Jest takie powiedzenie, bardzo nieładne, ale malownicze i często dawniej stosowane w odniesieniu do różnych redakcji, które przestawały prosperować, brzmi ono: jak burdel przestaje prosperować, to się wymienia dziewczyny, a nie przestawia łóżka.

Na polskim rynku dotyczącym treści historycznych, od lat przynajmniej dwudziestu mamy jeden wielki festiwal przestawiania łóżek. Wszystko zaś odbywa się w tym celu, by przekonać odwiedzających nasz lupanar z treścią, że interes się kręci aż wióry lecą i iskry pryskają wokół. Tymczasem widzimy, że mechanizm napędowy tego interesu przypomina kierat, który obracają może nie woły, może nie stare szkapy, ale istoty, które nie rozumieją, że konieczna jest zmiana kierunku, a nie obracanie się w kółko. Z tym jednak najtrudniej.

Oto w Sali konferencyjnej Domu Arcybiskupów Warszawskich odbyła się promocja książki Grzegorza Górnego – Duchowa historia Polski, millenium dwóch koronacji. Ja tej książki nie czytałem i nie zamierzam czytać, ale w końcu cóż to jest napisać recenzję dzieła przeczytanego? Nic, żadna zasługa. O wiele lepiej wypowiedzieć się na temat książki nieprzeczytanej, oceniając intencje autora, jakże przecież czytelne. A nie dość, że czytelne, to jeszcze mało oryginalne i reaktywowane gdzieś tak mniej więcej co pół pokolenia. Z fałszywą nadzieją, że ich realizacja coś zmieni w postrzeganiu ojczystych dziejów. Fałszywą – albowiem nie chodzi o żadną zmianę, ale o utrzymanie autora na powierzchni i zgromadzenie na promocji, nie byle jakiej w końcu, dużej ilości czytelników. Dodam jeszcze tylko, że kiedyś kolega namawiał mnie, bym napisał coś „w podobie” czyli taką historię poprzez świętych. Nie zdecydowałem się, powodowany dziwnymi intuicjami. Pewnie dlatego, że moja książka by przepadła i nie miałbym szans na promocję w Domu Arcybiskupów Warszawskich. Trochę oczywiście żartuję. Chodzi o to, że co jakiś czas podejmowane są próby napisania budującej jakiejś historii Polski, która to historia miałaby nas obronić przed współczesnością. Taka jest intencja. I w grubsza realizowana jest ona dwoma torami – świeckim i duchownym. Z tym, że oba te kierunki aspirują do duchowości, jeden do masońskiej, a drugi do katolickiej. W tym pierwszym chodzi o to, by bronić wszystkich absolutnie zdrajców i ludzi ze złymi intencjami, przypisując im nadzwyczajne jakieś cechy duchowe, a w tym drugim chodzi o to samo, ale do grona zdrajców duchowo pogłębionych dokłada się jeszcze świętych Kościoła, żeby tamtych uwiarygodnić.

Oczywiście odbiór tych dzieł jest zawsze pozytywny, ale ich istotą jest jednakowoż psucie młodzieży. I to widać na pierwszy rzut oka. Zatroskani o przyszłość narodu dziadkowie, kupują wnukom, które interesować się zaczynają historią, takie publikacje, w nadziei, że ci uwiedzeni ich głębią, czynić będą dobro – dla Polski. Nic takiego się nie stanie, ale takowy efekt zostanie wywołany, książki zostaną zakupione i ktoś je przeczyta. Potem zaś konfrontując ich treść z rzeczywistością stwierdzi, że to są albo kłamstwa albo nudy i przestanie się historią interesować w ogóle. Po dwudziestu latach zapomnienia i degradacji treści historycznych, kolejne roczniki wejdą w życie i zaczną poszukiwać wyjaśnień różnych zawiłych kwestii z przeszłości. I prawie, prawie uda im się coś tam rozgrzebać, ale kiedy już będą blisko celu, pojawi się w mediach jakiś prorok i powie – tak nie wolno! Musicie odnosić się do przeszłości z szacunkiem! No i pokaże im świeże wydanie swojej nowej książki pod tytułem „Duchowa historia Polski” czy „Wiara i naród” albo innej jeszcze, której tytuł brzmieć będzie podobnie. Tak wygląda pełny cykl ogłupiania. Niepamięć wywołana zniechęceniem, nowa fala zainteresowania, próba powiedzenia prawdy i stanięcia w niej, kolejne zakłamanie w imię wyższych wartości. Te wyższe wartości zaś, o czym już pisałem, to oczywiście zarobek autora i splendor jaki na niego i promujących książkę profesorów spływa.

Co z realiami? No, są takie, że odwołano w tym roku Targi Wydawców Katolickich. Nie będzie ich w kwietniu. Ponoć są przełożone na październik, ale zdziwię się bardzo jeśli się odbędą. Mamy więc z jednej strony promocję książki bardzo nieszczerej,  w mojej ocenie, a z drugiej odwołanie imprezy, która co prawda od wielu już lat trochę kuśtykała, ale była jednakowoż do uratowania.  Chodzi bowiem o to, by był ruch w interesie, a nie byśmy ciągle patrzyli na te same szkapy obracające kierat i łyskające żółtymi zębami spod obwisłych warg.

Na takie rewolucje się jednak nie zanosi. Ponoć na ścianie w Sali konferencyjnej Domu Arcybiskupów Warszawskich wisi obraz Jana Henryka Rosena zatytułowany – Polska matka świętych, tarcza chrześcijan. Obraz ten był pięć lat temu prezentowany w Zamku Królewskim, a Henryk Rosen pozostawał do niedawna artystą całkowicie nieznanym w kraju. Jest za to ponoć znany w USA, oczywiście w wąskich bardzo kręgach. Obraz Rosena przedstawia osoby zasłużone dla Polski i Kościoła, w tym Jana Kochanowskiego i Józefa Piłsudskiego. Czyli pruskiego agenta i bezbożnika innowiercę, który wychrzcił się, żeby wziąć sobie rozwód i ponownie się ożenić. To są jednak fakty z innej rzeczywistości, o której się nie mówi w czasie nauczania historii, bo mogłyby one przeszkodzić w budowaniu wielkości Polski. Czy osoby wspomniane w książce Górnego i widoczne na obrazie Rosena przyczyniły się do podniesienia znaczenia i wielkości Polski? Nie, albowiem Polska upadła. I z tym faktem polemizować nie można. Podobnie jak z innym faktami, bardzo tragicznymi. Tak to już bywa z tym faktami, że są one konsekwencją wyborów. Tych zaś dokonują ludzie mniejsi i więksi, powodowani różnymi intencjami. Te należałoby ocenić właściwie. Nie można tego uczynić, albowiem chodzimy w kieracie. I wydaje nam się, że za każdym kolejnym obrotem koła zbliżamy się do sukcesu, wystarczy tylko raz jeszcze opowiedzieć o wielkości i wspaniałej przeszłości, a wszystko będzie dobrze. Szczególnie jeśli do tego gadania doda się jakieś atrybuty świadczące o powadze, rozwadze, uwadze czy czym tam jeszcze. Produkt Górnego ma jedną podstawową i najważniejszą wadę – jest niesprzedawalny za granicą. A skoro tak, w zasadzie nie służy niczemu. Ktoś powie, że za granicą sprzedają się tylko książki autorów gazowni i Tokarczukowa. No właśnie, od zmiany tego stanu rzeczy należałoby zacząć. I to jest robota, dla głowy państwa, bo sprawy te są poważne. Gdyby było inaczej Górny nie napisał by książki pod tak pretensjonalnym tytułem. Nowy prezydent zaś, zamiast organizować idiotyczne festyny, takie jak narodowe czytanie, powinien – do licznych swoich funkcji – dołączyć promocję polskiej książki za granicą. Taki manewr wyszedłby Karolowi Nawrockiemu na zdrowie, jeśli oczywiście zostałby prezydentem, co nie jest pewne, albowiem pojawiają się głosy, chcę wierzyć, że dezinformujące, że PiS dogadał się z Mentzenem i on wejdzie do drugiej tury z poparciem tej partii. Jeśli to prawda, to ani chybi w kolejnej odsłonie absurdalnych patriotycznych wzmożeń zakończonych katastrofą, gdzieś tak za sześć dekad, na obrazie innego jakiegoś Rosena, pragnącego wielkości Polski, obok Piłsudskiego i Kochanowskiego, wymalowany zostanie Jarosław Kaczyński, wybitny strateg i mąż stanu.

Ktoś się może oburzać na moje słowa, ale mam to gdzieś. Politycy nie są od tego by pozować malarzom, szczególnie po swojej śmierci, poprzedzonej serią klęsk. Chcemy sukcesów i zwycięstw realnych, a nie moralnych, na których lansują się, co kilka pokoleń słabi i niewydolni autorzy.

Ale jak tu panie, zapyta zadumany nad losem ojczyzny jakiś hierarcha kościelny, stworzyć segment rynku, który będzie można w całości, jako zestaw treści sprzedać za granicą? Kto tego dokona? Z pewnością nie Górny. To jest oczywiste. A jak stworzyć? Bardzo prosto. Na podstawie notki Piotera o gwiazdozbiorach, napisać powieść pod tytułem „Berło Brandenburgii”, a najlepiej cykl książek o Prusach, w różnych momentach dziejowych i ich związkach z Polską. Bez głupkowatego zaśpiewu i stylizacji a la Kochanowski. To na początek. No, ale to są projekty, które swoim patronatem powinno objąć państwo. Niestety nie ma w Polsce autora, który by takiego tematu, pardon, nie spieprzył. Urzędnicy zaś i współpracujący z nimi autorzy panegiryków historycznych tylko na to czekają, by zaprezentować różne swoje pomysły, które przede wszystkim zagwarantują im samym splendor i pieniądze. Czyli czekają na to, by zrobić to, co dziś zrobił Górny i oczekiwać, że resztą zajmie się Pan Bóg, Matka Najświętsza, albo wszyscy święci narodu polskiego. To jest także jedna z przyczyn historycznych katastrof – nadaktywność istot nie rozumiejących niczego poza komunikatem – jest kasa, nie ma kasy. Ja oczywiście ma swoje pomysły i będę je konsekwentnie realizował. Na początek zacznijmy od pakietu książek, który na razie liczy trzy tytuły, a będzie ich więcej.

I nie mówcie mi, że książki te są drogie, bo jak ktoś wierzy w świętych obcowanie, i wiarę tę wyznaje co niedziela na mszy, nie będzie się chyba domagał, by historie postaci, które spotka po śmierci, o ile trafi do nieba, kosztowały po 15, 60 zł za egzemplarz. To by była trochę za duża bezczelność.

Jak powiadam – na razie trzy tytuły, a będzie ich więcej

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/legenda-sw-franciszka-z-asyzu-wedlug-swiadectwa-wspolczesnych/

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/zywot-sw-dominika/

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/swieta-katarzyna-sienenska/

---

tagi: kościół  książki  polska  pieniądze  państwo  święci  sukces  rocznica  duchowość  atencja  milenium 

	gabriel-maciejewski
	8 marca 2025 09:00

20     1619    20 zaloguj sie by polubić