Posluchalam gawedy.  Wnioski pesymistyczne.

To wszystko jakos sklada mi sie w calosc, gdy mysle o szerszej wizji polskiego Kosciola, mysle konketnie o pomysl na integracje Polonii wokol Kosciola. Jesli chodzi o dzialania za pomoca ksiazek - nie ma ZADNYCH.  Nic. Wszystko jest w rozsypce. Nie ma rowniez pomyslu duszpasterskiego. Kazdy sobie znajduje jakas swoja nisze, wtapia sie w miejscowe parafie, grupy.  Mysle sobie, ze to jest jakos odgornie zadekretowane. Ksieza przechodza na miejscowe warunki- czyli pensja i dyspozycyjnosc dla wszystkich (czyli dla Polakow niewiele czasu zostaje). 

Kiedy czlowiek pomysli o tym jakie wysilki podejmowal polski Kosciol w kraju i za granica w czasach strasznych - byla jakas wizja, jakis cel- a jak teraz zostawia sie ludzi na pastwe. Smutno. Mozna oczywiscie powiedziec tez tak, ze to ludziom niewiele zalezy, wiec Kosciol na sile nic nie zrobi. Tak czy inaczej - nie widze prob tych wysilkow, za to widze obawy przed  miejscowymi warunkami, etc.

Nie wiem do czego to zmierza.

Nie zgadzam się. Toyah w baaardzo świetnej formie. Książka zaś jego 9-ta to smak wysmakowany. 

No i że też nikt jeszcze tego tu nie wkleił, tego o czym wspomniał na koniec:

"Polityka i infalntylizm. Nic pomiędzy." No i kwestie dystrybucji. Być może to wynika z samych zainteresowań wierzących Polaków. Owa polityka zaś w dużej mierze to propaganda patriotyczna. To jest nieuniknione. Trendy propagandowe bardzo trudno odwrócić. 

Z drugiej strony jest konfesjonał i 90% spowiadających się jak dzieci, łącznie z moją nieskromną osobą. Ale ludzie spowiadają się tak jak ich na to stać. Na św. Tomasza z Akwinu jakiś jego współbrat kapłan skarżył się że się spowiada jak 5-letnie dziecko. No i ocean problemów rodzinnych, małżeńskich. Stąd akcent na tematy terapeutyczne, na wrażliwość.

Dystrybucja jest kluczowa, stąd pytanie o budżet organizacji kościelnych, ale sama dystrybucja nie wystarczy. Potrzebna są dalsze studia i pisma z zakresu Kościoła i wierzących w życiu publicznym, takie choćby jak ostatnia książka niejakiego Maciejewskiego o Św. Stanisławie, Straż Przednia Tokarzewskiego, jak eseje p. Modzelewskiego o realiach biblijnych i podprowadzająca pod temat konfrontacji Polaka katolika z propagadną globalną 9ta książka Osiejuka (9ta książka jak 9ty krąg). Trzeba mieć co dystrybułować. Pracy po pachy a nawet więcej. 

No i ocean problemów rodzinnych, małżeńskich. Stąd akcent na tematy terapeutyczne, na wrażliwość.

A moze by tak zaakcentowac wlasciwa, mozolna formacje przy parafiach - dla malzenstw, rodzin, dzieci..? Probowac jakos przestawic myslenie wiernych: to ma byc nasz "psi" obowiazek, a nie fanaberia, dewocja, luksus, etc..

Czegos najwyrazniej brakuje, skoro glownym zmartwieniem duchownym jest lapac teraz te rzesze pogubionych, pokreconych calkowicie mlodych, ktorzy wyszli z -niby -katolickich domow.

Chyba nie o "godzenie" czegokolwiek tu chodzi. Kto powiedzial ze katolik ma byc "pogodzony" z tym swiatem? :)

"Czegos najwyrazniej brakuje," Zgadza się. 

Ks. Grzywocz przypomniał mi jedną ciekawą zasadę terapeutyczną. Nie można leczyć problemu znęcając się ciągle nad jego oznakami. Sympotmy trzeba szanować. Jak się zapala kontrolka paliwa w samochodzie, trzeba nalać benzyny a nie zasłaniać kontrolkę. Jak jest problem, trzeba popatrzeć dalej, gdzie jest jego źródło. 

Jest taki moment w terapii czy w formacji religijnej, że trzeba popatrzeć dalej. Metada psychoterapeutyczna często wysiada w tym momencie. Bo popatrzeć dalej to zobaczyć np. powołanie, zadanie w ramach powołania, albo sforę złodziei, która mnie otacza. I nie ma zmiłuj, muszę wziąść się za fraki i dorosnąć w kilka dni. 

Buahaha. Beth Gibbons... To jest mniej wiecej poziom Halyny, zony Janusza Nosacza, ktora spiewa " Jo ma ha, jo ma sol".  Co po angielsku mialoby byc - you're my heart, you're soul. I rest my case. Niewypal straszny. O tym, ze baba nie ma glosu do tego typu zapiewu nie ma co dyskutowac, bo to jest jasne.