Jak już wszyscy wiecie, papieżem nie został Murzyn, a ostatni czarny papież czyli jezuita nie zamknął historii Kościoła. Miałem rację pisząc niedawno, że Donald Trump komunikuje się ze światem za pomocą narzędzie pop kultury, ale byłem chyba jedną osobą wśród komentujących na twitterze, która na to wskazała. Reszta z charakterystyczną dla wioskowych szamanów pychą wyrażała się o Trumpie lekceważąco. Co tych ludzi do takich zachowań skłania? Przekonanie o tym, że wywodzą się ze środowisk uprzywilejowanych i przemawiają do stada durniów. Nic innego. Od dwóch dni, czyli od momentu kiedy ogłoszono wieść o straszliwym mordzie dokonanym na uniwersytecie, profile ministrów i urzędników lewicy grzeją się od wpisów, że morderca na pewno był prawicowcem. I nikt nie wyhamował nawet po tym, jak ogłoszono, że jest synem jednego z założycieli Totartu, czyli gromady czynnych w latach 90-tych wesołków, których ojcowie i matki należeli do PZPR i pracowali w telewizji.

Prawicowiec według tych ludzi, to ktoś kto ogłasza jakie ma sympatie polityczne. I tyle. Jego afiliacje rodzinne i środowiskowe nie mają już znaczenia. To zaś odsłania przed nami niewielką część metody jakiej używa się do aranżowania takich potwornych sytuacji. Nie wierzę bowiem, by akt terroru ulicznego, jakim była ta zbrodnia, był przypadkiem. Pochodzący z zasobu dobrze kontrolowanego, zdeprawowany dzieciak imieniem Mieszko, poddany został obróbce ideologicznej. Jego dysfunkcje zapewne były dobrze rozpoznane, ale też lekceważone. Na ile był przewidywalny? Nie wiemy. No, ale studiował i kontrolował odruchy, do pewnego momentu. Uznano więc, że jest normalny, tylko trochę dziwny. No i ma te swoje „sympatie polityczne”. Absurd wskazania na tę okoliczność jest dobrze widoczny, ale będzie w mediach podnoszony jako koronny dowód, że „moralnym sprawcą” tej zbrodni jest prawica. Inne definicje nie będą miały znaczenia, bo ten przypadek i inne, które na pewno się zdarzą, jeśli wybory wygra Trzaskowski, posłużą do ostatecznego spacyfikowania tak zwanej prawicy w Polsce. Czyli kogo? Tych wszystkich biednych baranów, którym się zdawało i zdaje nadal, że demokracja i wolność słowa to wartości nieprzemijające. Po zwycięstwie Trzaskowskiego wolność słowa w sieci reprezentował będzie Stanowski, któremu w ramach tej wolności będzie można składać hołdy publicznie. Reszta zamilknie, a niektórzy pójdą siedzieć. I tak demokracja zostanie uratowana. Nie będzie bowiem można mówić o tym, że złamano w Polsce jakieś standardy. Oto wybory wygrane przez najlepszego kandydata, faszyzm nie przeszedł, zło zostało wskazane i napiętnowane, a państwo zyskało dodatkowe narzędzie dyscyplinowania opornych, dyskusje zaś publiczne nową dynamikę, której zapowiedzi już widać. Wszyscy czarnoksiężnicy z twittera zastanawiają się czy nowy papież jest tęczowy, prawicowy czy jest papieżem środka. I to jest dziś główny problem do omówienia na zebraniu rady starszych.

Tego rodzaju formaty będą ogrywane i takie emocje będą rządzić wyborami i polityką, jeśli prezydentem zostanie Trzaskowski.

Na razie nikt nie zabiera głosu w sprawie Leona XIV, poza może takimi, którzy wróżą coś z jego ogólnej postawy i jak wcześniej wieszczyli Murzyna, tak teraz wskazują, że papież Leon podobny jest do Karola Wojtyły. Może jest, a może nie jest. Kościół potępia wszelkie wróżby i raczej nie należy się skupiać na powierzchownych interpretacjach, bo to demaskuje deficyty umysłowe. Może lepiej poczekać co zrobi papież Leon. Na razie raczej jest pewne, że prezydent USA zażartował sobie z wszechświatowych sił postępu. A w związku z tym czekam na pierwsze wypowiedzi „niepokornych” i „postępowych” duchownych z naszego plemienia, którzy będą tańczyć w rytm swoich bębenków już niebawem. Na razie milczą, bo zaskoczenie jest chyba zbyt wielkie. Dziennikarze, także prawicowi, chyba wyboru nowego papieża nie zauważyli. Wszyscy żyją nadal sprawą kawalerki Karola Nawrockiego.

Obydwa te wydarzenia, jedno radosne, a drugie potworne odsłaniają smutną niestety prawdę, za chwilę rozgrzewających emocji, możliwość grupowej ekscytacji czy napisania dwóch słów w zgodzie z narzuconą metodą, ludzie gotowi są pójść jak barany na rzeź. Dla tych samych wartości porzucą prawdę, odłożą na bok cierpliwość, pozwolą sobą manipulować, byle tylko mieć możliwość powtarzania w kółko tych samych komunikatów, nie posiadających żadnego znaczenia.

Co oznacza wybór nowego papieża? Na razie tyle, że będzie on znacznie lepiej chroniony niż poprzednicy. To co zrobił Donald Trump bowiem było wskazaniem, a nie wygłupem. Miejmy nadzieję, że będzie nowy Ojciec Święty mniej skupiony na powierzchownych demonstracjach niż poprzednik. Czekajmy również na ataki lewicy, bo te odsłonią z pewnością jej prawdziwe afiliacje to znaczy rosyjskie i chińskie.

Nikt nie wie jakich narzędzi i metod perswazji będzie używał nowy papież w komunikacji ze światem i wiernymi. Podejrzewam, że nowatorskich, to znaczy trudno go będzie nazwać papieżem konserwatywnym, ale to co zwykle uważane jest za pole do reform, czyli deprawacja zostanie całkowicie usunięte z komunikacji. Oby tak się stało.

Obyśmy się już nigdy nie musieli zastanawiać czy papież będzie Murzynem, czy będzie to ostatni papież, oby już takie bzdury nie zaprzątały umysłów ludzi. Ci zaś, którzy czują przymus wypowiadania takich komunikatów, by się wreszcie zamknęli.

Już lepiej zastanowić się jak to się stało, że zbrodni na uniwersytecie dokonał osobnik imieniem Mieszko. Ile znacie osób o takim imieniu? Ja przypominam sobie jedną. Historia jest taka oto; pracowałem wtedy w archiwum nieistniejącego już dziś dziennika Życie Warszawy. Mieściła się ona w także nieistniejącym już dziś kinie Klub, nad Trasą Łazienkowską. Była wtedy sławna z tego, że jej prawicowa załoga, została stamtąd usunięta przez komuchów naprawdę ciężkich. Ta prawicowa załoga z nielicznymi wyjątkami popiera dziś Trzaskowskiego. Zaś jej szef – Tomasz Wołek – nie żyje, ale w ostatniej dekadzie życia był kimś w rodzaju sekretarza Michnika. Nie wiem, jak się dziś czują ludzie, którzy w tamtym czasie daliby się za Wołka pokroić, ale mniejsza...Kiedy przyszli ci źli, wśród których znajdował się Karol Małcużyński między innymi, w redakcji zaczął pojawiać się Ibis Wróblewski. Pan ten ma tak piękny biogram w wiki, że można się nad nim rozpłakać. Żołnierz AK, ranny, potem dziennikarz związany z Życiem Warszawy, potem Rada Języka Polskiego, Gazeta Wyborcza, znów Życie Warszawy, felietonista i znawca, poza tym Polak prawdziwy. No i współzałożyciel z Przybylikiem Markiem pierwszego lokalnego pisma – Pasmo. A kim jest ten Przybylik? Czy aby nie bywał on stałym gościem w „Szkle kontaktowym”, a w początku lat dziewięćdziesiątych nie założył darmowego, kompletnie idiotycznego pisma pod tytułem Uniwersytet, kolportowanego wśród studentów i redagowanego przez jakaś bandę makaków? Dobrze pamiętam poziom tych tekstów. Oczywiście, tak właśnie jest.

Było tak; wychodzę sobie kiedyś przed redakcję na papierosa, a także, by popatrzeć na Trasę i jadące nią samochody. No, na murku siedzi sobie ten Ibis i z kimś gada, chyba nawet z naczelnym. Koło nich zaś biega mały, może trzyletni chłopiec. Nagle gdzieś się zapędził. Ibis widząc to wstaje – bo był to jego późny bardzo synek – i woła na cały głos – Mieszko, Mieszko...chodź tutaj!

Rozumiem, że nadawanie imion to pewna środowiskowa tradycja? Czy nie? Ktoś się zaraz oburzy, że to jest nadużycie. Jasne, a kawalerka Karola Nawrockiego nim nie jest tak samo, jak bezsensowne pieprzenie o papieżu Murzynie.

 

Na dziś to tyle. Do 21 maja można się jeszcze zapisywać na konferencję do Gniewu.

---

tagi: media  uniwersytet  papież  murzyni  wróżby  siekiera  mieszko r 

	gabriel-maciejewski
	9 maja 2025 10:12

20     2389    16 zaloguj sie by polubić