Żadne z odnalezionych w katakumbach malowideł ściennych na to nie wskazuje. Znajdują się tam oczywiście różne wizerunki, ale one są od pornografii bardzo odległe i służą raczej wzniosłym przeznaczeniom. Trudno w związku z tym zrozumieć, dlaczego dziś tak wiele grup w Kościele, deklarujących chęć powrotu do prostego życia pierwszych chrześcijan, zajmuje się głównie problemem obecności pornografii w przestrzeni publicznej, a także wyjaśnianiem młodym ludziom, że używanie mechanicznych środków antykoncepcyjnych jest złe.

Tak, tak, chcę powrócić do tematu wizerunków. Nie mogę bowiem spokojnie przejść obok emitowanych codziennie na fejsie nagrań, opatrzonych napisem Miłujcie się. Za chwilę słowo o nich. Na razie pozostańmy przy wizerunkach. Nie można zrezygnować z emisji i kolportażu własnych wizerunków, niosących wzniosłe treści, posiadających wysoką jakość i ściśle określone przeznaczenie, a jednocześnie określać się wobec innych wizerunków, umieszczanych w przestrzeni publicznej z całkowicie złą intencją i zamiarami bardzo podstępnymi. Nie można zwalczać obrazu słowem, albowiem jest to niewykonalne, a ktoś kto tak czyni, wzmacnia jedynie działanie propagandowe wizerunków, które ma zamiar usunąć z przestrzeni publicznej. To jest rzecz niby oczywista, ale bardzo trudna do zrozumienia. Głównie przez to, że ci słowem zwalczający, uważają, że ich postawa, przykład i słowo emitowane na spotkaniach w zamkniętych grupach, ma cudowną moc i nawet jeśli wiele nie zdziała w tej całej przestrzeni publicznej, to może choć na jedną duszyczkę wpłynie i zostawi jakiś ślad, a potem wszyscy będziemy żyli, jak pierwsi chrześcijanie – we wspólnocie podziemnej, wśród wybranych. To są projekcje rodzące się w głowach idiotów. Przykro mi to pisać, ale tak jest. Ludzie, którzy je kolportują nie mają pojęcia, jak żyli pierwsi chrześcijanie. Większość z nich nie zadała sobie nawet trudu, by przeczytać jakąś książkę o życiu pierwszych chrześcijan. Uważają jednak, że jednoczenie się wokół słowa emitowanego z ust jakiegoś rozemocjonowanego młodzieńca, który wcześniej używał prezerwatyw, a teraz przestał i musi o tym opowiedzieć, zbliża ich do ideału prawdziwego, chrześcijańskiego życia.

Nikt nie widzi, że najważniejszą aktywnością pierwszych chrześcijan, prócz modlitwy, było ozdabianie ścian katakumb wizerunkami. Jest ich tam pełno. Wyobrażają one Jezusa, jego matkę, modlące się wspólnoty, krzyż i symbole chrześcijańskie, takie jak ryba. Przetrwały do naszych czasów i można je oglądać. Choć zapewne ci, którzy je wykonywali, ryzykowali życiem i mieniem, a wielu z nich zginęło. Czy współcześni „pierwsi chrześcijanie” ryzykują czymkolwiek wygłaszając swoje egzaltowane opinie, nie mające żadnej mocy sprawczej? Oczywiście, że nie. I z całą pewnością nie chcieliby niczym ryzykować, nawet utratą nowego roweru, a co dopiero życia. Oni chcą tylko, by świat ich zaakceptował takimi jakimi są, czyli całkowicie dla tego świata niegroźnymi. To jest istotny moment ich aktywności – chodzi o to, by było widać iż są oni niegroźni dla nikogo. A tacy właśnie są, ich plumkanie nikogo nie rusza, pozorowana bezradność jest w istocie uleganiem złu, a gadanie o uzależnieniach młodych mężczyzn od zdjęć z gołymi babami, wzmacnia działanie tych zdjęć i podkreśla ich znaczenie w przestrzeni, jako widomych znaków wolności obyczajowej. Ci, zaś którzy chcieliby ją – tę wolność – stłamsić, wyglądają, jak gromadka głupich Jasiów i nie ma sensu się nimi przejmować.

Powtórzę – nie można zwalczać obrazu słowem. To jest niewykonalne. Jeśli już ktoś by próbował takich numerów, musi to być bardzo specjalne słowo, a nie dyrdymały o tym, że jeden był narkomanem, ale doznał objawienia i przestał ćpać. Ludzi opowiadających takie historie jest mnóstwo i one w zasadzie nadają się już tylko do parodiowania. Nie mogę się też oprzeć wrażeniu, że liderzy takich wspólnot, podnoszą wszystkie omówione wyżej kwestie, albowiem za ich pomocą, najłatwiej jest panować nad grupą i nią zarządzać. Jakiekolwiek inne, nie dotyczące instynktów i emocji tematy, są w takich wspólnotach nieobecne, albowiem większość zebranych wynudziłaby się przy nich setnie i w ogóle nie zrozumiałaby o co chodzi. A tak każdy czuje się doceniony, zauważony i dostymulowany, albowiem każdy ma jakieś grzechy i grzeszki na sumieniu i chce posłuchać, jak sobie z nimi radzili inni. Postawa ta ma oczywiście bardzo silne uzasadnienie, z którym nie można w zasadzie polemizować. Chodzi, mam nadzieję, że niczego nie pokręciłem, o objawienia Rozalii Celakówkny, której Matka Boża powiedziała, że najwięcej potępionych idzie do piekła z powodu grzechu nieczystości. Nie mam zamiaru z tym zdaniem polemizować, chcę tylko powiedzieć, że czynienie z tego problemu głównej kwestii, którą omawia się w chrześcijańskich wspólnotach i lekceważenie innych spraw, jest błędem. Wynika to także z lenistwa, albowiem w sprawach moralnego i czystego prowadzenia się, bądź też na odwrót – niemoralnego i nieczystego prowadzenia się, a potem nawrócenia – mamy ekspertów i ekspertek skolko ugodno. Opędzić się od nich nie można i każdy a także każda z nich uważa, że ma najwięcej do powiedzenia w tych sprawach. Specjalistów od wizerunków malowanych na ścianach katakumb jest jak na lekarstwo. No, ale na szczęście Matka Boża wskazała, co jest główną przyczyną potępień i można już tę przyczynę zwalczać nie oglądając się na nic.

Powtórzę więc raz jeszcze – pierwsi chrześcijanie nie byli uzależnieni od pornografii, ale od zupełnie innych wizerunków, których dziś w przestrzeni publicznej nie ma wcale. Nie ma ich także w kościołach, gdzie króluje estetyka do pornograficznej bardzo zbliżona. Nie będę wskazywał gdzie dokładnie, ale każdy sobie może takie miejsca znaleźć. Oczywiście nie chodzi mi o pornografię dosłowną, ale o pornografię warsztatową, ikonograficzną i emocjonalną.

Czy ja tu czasem nie szydzę z Matki Najświętszej. W żaden sposób. Chcę tylko wskazać, że żyjemy w kulturze tak głębokiej, bogatej i różnorodnej, jak żadna inna na świecie. Mamy wiele możliwości i wiele dróg zbliżenia się do Pana Boga. Jeśli ktoś ma ochotę opowiadać o swoich doświadczeniach z narkotykami i wódką, proszę uprzejmie. Ja go słuchał nie będę, a jeszcze do tego, rzucę w jego kierunku kilka cierpkich słów. Mamy wystarczająco dużo przykładów różnych postaw, pozostawionych w tradycji przez świętych, by zająć się innymi kwestiami niż te opisane wyżej. Mamy też, co ważne, świadomość upływu czasu. Czego ci wywnętrzający się przed rówieśnikami trzydziestolatkowie, jeszcze chyba nie doświadczyli. Przez to wiemy, że ich problemy są jak katar, z czasem mijają. Z faktu zaś, że ktoś przestał pić, albo oglądać serwis redtube, nie wynika doprawdy wiele. Szanse na to, że zainspiruje on kogoś do zmiany swojego życia, albowiem usłyszał we śnie jakiś głos, który mógłby być głosem Boga samego, są moim zdaniem nikłe. Jeśli zaś potrafiłby namalować na tynku, w ciemnym, znajdującym się pod ziemią pomieszczeniu, grupę orantów, z całą pewnością zrobiłby większe wrażenie. Tak, jak ci co marnują swój czas demonstrując swoje umiejętności w programie Mam talent.

Na koniec jeszcze kilka słów o pierwszych chrześcijanach. Nie będziemy żyć, jak pierwsi chrześcijanie, albowiem wszystkie nasze ruchy, słowa i zamiary, są wobec świata reaktywne. Nie mają za grosz autentyczności. Ludzie, o których napisałem nie rozumieją wyzwań, które przed nimi stoją. Chcą jedynie udawać kogoś, kim nie są, kogoś, kogo postawy i wyborów nie rozumieją. To się źle skończy, no chyba, że wyprodukujemy konkurencyjne wobec obecnych dziś w miastach, wizerunki i one przykują uwagę tłumów.

 

https://patronite.pl/Coryllus?podglad-autora

---

tagi: propaganda  nawrocenia  wiarygodność  pornografia  pierwsi chrześcijanie  uzależnienie  wspólnoty chrześcijańskie 

	gabriel-maciejewski
	11 października 2021 09:23

22     3115    13 zaloguj sie by polubić