Oglądałem wczoraj film dokumentalny zatytułowany „Jestem złym człowiekiem”. Jego bohaterem jest Jerzy Urban. Wszystko co się tam znajduje jest oczywiście prawdą, ale wszystko to także wiedzieliśmy już wcześniej. Dla mnie największym zaskoczeniem było, jak pewna pani – koleżanka Grzegorza Przemyka – powiedziała, że Grześ był bardzo wrażliwy i inteligentny i nosił plecak Stachury. Od tego momentu cały ten film nabrał dla mnie innej zupełnie wymowy. Głównie z tego powodu, że za najważniejszą wartość uważam ochronę życia i spokoju młodych pokoleń. I w żadnym razie nie zamierzam słuchać nikogo, kto podnosi kwestie poświęcania tego życia dla jakichś innych, rzekomych wartości. Nie zamierzam także traktować poważnie nikogo, kto buduje wokół siebie jakieś romantyczne legendy, a do tego próbuje zarażać nimi innych i czynić ich przez to lepszymi. Jest to bowiem sprawdzona taktyka policyjna, jeszcze z czasów ochrany. Oglądałem sobie spokojnie film o Urbanie i jego kabotyńskich wyskokach na starość oraz podłości, jakiej dopuszczał się będąc w tak zwanym średnim wieku i nagle ktoś mówi, że jedna z legend, które system Urbana wyprodukował, była pożywką dla emocji jego ofiary. I nie mówcie mi, że to jest nieważne, albowiem chodzi o życie, bardzo prawdziwe, a nie wymyślone. Chodzi też o to, że mechanizm ten – Urban jest zły, ale nie wszystko jest złe, bo mamy przecież tę szczególną wrażliwość, która czyni nas lepszymi ludźmi – działa w najlepsze dzisiaj. Jeszcze jeden moment w tym filmie obniża jego wartość. Pokazali tam fragmenty innego filmu – „Czarny czwartek” Antoniego Krauze. Ten film był szeroko dyskutowany parę lat temu, a Grzegorz Braun zarzucał mu, że jest zakłamany, albowiem nie ma w nim słowa o generale Jaruzelskim. I rzeczywiście nie ma. Wszyscy są winni tylko nie Jaruzelski. Widzimy jednak, jak się sprawy ułożyły i gdzie dziś jest największy krytyk tego obrazu, a gdzie jest reżyser. Dodam tylko jeszcze, że obaj się znali. Jeden nie umieścił w swoim filmie postaci tak oczywistej, na której sportretowanie wszyscy czekali, a drugi znalazł się na dywanie u Moniki Jaruzelskiej córki generała, gdzie się gęsto tłumaczył, z różnych swoich wypowiedzi. Wiele też stracił, ze swojej bezkompromisowości. Już na tych dwóch przykładach widać, że naszym problemem nie jest podłość propagandystów pokroju Urbana oraz zło, które oni wyrządzają, bo ono jest łatwe do wskazania. Kłopot w tym, że nie ma mechanizmów, które mogłyby raz na zawsze usunąć takiego osobnika z pola widzenia, a także skłonić go do zaprzestania emisji deprawujących komunikatów. Naszym problemem jest też to, że Ilość narzędzi służących do oprawiania wrażliwość młodych i starych, jakimi dysponowała PRL, a dziś dysponuje putinowska Rosja, jest bardzo duża. I nie wszystkie są rozpoznane, a jak podejrzewam też, nie wszystkie jeszcze znalazły zastosowanie. Ludzie zaś kręcący takie filmy, jak ten wczorajszy – na chybcika i po łebkach – starają się przede wszystkim pokazać, że oto dobro, piękno, wrażliwość i prawda, zostały zbrukane, zdegradowane i upodlone przez zinstytucjonalizowane zło. To jest przekaz dla kobiet, w dodatku bardzo prostych, choć wrażliwych, i młodzieńców, którym marzył się plecak Stachury. Pokażcie coś, co nie wleje w nasze serca goryczy i sprawi, że nie będziemy myśleć o bezradności i śmierci. Pokażcie, a najlepiej zróbcie coś, co jednoznacznie określi także was. Bo jakoś tego nie widać.

Oto dziś z samego rana portal Karnowskich opublikował artykuł Jakuba Maciejewskiego o tym, że prawica szuka jakiejś inspiracji w Moskwie, a jego głównym bohaterem negatywnym był Cejrowski, wygłaszający niedawno w rozmowie z Lisickim jakieś monologi, których nie powstydziłby się król Julian. Maciejewski traktuje Cejrowskiego bardzo serio i porównuje go do różnych intelektualistów, którzy dawniej uwierzyli w komunizm. O tu macie link

https://wpolityce.pl/polityka/626580-jesli-czesc-prawicy-pojdzie-ta-droga-koszta-beda-ogromne

Już sama sugestia, że Cejrowski może być intelektualistą jest nadużyciem, a gdzie tam jeszcze mówić o określaniu go tym wyrazem. No, ale Maciejewski się upiera. Zastanawiam się dlaczego? Może dlatego, że 20 grudnia ma wystartować w TVP specjalny kanał dla młodzieży, który będzie reklamowany przez dwóch młodzieżowych idoli – Cejrowskiego i Makłowicza? Tylko, żeby w tej reklamie Cejrowski nie za dużo mówił o Moskwie, bo może nam tę młodzież zdeprawować, prawda? A byłoby trochę szkoda. Jeszcze potem jeden z drugim zacznie chodzić po świecie boso, albo nie daj Bóg kupi gdzieś na aukcji plecak Stachury, co go wcześniej nosił biedny Grzesiu Przemyk.

To niestety nie jest koniec. Ja wiem, że nie należy wierzyć TVN, ale może jednak spróbujmy odnieść się do takie informacji: aresztowany Tomasz L, o którym od dłuższego czasu opowiada na twitterze prof. Cenckiewicz, próbując wytłumaczyć ludziom, że jest on człowiekiem Sikorskiego, został do komisji likwidacyjnej WSI powołany przez Elżbietę Jakubiak z kancelarii prezydenta Kaczyńskiego. Jakby tego było mało, pani Jakubiak powołała też ponoć do komisji weryfikacyjnej Leszka Sykulskiego. Że też jego nie zaproszono jeszcze do reklamowania jakichś programów dla młodzieży.

Ja dość dobrze pamiętam Elżbietę Jakubiak, która została po przegranych wyborach roku 2010  „zniknięta”. Dziś gdzieś się tam pojawia i mówi takim głosem, jakby była strażniczką pamięci po Lechu Kaczyńskim. Kiedy była w jego kancelarii opisywano ją jako ciepłą, kochaną panią Elżunię, która każdemu przychyli nieba. Ja zaś zapamiętałem ją stąd, że kiedyś zostaliśmy z toyahem zaproszeni do tak zwanej debaty blogerów. Czyli ustawki, która miała uwiarygodnić wszystkich tych gamoni, przepraszam, członków sztabu wyborczego i pracowników kancelarii ś.p. prezydenta Kaczyńskiego. Poszliśmy tam dwa razy. Pierwszy raz po to, żeby nas zobaczyli i stwierdzili, że wyglądamy słabo, gadamy słabo i nie nadajemy się do niczego, ale też na pewno nie zrobimy konkurencji zawodowcom. Drugi raz zaś nie wiem po co, bo w całym wielkim hotelu byliśmy tylko my, Kluzikowa i Jakubiakowa, potem przyszedł Poncyliusz, który nie raczył powiedzieć dzień dobry. Wszystko wokół zwiastowało klęskę, choć Internet wył z wściekłości i szydził z Bronka ile się dało. Nic to nie pomogło. Obie wrażliwe pańcie, które wtedy zawiadywały kampanią bardzo szybko zmieniły barwy klubowe. Dziś zaś wychodzą na jaw te nominacje Jakubiakowej.

Na twitterze pojawiają się jeszcze takie oto informacje https://mobile.twitter.com/jarek_jakimczyk/status/1600848512907767809

A tu strona, którą obecnie prowadzi Małgorzata Bochenek

https://pedeka.pl/o-nas/

To jest jeszcze lepsze niż plecak Stachury. Nikt, póki co nie dementuje tych rewelacji i nie straszy ich kolporterów sądem. Ja zaś mam takie oto pytanie – na kogo rzeczywiście mógł liczyć Lech Kaczyński? Poza swoim bratem rzecz jasna. I na kogo dziś może liczyć ten brat? Kto dziś nosi plecak Stachury i opowiada o swoich fascynacjach pięknem krajobrazu, dobrem i uniwersalną prawdą o człowieku?  

---

tagi: propaganda  moskwa  wsi  zło  sykulski  wrażliwość  młodzież emocje  elżbieta jakubiak 

	gabriel-maciejewski
	17 grudnia 2022 09:18

31     2845    16 zaloguj sie by polubić