W sobotę i niedzielę przebywałem w rejonach, które można by nazwać ostoją ciemnogrodu, katolickiego wstecznictwa i wiejskiej tradycji. Z nikim nie rozmawiałem, nikogo nie odwiedzałem, bo mamy panią Renatę na kwarantannie i lepiej nie ryzykować. Tylko jeździłem i patrzyłem. Jak też wygląda ta prowincjonalna Polska z okien samochodu? A chodzi wszak o ten kawałek Polski, gdzie mają być rzekomo te strefy wolne od LGBT.

Najlepsze są przystanki autobusowe. Na każdym narysowane są przynajmniej dwa kutasy. Takie wiecie, schematyczne bardzo, mniejsze lub większe, z różnymi podpisami. Do tego obowiązkowo skrót HWDP, a czasami napis JEBAĆ PiS. Rozglądałem się uważnie, czy gdzieś może, na murze, albo wiacie, nie ma napisu AVE MARIA, albo SALVE REGINA, czy może wezwania Króluj nam Chryste! Niestety, niczego takiego nie zauważyłem. Wszędzie tylko te kutasy schematyczne, z obowiązkową szczeciną na jajach i skróty HWDP. Pomyślałem, że jak na trzydzieści lat prowadzenia intensywnej edukacji seksualnej w szkołach, to słabo. Bo co do tego, że owe dekoracje rozsmarowane po katolickiej Polsce nie są efektem nauki religii w szkołach, ale efektem edukacji seksualnej, nikt chyba nie może mieć wątpliwości. Można oczywiście mieć pretensje do księży, którzy uczą religii tak, by niczego nie nauczyć, a najczęściej pokazują na katechezie idiotyczne albo beznadziejnie pretensjonalne filmy o wyborach moralnych, względnie cudownie zachowanych ciałach zmarłych, którzy dostąpili beatyfikacji lub kanonizacji. To mnie przyznam zastanawia, ale jak wielokrotnie wspominałem, nie nadaję się do rozważań mistyczno-teologicznych. Zastanawia mnie, że nieśmiertelność duszy trzeba podkreślać trwałością ciała po śmierci. No, ale dziś nie będziemy się czepiać księży, którzy są w wielkich opałach, bo wszystkie media w Polsce zapowiadają szturm na kościoły. Przy czym wyraz szturm jest pisany bez cudzysłowu.

Wróćmy do skrótu HWDP. Każdy wie, co on oznacza, a ja nie będę przesadzał z wulgaryzmami, których już dość tu umieściłem. Zanim edukacja seksualna zaczęła na dobre triumfować, wszyscy wandale, a także ludzie mający jakieś zapiekłe emocje w sercach pisali wyraz oznaczający męskie przyrodzenie w taki oto sposób – HUJ. W zdaniu wyglądało to tak: wuefista to huj.

I nikomu nie przyszło do głowy, że to jest błąd ortograficzny. Wszystkie prawie transformatory, murki i ściany w kraju były ozdobione taką dekoracją i jedyne co pozostawało szaremu przechodniowi, to udawać, że nic nie dostrzega. Potem dopiero, pod koniec lat osiemdziesiątych, na skutek działania edukatorów seksualnych, wszyscy zaczęli pisać ten wyraz poprawnie, to znaczy tak – CHUJ. I to jest moim zdaniem jedyny, ale jakże przy tym ułomny, triumf edukacji seksualnej, wprowadzonej do polskich szkół dawno temu. Dlaczego uważam ten sukces za pozorny? Albowiem w skrócie HWDP, nie ma na początku literki C tylko H, czyli jest to skrót pochodzący z czasów przed edukacją seksualną. Ci którzy umieszczają go na murkach i ścianach przystanków zatrzymali się, niestety w poprzedniej epoce i niczego, ale to niczego z edukacji seksualnej nie rozumieją.

Po co ja to w ogóle piszę? Po to, by uświadomić wszystkim, z jak nędznymi argumentami występują dziś ci, którzy chcą szturmować kościoły, pisząc przy tym szturm bez cudzysłowu. Aż im się chce odpowiedzieć skrótem CWWD, ale po co, skoro i tak go nie zrozumieją, albowiem najważniejsza w kraju edukatorka seksualna, czyli Manuela Gretkowska, sama nie wie, jak co pisać w zakresach, o których tu dyskutujemy.

Kolejna kwestia dotyczy tego, jak głęboko edukacja seksualna została wszczepiona w serca kolejnych, wchodzących w życie pokoleń. Widzimy, że wygląda to słabo. Nie ma żadnego rozwinięcia tych rysunków, które mogą być porównywane jedynie z najprymitywniejszymi rytami naskalnymi z wczesnego paleolitu. Jest to jednak, a każdy antropolog to potwierdzi, wyraz zainteresowania edukacją seksualną. Nie zaś edukacją religijną. Podkreślają owe rysunki także, jakie są główne zainteresowania ich twórców. Tamci sprzed tysiącleci interesowali się polowaniem. Ci współcześni interesują się edukacją seksualną, którą rozumieją w sposób dosłowny, a nie metaforyczny.

Mogę też dodać, że w dawnych czasach nie było takich rysunków, albowiem ludzie zainteresowani obsesyjnie współżyciem płciowym wyżywali się w smarowaniu tego wyrazu prze samo „h”, ewentualnie w jakichś wierszykach. Nie było rysunków. One się pojawiły potem i przez pewien czas były nawet bardzo wyszukane. Wiązało się to z tym, że korespondowały ściśle z przekazem medialnym. I tak, pamiętam, na przystanku autobusowym przy ulicy Żywnego w Warszawie, z którego jeździłem przez długi czas do pracy, ktoś narysował bardzo sugestywny obrazek podpisany „czyszczenie kapeluszy”. Tym, którzy nie rozumieją, wyjaśniam, że w ten sposób w dziennikach takich jak Super Express i Życie Warszawy, reklamowano w rubryce ogłoszeń drobnych pewien rodzaj usług seksualnych.

Było to w czasach kiedy Manuela Gretkowska szokowała wszystkich swoją powieścią Kabaret Metafizyczny. Główna bohaterka tej powieści Beba Mazeppo, miała dwie łechtaczki (bardzo przepraszam duchownych zaglądających na ten blog, ale sądzę, że dożyliśmy takich czasów, że nie ma się co opierniczać). Chcę wyraźnie wykazać związek z kulturą ulicy i kulturą słowa dystrybuowaną masowo przez media. Ten związek istnieje, istniał od samego początku, jak tylko zaczęto mówić i pisać o edukacji seksualnej. Dziś, poznajemy to po napisach na przystankach. Widać, że edukacja seksualna poniosła klęskę, widać także, że wymaga ona stałej, centralnie sterowanej stymulacji, albowiem bez tego ludzie tracą nią zainteresowanie. I zamiast rysować kutasy na przystankach, idą na ryby, albo jadą na wycieczkę rowerową. Myślę, że zarówno Manuela Gretkowska, jak i wszyscy seksualni edukatorzy, dobrze rozumieją, że przegrali i próbują zmienić strategie. Już nie ma dziś mowy o edukacji, jest szturm pisany bez cudzysłowu. Obrazki zaś, czego mam nadzieję już dowiodłem, stały się znacznie prymitywniejsze niż te z wczesnych lat dziewięćdziesiątych.

Do tego jeszcze na transparentach maluje się hasła o treści: Chcemy edukacji, nie indoktrynacji. Nie ma żadnej indoktrynacji religijnej w Polsce, jest bardzo słabo prowadzona katechizacja, która nie może konkurować z intensywnie prowadzoną edukacją seksualną, obsadzaną jeszcze w roli męczennicy, której należy bronić, poprzez szturm kościołów. Gdyby jakaś indoktrynacja była, na wszystkich przystankach PKS, w dolinie dolnego Wieprza byłby napisy AVE MARIA. Nie ma ich. Łatwo to stwierdzić.

Dlatego właśnie prowadząc medialne debaty warto powoływać się na przykłady z życia, a nie odnosić się do projekcji starej wariatki Gretkowskiej. Te zaś są jednoznaczne. Jeśli kogoś uraziłem, przepraszam. Uważam jednak, a także często tę metodę stosuję, że zacząć trzeba od opisania stanu faktycznego. Dziś opisałem faktyczny stan umysłów młodzieży na prowincji uchodzącej za matecznik reakcji. To naprawdę tak wygląda. Tylko w Cebulkowie się wysilili na zostawili na przystanku ten napis, co go wczoraj cytowałem – Arka Gdynia, ku...wa, świnia.

Dziękuję za uwagę.

 

Aha, jeszcze post scriptum. Szalenie istotne. Dawno, dawno temu, w czasach poprzedzających pisanie HUJA przez samo „H”, na murach całej Polski można było przeczytać inne słowo. Niektórzy pamiętają je dobrze. Był to angielski wyraz LOVE. Nawet na Rycicach występował w kilku miejscach. Gdzieś we wczesnych latach osiemdziesiątych, czyli dokładnie wtedy kiedy zaczęto na dobre mówić o edukacji seksualnej, napis LOVE zniknął i pojawił się HUJ. Teraz to już naprawdę koniec.

---

tagi: propaganda  edukacja seksualna  edukacja religijna  szturm na kościoły 

	gabriel-maciejewski
	26 października 2020 08:53

43     3627    17 zaloguj sie by polubić