Ogłoszenie duszpasterskie. Po ostatecznym podsumowaniu zostało jeszcze 30 egz. Nawigatora nr 42. O czym lojalnie uprzedzam

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/szkola-nawigatorow-nr-42-materialy-do-historii-narodowych-sil-zbrojnych/

Mi zapadl w pamieci ten fragment wspomnien Woynillowicza:

"28 marca 1919 roku.Pierwszy raz byłem na posie­dzeniu Sejmu. Wchodziłem z uczuciem, że nie wchodzę na zgromadzenie przede wszystkiem obrońców Ojczyzny. Trafiłem na posiedzenie bardzo zajmujące, bo referowana była sprawa 5 miljardowej pożyczki, którą łudzono siebie otrzymać zagranicą. Referował prezes komisji finansowej Radziszewski wobec ziewających i znudzonych chłopów, podkreślał bogactwa nie­ przebrane Polski, której jedna kopalnia węgla, nie pamiętam już która, mogłaby za całą pożyczkę zapłacić, odwoływał się do ofiarności i patrjotyzmu posłów, żądając uchwalenia. Na trybunę wszedł poseł Diamand i pomimo braku sympatji dla jego partji przyznać muszę, że zdruzgotał referenta, ironizując wciąż jego przesłanki. "Chyba jest prawdą, że, jak mówi p. Radziszewski, Polska jest bogatą, wołał Diamand, kiedy może żyć bez budżetu, wówczas gdy najzamożniejsze państwa bez budżetu obejść się nie mogą, chyba że kopalniami będzie płaciła za pożyczkę, bo nie z dochodów państwowych, które wszystkiego są obliczone na 750.000.000 marek, a procenty od 5 miljardów, których mniej jak 7% po potrąceniu kosztów finansowania, różnicy kursów, różnych kurtażów i amortyzacji liczyć nie można, zatem 350.000.000 mar., czyli połowę docho­dów wyniosą. Dziwię się, mówił dalej Diamand, że w sejmie nikt nawet nie zapyta, na jaki cel potrzebna ta pożyczka, jakim sposobem będzie sfinansowana, oprocentowana, amor­tyzowana, z jakich źródeł podatkowych będą płacone procenty? Słyszę, że prezes komisji finansowej odwołuje się do zapału, ofiarności i patrjotyzmu Sejmu, to są rzeczy bardzo piękne i podniosłe, ale w jakiej rubryce handlowej lub finan­sowej księgi długów państwowych, każe p. Radziszewski te pozycje zaregestrować? i t. p." Radziszewski z widoczną niecierpliwością słuchał tych replik Diamanda. Gdy wstąpił na trybunę, byłem zaciekawiony, w jaki sposób będzie odpa­rowywał, lecz, gdy p. Radziszewski nie znalazł innych argumentów, jak że "p. Diamand lekceważy ofiarność i zapał i patrjotyzm, a czyż bez tych cnót mielibyśmy Somosierrę"..., włożyłem kapelusz i opuściłem z najcięźszem wrażeniem salę posiedzeń sejmowych. I ci to posłowie mają stanowić o losach państwa? Pamiętam, w komisji finansowej Rady Państwa, kiedy Rosja ze 150 miljonami ludności, sięgająca od Kalisza do Władywostoku, miała zawrzeć miljardową pożyczkę, męczyliśmy głowy z takim finansistą jak hr. Witte, przez miesiąc cały, jak tę sprawę najkorzystniej załatwić, tutaj załatwia się ją prostym atakiem szwoleżerów, co z tego być może?"

Zapomniałem o tym. To są lektury obowiązkowe. Niestety nie będą

Tak, mamy ich zapomnieć, choć byli to wielcy nauczyciele rozsądku

Przepraszam, ale :)

... to nie do mnie.

Tak tu [...] z klawiatury.

Od kilku godzin jestem zdumiony. Klawisz pomiędzy 'M' a '>' jest złamany.

P.S.

nie kontaktowały, ale złamane ?

... na pół.

Szukalem dzisiaj wspolczesnych zdjec posiadlosci w Sawiczach. Znalazlem cos takiego:

Савічы, Капыльскі раён, Мінская вобласць

Wrzucam, bo moze kogos zainteresuje. Юрый Уладзіміравіч Жыгамонт opowiada o Sawiczach i wspomina Woynillowicza oraz oprowadza po jego dawnej posiadlosci (albo raczej po tym co z niej zostalo).

> Pan Samochodzik i kresy wschodnie...okropne są te formaty

OK, w sumie nie zastanawialem sie nad tym. Bardziej chcialem wychwycic jakies ciekawe ujecia.
Nie obejrzalem calosci ale wysluchalem fragmentu o zniszczeniu archiwum/biblioteki.
Ta dzicz zamiast to przejac to po prostu spalila. Z tego co czytalem to z dworku zostalo pare cegiel na polu.
Tak jak Pan powiedzial, do tego nie ma powrotu.