Bolesław Przybyszewski zaaresztowany ponownie 1 marca 1937 został skazany 21 sierpnia 1937 przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR na karę śmierci pod zarzutem szpiegostwa i przygotowywania aktu terroru. Wyrok wykonano tego samego dnia. Skremowany na Cmentarzu Dońskim i tam pochowany anonimowo. Został zrehabilitowany 15 września 1956.

Swoją drogą ten Stanisław Grabski musiał dobrze płacić Przybyszewskiemu. Toż taki tryb życia, jaki on prowadził musiał cośkolwiek kosztować.

Chyba tak

Tam się co jakiś czas pojawiał sponsor, którego towarzysze Stacha naciągali rzekomo na pieniądze. To jest naiwna bajka

Wspomnialem o narkotykach, ponieważ  ktos musiał kontrolowac i zarzadzac dystrybucją.. No i oczywiście służyły za narzędzie, aby osiagac konkretne cele, nie tylko zyski finasowe..

A tak rządzą, hmm, zdaje się faszysci, twardą ręką

- Wywalę was z partii

mówi Boris Johnson do tych, którzy przeciwko niemu w BREXICIE i do reszty narodu, no bo jak

wg wiki Bolesław Przybyszewski został zaaresztowany ponownie 1 marca 1937 został skazany 21 sierpnia 1937 przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR na karę śmierci pod zarzutem szpiegostwa i przygotowywania aktu terroru. Wyrok wykonano tego samego dnia. Skremowany na Cmentarzu Dońskim i tam pochowany anonimowo. Został zrehabilitowany 15 września 1956.

Jego żona Emilia została aresztowana w roku 1937 i zwolniona z obozu w roku 1945 z gruźlicą kręgosłupa. Zmarła w roku 1946.

Przybyszewski załatwiał zlecenia z wdziękiem Caliostro. Zaś ty ze sprawnością prestygitatora podłączyłeś LGBT pod niego. I to że ci, co "wezmą zbyt serio sprawy dziejące się na ulicy, nie pozostawią po sobie sierot", jest pewne. To znaczy pewne, o ile pewne jest że w Polszcze nie będzie adopcji dzieci przez pary homoseksowne. 

Ja tak w ogóle może przepraszam tutaj zgromadzonych ale pewne rzeczy są dla mnie już tak oczywiste, że inaczej nie potrafię i wielu drażni być może moja pewność ocen i spojrzenia. Trudno, ale tak to jest, jak wrażliwca posłać na banicje do tzw Wielkiej Brytanii i to nieważne, że zrobił to na własne życzenie☺. Nic na to nie poradzę.

Siedząc więc na tej wyspie tych lat kilkanaście, a wcześniej w tym PRL-u i tym, co z niego wyrosło, normalnie, aż strach się bać, co widać. Widzi to też Coryllus, jestem pewien ale literacko fantastycznie to przekazuje i jak ktoś między wierszami czytać potrafi, zobaczy to.

Troche sie boje, czy nie dostane bury od Gospodarza, bo to taka strona chyba troche teorio-spiskowa, no ale zaryzykuje:

https://centerforaninformedamerica.com/laurelcanyon/

Spiski nie spiski, duzo jest tam ciekawych moich zdaniem i prawdziwych, bo weryfikowalnych informacji o wydarzeniach i o postaciach z tamtych czasow, o ktorych wczesniej nie wiedzialem. 22 czesci. Ja przeczytalem z zaciekawieniem.

Jest już prawie trzeciego września, po opłakiwaniu pierwszego.

?

P.S.

do siedemnastej zostało kilka dób.

Może to wpadło Ci w oko:

https://pl.wikisource.org/wiki/Literatura_trumien

Tekst Boya. Mnie te listy przytkały... I ostatnie zdanie tekstu: "W wilję dnia, w którym przyszła depesza o zabójstwie, Przybyszewski mówił komuś — jako o fakcie — o śmierci Dagny. Telepatja."

Może nie telepatia jednak, a Ty masz rację...

No bo jak ma mówić?

Mam nadzieję

Nie, no Wyspiański był wybitnym artystą, ale moim zdaniem autor i dramaturg był z niego żaden. Ja Wesela oglądać nie mogę. Stachu zaś był wynajętym człowiekiem, który miał dawać zły przykład. I popatrz teraz, Wyspiański umarł na kiłę, a Stachu przez tyle lat, nawet sie nie zaraził. Dziwne, prawda? Jeśli ktoś traktuje sztukę serio jest na bakier z życiem, a jeśli ktoś, jak Stachu, traktuje serio życie, musi odwalać jakieś hucpy i wmawiać, że to taki artyzm. 

Znowu temat jak mętna i tak głęboka woda, że trudno jednym komentarzem to załatwić. Brat Władysława Grabskiego – Stanisław to rzeczywiście równie ciekawa postać, jak jego bardziej znany brat.  Studiuje najpierw w Berlinie, gdzie po Daszyńskim przejął obowiązki redaktora „Gazety Robotniczej”. W tym czasie ideowy socjalista, chcącym przenieść na grunt polski marksizm. Przez pracę w gazecie miał za zadanie zagitować polskich robotników w Niemczech dla „sprawy”. Jak widać nie tylko robotników, deprawatorzy nienawidzący kościoła też byli mile widziani. Dlatego zatrudnia do pomocy Przybyszewskiego, a potem kiedy musi umykać do Paryża robi z niego chwilowo redaktora naczelnego. W Paryżu gdzie siedzi razem z bratem, studiuje w prywatnej Wolnej Szkole Nauk Politycznych (École Libre des Sciences Politiques), która wykuwa „nowych” polityków francuskich. Do prywatnej, tego rodzaju szkoły mógł być tylko zwerbowany. Szkoła założona przez grupę intelektualistów, polityków i biznesmenów…włączając w to człowieka „od sztuki” Coryllusa Hippolita Taine, Ernesta Renana (byłego seminarzystę, który porzucił stan duchowny i katolicyzm by stać się podróżującym na wschód „badaczem” pisarzem, historykiem, filozofującym semitologiem i krytykiem religii) , Alberta Sorela (Muzeum w Raperswil, które było przyczółkiem dla zleconych spraw „polskich”) , Pierre Paul Leroy-Beaulieu (ekonomista, brat historyka rozpracowującego Rosję) i Franciszka Guizot (polityk, zagorzały kalwinista zwalczający w rządzie ruchy opozycyjne i klerykalne, edukator nowej moralności).

Tak wyedukowany i wyposażony w misję ruszył na zjazd socjalistów polskich, potem na Zurich i II Międzynarodówkę, potem różne podróże po Węgrach i Słowacji i funkcja bibliotekarza w Muzeum Narodowym w Raperswillu.No i tym sposobem był gotowy nawet do służenia jako negocjator pomiędzy Piłsudskim a Dmowskim, mimo, że do narodowców jeszcze nie należał.

Nie dziwne zatem, że Przybyszewski, który czerpał pełnymi garściami z literatury francuskiej, również i z tego powodu nadał się do roboty w czasopiśmie Grabskiego. Polski „geniusz” był zafascynowany był postacią Joris-Karla Huysmansa, francuskiego pisarza, skandalisty, który rozpoczął trend dekadencki (w swoją twórczość wciskał i sodomię i satanizm, prekursor tzw. literatury gejowskiej) jednocześnie 30 lat przepracował w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Francji.. Na starość ponoć się nawrócił….Jakiś idol Stacha czy co? Podobny sposób na życie i jego zakończenie, tyle, że Przybyszewski chciał przebić i swojego idola…

Deprawator z niego był iście diaboliczny, jego doświadczenie z okultyzmem imponujące, które z jednej strony pokazało jak robić wokół siebie hipnotyzującą otoczkę, a z drugiej jego również deprawowało i pozbywało całkowicie emocji i uczuć. Musiał rozpływać się w tej „charyzmie” nakręcanej przez dragi i inne używki oraz manipulacji ludźmi już dość poważnych lotów (na tyle, że można się zastanawiać jakie jeszcze poważne zaburzenia posiadał). Ale zadanie do wykonania zawsze było najważniejsze. Ta aura biednego polskiego geniusza, dla którego jedynie Dagny zdobywała coś, żeby włożyć do garnka to była konieczna otoczka z jednej strony a drugiej jego cecha – niechęć do wysilania się. Jak wiadomo w szkole i gimnazjum był słabym uczniem, który matmę ledwo zaliczał. Studia mógł tylko zaczynać i nigdy nie kończyć. Bardzo użyteczne w środowisku oczadzonych inteligentów. Poróżowali z Dagny nie tylko do jej rodziny, ale i do Francji i Hiszpani… A czytając jak zostali przyjęci i finansowani w Krakowie w ogóle w głowie się nie mieści.

A co do Dagny, nie zgadzam się, ze to była biedna istota, w rzeczywistości pragnąca rodziny. Nic na to nie wskazuje. Odpowiadał jej bardzo narzucony przez „sytuację” i męża  wizerunek wyjątkowej kobiety famme fatale, niezwykłej, czczonej przez odurzonych mężczyzn (czy na pewno mężczyzn?) jak bogini, choć jej sławetna uroda była delikatnie mówiąc dyskusyjna i raczej wykreowana poetyckimi słowami w środowisku, no chyba, że inne umiejętności albo ich obietnica miały tu coś do powiedzenia. Sama ewidentnie zaburzona. Już jako żona Przybyszewskiego dowiaduje się, że miał inną żonę i trójkę dzieci. Mało tego jego była spodziewa się z nim dziecka i ona sama również w tym samym czasie. Pierwsza żona w rozpaczy popełnia samobójstwo zabijając i nienarodzone dziecko, mając gdzieś co się stanie z pozostałymi dziećmi. Jaka kobieta, która chce normalnej rodziny i jakiegokolwiek bezpieczeństwa dla swoich dzici, czy w ogóle dzieci (również po Marcie), pochodząca z bogatej rodziny, która może wspomóc, nie żegna się z takim człowiekiem? No właśnie jeśli rzeczywiście na rodzinie jej zależy a nie na innych zaburzonych celach. W Krakowie bierze czynnie udział w libacjach nie myśląc o dzieciach, do Gruzji zabiera tylko synka zostawiając, nieważne gdzie i w jakich warunkach córkę, którą Przybyszewski również się nie zajmował, bo dzieci go nie obchodziły w ogóle. Myślę też, że najzwyczajniej była głupia. Nie domyśliła się nawet, że jej Stachu, chce się jej pozbyć na dobre.

Deprawacja miała zarazić literaturę, sztukę, kulturę i zachowanie „elit”. Ale była satanistyczna zbyt jawnie i zbyt gwałtownie. Poza tym celowała głównie w zmiany polityczne. LGTB postawiło na wolniejszy rytm i jest tylko narzędziem, które zużyte pójdzie witać się z katem. Takie mam wrażenie.

Bardzo to wszystko ciekawe. Zupełnie wstrząsające było to, że poczciwy Prezydent RP Wojciechowski dał w 1924 r.  Stasiowi Przybyszewskiemu, marnemu literatowi, znanemu socjopacie, uznanym rozpustniku i sataniście - mieszkanie z pracownią na Zamku w Warszawie . W tym samym roku trzypokojowe mieszkanie na Zamku otrzymał pisarz Żeromski. Żeromski zmarł był w 1925 r. a Przybyszewski zapewne tylko dlatego NIe zmarł na Zamku, bo w 1926  prezydenta Wojciechowskiego - eksmitował z Zamku Józef Piłsudski.

Druga sprawa to tajemnica niesłychanie wysokiej wydajności translatorskiej Boya Żeleńskiego. Okazuje się, że w wieku lat 30, kiedy był już znanym alkoholikiem i hazardzistą, 'żeby się zupełnie nie zmarnował' matka wyswatała go z córką bogatego lekarza Pareńskiego - panną Zofią lat 18, w której kochał się jego młodszy brat Edward.  Teść załatwił mu 'stypendium do Paryża" a następnie małżonka Zofia przez całe lata 'tłumaczyła wspólnie  z mężem Tadeuszem literaturę francuską" a on dalej bywał w teatrach na premierach (sam) i w apartamentach aktorek, z których niektóre były jego oficjalnymi kochankami.  Brat Edward popełnił w 1910 r. samobójstwo. Żona Zofia Pareńska Żeleńska - podobno miała romans z Witkacym.
Co do stypendium austriackiego (500 guldenów) od armii austriackiej , wypłacanego z góry, za które zobowiązał się odsłużyć w armii austriackiej 6 lat, to podobno lwia jego część szła na potrzeby małżenstwa Przybyszewskich, którzy mieli "nieuregulowany tryb życia". Karol Estreicher  "konkurencyjny recenzent teatralny" podobno widywał Boya Żeleńskiego  z bułkami i mlekiem przed drzwiami  co rano a złośliwa Irena Krzywicka twierdziła,że "w mieszkaniu Przybyszewskich nie brakowało tylko wódki". Forma odwdzięczania się pani Dagny Juell była zupełnie fantastyczna, ale "dawała tylko ciało, bo kochała tylko męża". Co nie przeszkodziło jej w ucieczce od męza z Wincentym Brzozowskim. A "Tadzio się zupełnie załamał" i zaczął chodzić do Pareńskich.

Ciekawe też jest odkrycie , że matka Boya Żeleńskiego, pani Wanda Żeleńska ur. w 1841 r. w Warszawie , żona kompozytora Władysława Żeleńskiego była siostrą Julii Tetmajerowej, drugiej żony ziemianina i polityka Adolfa Tetmajera i matki Kazimierza Przerwy Tetmajera. Kazimierz Przerwa Tetmajer nigdy się nie ożenił, za to płodził nieślubne dzieci, którymi się czasem zajmował, czasem nie. Oczywiście standardowo zachorował na chorobę weneryczną i po wojnie utrzymywało go miasto Bydgoszcz.   

Obie zaś te siostry Grabowskie były potomkiniami przez ojca Jana Grabowskiego - Józefa i Zofii Grabowkich - ochrzczonych frankistów. Ich syn Mikołaj Grabowski  ur. 1780 w Częstochowie miał juz swój herb Oksza.

http://boy-zelenski.pl/anegdota/mozg-i-plec/

http://boy-zelenski.pl/zycie/

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wanda_%C5%BBele%C5%84ska

https://www.geni.com/people/Miko%C5%82aj-Grabowski-h-Oksza/6000000008308367455

Gdyby nie fakt, że rozwala wątrobę, byłaby lekiem idealnym.

Czytam te fascynujące komentarze, do których dałeś asumpt Twoją notką - ciekawe, czy te wszystkie informacje zdołają jakoś wpłynąć na zabetonowaną narrację /pahdą :)/ na temat Młodej Polski i okolic... 

To, oczywiście, pytanie retoryczne :( Ale wiąże się z zadaniami akademii i ciągu dalszego, czyli edukacji powszechnej. 

A co do akademii: profesorowie, mający wykłady na tzw. Uniwersytecie Trzeciego Wieku, na zakończenie roku "akademickiego" dostali od rektora uznaniowe geschenki w postaci... kilku tub mazidła do skóry, nieznanej firmy, którego to mazidła właśnie kończył sie okres gwarancyjny. Jak Boga kocham. 

Dziekuje.