz ma świętą rację,co charakteryzuje zdrajcę" Chęć przejęcia kluczowych punktów – gospodarczych, politycznych i propagandowych – na których opiera się działanie państwa."

Niezłe musieli mieć gwarancje. Cała królewska interwencja musiał być dużo wcześniej rozpisana na role .

"Posłów zaś gdańskich zatrzymano w Krakowie aż dowydania ostatecznego wyroku na zapowiedzianym walnym sejmie w Piotrkowie. Odpowiedź ta mimo wielkiej dosadności w wyrażeniach nie musiała się wydawać posłom gdańskim zbyt groźną a już samo odroczenie wyroku poczytywali za dobro wróżbę, bo, jakwiemy, po otrzymaniu tej odpowiedzi, lubo sami zostali przytrzymani w Krakowie, pisali do swoich współobywateli, aby nie upadali na duchu, i nie dali się zastraszyć ogłoszonemi karami, gdyż w obeznanej dobroci królewskiej sprawa weźmie niewątpliwie korzystny dla nich obrót,byleby tylko wytrwali na raz obranem stanowisku.Zdaje się, że,jak sami donoszą ,w rzeczy samej udało się im pozyskać dla swojej sprawy niektórych doradzców królewskich a między innymi głównie Szydłowieckiego"

O tym jak funkcjonowało państwo nikt nie ma pojecia. Nawet prezes Kaczyński

Myślę, że przywiózł tę partię gdzieś z Niemiec

Generalnie wiara w to, że sprawy socjalne to jakiś boski aspekt dziejów, unoszący się ponad polityką personalną i dynastyczną. Niektórzy jeszcze wierzą, że on się pojawił dopiero w XIX wieku

Dzięki, na pewno to wykorzystam

Podobna do tej w Gdańsku rewolucja, w tym dewastacja kościołów i klasztorów, odbyła się w latach 1523-1524 w Rydze. Zrobił to jednak ratusz, który najpierw mianował pastorów (jesień 1523 r.), a na Wielkanoc 1524 r. - razem z czarnogłowymi - zniszczył wyposażenie kościołów, kościoły przejął, a wszystkich katolików wygonił. Zostały tylko klauzurowe mniszki cysterki. Dopiero król Stefan Batory przybył do Rygi i zaczął sprawy porządkować. M. in. za jego sprawą przywrócono jeden kościół katolicki. 

Serio? Przecież aż oczy bolą - tak to się rzuca w oczy. Bezczelnością,nazwać takie milczenie, to eufemizm.

Voila,...

...  i  po  herbacie  !!!

To, co napisał tu @qrudec i to milczenie w kwestii czasowej synchronizacji zdarzeń na Węgrzech i w Gdańsku, to jest największy kryminał. Mafiozu z miast stali się niewinnymi ofiarami szlacheckiego "egoizmu". I to wszystko po bitwie pod Orszą i po tym tzw. Hołdzie Pruskim. 

Aż chce się człowiek spytać o nazwiska ekspertów, którzy o tym nie pisnęli słowem.

Zrobiłem wczoraj wielkie oczy jak zobaczyłem ten wpis Budzisza i nie mogłem się powstrzymać od zamieszczenia komentarza. Liczyłem na to, że skomentuje Pan to odpowiednio i się nie zawiodłem. 

"Jak dzisiaj funkcjonuje Państwo prezes też nie ma pojęcia."

Jak w ogóle może funkcjonować coś co nie istnieje?

Jest terytorium Czejenów, administrowane lużno przez kolejne ekipy czyli rady starszych.

Cytat z notki:

Oto od roku 1523 trwa w królewskim mieście Gdańsku ruchawka, które kulminacja przypada na rok 1525. 

Jak można przeczytac poniżej patrycjat gdański to 1% mieszkańców Gdańska, mimo, że nie mówiono wtedy o narodowości, niemiecki; był pochodzenia niemieckiego, mówił po niemiecku i prowadził księgi handlowe też w tym języku. Szczycił się, że mieszka w królewskim mieście Gdańsku (niektórzy patrycjusze uczyli się nawet polskiego).  W związku z tym takich ruchawek było sporo, a powodów jeszcze więcej.

W XVI w. spośród 72 rodzin wykrystalizowała się grupa niemal trzy razy mniej liczna: 23 rodziny, które dzięki stałemu uczestnictwu ich przedstawicieli w Radzie stały się właściwym ciałem rządzącym w mieście. Monopol władzy w rękach nielicznych, w dodatku spokrewnionych ze sobą wybranych, ugruntował się w Gdańsku w toku XVI stulecia, oznaczając jednocześnie skrystalizowanie się patrycjuszowskiej góry społeczeństwa miejskiego, liczącej zapewne zaledwie około 1 proc. ludności miasta.
Podstawę materialną egzystencji tej grupy stanowiły skupione w rękach jej członków bardzo znaczne bogactwa; tempo akumulacji było w XV i w początkach XVI stulecia znacznie szybsze w tej grupie niż wśród reszty gdańskiego mieszczaństwa, też przecież bogacącego się znacznie. Bazę szybkiego ekonomicznego wzrostu patrycjuszy stanowił udział w wielkim handlu zamorskim i żegludze, wchodzących w Gdańsku po wojnie trzynastoletniej w stadium niezwykle intensywnego rozwoju . Fortuny zbite na operacjach handlowych i armatorstwie były następnie pomnażane wielokrotnie przez uprawianie bankierstwa  i zwykłej lichwy.

W przeciwieństwie do jednolitego niemieckiego patrycjatu istniały wśród pospólstwa liczne grupy ludności polskiej, w tym w znacznej części kaszubskiej. Wielki port przyciągał przybyszów z całego świata; prócz kupców i rzemieślników z Niemiec przybywali do Gdańska imigranci z Niderlandów i Francji, ze Szwecji, Danii, Norwegii, Anglii, Szkocji itd. 

Po roku 1520 ponownie zmieniły się marszruty gdańskich studentów. Uniwersytet Krakowski jako ostoja katolicyzmu i filozofii scholastycznej przestał być atrakcyjny dla młodzieży z Prus Królewskich. W latach 1526-1600 na uczelni tej studiowało zaledwie 14 przybyszów z Gdańska. W tym samym czasie na opromienionym sławą Lutra i Melanchtona uniwersytecie w Wittenberdze immatrykulowano aż 122 gdańszczan. Od 1544 r. młodzież gdańską przyciągał też nowo założony uniwersytet w Królewcu, prowadzący propagandę reformacyjną skierowaną na Polskę .
    Już od 1518 r. z tych wojaży zagranicznych przedostawały się do Gdańska pisma Lutra, a potem też innych działaczy reformacyjnych. Nie było dziełem przypadku, że pionierami i najżarliwszymi propagatorami luteranizmu byli w Gdańsku właśnie absolwenci zagranicznych uniwersytetów: Jakub Knode (Knade, Knothe), Jan Bonholt, Jakub Hegge-Finkelblock, Aleksander Svenichen czy Urban Ulrici. Obejmowali oni eksponowane stanowiska kościelne oficjałów, proboszczów i kaznodziei, uzyskując przez to możliwość szerokiego, publicznego oddziaływania. Tworzyli ferment ideowy i intelektualny w mieście, poddawali krytyce istniejące normy kulturowe, obyczajowe i moralne, ukazywali nowe rozwiązania i interpretacje. Dzięki nim dokonywały się przeobrażenia w szkolnictwie gdańskim. Pod presją nowej ideologii społecznej i wyznaniowej zmieniano formy organizacyjne szkół i wprowadzano nowe treści oraz metody nauczania i wychowania, adekwatne do poglądów reformacyjnych na te sprawy. 

Na czoło arystokracji gdańskiej wybija się w XVI w. Filip Bischof oraz pupil kanclerza Szydłowieckiego (zresztą gdańszczanin dobrze opłacał ową kanclerską przyjaźń) Jan von Werden. Zarówno Bischof jak von Werden byli przedstawicielami tej części patrycjatu, która od handlu stopniowo przechodziła do operacji bankierskich i zakupu posiadłości ziemskich. Zwłaszcza silnie występuje ten proces w karierze Jana von Werden, bankiera króla polskiego i księcia Albrechta pruskiego. Był on jednocześnie właścicielem wielkiego majątku ziemskiego i uzyskał przywileje szlacheckie od Zygmunta I. Bischof, również nobilitowany, trzymał między innymi w dzierżawie Puck . Wkrótce do tej pary miał dołączyć syn znienawidzonego Eberharda Ferbera, Konstantyn, rajca od 1549 r., a od 1555 r. burmistrz Gdańska. Po swym ojcu odziedziczył on zamiłowanie do przepychu i uroczystych wystąpień, ubierał się we wspaniałe szaty, zawsze nosił na szyi gruby złoty łańcuch, a jeździł po mieście powozem zaprzężonym w sześć rumaków. Dom Ferberów przy ulicy Długiej jemu zawdzięczał wspaniały renesansowy wystrój oraz ozdobienie fasady, herbem rodzinnym . Ferber prowadził odziedziczone po ojcu przedsiębiorstwo handlowe (między innymi wielkie obroty drewnem i towarami leśnymi), kapitał przeznaczał jednak głównie na zakup (lub dzierżawę) dóbr ziemskich, stając się jednym z większych posiadaczy majątków w pobliżu Gdańska. W dobrach swych osadzał Holendrów, przy ich pomocy organizując system irygacyjny, budując młyny i inne zakłady przemysłowe. 

Z "Histori Gdańska".

Polski monarcha nie tylko zatwierdzał swoje nominacje biskupie przez ludzi Fuggerów w Rzymie,

ale również korzystał z pieniędzy zebranych w ramach świętopieprza

właśnie przez przedstawicieli należacej do nich spółki.

W otoczeniu króla było wiele osób kapitałowo powiązanych z interesami Fuggerów m.in.:

Seweryn Boner, Justus Decjusz, poseł Dandyszek, Liberman …

Z ważnych dat o których mało się wspomina to jeszcze :

przegrana sojusznika w bitwie pod Pawią 24 lutego 1525 roku,

23 stycznia 1526 unia monetarna Polski i Prus,

9 marca 1526 przyłączenie Mazowsza do Królestwa Polskiego,

3 czerwca 1527 podpalenie Lwowa prawdopodobnie przez żydów .

Lwów spalił się doszczętnie cały….

To chyba Jan Dantyszek - Johannes von Hoefen, matka Katarzyna Schultz.

Lwów podpalili ludzie Habsburgów...:)

Prawie miesiąć po zniszczeniu Rzymu w dniach 6-14 maja 1527r.

Ale i żydami kupcy Lwowscy mieli coraz wieksze problemy.

Niedopuszczano ich do handlu na głównym rynku miasta.

Królewski skarb zależał od wspópracy z zamożnymi bankierami

takze żydowskimi. Król ostatecznie doprowadził do kompromisu

z żydami w 1528 roku zachowując przywileje żydowskie.

Skorzystali na odbudowie miasta przejmując coraz wiecej handlu...

Co w poniższym felietonie można jeszcze dopisać o Zygmuncie Starym, oprócz polityki wobec Gdańska?

https://maciej-lodyga.szkolanawigatorow.pl/o-zygmuncie-starym-slow-kilka

Korekta: późniejszy prymas Wegier byl w 1515 r. jednym z architektów porozumienia wiedeńskiego, nie "węgierskiego".