Wszyscy pamiętamy nagranie, w którym Komorowski mówi – albo prezydent będzie gdzieś leciał i to się wszystko zmieni. Nie ma w Polsce człowieka, który by tego nie odsłuchał. No chyba, że mówimy o jakichś dzieciach. No i wszyscy, którzy słuchali tego nagrania mają dziś powtórkę związanych z nim, niesamowitych doznań. Ponoć Sikorski, tak przynajmniej twierdzi prof. Cenckiewicz, powiedział w programie Olejnik, że minister Błaszczak powinien popełnić harakiri. Nie wiem z jakiego powodu minister Błaszczak powinien cokolwiek popełniać, bo nie oglądałem programu, ale styl i charakter wypowiedzi sytuują ją na tym samym poziomie, na którym znalazła się wcześniejsza wypowiedź Komorowskiego, rzucona ot tak sobie, bez związku z czymkolwiek. Ponoć Olejnik w ogóle nie zareagowała na słowa Sikorskiego, co nie jest wcale dziwne. I w ogóle nic w tej historii nie jest, moim zdaniem, dziwne, bo wszyscy zachowują się tak, jakby czytali z kartki kwestie, które ktoś słabo władający polskim im tam zapisał. W mojej ocenie dziwne jest tylko to, że to my – wyborcy – mamy weryfikować Sikorskiego. I to na nas spoczywa obowiązek usunięcia go, poprzez głosowanie, z polskiego życia publicznego. Tak się oczywiście nie stanie, bo nawet jeśli PIS wygra wybory 60 procentową przewagą, Sikorski nie zniknie. On dalej będzie w polityce i dalej będzie partnerem do dyskusji, a także głosem, który za granicą będzie uchodził za głos opinii publicznej.

Z punktu widzenia wyborcy PiS, pan Sikorski to jest mocarz. Potrafi pozwać prezesa za coś, czego przeciętny zjadacz chleba w ogóle nie rozumie, a sąd skazuje Jarosława Kaczyńskiego na monstrualną grzywnę. Swobodnie bryluje w różnych telewizyjnych programach, a swego czasu posądził nawet prezydenta, że ten bierze jakieś proszki przed podjęciem ważnych państwowych decyzji. I nikt go za tę sugestię nie pozwał. Dlaczego tak się stało, tego nikt nie rozumie. Za to wielu wyborców uważa, że postawa polityków PiS wobec agresywnych ataków i pozwów ze strony opozycji wieszczy najgorsze. Kilka dni temu w sieci pojawiło się jeszcze jedno nagranie, które u jednych wzbudziło niesmak, a u innych wzruszenie ramion. Pokazali mianowicie, jak Nitras w najlepszej komitywie z Dworczykiem poklepują się po plecach. Przez tak zwanych świadomych, zostało to zinterpretowane na niekorzyść wyborców KO, którzy spodziewają się, że Tusk z Nitrasem ustawią na ulicy gilotynę, a wcale tak nie będzie. Ja bym tego taki pewny nie był. I lekko bym tego nagrania nie traktował. Szczególnie teraz, kiedy Sikorski powiedział o tym harakiri. Tamtym nie chodzi bowiem o życie jakiegoś Dworczyka i jego postawę, on się bowiem świetnie nadaje do zorganizowania jakiegoś wice-PiS, który będzie opozycją demokratyczną taką samą, jak SD i PSL były wobec PZPR. Im chodzi o prezesa, o ministra Błaszczaka, o Kamińskiego i o premiera Morawieckiego. To tych ludzi trzeba z polityki wyeliminować, żeby w rozumieniu polityków KO i ich wyborców nastąpił wreszcie długo wyczekiwany raj na ziemi. I swoje niepokoje dotyczące postawy wymienionych osób politycy KO wyrażają publicznie. Czyni to, na przykład, Sikorski. Dlaczego niby Błaszczak miałby popełniać jakieś rytualne samobójstwa? Może niech ktoś go dopyta?

Widzimy, że retoryka, jak walka klas w rozumieniu towarzysza Stalina, zaostrza się w miarę jej stosowania. I lepiej nie będzie. Nie będzie lepiej także po wyborach. Bo oni nie odpuszczą. Właściwe bowiem pole bitwy, która się toczy przed naszymi oczami znajduje się w Niemczech. I tam należy zwyciężać, żeby uzyskać efekt trwały. U nas można jedynie działać doraźnie. To trwałego zwycięstwa potrzebna jest jednak koalicja. Czy stworzenie takiej koalicji, wymierzonej w politykę UE i Niemiec wobec PiS i Polski jaką znamy, jest w ogóle możliwe? Nie mam pojęcia, jakiś film dokumentalny ilustrujący te sprawy by się przydał. Na razie jednak mamy film dokumentalny „Reset”, w którym zobaczymy wszystkie ścinki z doniesień telewizyjnych dotyczące polityki Tuska, te same, które widzieliśmy setki razy plus jakieś sugestie panów uchodzących we własnym mniemaniu za kompetentnych. Ponoć tego filmu obawia się Sikorski, bo coś tam ma być ujawnione. Nie żartujcie ludzie. A co tam można ujawnić, czego nie widać gołym okiem? Czas ujawniania i oczekiwania na reakcje dawno minął. Wyborcy widzą co się dzieje i oczekują jakiegoś ruchu. Niech to będzie nawet oświadczenie, ale niech będzie wymierzone, w któregoś z tamtych. Jeśli już nie można ich pozwać do sądu.

Bo tego gościa, co latał samolotem nad Warszawą i ciągnął za sobą baner z napisem „Do Berlina” ponoć można, albowiem zagrażał bezpieczeństwu powietrznemu.

Wczoraj poinformowano mnie, że odbyła się promocja książki Marcina Roli. Książka nosi tytuł „Kulisy indoktrynacji”, a promocja odbyła się na Foksal w wiadomej siedzibie. Ja bym się tym może nie ekscytował, ale w zapowiedzi tego eventu prócz osób, które tam zwykle bywają, i które nakręcają koniunkturę komentatorom był tam jeszcze Dariusz Loranty. Może coś przeoczyłem, może źle oceniłem pana Lorantego, ale pamiętam, że swego czasu on wręcz mieszkał w redakcji przy Finlandzkiej, u Karnowskich. Co tam nie przyszedłem, to nie było gdzie torby położyć, bo na kanapie w garderobie siedział Loranty, popijał kawę i brylował towarzysko, opowiadając o swojej pracy wpatrzonym weź adeptom dziennikarstwa.

Na tym spotkaniu Braun z Rolą zapowiedzieli ponoć jakiś szturm na sąd w Piasecznie, bo sąd ten odebrał koleżance Roli dziecko i przyznał prawda ojcu tego dziecka. I to ponoć jest najbardziej oburzające w całym tym evencie, albowiem może być wykorzystane propagandowo. Jak? Bardzo prosto – oto prawicowy, niedemokratyczny rząd w Polsce, kwestionuje wyroki wolnych sądów, w tym wyroki TSUE, a tu na dodatek, jeszcze skrajniejsza prawica próbuje atakować sądy i organizuje pod ich siedzibami jakieś zebrania. Tak oczywiście będzie, ale ja mam inną kwestię do rozważenia – co tam robił Loranty? Osłonę kontrwywiadowczą? Rozumiem, że ktoś może być uzależniony od występów publicznych, ale to lekka przesada. Dariusz Loranty to jest człowiek uznawany za fachowca, dysponujący ponoć istotnymi informacjami i równie istotnymi kontaktami. Tak przypuszczam, bo przecież gdyby tak nie było, nikt by go tyle razy do studia nie zapraszał. Jeśli ktoś taki pojawia się w okolicznościach standardowej promocji książki, gdzie zbierają się ludzie, by snuć różne przypuszczenia, nie mające poparcia w żadnym istotnym fakcie, jest to co najmniej zastanawiające. Przynajmniej mnie to zastanawia. No, ale może niepotrzebnie, bo Loranty to wszak emeryt i może chodzić gdzie chce.

Konkluzja dzisiejszych rozważań będzie może trochę zaskakująca, ale inna być nie może. Po czym poznamy, że były minister Sikorski tylko tak sobie gada, a w rzeczywistości nic nie może? Po tym, że wyda on książkę, która w tytule będzie miała wyraz „kulisy” lub wyraz „prawda”, ewentualnie „demaskacje”. W maju swoją książkę na targach promował Aleksander Kwaśniewski, i to jest moim zdaniem znak, że przeszedł on ostatecznie na polityczną emeryturę. Co w takim razie znaczy książka Roli – „Kulisy indoktrynacji”? Jest zapowiedzią zmiany w politycznym teatrze lalek. I wskazuje, że na żadną samodzielność nie ma tam miejsca.

Już mniej niż miesiąc pozostał do Targów Książki i Sztuki w Grodzisku Mazowieckim, edycja II. Odbędą się one w grodziskiej Mediatece w dniach 1-2 lipca. Zapraszam wszystkich, którzy się ze mną zgadzaj oraz tych, którzy się nie zgadzają, ale gotowi są milczeć przez całą imprezę dla dobra sprawy.

Wszystkim, którzy dorzucili się do naszej zrzutki na mieszkanie dla Saszy i Ani bardzo serdecznie dziękuję. Jeśli ktoś jeszcze zechce nam pomóc, będę wdzięczny.

https://zrzutka.pl/shxp6c?utm_medium=mail&utm_source=postmark&utm_campaign=payment_confirmation

---

tagi: książki  media  kampania  sikorski  wybory  braun  błaszczak  rola  kwaśniewski  komorowski  loranty 

	gabriel-maciejewski
	8 czerwca 2023 09:52

25     2250    8 zaloguj sie by polubić