Od wczoraj sieć aż huczy emocjami. Oto okazało się, że generał Pytel, który kierował czymś ważnym, zdaje się SKW udzielił wywiadu gazowni i tam, w tym wywiadzie, opisał prezesa Kaczyńskiego i premiera Morawieckiego, jako ruskich agentów. Sam zaś ma zaraz sprawę, utajnioną, o współpracę z FSB. Jestem już stary, ale czegoś nie rozumiem – dlaczego ten pan, zamiast udzielać wywiadów w gazetach, nie siedzi pod celą? Chodzi sobie po wolności, w chwili kiedy rząd, wspomaga walczącą z Rosją Ukrainę i oskarża ten rząd o współpracę ze służbami rosyjskimi. Czyni to zaś w największej gazecie, jaka ukazuje się na terenie Polski. Komentatorzy zaś prześcigają się w szyderstwach na temat tej hucpy i liczą zdaje się na surowy wyrok dla generała. Niestety, tak sądzę, przeliczą się i to grubo. Pan generał wyjdzie na wolność i dalej będzie szczekał swoje, albowiem porozumienie jakie zawrze z nie będzie opiewało na zamknięcie pyska. Sieć zaś dalej będzie się ekscytować jego kontrowersyjną postawą.

W innej gazecie, w Chicago Tribune, która ma milionowe nakłady, co jest o tyle ciekawe, że już dawno ogłoszono koniec prasy papierowej i triumf Internetu, ukazały się teksty na temat historii Polski. Dla wielu ludzi jest to powód do radości i dumy, ale ja jakoś nie mogę się otrząsnąć po tym newsie. Oto owe teksty podpisane zostały nazwiskami premiera Morawieckiego i wicepremiera Glińskiego. Z jednej strony mamy ruskiego agenta, który oskarża obydwu o współpracę z Rosją, a z drugiej ich „awans” na felietonistów w lokalnej gazecie, która sprzedaje miliony egzemplarzy w epoce Internetu. Rozumiem, że od teraz PR Polski za granicą będzie wyglądał tak właśnie – czołowi politycy sygnować będą teksty w zagranicznych gazetach. Dlaczego oni? Bo tylko oni są rozpoznawalni przez amerykańskie, wpływowe koła i tylko oni mogą zrobić odpowiednie wrażenie na Polonii w Chicago. Tak to chyba należy rozumieć – premier i wicepremier adresują swoje pisma, w rzeczywistości napisane przez ghostwritera, do mieszkających w Chicago emigrantów. Nie ma zaś w USA żadnego polskiego lobby, które byłoby w stanie, samo z siebie, wygenerować jakieś wpływy w wysokonakładowych periodykach i napisać tam coś o wojnie w Polsce, która toczyła się w latach czterdziestych. Głupie, bo nie mówcie mi, że one takie nie są, felietony w gazecie wychodzącej na prowincji, są załatwiane kanałami dyplomatycznymi. I wszyscy skaczą z radości. Ile jeszcze czasu zmarnujemy, żeby zrozumieć, że państwo nasze, jego historia i przyszłość nie jest związane z politykami tej czy innej opcji, ale z nami osobiście. I to każdy Polak osobiście powinien być odpowiedzialny za to, co się o Polsce mówi i pisze za granicą. Szczególnie w takich Stanach i w mieście Chicago, gdzie żyją ludzie, ponoć najbardziej patriotycznie usposobieni. Okay, rozumiem, że w ten sposób próbowano podnieść rangę tej publikacji, ale czy wyobrażacie sobie, że jakiś artykuł do gazety pisałby premier Hiszpanii? A może prezydent Zełenski coś już opublikował w amerykańskich gazetach?

Właściwą formą obecności polskich polityków na łamach zagranicznych gazet powinien być autoryzowany wywiad, najlepiej sprofilowany tematycznie. I wywiad ten powinien być przeprowadzony przez kompetentnego dziennikarza. No, ale może  tu tkwi problem najważniejszy – nie ma takich dziennikarzy w USA, bo wszyscy są przekonani, że w czasie II wojny światowej Polacy budowali obozy koncentracyjne dla Niemców i Żydów. Czy wobec takiej postawy teksty w Chicago Tribune mają jakieś znaczenie? Nie wiem. Oby miały. Pomoc wojskowa USA i transfer technologii to kwestie istotne, ale propaganda antypolska, na chwilę przypudrowana bieżączką polityczną jest równie istotna. I dopóki nie zostanie ona trwale zatrzymana i okiełznana, nie będzie żadnych trwałych zmian.

Dlaczego ludzie tacy jak Pytel i Michnik, drukujący wywiady z nim, funkcjonują w najlepsze? Zapewne dlatego, że oni także mają jakąś ofertę dla naszych sojuszników i ona jest kolportowana kanałami innymi niż dyplomatyczne, ale działającymi równie skutecznie, albo może i skuteczniej. Efektem tego działania nie są, co prawda, teksty w gazetach zagranicznych, ale te w polskich, jak choćby wywiad z Pytlem. Zostawmy jednak już tego nieszczęsnego generała i przypomnijmy pewien operacyjnych schemat, którego – mimo jego jawności – nikt zdaje się nie zauważać. Najpierw wyjaśnię dlaczego. Otóż powód jest taki, że dostrzeżenie go unieważniłoby większość przemądrych dyskusji toczonych na różnych forach. A oto ów schemat. Niektórzy pamiętają redaktora Piotra Wierzbickiego, który był naczelnym faszystowskiej „Gazety polskiej” zanim nastał Sakiewicz. Był to człowiek, który zwalczał Michnika w sposób bezkompromisowy i uwodzicielski dla wielu młodzieńców mających dość już propagandy gazowni. Kiedy „Gazeta Polska” została przejęta przez PiS czy co tam za tym PiS-em stoi, okazało się, że redaktor Wierzbicki odnalazł się w nowej roli – został felietonistą w „Gazecie Wyborczej” i pisał teksty o muzyce, na której znał się ponoć wyjątkowo dobrze. Potem umarł. Tak, jak napisałem – pamiętają to tylko niektórzy. Podobnie jak tylko niektórzy pamiętają, że pokazujący się dziś na wszystkich ruskich eventach w Polsce syn Bohdana Poręby, Maciej, widoczny jest na nagraniach pochodzących ze Szwecji, razem ze sławną performerką Małgą Kubiak. Panią już nieco posuniętą w latach, która zrobiła karierę na rozmaitych demonstracjach w negliżu. Oczywiście pani ta była silnie i nachalnie promowana swego czasu przez „Gazetę Wyborczą” oraz środowiska lewicowe. Te i inne przykłady rzeczywistego działania sceny promocji, prowokacji i propagandy, choć jawne, nie mogą stanowić podstawy do żadnych rozważań, albowiem wtedy – powtórzę – zepsuje się cała zabawa. Nie będzie można dyskutować o różnicach poglądów oraz o ortodoksji politycznej i innej, którą chce się wyróżnić każdy poważny uczestnik życia publicznego. Kiedy zaś wyłażą takie kwiatki nie wiadomo co robić, bo jak tu oskarżyć Adama Michnika o kontakty z polskimi faszystami, albo wręcz o ich kreowanie? To jest nie do uwierzenia przecież. Co innego oskarżać polski rząd o robotę agenturalną, to jest jak najbardziej słuszne i spotyka się ze stosowną reakcją. Wszyscy poważni dziennikarze, tacy jak Tomasz Lis, popierają tę koncepcję. Wszyscy prawicowi komentatorzy z niej szydzą, powodując, że jej zasięgi wzrastają w sposób niesłychany. W tym czasie polski rząd usiłuje ratować pamięć o ofiarach wojny w Polsce za pomocą felietonów w Chicago Tribune. A w przyszłym roku wybory i wszyscy są przekonani, że PiS je wygra, choć ma przeciwko sobie naprawdę poważnych przeciwników, których w dodatku nie można o nic oskarżyć. No, ale poczekajmy na ten proces Pytla, może się okazać, że wszystko co tu napisałem jest złudzeniem.

---

tagi: propaganda  gazeta wyborcza  adam michnik  gazeta polska  chicago tribune  generał pytel 

	gabriel-maciejewski
	12 września 2022 10:01

26     3318    15 zaloguj sie by polubić