W Warszawie zdumiewały mnie zawsze aspiracje, które nie pociągały za sobą żadnych, najmniejszych nawet korzyści. To znaczy ludzie, którzy przyjeżdżali do stolicy, w tym wielu moich znajomych, poświęcało swój czas, nierzadko pieniądze po to, by przebywać w towarzystwie, bądź tylko patrzeć na osoby, wobec których czuły się nikim.

Mogłem to obserwować wielokrotnie, podobnie jak wielokrotnie mogłem obserwować w jaki sposób ocenia się ludzi i na co zwraca się uwagę. Sam zwykle źle oceniałem ludzi. To znaczy moje opinie były przeważnie krzywdzące i niesprawiedliwe, ale wynikało to z faktu, że czułem się dość słaby wobec tego co przewalało się wokół mnie. Często zdarzało mi się źle ocenić ludzi bardzo wobec mnie życzliwych, którzy nie mieli żadnych złych zamiarów. Wolałem jednak nie korzystać z ich uprzejmości i dobroci, bo wydawało mi się to podejrzane. Postawa taka nie jest rozsądna, albowiem degraduje człowieka w oczach osób życzliwych, a tych jest zwykle mniej niż ludzi chcących zrobić nam krzywdę. Ja, z uporem maniaka, trzymałem się (nie licząc kilku wyjątków) tych drugich, wynikało to wprost z braku doświadczenia oraz nieumiejętności prostego komunikowania się z bliźnimi. Wynikało to także z obserwacji poczynionych w czasie mojego pobytu w stolicy, który – od samego początku właściwie – był dla mnie szokiem. Jak może wiecie, a może nie, wydziały humanistyczne uniwersytetu to miejsce, gdzie zaczynają się kariery medialne. Kiedy ja byłem studentem kariery zaczynali ludzie, którzy dziś rządzą pewnymi obszarami rynku, między innymi książkami. Do dziś jestem zdumiony tym, kto wydaje różne przemądre orzeczenia na temat książek i rynku. Zachowuję jednak spokój, albowiem wiem, że ludzie ci byli przeznaczeni do swoich ról już na studiach i nic nie mogło tego zmienić. Nie można tego zmienić także dziś, nawet jeśli okazałoby się, że książki wskazywane przez guru od literatury nie są kupowane, nie wywołują dyskusji i nie liczą się dla nikogo. Nie chodzi bowiem o książki, to nie one są produktem. Jest nim hierarchia i ona musi być utrzymywana, po to, żeby lokalne środowiska, usiłujące zachować złudę dziedziczenia jakości niepoliczalnych mogły spokojnie zejść z tego świata. Jakość musi się w czymś manifestować. Jak wykazać jakość, kiedy człowiek ją reprezentujący bełkoce, bredzi, albo wręcz milczy, a o pisaniu nie ma nawet co wspominać? To jest nie do zrobienia, no chyba, że zaaranżuje się cały, aspiracyjny rynek, na którym on lub ona będą zajmowali jakąś pozycję. Będzie ona tym ważniejsza im więcej ludzi będzie chciało na niej stanąć i im więcej ludzi będzie podziwiało te bezczelne kreatury ustawione tam przez swoich rodziców, krewnych, wujków czy kogo tam. Stąd właśnie biorą się warszawskie struktury aspiracyjne, które są jednym wielkim pasmem niespełnień. Chodzi bowiem tylko o to, by zapewnić dziedziczenie paru osobom, a także dostęp do budżetów. Ponieważ nie można zlikwidować pieniędzy i one ciągle krążą, przyrodzona inteligencja i spryt podpowiadają innym ludziom, że cała ta hierarchia może być łatwo zanegowana. Z tego prostego powodu, że zarabiać może każdy. Na rynku zaś książki, gdzie z istoty nie może być żadnych ograniczeń poza towarzyskimi, mogą dziać się prawdziwe cuda. I one, oby mi Pan Bóg dał zdrowie, wkrótce dziać się zaczną. Widzę jednak także, że wokół różnych moich planów i zamierzeń dokonują się pewne przetasowania i jak to lubią sobie powiedzieć niektórzy, ruchy. Muszę więc ostrzec i to wyraźnie, ludzi, którzy te ruchy próbują wykonać, żeby bardzo uważali na to co robią i co mówią. Jak wszyscy wiedzą decyzje podejmuje sam i nawet jeśli chwilowo nie mam tyle siły czy mocy przerobowych, żeby wdrożyć w życie jakiś projekt, to na pewno o nim nie zapomnę. Poczeka on po prostu na lepsze czasy. Nie ulegam żadnym sugestiom i nie składam obietnic bez pokrycia. Tych z pokryciem też przeważnie nie. Rzeczą, której organicznie nie znoszę i nigdy nie zapominam jest próba zaprzyjaźnienia się ze mną na siłę. A już najgorsze co można zrobić, to próbować przejść ze mną na ty, w drugim lub trzecim mailu czy przy drugiej lub trzeciej rozmowie. To są rzeczy nie do zaakceptowania. Jeśli komuś zdaje się, że wykonując jakieś czynności, w jego ocenie ważne dla mojego wydawnictwa, bez konsultacji ze mną, zyskuje prawo do decydowania w najmniejszym stopniu o czymkolwiek co się tu dzieje, ten się myli. Ja już kilkakrotnie ćwiczyłem konfrontacje z taką postawą i zawsze wychodziłem z tego zwycięsko. Nie inaczej będzie i tym razem. Nie toleruję też nachalnego składania propozycji wydawniczych lub sugerowania co powinienem, a czego nie powinienem napisać. Rynek książki w Polsce nie istnieje, to co widzimy to jedynie żerowisko osób pochłaniających budżety przeznaczone na rozdanie, nie wypracowane przez sprzedaż. Hierarchie rynkowe są fikcją, służą zamaskowaniu tej nicości jedynie i niczemu więcej. Jeśli więc ktoś podchodzi do mnie i z miną znawcy zaczyna mi coś opowiadać o książkach, potrzebach rynku, albo koniunkturach, zamykam uszy na jego mowę. Ta mowa jest dla mnie jak brzęczenie much.

To ja będę dobierał sobie współpracowników, a nie ktoś będzie mi mówił z kim mam pracować, a z kim nie. To ja będę decydował kto będzie wykładowcą na kolejnych konferencjach. To ja będę decydował gdzie się będą one odbywały. Będę także podejmował decyzje we wszystkich innych sprawach ich dotyczących. Jeśli ktoś spróbuje wkraczać w zakres moich decyzji, który sam sobie wyznaczyłem, spotka się ze stosowną odpowiedzią. Nie będę też tolerował prób podłączenia mojej misji i mojego rynku do misji i rynku innych jakichś środowisk. Te bowiem w niczym mi nie pomogą, przeciwnie przez współpracę ze mną same chcą coś osiągnąć, bez wkładania w ten sukces należytej pracy, przemyślności i talentu. Niech więc wszyscy, którym się roją w głowach jakieś plany wobec mojej osoby dobrze się nad tymi planami zastanowią. Niech wszyscy którym się zdaje, że jestem trochę chaotyczny, niezorganizowany i mało odkrywczy w swoich sądach, a także niezbyt stanowczy, bo dopuszczam do głosu wielu ludzi, usiądą na przydrożnym kamieniu, a tym drugim mniejszym, co leży obok, walną się w czoło. Niech ludzie nie rozumiejący naszej wewnętrznej, bardzo stabilnej hierarchii, dobrze się zastanowią zanim zechcą, przebojowo i z rozpędu, zająć w niej jakieś miejsce. Litości nie będzie.

Dziękuję za uwagę

 

Zapraszam na portal www.prawygornyrog.pl

 

 

 

---

tagi: książki  rynek  sukces  plany  decyzje 

	gabriel-maciejewski
	7 lutego 2019 06:35

27     3697    22 zaloguj sie by polubić