Nikt o tym nie wiedział

Taki smutny los samotnych ludzi...

RiP

 Z tą zbiórką na pomnik to dobry pomysł,samotnośc ludzka w tym świecie przytłoczonym medialnymi informacjami jest straszna.

To cmentarz południowy wart jest odwiedzenia.

Ja to kojarzę jako przeciwwagę północnego.

Piękny tekst napisałeś. Jeśli mogę dodać parę słów na temat Elig - bo tylko jako Elig ją znałem - nigdy nie zapomnę jak ona kiedyś pojawiła się na targach w Warszawie, kupiła jedną czy dwie z moich książek, ale nie omieszkała mnie poinformować, że choć moje pisanie szanuje, to mnie akurat bardzo nie lubi. Wciąż te krótką chwilę mam przed oczyma.  Co za niezwykły człowiek!  Niech Pan ją przyjmie do Swojego Królestwa.

B. dziekuję, dam namiary znajomym, którzy ją czytali i których w części uformowała.

Byłam tam wczoraj. Przy wejściu od bramy wschodniej są budki ze zniczami itp.; za radą Coryllusa przywiozłam kupiony gdzie indziej, co zresztą nie miało znaczenia, bo dziki wiatr unimożliwił zapalenie ognia, wykorzystałam wszystkie zapałki, a nie było żywego ducha żeby poprosić o wsparcie, nie było też w pobliżu żadnego palącego się światełka, żeby odpalić, więc zostawiłam niezapalony - pewnie i tak wiatr za chwilę przewrócił (tak jak te postawione wcześniej przez kogoś - zapewne Coryllusa - tylko kompozycja kwiatowa w ciężkiej donicy pod krzyżem oparła się żywiołowi).

Od bramy wschodniej chyba zresztą bliżej do grobu Elig; trzeba iść w prawo później skręcić w lewo...

Lodowaty wiatr, deszcz czy śnieg tnący po oczach i miotający rachitycznymi gałązkami mlodych jeszcze i wciąż nagich drzew sprawiały że bezludny cmentarz z częściowo zapełnionymi kwaterami z rzędami jednakowych drewnianych krzyży kwaterami był jeszcze bardziej depresyjny; niektore z krzyży przewrócone i połamane... 

Próbowalam wstawić zdjęcie grobu Elig; adres URL nie działa w okienku obrazkowym; wklejam tutaj, ale pewnie też się nie otworzy... 

C:/Users/aniem/OneDrive/obrazy/IMG_2622.JPG

Bardzo dziękuję! 

Chociaż wydawało mi się, że link do ścieżki właśnie umieściłam w chmurze (One Drive)... 

Szkoda, że nie ma innej możliwości. Jednak nie skorzystam z rady - zajrzałam do imgur, a tam znowu każą się logowac, podawać dane, etc., czyli kolejna bramka do zaśmiecania mojego komputera (a nie bardzo umiem się skutecznie bronić przed dodatkowym zewnętrznym chaosem). Tak krok po kroku ograniczana prywatność, a ja niekoniecznie się na to godzę. 

Kiedyś publikowałam to i owo w Wordpress - o S24 nie wspominając - i tam było całkiem przyjaźnie ze zdjęciami (wklejałam bez konieczności dodawania do ogólnych internetowych zasobów). Sprawdzę jak jest z tym teraz (jeśli uda mi się odkopać hasło).

Dzięki; znam ten patent, rzeczywiście świetny; kiedyś ktoś mi na chwilę pożyczył i to zupelnie inna rozmowa. Z drugiej strony - pierwszy raz aż tak zawiodły mnie zapałki. Wiatr był naprawę solidny, i żadnych barier - drzew czy wyższych nagrobków, więc szalał, dosłownie ze wszystkich stron.

Co do pochówku, tak, smutne to bardzo; samotność w śmierci chyba tu najbardziej widoczna.

Cóż, najpiękniejsze cmentarze też mają słabe strony. 

Moi ś. p. Rodzice od niedawna są już na Powązkach, i mimo bliskości koscioła i bramy Ich grób jest ciągle okradany z kwiatów, zniczy... A dalej, gdzie leżą inni Bliscy - w powszednie dni strach się zapuszczać, zwłaszcza zimowym, nawet wczesnowiosennym, wieczorem. 

No, ale umieściła pani ścieżkę z komputera, od dysku twardego w stronę chmury, a nie link do serwisu gdzie ma pani publiczny folder w chmurze gdzie każdy może sobie zobaczyć pliki.