Taką oto wzmiankę znalazłem wczoraj w „czeluściach internetu”, zanim na naszej stronie pojawił się tekst betacoola, podkreślający wybitne zasługi prof. Estreichera dla polskiej kultury. Nie będę się wyzłośliwiał nad tymi jego dokonaniami, bo o co innego mi chodzi. Zaraz powiem o co, ale najpierw przeczytajcie ten fragment.

 

Zmarły w r. 1984 historyk sztuki i kultury, profesor UJ Karol Estreicher

zdążył jeszcze wydać pierwsze polskie tłumaczenie Gesta Francorum

et aliorum Hierosolimitanorum (albo Itinerarium Jerosolimorum) nieznanego

autora opisującego dzieje pierwszej wyprawy krzyżowców (1095—99).

Tłumacz oparł się na tekście łacińskim opracowanym przez wybitnego

bizantynologa francuskiego Louis Brehiera (1924). Opis barwny i realistyczny,

utrzymany konwencji średniowiecznej, ale nie legendarny, zyskał

na wyrazie w pięknym przekładzie Estreichera, który zadbał o jego

płynność i klarowność. Nieznany autor opisu pochodził być może z południowych

Włoch, z Normanów, którzy po zdobyciu Sycylii i Kalabrii tam

osiedli. Prawdopodobnie był duchownym, sam brał udział w krucjacie,

w' trzeciej armii krzyżowców pod dowództwem Boemunda, księcia Tarentu,

stąd autentyzm opisywanych scen. Niewątpliwie mamy tutaj do czynienia

z pierwszym historycznym opisem pierwszej krucjaty zakończonej zdobyciem

Jerozolimy w piątek 15 lipca 1099 r. Anonim chciał nam zostawić

opis nie tyle kronikarski co religijny. Przypuszcza się, że pierwotny

manuskrypt Anonima znajdował się w Jerozolimie, skoro opat bawarski

Eckhard wspomina, że czytał w Jerozolimie w r. 1101 niewielką księgę

z opisem pierwszej wyprawy; byłaby to — jak przypuszcza Estreicher

(s. 9) — nasza opowieść. Oryginalny rękopis zaginął, są tylko apografy,

z których najważniejsze znajdują się w Madrycie i w Watykanie. Drukiem

ukazała się kronika Anonima po raz pierwszy w Hanowerze w r. 1612.

Edytorem był historyk i dyplomata francuski Jacques Bongars z Orleanu.

Historiografii polskiej został przyswojony nowy dokument, a jest też zasługą

zmarłego profesora, że i strona graficzna książki jest elegancka.

Partactwa edytorskiego — jak i wszelkiego innego — nie zniósłby Karol

Estreicher, który zostawił po sobie pamięć wielkiego uczonego i humanisty.

Kraków, KS. JERZY CHMIEL

 

Rzecz wygląda tak, jakby Estreicher i ksiądz Chmiel byli osobistymi znajomymi opata bawarskiego Eckharda, choć o nim samym trudno w ogóle znaleźć jakiś ślad w sieci. Łatwo za to zlokalizować pierwszego edytora Gesta Francorum, czyli Jacquesa Bongars z Orleanu. Jak nas poucza docent wiki pan ten zebrał kilka tekstów źródłowych dotyczących wyprawy krzyżowej z lat 1098-1099, zwanej pierwszą krucjatą i je opublikował w roku 1612. Był to rok jego śmierci. Przyznam, że nie zajrzałem do tego, choć leży u mnie w biurze i zostało wydane już kilka razy. Ksiądz Chmiel jednak, chwaląc Estreichera, nie wspomina nic o tym, że dzieło jest kompilacją, wskazuje tylko na pochodzenie autora z południowej Italii. Co dokładnie zebrał Bongars i jak to połączył, tego nie wiemy i do rozwiązania tej zagadki nie przybliży nas zapewne praca wybitnego francuskiego bizantynologa, na której bazował Estreicher.

Nie wiemy też gdzie Bongars odnalazł owe teksty pochodzące z XI wieku, które posłużyły mu do stworzenia Gesta Francorum. Pewną sugestią może być informacja z wiki, mówiąca, że kiedy hugonockie wojska plądrowały klasztory nad Loarą, Bongars ocalił część manuskryptów, które stały się zaczątkiem jego wielkiej biblioteki. Kim więc był naprawdę Jacques Bongars z Orleanu? Złodziejem, to jasne. Jeśli ktoś jest hugenotem i bierze udział w plądrowaniu klasztornych bibliotek, a potem nazywa się to ratowaniem zbiorów, to równie dobrze można nazwać Goeringa wielkim dobroczyńcą Żydów.

Skoro Bongars był złodziejem, to kim był Karol Estreicher? Oszustem, to przecież oczywiste. Pozostaje jeszcze tylko ustalić kim był Louis Brehier, wybitny bizantynolog, którego opracowanie Estreicher przetłumaczył. Bongars wykonywał robotę dyplomatyczną na zlecenie króla Henryka IV, wcześniej króla Nawarry, głównego bohatera wszystkich antykatolickich i antyfrancuskich książek pisanych w XIX i XX wieku. Jeździł z misjami do Anglii, Niemiec i na Węgry. Tam też się wsławił, albowiem na podstawie wziętych nie wiadomo skąd rękopisów stworzył pierwsze zestawienie źródeł do historii Węgier - Rerum Hungaricarum scriptores varii. Co to znaczy – stworzył? Zapewne, w czasie rabunku klasztorów na Węgrzech, który nadzorował z ramienia miejscowego władcy, kiedy niszczono niepotrzebne protestantom treści, zachował kilka woluminów dla siebie, a potem opublikował je, co zostało mu poczytane za zasługę. Tym samym, na wieki całe sformatował początki węgierskiej historii. Nie wiemy co było jeszcze w klasztornych bibliotekach Węgier i gdzie się podziało. Znamy tylko to, co ukradł z nich szpieg króla Henryka IV i złodziej, zwany dla niepoznaki humanistą.

Charakter misji Bongarsa nie jest znany dokładnie, albowiem kryje się za działalnością bibliofilską. Dodam tylko jeszcze, że na Węgrzech przebywał on w tym samym czasie, co John Smith, znany wszystkim z animowanego filmu, przyjaciel indiańskiej dziewczyny imieniem Pocahontas.

Kiedy to wszystko czytałem wczoraj, tknęła mnie myśl taka oto – jeśli ktoś miałby być organizatorem zamachu na króla Henryka IV, to właśnie Bongars. Jak pamiętamy Francois Ravaillac, który zadźgał króla długim, myśliwskim kordelasem, działał sam, bez pomocy z zewnątrz, a Henryk irytował go, albowiem był nawróconym protestantem. Zamach był zaskoczeniem dla wszystkich, dokonano go w czasie kiedy król ogłosił mobilizację armii na wojnę z Habsburgami. Przygotowania szły pełną parą, a władca który cieszył się dużą popularnością, lekceważył zagrożenia. Tak piszą, choć lata poprzedzające śmierć Henryka, to jeden nieustający ciąg prób pozbawienia go życia. Przynajmniej trzech przedstawicieli wielkich francuskich rodów położyło głowy, po oskarżeniu o próbę zamordowania króla.

Ravaillac był służącym i nauczycielem, a do tego katolikiem. O zamach oskarżono więc jezuitów. Było to spreparowane oskarżenie, które nie mogło się utrzymać. Opisy tego niby przypadkowego zamachu wskazują, że była to akcja dobrze przygotowana. Król nie miał ochrony, a ulicę, którą przejeżdżał zatarasował właśnie wóz z sianem. Ravaillac skądś się tam wziął, choć przecież nie mógł wiedzieć, którędy przejeżdżał będzie powóz Henryka. Cała historia dotycząca tego zamachu została pracowicie spreparowana, podobnie jak inne historie, które dziś traktujemy bardzo serio i uważamy za poważne teksty źródłowe. Ravaillac został okrutnie zamęczony, a kawałki jego ciała, jak napisał obecny wówczas w Paryżu, Jakub Sobieski, mieszkańcy zbierali i gotowali na nich rosół. Był to więc mord rytualny i wielka szkoda, że Sobieski nie zanotował nazwisk tych osób, które kładły do garnka kawałki Franciszka Ravaillac, mordercy króla. Dom Ravaillaca został zniszczony, a jego rodzina musiała zmienić nazwisko.

Wskazanie Habsburgów jako głównych inspiratorów zamachu nasuwa się samo. Ravaillac, który był najpewniej obłąkany i specjalnie przygotowany do tej akcji, nie mógł wymienić na torturach żadnych nazwisk, albowiem ich nie znał.

Jeśli było tak, jak myślę, monsieur Bongars z Orleanu, zaprawiony w rozgrabianiu bibliotek złodziej, został na Węgrzech przewerbowany do służby cesarskiej. Jego pierwszym zleceniem było spreparowanie historii Węgrów, za co dziś wszyscy Węgrzy mu dziękują. Oto dowód w tłumaczeniu googla:

 

Artykuł skupia się na preambule napisanej po łacinie przez późnorenesansowego humanisty i dyplomatę Jacquesa Bongarsa. Wstęp do tomu Rerum Hungaricarum scriptores varii, pierwszego węgierskiego historycznego zbioru źródłowego, bada pochodzenie narodu węgierskiego i historię Królestwa Węgierskiego. Autor łączy Bongarsa, centralną postać w XVI-XVII-wiecznej Europie Środkowej, z europejskimi sieciami informacyjnymi, a także z kręgami węgierskich humanistów i kreśli paralelę między jego zbiorem źródłowym a twórczością Matthiasa Bela. Analizując wpływy objętościowe, Jacques Bongars jest przedstawiany jako kamień węgielny węgierskiej historiografii.

 

Ów kamień węgielny węgierskiej historiografii miał chrześniaka Jakuba von Graviseth, syna bankiera z Lotaryngii, protestanta. To jemu przekazał swój księgozbiór przed śmiercią. Stał się on potem zaczątkiem wielkiej biblioteki miasta Berna w Szwajcarii, gdzie mieszkał Jacob von Graviseth. Został on nobilitowany w roku 1618 przez cesarza Macieja. Nie wiemy w uznaniu jakich zasług. Ot w Bernie, gdzie nie sięga władza cesarska i nie ma obaw, że kirasjerzy Pappenheima zjawią się kiedyś po murami z żądaniem wydania niepokornych cesarskich sług, mieszka sobie protestant z Lotaryngii, syn bankiera, chrześniak znanego francuskiego dyplomaty, który oddawał wielkie usługi największemu wrogowi cesarstwa, królowi Henrykowi de Bourbon. Ma on pokaźną bibliotekę, którą przekaże kiedyś miastu. I to temu człowiekowi cesarz Maciej nadaje niemieckie szlachectwo, w dodatku czyni to w roku, w którym wybucha wojna całkowicie odmieniająca obliczę Niemiec. Czy to nie dziwne? Zamach na Henryka odwlókł jej wybuch o całe osiem lat. Niestety w tym czasie cesarstwo nie nauczyło się niczego. Nie zgromadzono ani odpowiednich środków, ani wojska w stosownej ilości i nie przygotowano się na atak zewnętrzny i wewnętrzny. Szlachectwo dla zięcia Bongarsa było wskazaniem gdzie należy szukać prawdziwych inspiratorów zamachu na Henryka, Francuzom zaś i Szwedom, których wynajęli oni do pustoszenia Niemiec, dało asumpt do tego, by kwestie religijne oddzielać zawsze od racji stanu i traktować je instrumentalnie. Czy to, co napisałem jest prawdą? Nie wiem. A sądzicie, że te pozbierane, a raczej ukradzione przez Bongarsa rękopisy z czasów pierwszej krucjaty, mówią nam prawdę o zdobyciu Jerozolimy w 1099 roku?

 

Przypominam, że promocja trwa tylko do końca czerwca

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/basn-jak-niedzwiedz-socjalizm-i-smierc-tom-i/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/basn-jak-niedzwiedz-socjalizm-i-smierc-tom-ii/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/basn-jak-niedzwiedz-socjalizm-i-smierc-tom-iii/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/sacco-di-roma/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/komisarz-zdanowicz-i-ponczochy-guwernantek-juz-wkrotce/

 

Po tym czasie ceny wrócą do poprzedniego stanu, a promocji nie będzie. Przynajmniej do czasu następnej jakiejś katastrofy.

 

---

tagi: francja  zamach  karol estreicher  wyprawy krzyżowe  henryk de bourbon  jacques bongars  wojna trzydziestoletnias 

	gabriel-maciejewski
	27 czerwca 2021 09:31

27     2333    12 zaloguj sie by polubić