Zanim przejdę do meritum, chciałem jeszcze umieścić tu kilka linków, za którymi kryją się występy Tomasza Piątka, nagrane dla Krytyki Politycznej, pisma i środowiska, które dopiero niedawno przestało być finansowane przez państwo. A być może znowu jest….? Nie wiem. Nie mam zamiaru sprawdzać. W każdym razie oto przed Państwem człowiek, na którego minister Macierewicz naskarżył w prokuraturze, zamiast, co byłoby chyba efektywniejsze, nasłać nań straż miejską, za to, że źle parkuje.

 

https://www.youtube.com/watch?v=2F4CefiaaSk

 

https://www.youtube.com/watch?v=JeUtgMdEBzs

 

https://www.youtube.com/watch?v=OjgqdE4qRUM

 

Teraz do rzeczy. Pojawił się tu wczoraj link do książki dr Tymoteusza Pawłowskiego, zatytułowanej „Sowieci nie wchodzą”. Książka ta jest właśnie przykładem historii alternatywnej, czyli tak zwanego gdybania. Co by było gdyby sowieci nie weszli do Polski 17 września 1939 roku? Tego nie wiemy, ale dr Pawłowski wie i z chęcią nam o tym opowie. Każdy doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że budowanie gawęd z zakresu historii alternatywnej ma tyle samo sensu, co działalność Kopera i Janickiego, czyli zastanawianie się, kto z polityków dwudziestolecia miał najdłuższego, albo czyja żona miała wtedy największe cycki. Te sposoby opisywania przeszłości nazywane są w Polsce popularyzacją, a ja sądzę, że są one do tego jeszcze wynalazkiem lokalnym. Oglądając bowiem programy na kanałach popularyzujących wiedzę, także historyczną, nie spotkałem się nigdy z zastosowaniem tej metody. Przeciwnie, wszystkie umieszczane tam filmy, były jej zaprzeczeniem. Nie wiem więc dlaczego u nas musi być właśnie tak, jak piszą Koper i Janicki. Przypuszczam, że to jest metoda, w dodatku narzucona. Metoda, która degraduje nas jako czytelników, ale poprzez zaimplantowanie w grupie docelowej mniejszych, wrzaskliwszych grup, przy jej zastosowaniu powstaje wrażenie, że treści o dupie Maryni i huzarach, przynoszą efekt właściwy. To znaczy, jak sobie ktoś o tym poczyta, to sięgnie później po rzeczy poważniejsze. To znaczy po co? Po książki tego całego doktora Pawłowskiego rzecz jasna. Z kogo składają się te krzykliwe grupy? To są tak zwane ciotki rewolucji, czyli starsze z reguły osoby, które z jakichś przyczyn wzięły rozbrat z Kościołem, wykończyły już swoich mężów, a teraz się nudzą jak mopsy i szukają jakiegoś sensu w swoim życiu. Do nich adresują swoją prozę autorzy tacy, jak Koper i Janicki. Schemat jest prosty, całkiem jak w klasie ósmej szkoły podstawowej, dwie, trzy wariatki terroryzują resztę i ustalają, że na bal, kończący podstawówkę wszyscy mają się przebrać za muchomory. Tylko one dwie będą biedronkami, żeby je było lepiej widać. Pani wychowawczyni klaszcze, ze szczęścia, bo to znakomity pomysł, a gromada wkurzonych klasowych łobuzów idzie palić za wieżę ciśnień stojącą przy szkole, bo nie wie co zrobić. Przecież normalny człowiek nie może przebrać się za muchomora. To samo jest z rynkiem treści w Polsce. Nie można nic powiedzieć i nic napisać, bo system publikacji i polemik jest kontrolowany poprzez włączanie i wyłączanie emocji identycznych, jak te powstające w sercach młodzieży kończącej podstawówkę. Przy czym dupa i cycki są, wbrew pozorom pośrodku skali na tym potencjometrze. Na samym skraju jest historia alternatywna.

Historia alternatywna jest sprawą bardzo poważną, służy ona bowiem do tego, by odwrócić uwagę od kwestii istotnych, które rzekomo są znane. To nieprawda, jak wszyscy wiemy. Książka Stanisława Kijeńskiego, zatytułowana „Proces Eligiusza Niewiadomskiego” została wydana po raz pierwszy od roku 1923, właśnie w tym roku, w naszym wydawnictwie. I nikt wcześniej, żaden autor parający się historią alternatywną, nie wpadł na pomysł, by przy budowaniu swoich narracji z niej skorzystać. Wnoszę stąd, iż autorzy ci są, en masse durniami, albo cwaniakami pobierającymi gażę za udawania idiotów. Tymoteusz Pawłowski jest chyba tym pierwszym. Jego proza bowiem zasadza się na jednej tezie – gdyby sowieci nie weszli mogliśmy wygrać z Niemcami, przy założeniu, że Francuzi zaatakowali by Niemców od tyłu. Nie wiadomo co właściwie powiedzieć i jak się zachować wobec tych idiotyzmów i gościa z doktoratem, który je kolportuje. No, ale uważam, że jakoś trzeba odpowiedzieć na te brednie.

Tłumaczenie niczego nie da, a to z tego względu, że Pawłowski ma doktorat, może on więc rozmawiać i polemizować tylko z innymi doktorami, doktorami habilitowanymi i profesorami. Ci ostatni na szczęście się nudzą i czasem gadają z nami, to daje nam tutaj poważną przewagę nad Pawłowskim. Ten zaś, mniemam iż mimowolnie i przez przyrodzone ograniczenia intelektualne, próbuje zwrócić uwagę czytelnika na tak zwane szczegóły techniczne, które są bardzo ważne, ale zawsze lekceważone, na rzecz fatalizmu politycznego, z którym Pawłowski, również mimowolnie, jak przypuszczam, chce walczyć. I pisze, na przykład, że polska flota przed wojną była tak silna i rozbudowana, żeby stawić czoło nie Niemcom wcale, ale sowietom. Nie wiadomo co powiedzieć. Czy temu człowiekowi zdaje się, że jak sowieci by nas zaatakowali najpierw, to Niemcy nie zajęliby Pomorza, w chwili gdy tylko owa flota wypłynęłaby w morze, by tam stoczyć bitwę, nie wiadomo czy zwycięską, z flotą radziecką? Czy on myśli, że nie byłoby jakiegoś puczu w Gdańsku, że Niemcy nie wywołaliby zamieszek w polskich miastach, a sowieci nie ruszyli ławą na całej granicy? I nie potrzeba by było do tych akcji żadnych dodatkowych paktów. Tego Pawłowski nie opisuje, albowiem on wbił sobie do głowy, że będzie popularyzował wiedzę o przeszłości, mieszając ją z wiedzą o technice. I to jeszcze w tak dobrze znany nam ze szkoły podstawowej sposób – czy wiecie, że do zniszczenia radzieckiego pancernika wystarczą trzy torpedy? Tylko trzy! I każdy kto słuchał gawęd Pawłowskiego na przerwie, paląc za tą wieżą ciśnień, myślał sobie – o kurna, jaki on mądry, tylko trzy torpedy, dalibyśmy radę. Potem zaś gasił peta i szedł na matematykę, gdzie dostawał ndst., bo nie wyuczył się twierdzenia Talesa. Wyobraźnia jednak pracowała i budowała wizje, których niestety nie dało się przenieść ani na płótno, ani do kina, bo talentów nie starczyło. No, ale ileż frajdy może płynąć z czytania popularnonaukowych książek, szczególnie jeśli mamy do czynienia z historią alternatywną. Można się, dla przykładu, dowiedzieć, że w 1939 Francuzi nie zaatakowali Niemca, bo była zła pogoda. A jakby zaatakowali, a sowieci by jednak nie weszli, choć wcześniej mieli wejść, ale bez Niemców, bo na nich właśnie wyrychtowaliśmy tę flotę, to byśmy się normalnie utrzymali i nie byłoby holocaustu. Tak napisał Tymoteusz Pawłowski, że nie byłoby holocaustu, albowiem cała jego proza, całe te tomiszcza wypełnione wizyjnym idiotyzmem, służą zdaje się temu, byśmy jeszcze raz, odwrócili się od spraw ważnych i poważnych i skupili się na holocauście.

Proszę Państwa, napiszę teraz coś strasznego, ale w mojej ocenie prawdziwego. Tak zwana popularyzacja wiedzy, w wykonaniu opisanym wyżej, podobnie, jak przedwojenne wychowanie w gorącym patriotyzmie, służą tylko jednemu celowi – przygotowaniu wsadu do obozów koncentracyjnych. Wsadu, który będzie zhierarchizowany, posłuszny, gamoniowaty, ufający w przyszłość, bo przecież kiedy przyjdzie następna szansa, to wystarczą te trzy torpedy i pozamiatane…, a do tego jeszcze przepełniony poczuciem winy. I nie łudźcie się, że jest inaczej, a Tymoteusz Pawłowski to niegroźny idiota. On sam może rzeczywiście taki jest, ale z już z Pleskotem bym był ostrożniejszy jeśli idzie o oceny. No i z paroma innymi. Ta gromada kanciarzy czeka już tylko na to, aż wymrą resztki kadry, która choć wychowana za komuny, jeszcze coś tam kuma, i zostaną panami dusz, serc, rynku książki i programów telewizyjnych, gdzie będą dyskutować o tym, co jeszcze Polacy mogliby zrobić, by nie dopuścić do holocaustu i jak dziś powinni za ten holocaust odpokutować. I nic ponadto, żadna inna treść, nie będzie dostępna. Nastąpi wreszcie ostateczny triumf prawd łatwo przyswajalnych, dostępnych i zrozumiałych dla każdego. Czas ten nadejdzie niebawem. A jak kogoś nie będzie interesowała historia, zawsze będzie mógł przełączyć sobie kanał w obozowej świetlicy gdzie stoją monitory, na Krytykę Polityczną i posłuchać wierszy Tomasza Piątka.

 

---

tagi: książki  popularyzacja  rynek treści  historia alternatywna  tymoteusz pawłowski 

	gabriel-maciejewski
	20 października 2020 09:13

50     2766    25 zaloguj sie by polubić