Gabriel Maciejewski o książce – Dzieje handlu żydowskiego na ziemiach polskich. Tom 1
Temin ostateczny zapisów do Kliczkowa upływa w poniedziałek
tagi: dzieje handlu żydowskiego na ziemiach polskich
|
gabriel-maciejewski |
| 21 czerwca 2019 12:20 |
Komentarze:
|
Magazynier @gabriel-maciejewski |
| 21 czerwca 2019 17:46 |
I ja go chwalę, mam na myśli Jarka "Hagena". Wydać taką książkę to sztuka. Ale na marginesie dodam nieśmiało, że są rodzimi hebraiści. Wydaje mi się że np. na UKSW powinni być.
Podzielam entuzjazm. Zwłaszcza, że dzisiaj "biegun" z poczty polskiej dostarczył mi oba tomy w eleganckiej paczce. Słuchałem twojej prezentacji kartkując sobie tom 1. Pierwsze akapity znałem już od dawna z tego wydania które było w wirtualnej bibliotece dolnośląskiej albo wielkopolskiej. I one na mnie działają jak opium na Chińczyka, albo jak pieśń "Legiony" na piłsudczyka, albo jak "Władca Pierścienia" na wyznawcę Tolkiena. Cytuję ten fragment Schipera w wielkim skrócie: "Przez ziemie, na których miało później powstać państwo polskie, przechodziły jeszcze w czasach przed erą chrześcijańską oraz w pierwszych wiekach po Chrystusie drogi handlowe o międzynarodowym znaczeniu. Szlakami tymi wywozili kupcy greccy, etruscy i rzymscy ceniony wówczas bursztyn znad bałtyku ... (dodaję, że jak wiemy, już wtedy Scytowie ciągnęli z naszych ziem niewolników na handel z Grekami, jak to nam wytłumaczył p. Rafał) ... Opisany szlak lądowy ( dodaję, znad Rodanu) kończył się w stolicy chazarskiej Itil (Astrachań), gdzie Rodanicy posiadali własne faktorie, korzystając z szczególnej opieki swoich współwyznawców - królów chazarskich. ... Wozili oni z krajów słowiańskich niewolnice, eunuchów i futra, zaś z kajów zachodnio-europejskich bróń i jedwab ..."
Ta wzmianka o słowniańskich niewolnikach burzy krew, ale pokazuje realia które trwały aż to 17 w. Słucha się tego mimo wszystko jak baśń, a to historia, żywa historia.
|
Maryla-Sztajer @gabriel-maciejewski |
| 21 czerwca 2019 19:32 |
Ogromnie solidnie to wygląda i ciekawie.
.
|
tomciob @gabriel-maciejewski |
| 21 czerwca 2019 20:57 |
Witam.
Napiszmy coś o autorze, cyt:
źródło Wikipedia
"Ignacy Schiper vel. Izaak Ignacy Schipper (ur. 1884 w Tarnowie, zm. 1943 na Majdanku) – prawnik, historyk, orientalista, jeden z twórców nowoczesnej historiografii polskich żydów, działacz polityczny, czołowa postać inteligencji żydowskiej dwudziestolecia międzywojennego, poseł na Sejm Ustawodawczy i Sejm I kadencji.
Urodził się w Tarnowie w rodzinie o tradycjach rzemieślniczo-kupieckich. Studiował prawo w Krakowie i Wiedniu. Zrezygnował z kariery prawniczej ze względu na zainteresowanie badaniami historycznymi. Od młodości zaangażowany w działalność socjalistyczną i syjonistyczną. W 1904 był wśród założycieli Poalej Syjon. W latach 1919–1927 pełnił mandat posła w Sejmie RP. Należał do ścisłego kierownictwa socjaldemokratycznej partii – Poalej Syjon. Był podobnie jak Majer Bałaban, pracownikiem Instytutu Nauk Judaistycznych w Warszawie. Był też dyrektorem Żydowskiego Domu Akademickiego na warszawskiej Pradze. W 1922 został członkiem Organizacji Syjonistycznej w Polsce i wszedł w skład jej komitetu centralnego. Należał także do władz Światowej Organizacji Syjonistycznej.
W czasie II wojny światowej przebywał w warszawskim getcie. Pracował tam w archiwum Judenratu. Zmarł z wycieńczenia w obozie koncentracyjnym na Majdanku.
Powszechnie uchodził za znawcę historii gospodarczej i handlowych stosunków polsko-żydowskich. Za ucznia Ignacego Schipera uważa się twórcę archiwum getta warszawskiego Emanuela Ringelblum".
Pozdrawiam
|
|
tomciob @gabriel-maciejewski |
| 21 czerwca 2019 21:09 |
Napiszmy też coś o wydawcy, zleceniodawcy, płatniku książki (każda książka ma kogoś kto opłaca jej powstanie, a przez to jakiś cel, któremu ma służyć), cytuję:
"Centrala Związku Kupców w Polsce (CZK) – największa organizacja kupiecka w Polsce w latach międzywojennych.
Poprzednikiem jej był Związek Kupców m.st. Warszawy (1906-1918), utworzony dzięki liberalizacji rządów po rewolucji, skupiający wielkie i średnie kupiectwo żyd. i polskie, z przewagą pierwszego; po kilku latach ZK nabrał wyłącznie żyd. charakteru. Prezesami zarządu byli: B. Szczawiński (1906-1910). Heszel Farbstein (1910-1916), A. Truskier (1916-1918). 1916 ZK wprowadził w wyniku wyborów dwóch przedstawicieli do rady miejskiej. 1919 statut ustalił nową nazwę i zakres działania na terenie całego państwa. Do 1922 liczba oddziałów wzrosła do 169 (26 tys. członków), w tym 28 dawniej istniejących lokalnych stowarzyszeń kupców żyd. (stowarzyszenia we Lwowie i Krakowie na prawach członków korespondentów). Liczba oddziałów wynosiła w 1929 i 1935 - 347 i 257, a członków korespondentów 182 i 158. Nastąpiła rozbudowa aparatu organizacyjnego Centrali i oddziałów, podjęto wydawanie czasopisma („Przegląd Handlowy"), organizowanie ogólnopolskich Zjazdów Kupiectwa Żydowskiego (pierwszy 21-22 X 1919 w Warszawie) oraz zjazdów regionalnych, a także różnorodne działania na rzecz obrony interesów kupiectwa żydowskiego (m.in. przeciw antysemityzmowi), inicjowanie współpracy z innymi organizacjami oraz wspólnych przedsięwzięć (zwłaszcza dotyczących handlu zagranicznego), prace oświatowe i wydawnicze. CZK (i jej oddziały) delegowała przedstawicieli do instytucji i komisji gospodarczych oraz stowarzyszeń i komitetów, brała udział w wyborach samorządowych i parlamentarnych. 1919 samodzielne listy nie przyniosły mandatów, w 1922 udział w Bloku Mniejszości Narodowych dał mandat do Sejmu i 2 mandaty do Senatu, w 1928 mandat do Sejmu z listy BBWR. Prezesami zarządu byli: A. Truskier (1919-1930), Wacław Wiślicki (1930-1935), Abraham Gepner (1935-1939).
Jerzy Tomaszewski
Za: Tomaszewski J., Żbikowski A., Żydzi w Polsce. Dzieje i kultura. Leksykon, Warszawa 2001."
oraz:
"Centrala Związku Kupców
organizacja zrzeszająca średnie i wielkie kupiectwo żydowskie w Polsce, z siedzibą w Warszawie, powołana do życia w 1919. W 1906 powstały w Warszawie dwie organizacje: Stowarzyszenie Kupców Polskich i Związek Kupców miasta Warszawy. W drugiej większość stanowili Żydzi, a rozszerzanie się jej wpływów na prowincję doprowadziło do przekształcenia Związku Kupców w C.Z.K., jako organizację ogólnokrajową. Prowadziła ona rozległą działalność związaną z problemami gospodarczo-zawodowymi i kulturowymi, stając się realną reprezentacją kupiectwa żydowskiego w Polsce. Wiązała się z tym także działalność polityczna, m.in. w wyborach do władz miejskich i Sejmu RP. C.Z.K. organizował Zjazdy Kupiectwa Żydowskiego (pierwszy odbył się 21-22 X 1919 w Warszawie). W 1932 C.Z.K. miała 489 oddziałów na terenie całego kraju oraz ponad 30 tys. zrzeszonych w niej placówek handlowych w 120 sekcjach branżowych. Czołowymi działaczami C.Z.K. byli m.in.: W. Wiślicki, R. Szereszowski, Adolf Truskier. Drobny handel żydowski reprezentowała Centrala Drobnych Kupców Żydowskich, mająca mniejsze znaczenie na niwie ogólnokrajowej. Z inicjatywy C.Z.K., pod koniec 1935 powstała Rada Naczelna Związku Kupiectwa Żydowskiego w Polsce, mająca reprezentować całość kupiectwa żydowskiego, na której czele stanął wiceprez. C.Z.K. – M. Mayzel."
Autor hasła: Rafał Żebrowski
oraz:
"Centralny Komitet Żydowskiego Szkolnictwa Kupieckiego w Polsce
organizacja oświatowa powstała w 1937. Inicjatywę jej założenia rzucił Abraham Roth (1902-?), dyrektor Żydowskiego Gimnazjum Kupieckiego we Lwowie, który pozyskał dla tej idei A. Gepnera, a następnie Centralę Związku Kupców oraz Centralę Drobnych Kupców Żydowskich. Jej zadaniem miało być wyznaczanie kursu polityki oświatowej w zawodowym szkolnictwie handlowym, zmierzającego do unowocześnienia handlu żydowskiego w Polsce, oraz upowszechnianie wiedzy z tej dziedziny wśród szerokich kręgów społeczności żydowskiej (poprzez kursy, odczyty, wydawnictwa). Na zjeździe w Warszawie w dn. 27-28 VI 1937 podjęto uchwałę o założeniu Żydowskiego Towarzystwa Oświaty Kupieckiej oraz C.K.Ż.S.K. w P. Ten drugi składał się z dwóch wydziałów: Reprezentacyjno-Wykonawczego, z siedzibą w Warszawie, pod kierownictwem Gepnera, oraz Organizacyjno-Szkolnego, z siedzibą we Lwowie, kierowany przez Rotha. Działalność obu instytucji zniweczył wybuch II wojny światowej."
Autor hasła: Rafał Żebrowski