Miałem na myśli zdjęcie z wnętrza numeru, nie z okładki. 

Jak dla mnie to pies jest tutaj arystokratą, mimo pochodzenia oczywiście. Ma charakter kundelek!

Ten mesjanizm i samobójczy patridiotyzm to są figury propagandowe, bądź wymuszenia. Trzeba to w końcu powiedzieć

Mieczysław Pierejesławski-Jałowiecki napisał w swoich wspomnieniach, które ukazały się w książce „Wolne miasto” współtworzonej przez jego wnuka, Michała Jałowieckiego syna Andrzeja Jałowieckiego:

Str. 80 Z radością dowiedzieliśmy się w Gdańsku o odzyskaniu Wilna (kwiecień 1919 r.).

Była to pamiętna i piękna wiosna. Jakby fala czegoś szlachetnego spłynęła na Polskę. Ludzie zapomnieli o własnym egoizmie, każdy starał się dołożyć wszelkich starań, aby w miarę swoich sil przyczynić się do podniesienia wskrzeszonego państwa z gruzów niedoli i niewoli.

Niemcy w Gdańsku poczuli się na tyle niepewnie, że zaczęli wysprzedawać swoje nieruchomości. Cena na nie spadała tak dalece, że można było „wziąć Gdańsk gołymi rękami”. Uznałem, że chwila jest odpowiednia, aby wykupić co można i faktem posiadania nieruchomości nie tylko utrwalić pozycję Polski w Gdańsku, ale i mieć pomieszczenia na własne biura, własne składy itd.

Zwierzyłem się z tą myślą Wańkowiczowi i admirałowi. Postanowiliśmy zasięgnąć rady mecenasa Bielewicza, który przyznał mi rację i obiecał przygotować wszystko do ewentualnej transakcji, oczywiście na moje imię i na moją odpowiedzialność. Był to z mojej strony krok bardzo ryzykowny i była to moja osobista inicjatywa. Aby nie działać arbitralnie, powołałem tajną komisję, w skład której weszli admirał Borowski, Witold Wańkowicz oraz przedstawiciele Rady Ludowej: dr Kręćki, dr Kierski, dr Kubacz, p. Łęgowski, p. Leszczyński.

Od Harveya dowiedziałem się, że pojawili się już w Gdańsku agenci londyńscy zainteresowani skupowaniem posesji. Wykonując równocześnie zadania dla potrzeb Sztabu Generalnego, odkryłem ze zdumieniem, że i agenci bolszewiccy kręcą się koło zakupu terenów u wejściu do portu. Sprawa ta na dobre zaczęła mnie niepokoić.

Przy ujściu Martwej Wisły (Tote Weichsel) do morza znajduje się wąski półwysep, coś na kształt języka, zwany Westerplatte.

Kto ma Westerplatte, ten panuje nad wejściem do portu gdańskiego. Rząd niemiecki z niezrozumiałych dla mnie powodów nie przywiązywał większej wagi do strategicznego znaczenia Westerplatte. Był tam dobrze urządzony kurort nadmorski z obszernym, ładnie rozplanowanym parkiem, kilka willi i Kurhaus (dom zdrojowy). Na samym ostrzu cypla mieściły się co prawda jakieś dawne forty, ale cały teren byt w rękach prywatnych.

Ciągnęło mnie stale na Westerplatte, spędziłem tam niejeden dzień, a nawet parę razy zanocowałem w Kurhausie.

W Warszawie przedstawiłem sprawę zakupu obiektów ministrowi Minkiewiczowi, dyrektorowi Lachertowi, wreszcie w towarzystwie Minkiewicza byłem u premiera.

Niespodziewanie moja inicjatywa była przyjęta nad wyraz przychylnie. Brakowało jednego - pieniędzy.

Minkiewicz, nad wyraz dobrze usposobiony do całej sprawy, wręcz mi powiedział:

- Niech pan sam postara się na własną odpowiedzialność o pieniądze. Na tej transakcji pan nie straci, bo z chwilą objęcia przez Rzeczpospolitą prawnego statusu w Gdańsku, rząd zwróci panu pieniądze i przejmie nieruchomości po tej cenie, co pan zapłacił.

W niedługim czasie nabyliśmy znaczną ilość obiektów przy ujściu Wisły, składy koło Weichsel Bahnhof, stocznię położoną w rozwidleniu Wisły z Motławą, kilka starych spichlerzy naprzeciw historycznego Krantoru (Żuraw) nad Motławą i wreszcie teren Westerplatte.

Dopiero pod koniec sierpnia 1919 roku doniesiono mi, że właściciel tego obiektu zaczął się wahać i że gotów był sprzedać Westerplatte, ale jedynie w ręce niemieckie. Wobec tego trzeba było znaleźć wśród Kaszubów osobę o niemieckim nazwisku, która za dosyć pokaźną opłatą zgodziła się zawrzeć transakcję na swoje imię, zobowiązując się po paru dniach odsprzedać teren mnie jako nabywcy pochodzenia bałtyckiego.

Przeprowadzeniem całej tej transakcji zajął się mecenas Bielewicz. Był piękny poranek wczesnej kaszubskiej jesieni, gdym w kancelarii mecenasa Bielewicza podpisał na moje imię akt kupna Westerplatte. Składając ten podpis uczułem ogromną ulgę, bo na nabyciu tego obiektu najbardziej mi zależało. Mecenas Bielewicz poczęstował mnie doskonałym cygarem, których był znawcą, po czym motorówką pojechaliśmy na nabyte tereny. Ze względu na ich strategiczne położenie minister skarbu Władysław Grabski okazał w tym przypadku hojną rękę i po mojej z nim rozmowie telefonicznej przekazał natychmiast należną sumę, tak że nawet nie musiałem prosić o pomoc Banku Spółek Zarobkowych (w Poznaniu).

Nazajutrz wysłałem zaszyfrowany telegram do Komendanta Piłsudskiego, premiera Paderewskiego i ministra Minkiewicza, donosząc o fakcie kupna tego ważnego obiektu.

Co się potem stało?

Wielu chciało uczestniczyć w świetnie rozkręconym interesie związanym z zakupem nieruchomości. Wkrótce Mieczysław Jałowiecki stał się niepotrzebny, a może nawet przeszkadzałby w tych interesach.

Gdyby była telewizja Grabski i reszta zorganizowaliby dyskusję publiczną o tym, czym jest dla nich polskość 

Państwo Kwaśniewscy są niewątpliwie arystokracją wśród osób rozwijających u siebie atrybut pretensjonalności.

To z pewnością

Jakby nie było Jolanta brała lekcje savoir vivru u Anny Branickiej Wolskiej, córki ostatniego pana na Wilanowie, więc umie siedzieć....

No, właściwie spełniają kryteria :) Nazwisko Kwaśniewski to jest już stara arystokracja. Przejęli - ukradli mieszkania służbowe w najlepszych punktach Polski. Wykupili za bezcen dostępne tylko dla nich "porzucone" i skonfiskowane nieruchomości /jaruzelski/, działki "pracownicze" w srodku miast, dacze /tak, tak - zawsze nazywali domki letniskowe daczami/ przejęli magazyny fabryki biura. Czyli mienie już jest. Herby się znajdą w następnym pokoleniu.

PS. Piesek trzeba przyznać przesympatyczny kundelek. Załapał się bo "ekologiczny". 

To chyba jest jakieś stare zdjęcie. Kwachu nadal upasły, bez dzisiejszej brody  a la Znachor.

Jeśli faktycznie jedno z nich jest alkoholikiem a drugie żoną alkoholika, to należy się za nich pomodlić. Mam wrażenie, że oboje kiedyś umrą.

No niestety, nie po to wycięli elitę narodową żeby dali nam ją tak łatwo odbudować.

Dla mnie wyznacznikiem elitarności jest dbałość o dobro wspólne wynikająca z pokory(majątek i pozycja zostały dane mi aby zrobić z nich użytek dla dobra społeczności), reszta to didaskalia. Właśnie za to tak poważamy Woyniłłowicza, Jałowieckiego i Milewskiego.

może to fotomontaż?

Kiedyś w jakiejś rozmowie o Polsce przywołałem przykład Wojniłłowicza i utworzonego przez niego Banku Ziemskiego w Mińsku jako sensownej działalności. Dowiedziałem się, że zamiast mówić poważnie to podaję przykład, jakak to określono, jakiegoś Dyzmy. Te formaty nie pozwalają nawet na postawienie pytań tylko działaja na skojarzeniach: Bank Ziemski - Kariera Nikodema Dyzmy.

I nawet to źle - Państwowy Bank Zbożowy, o ile mnie pamięć nie myli.

A obok niego doktor Wilczur

Tylko pies nikogo nie udaje. Bez psa i szarych rękawiczek Kwaśniewskiego można by tę fotkę uznać za zabawną.

Jak jego będą okradać płacz będzie bardzo głośny

Tutaj udają arystokrację japońską

Najśmieszniej by  było gdyby wszyscy się poruszyli na sekundę, Kwachu by zaszczekał, pies powiedział "dzień dobry", a Jolka zarżała

Wzystko to małpy dźwiękonaśladowcze

Dzięki. Już mam rozszyfrowany. Krzyż Niepodlełości z mieczami.

Trzeba mieć tupet.

Przedwojenny był czarny i jako rzecze Viki: Krzyż Niepodległości z Mieczami – przyznawany dla tych, którzy walczyli z bronią w ręku o niepodległość ojczyzny przed wojną światową, lub poza szeregami armii względnie walką tą kierowali.

Współczesny też jest - niebieski. Ale naszego bo[c]hatera nie ma liście odznaczonych.

A tu Kodeks wykroczeń: Zgodnie z treścią przepisu art. 61 § 1 Kodeksu wykroczeń karalne jest wprowadzanie innych osób w błąd poprzez przypisywanie sobie stanowiska, tytułu lub stopnia, którego się nie posiada, a także karalne jest publiczne używanie lub noszenie odznaczenia, odznaki, stroju lub munduru, do których nie ma prawa. Grozi za to kara grzywny do 1000 zł albo kara nagany.

Portret jest dostepny publicznie, więc możemy też ten fakt publicznie napiętnować.

"No i ta sugestia, że sypiają ze sobą ciągle, jakie to arystokratyczne..."

Chcą naród zjednoczyć.

"W sumie to nie wiem kto na tym zdjęciu się uśmiecha..."

Wystarczy spojrzeć na ten jego ryj żeby wiedzieć że jego ojciec wjechał do Polski na sowieckim czołgu.

Kombinacja mużyka i dobrze wypasionego cwaniaka.

Wyglansowane do połysku półbuty nic tu nie pomogą, wiadomo skąd gościowi nogi wyrastają.

Przy tym ich psie Szarik z Czterech Pancernych to prawdziwy arystokrata.

A na tym nikt  - ALE WARTO ;-D

https://www.instagram.com/p/Cdbq_81IVy5/?utm_source=ig_web_copy_link

Jest. Jeśli pan jest zainteresowany to znajdę tłumacza i wydawnictwo.

To  fakt,...

...  tym  bardziej,  ze  jedno  z  nich  jest  SYNUSIEM  oprawcy  i  mordercy  Polakow  !!!

Przejrzałem, ale chyba się dla nas nie nadaje

Było o tym głośno w sieci. O Stolzmanie. I nikt nie został pozwany przez Kwaśniewskiego.

Brąk jest ze Szczynukowiczów. Nazwisko "Komorowski" zawłaszczone w tragicznych i obrzydliwych okolicznościach. 

Z tego co wiem, prawdziwi Komorowscy do Brąka absolutnie się nie przyznają. Chociaż on się narzucał - jeszcze na początku IIIRP.

No wlasnie, w sieci - nie wiemy co jest prawda a co falszywka.
P.S. Podobnie nie wiemy zbyt wiele o ojcu Cimoszke

Na hrabiego Wal-go-deską

Temu, który Bula Brąka

chciałby widzieć prężydętem

zamiast głowy utnę członka

przed kościołem Wszystkich Świętych

Tak, ten sam...

Dziwię się tylko że nie dołączył jeszcze do nich znany traper z USA, Mariusz Kolonko.

No, Janke chyba krzywdy nie da sobie zrobić.

Zresztą to bar szybkiej obsługi, nie salon.