I cesarstwo, jako bezpieczna bocznica totalitarystów, którzy przyparci do muru mówią - dobrze, już dobrze, niech będzie wielki zunifikowany obszar z jednolitymi podatkami. 

I w Kolonii....

Arabski fiskalizm zwyciężył na całym globie.....monarchiści to gibelini tylko o tym nie wiedzą....

Już teraz rozumiem dlaczego tak mocno lansowało się i nadal lansuje Florencję....a Arabowie w zachodniej Europie to autochtoni, którzy czasowo wyjechali do rodziny na Wschodzie i w Aftyce:)

Idę sprawdzić czy jest na allegro

Wyprzedane niestety. Trzeba będzie polować. 

Poradzimy sobie

Wystarczy pięć minut informować o jakiejś książce tu u nas i ona znika natychmiast

Ok, to będzie offtopic. Na pewno były takie wpływy, to jest aż niemożliwe żeby oni nie tu nie docierali.

Mnie ostatnio nurtowała ta historia którą Długosz opisał pod rokiem 1291.

Lecz wtedy spotkało wymienione księstwa jeszcze większe nieszczęście. Albowiem wdowa po księciu krakowskim i sandomierskim Leszku Czarnym księżna Gryfina, czy to z obawy przed usunięciem i wygnaniem ze swoich otrzymanych w posagu dóbr, w razie gdyby książę kujawski Władysław Łokietek zdobył stolicę książęcą, czy też przygnębiona wewnętrznymi walkami, które wybuchły po śmierci męża i szkodami, jakie wynikały z ich przeciągania się, wysyła posłów do swego siostrzeńca, księcia Czech Wacława, syna swej rodzonej siostry Kunegundy. Oddaje mu wieczystą darowizną księstwo krakowskie i sandomierskie na mocy władzy, którą — jak twierdziła przelał na nią, poświadczając to oficjalnym dokumentem, jej nieżyjący mąż Leszek Czarny. Prosi, żeby albo osobiście przybył, albo posłał swoje wojsko celem objęcia w posiadanie wymienionych księstw, zanim je zajmą inni, nie mający do nich praw panujący. Kto inny byłby uznał ten akt darowizny za żart i czyste kpiny, bo byłoby rzeczą potworną, gdyby kobieta z Bułgarii rodem miała władzę nadawania i przekazywania księstw polskich.

Gryfina nie była Bułgarką, tylko córką Rościsława Michajłowicza (1225-1262) kniazia halickiego, bana serbskiej Maczwy i Slawonii. Gryfina to agentka, podstawiona osoba która ośmieszyła swego czasu Leszka Czarnego, a później "wyczarowała" sfałszowany list. Oczywiście  można powiedzieć że to agentka czeska. Ale Slawonia wydaje sie być naturalnym miejscem wpływów Wenecji. I jeśli prawdą jest, jak chce Paul Strathern że genueńczycy pojawiają się w Polsce przed 1306 r. to zapewne wspierają Łokietka. Zresztą Długosz pisał o tym, że książe udał się do Rzymu na pielgrzymkę... Może celem była Genua?

Nie będzie chyba odkryciem Ameryki stwierdzenie, że historia pisana ex post jest tworzona na "miarę" i potrzeby współczesnych czasów jak i pod wpływem różnistych "prądów" epoki, które mają coś udowodnić. Z tego mogą wychodzić takie dziwolągi, o jakich pisze od kilku notek Autor, że niekiedy nie można znaleźć logiki i sensu w tych elaboratach. Najpierw trzebaby "odcedzić" różne wpływy, żeby została "naga prawda".

Kilka przykładów:

1 Polski termin „renesans” pochodzi od francuskiego słowa renaissance, użytego przez Jules’a Micheleta i Jakoba Burckhardta w połowie XIX w.

2. ...data końca epoki jest sporna i zależy od poszczególnych koncepcji historycznych. Często wymienia się „okrągłą” datę 1600, wymienia się też daty od 1517 (wystąpienie Lutra, uchodzące czasem także za datę początkową dla Niemiec) przez 1548 (sobór trydencki) do 1648 (koniec wojny trzydziestoletniej), a nawet późniejsze. Dawniej, do rozpoczęcia pogłębionych badań nad tą epoką, za podtyp renesansu uznawano barok jako całość. Dla Włoch za koniec epoki uznaje się bardzo często rok 1527, datę Sacco di Roma.

3. XIX-wieczna wizja średniowiecza występująca w romantyzmie jako estetyzacja i idealizacja kultury feudalnej i podkreślanie elementów religijnych i mistycznych kultury średniowiecznej, a w pozytywizmie jako ujmowanie średniowiecza jako epoki zabobonu i tyranii ciągle odciska piętno na współczesnych wyobrażeniach o tej epoce, jest jednak w świetle współczesnych badań całkowicie błędna. Tej wizji średniowiecza przeciwstawiła druga połowa XIX wieku wyidealizowany obraz epoki Odrodzenia, szczególnie w dziele Jakoba Burckhardta i Friedricha Nietzschego. Wiek XIX postrzegał renesans jako epokę postępu naukowo-technicznego, wyrafinowanej kultury materialnej, indywidualizmu, hedonizmu, a nawet ateizmu, przeciwstawiając go ostro średniowieczu, któremu przypisywał cechy przeciwne – taka wizja Renesansu jest jednak tylko częściowo słuszna i po części stanowi projekcję własnych ideałów pozytywizmu.

Współcześnie dostrzega się wiele idei uznawanych dawniej za typowo renesansowe w średniowieczu, a także szeroką zależność myśli renesansowej od myśli średniowiecznej. Katoliccy historycy idei idą nawet dalej, w filozofii renesansowej nie tylko nie dostrzegając przełomu, ale wręcz widząc w niej nieudaną kontynuację filozofii nominalistycznej – Étienne Gilson nazywa renesans „zepsutym średniowieczem”, na wzór dawniejszego terminu „zepsuty Renesans” którym określano barok.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Renesans

***
Poniższy tekst jest trochę "dziwnie" napisany, ale nie o to chodzi:

XIX wiek był czasem wielkich i znaczących kryzysów historycznych, które niejednokrotnie rozpoczynały się od wielkiego i powszechnego optymizmu. Był to również czas wielkiej wiary w coraz lepszą przyszłość, która była bardzo powszechna wśród obywateli. I o tym wszystkim pisał Burckhardt. Z powodu tematyki, jaką odważnie poruszał, nazywano go "Kassandrą zachodnioeuropejskiej burżuazji". On należał do niewielu ludzi, którzy uważali, że przyszłość która tak chętnie przyjmuje militaryzm, industrializację, jak również demokratyczne instytucje pielęgnujące kulturalny uniformizm, doprowadzi to wszystko do upadku.

Swoje poglądy wyrażał jedynie podczas własnych wykładów, w listach, nigdy nie miał tyle odwagi, aby je upublicznić. Stawał się coraz bardziej znany, dopiero po jego śmierci, która miała miejsce 8 sierpnia 1897 roku. Wtedy też jego notatki z różnych wykładów i korespondencja zostały wydane.

Jakob Burckhardt był jednym z pionierów, który odważnie dokonał zmiany, czy transformacji w filozofii dziejów. "U podstaw tej zmiany leżała wroga postawa wobec tego, co nazywał optymizmem historycznym, wobec wszelkiego, socjalistycznego i konserwatywnego utopizmu i wobec wszelkich wersji zasady postępu historycznego". Na tym fundamencie wyrosła nowa filozofia dziejów, która skupiła się na badaniach życia historycznego, jak również pokazywaniu jego głównych aspektów.

Burckhardt nazywany był powszechnie "filozofem klasycznym", z powodu jego krytycznego stanowiska co do filozofii Hegla. W żaden sposób nie rozumiał skąd jest tak żywe zainteresowanie i ciekawość w związku z tą filozofią. [w jego czasach]

Hegel był przekonany i powszechnie głosił, że wszystko sprowadza się do historii, wszystko podlega ciągłemu ruchowi i zmianie.

https://www.bryk.pl/wypracowania/pozostale/filozofia/14996-burckhardt-krytyka-filozofii-historii.html#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=firefox

Atak przy okazji, to jest i druga jej książka warta przeczytania:

"Włoski Handel Czarnomorskimi Niewolnikami w Późnym Srednowieczu"

https://www.ceneo.pl/59699

Z czegoś trzeba żyć. 

W dzisiejszych czasach wygląda to trochę odmiennie. Niektóre elementy się nie zmieniły:

arabski fiskalizm + żydowski kredyt + zarząd czerwonych mandarynów = wielki reset 

Intelektualny desant arabski jest próbą usprawiedliwienia arabskich metod rządzenia przez rzekomo chrześcijańskich władców. Ta totalna władza naf majątiem i życiem i duszą poddanych jest pokusą nie do przezwyciężenia....swoją drogą już kiedyś wspominałem, że islam to zjawisko hybrydowe - kultura zapożyczeń: ceremoniał dworski-perski, strój-żydowski, architektura-bizantyńska, nauka-grecka (po przetłumaczeniu na arabski greckich dzieł). 

Jak ulał pasuje to do tetenów Włoch, gdzie na każdym kroku mamy te hybrydy....zwane przez historyków sztuki oryginalnym włłoskim wkładem w kulturę i sztukę....i z Włoch tę  hybrydę próbowano eksportować dalej na północ.

Jakby ktoś miał jakieś jeszcze wątpliwości to dodam, że antropocentryzm - tak silny w tym tzw. tenesansie - to po prostu pogaństwo greckie (choć człowiek-bóg to eynalazek Egiptu...i stamtąd Grecy zawlekli to do swoicj miast, a potem do Rzymu).

Bardzo mi się podoba notka i komentarze. PS. Czy rzeczywiście Ferrante był marrano? Skąd Burhardt to wiedział?

Warto się zająć tym Dantem...

:-)

Cyfry arabskie tak naprawdę są cyframi indyjskimi. Arabowie przejęli ten praktyczny zapis. Jak wszystko inne:)

Ciepło, coraz cieplej ... Czy pisze Abulafi coś o interesach Fryderyka we Florencji?

Michał Szkot, dominująca postać wśród naukowców Fryderyka, spędził większość swojego życia zawodowego w Toledo i przybył do cesarza z doświadczeniem jako tłumacz i człowiek magii.

Moje podkreślenie. Magia i kabała to niekoniecznie to samo. A jednak magia, astrologia, alchemia babilońska ujęte w syntezę kabalistyczną w wieku XII mają znowu propagandowe/profilerskie zastosowanie jak za czasów Nimroda, ale chyba z nową jeszcze funkcją, mianowicie pozbierania/wzięcia na przynętę i za pysk wszystkich cwaniaczków którzy wywabiają trypra szarą maścią i produkują nalewki do skracania życia nieporządanym członkom rodziny w tym nienarodzonym w łonie ich nieszczęśliwych matek, a którzy tym sposobem na bakier z Kościołem. Czyli wziąć ich na wabia, na haczyk, za pysk i do roboty za samo niemanie styczności z katem.

Nie tylko adeptom ale i klientom. Był jeden cesarz który miał hopla na punkcie nieśmiertelności. Adepci zaś rozpuścili legendy/pogłoski, że rtęć zapewnia życie wieczne. Cesarz w to wierzył szczerze i łykał rtęć codziennie nie wiem ile ale łykał. Chyba że to była przykrywka na leczenie trypra. A to wtedy przepraszam. 

Nie mam co wcinać się merytorycznie /niemerytorycnie w rzeczy samej/, ale rzec pragnę, że Twoje "włoskie" notki czyta się z wypiekami na twarzy i umyśle. Już to pisałam: są jak orzeźwiający przeciąg w piwnicy /wiedzy/ pełnej zaduchu i pajęczyn zwodniczych. Chwała także komentatorom za właśnie merytoryczny ciąg dalszy lub uzupełnienia. 

Po prostu: Jasność widzę nareszcie! Jasność! 

:)

pasywność nie popłaca gdy ogień na pokładzie. wypada wypaść z ramek błogiej konsumcji i wrzucać wypisy pożyteczne ;-)

Akurat słabo. On bardziej punktuje powiązania Lombardii z Fryderykiem.

Florencja to co prawda rejon walk między gibelinami a gwelfami, jednak jak pisze autor "Fryderyk nie cieszył się uznaniem w Toskanii". Wg tego autora Florencja miała dojść do potęgi dekady po 1250 r. czyli na długo po śmierci Fryderyka. 

To co jest ciekawego o Florencji to to, że herezja katarska miała tam największe wpływy spośród włoskich miast. 

Później pada takie stwierdzenie: 

(...) północnowłoscy heretycy mieli tendencję do stawania po stronie Hohenstaufenów, ich jedynej obrony przed papiestwem. W tych latach stało się jednak jasne jak gorzkim przeciwnikiem herezji był Fryderyk: postrzegał ją jako  zaprzeczenie władzy królewskiej ponieważ heretycy zakwestionowali przyjętą relację między Bogiem a człowiekiem, w której on, jako monarcha naznaczony przez Boga, był postacią centralną.

Ciekawe, że Fryderyk nie widział w herezji zagrożenia Wiary tylko heretycy psuli mu jego charyzmat boskiego namaszczenia.

Swoją drogą to już na naszej wiki piszą, że Fryderyk traktował obronę Wiary instrumentalnie : W 1220 r. ogłosił dekrety przeciw heretykom, którzy od 1224 r. zgodnie z wprowadzonym przez niego prawem mogli być karani karą śmierci wykonywaną przez spalenie na stosie, nawet za krytyczne nastawienie do dogmatów kościelnych[2]. Te ustępstwa wobec Kościoła, wynikały głównie z zabiegów o poparcie biskupów dla elekcji syna cesarza, Henryka, na króla rzymskiego.

Nie można zapominać też, że Abulafia jest wiadomego pochodzenia, no i do tego to brytyjski historyk. Ta książka to jednak próba zafałszowania historii moim zdaniem, on go przedstawia jako władcę kompromisowego, tylko ci wredni papieże mu przeszkadzali i bardzo chcieli go zniszczyć. Współistnienie chrześcijan, muzułmanów i żydów twórcze i oczywiście ożywcze.Mocno antypapieskie tendencje są widoczne w tej książce. Stoi również w opozycji do Kantorowicza, Burckhardta i Thomasa van Cleve o której to książce pisze  jako "mrocznej wycieczce po jego panowaniu", cel tej książki jest chyba jasny.