Dziś kolejna porcja wzruszeń związanych z emisją serialu „Polowanie na ćmy”. We wczorajszym odcinku odlecieliśmy w rejony bliskie Wylatowa, ale zacznę od początku. Tym zaś byt świt dnia 2 kwietnia, rocznica śmierci Jana Pawła II. Tego dnia odbył się koncert w Wadowicach, a ja jednym okiem, zauważyłem, że gwiazdą tego koncertu była pani Górniak. Tak, tak, ta sama, co opowiada, że żyje 4 tysiące lat, a Ziemią rządzą jaszczury poprzebierane za Żydów. I to wyobraźcie sobie nikomu z organizatorów tego koncertu nie przeszkadza. Pomyślałem więc, że muszę obejrzeć kolejny odcinek przygód Szlimakowskiej, emitowany w dzień śmierci wielkiego papieża, bo na pewno będzie tam coś smakowitego. I rzeczywiście, nie zawiodłem się.

Teraz nie zacznę od początku. Najpierw scena tak gdzieś ze środka. Szlimakowska, w swojej kunsztownej fryzurze, z poupinanymi włosami, stoi pod prysznicem w łazience i polewa swoje ciało wodą z prysznica. Kontrakt z aktorką opiewał tylko na pokazanie ramion i kawałka pleców oraz fryzury, więc żadnej obsceny tam nie ma i żadnych cielesnych atrakcji też nie. Film bowiem prezentuje duże ilości gwałtów i przemocy seksualnej, ale żadnych biustów i łon tam nie pokazują, czyli jest inaczej niż w reklamach bielizny, o wiele bardziej siermiężnie. Łazienka Szlimakowskiej jest lepsza niż łazienka Fryderyka Wielkiego w Lądku Zdroju. I to jest coś zaskakującego, albowiem demaskuje ambicje twórczyń scenariusza, a także wszystkich istot, które tę produkcję poparły. Dadzą się one streścić w zdaniu – ach być taką burdelmamą jak Szlimakowska i kierować zespołem oddanych artystek działających w słusznej sprawie!

Ktoś może powiedzieć, że przesadzam, ale sami obejrzyjcie sobie tę Szlimakowską, a potem dowolny program publicystyczny prowadzony przez jakąś zasłużoną dziennikarkę. I zobaczycie, w całej jaskrawości, jak pisał poeta, w co się tam, w tej telewizji gra. Można więc śmiało powiedzieć, że serial „Polowanie na ćmy” jest w istocie projekcją całkiem współczesnych marzeń top managmentu zatrudnionego w telewizji państwowej. Jak ten top managment traktuje widza? Już sobie nie raz o tym mówiliśmy, ale nie zaszkodzi przypomnieć. W jednej z pierwszych scen odcinka prostytutka i rewolucjonistka w jednym – Aleksandra, idzie na Nalewki, gdzie widzimy szeregi wymytych do czysta żydowskich sprzedawców wszystkiego, w białych koszulach, dobrych marynarkach i lśniących czystością kitlach. Po co ona tam idzie nie wiemy, ale wkrótce okazuje się, że ma przekazać ważne papiery. Co to za papiery? Nikt nie wie. Jakiś list chyba. Zanim go przekaże spotyka żydowską dziewczynę, w bardzo kunsztownej fryzurze, prawie tak samo kunsztownej jak u Szlimakowskiej. No i ona, ta Żydówka, wszystkich pogania i chce rządzić. Mówi też, bez związku z sytuacją, że chce się kształcić, a Polacy wychowują analfabetów do tej całej rewolucji. Dlaczego? Otóż dlatego, że analfabetom łatwiej cisnąć kocopoły o patriotyzmie i odrodzeniu ojczyzny. Przyznam, że nie uwierzyłem w to co słyszę. Oto w rocznicę śmierci papieża na rynku w Wadowicach występuje osoba lansująca Reptilian, A w serialu nakręconym na podstawie twórczości niejakiego Holewińskiego, lansowanym przez niego samego, jako rzecz bardzo patriotyczna, o odrodzeniu się polskości, padają takie słowa. Dalej było jeszcze lepiej. Główny zły przychodzi do jeszcze gorszego, czyli do Markgrafskiego i żąda 5 tysięcy rubli rocznie. 5 tysięcy rubli rocznie!!!!!!!!! Te idiotki scenarzystki nie sprawdziły nawet ile wart był jeden rubel! Za co? Za intrygę, która ma polegać – uwaga – na tym, że na ulicę wyjdą tak zwani zwykli Polacy, żeby rozprawić się z kurwami, które demoralizują całe miasto. Poza tak sformułowanym programem nie ma w tej intrydze nic. I nikt jeszcze nie wie w jaki sposób tajniak obracający się wśród alfonsów ma zamiar wyprowadzić na ulicę „zwykłych Polaków”, którzy będą przecież mordować dziwki. Uważam jednak, że pomysł, by ten akurat odcinek puścić 2 kwietnia i liczyć na to, że nikt nie zauważy, jest po prostu świetny. Kto za tym stoi? Dyrektor programowy jedynki? Czy sam szef TVP pan Matyszkowicz? Nie mogę tego dociec.

Serial zamienia się powoli w zestaw nie powiązanych ze sobą w żaden sposób scen. Jest produkcją propagandową, wymierzoną w widza, czyli jawnie antypolską. Akcentuje się w nim swobodę obyczajową i rewolucyjny postęp. A wyszydza ludzi, którzy z jednym i drugim nie mają nic wspólnego. Żeby to jeszcze miało jakiś sens i było wewnętrznie spójne. Tak jednak nie jest. Aktorzy zachowują się, jakby ich pozostawiono na planie samych i kazano improwizować. Scenariusz zaś odjeżdża pospiesznym pociągiem do Wylatowa. Najlepsza scena rozgrywa się w synagodze. Oto bezczelna żydowska dziewczyna w kunsztownej fryzurze burdelmamy, bierze ślub, choć przecież stawiała wszystko na wykształcenie. Aha, nazywa się ona Hana, a jej mąż Hersz. Mam nadzieję, że nie chodzi o Hersza Smolara. Brat dziewczyny stoi na tym ślubie i mruczy pod nosem, że spierze męża jeśli zabroni Hanie się kształcić. Wszyscy ubrani są w swoje codziennie stroje, nikt nie przyszedł na uroczystość. Każdy stoi, jakby przed chwilą oderwał się od szatkowania kapusty. Czyli scenariusz zmierza, wbrew oporowi materii, do zaplanowanego końca, czyli do wywyższenia i podkreślenia roli współczesnych kobiet w ogóle, a scenarzystek w szczególności. Oczywiście chodzi o kobiety postępowe, te co są za rewolucją, nie jakieś zwykłe kobiety, których mężowie, podpuszczeni przez alfonsów, zmanipulowanych z kolei przez tajną policję i służby, będą mordować Bogu ducha winne prostytutki.

No, ale mamy ten ślub i wtedy do synagogi wkraczają zamaskowani mężczyźni z bronią, terroryzują wszystkich i porywają pannę młodą. Potem zaś widzimy, jak aktor z przyklejoną nieudolnie brodą, udający starego Żyda, przekonuje głównego złego, żeby wypuścił jego córkę. Scena rozgrywa się u golarza, a występują w niej także: mąż porwanej i jej brat rewolucjonista z Bundu. Nie mogą sobie poradzić z tajniakiem, który bierze od nich pieniądze i nic nie chce im w zamian dać. Potem pokazują tę pannę młodą, która została sprzedana żydowskiemu gangsterowi nazwiskiem Winawer, najgorszemu ponoć w całym mieście – jest przywiązana za ręce do słupa i siedzi na ziemi oparta o ścianę. I ten Winawer ma zamiar wysłać ją do Argentyny. No, ale statek odpływa za dwa tygodnie, czego nie rozumie tajniak żądający, by Hanę wyekspediować do Buenos Aires już teraz. Dlaczego? Bo wie, że wybuchnie rewolucja, a zwykli Polacy wyjdą na ulicę i będą atakować domy publiczne pełne szczerych, postępowych i sympatycznych rewolucjonistek w kolorowych majtkach. Normalnie będzie prawie jak 2 kwietnia 2023.

Nie muszę nikomu mówić co stałoby się gdyby jakiś idiota uprowadził żydowską narzeczoną w czasie ceremonii ślubnej. Najpierw ruszyliby za nim w pościg wszyscy tajniacy jacy znajdowaliby się w mieście. Wszyscy bowiem siedzieli w kieszeni żydowskich organizacji. Nie mieliby jednak szansy na schwytanie go i zarobienie paru rubli, albowiem gość nie doszedłby nawet do zajmowanej przez siebie nędznej nory zamienionej w lokal mieszkalny. Zostałby zarżnięty po drodze. To samo stałoby się ze wszystkimi, którzy mieliby z tą akcją cokolwiek wspólnego.

W serialu mamy jednak wizję nieco inną, która paraliżuje pracowników telewizji państwowej, wystarczy bowiem im pokazać nawet nie całego, ale pół Żyda, żeby uznali oni program za odpowiedni dla pasma najwyższej oglądalności.

To nie koniec. W serialu rozwija się wątek przyjaźni pomiędzy Rosjanką, żoną oficera policji, a burdelmamą Szlimakowską, która jest sławną na całe miasto kreatorką mód i wyznacznikiem stylu. Rosjanka i Szlimakowska spotkają się w chińskiej herbaciarni, gdzie znajduje się też palarnia opium. Jest ona umieszczona wprost przy wejściu, tak żeby każdy stójkowy, który tamtędy przechodzi widział, co dzieje się w środku.

Musimy się zgodzić z główną scenarzystką, że prawda historyczna nie istnieje, Warszawa zaś roku 1905 musiała przypominać nieco Nowy Jork lat trzydziestych, żeby wyobraźnia scenarzystek w ogóle wytrzymała tak ciężką próbę, jak ten serial.

Aha, jest jeszcze pogubiony pederasta, kochanek zamordowanego w poprzednim odcinku mecenasa. Przychodzi on do głównego złego i mówi, jak Wilson do złego policjanta, w jednym z odcinków serialu „Dr House” – potrzebuję 30 srebrników. Płacze przy tym – pederasta, nie Wilson – i mówi, że wszystkiemu jest winna Szlimakowska.

Pierwszy maja wypada co prawda w poniedziałek, ale w poprzedzającą go niedzielę też na pewno będzie jakiś odcinek silnie korespondujący ze współczesnością. Już nie mogę się doczekać co nam wtedy pokażą.

---

tagi: rewolucja  polska  historia  styl  telewizja  prawda  odrodzenie  burdel  polowanie na ćmy 

	gabriel-maciejewski
	3 kwietnia 2023 09:12

28     2586    13 zaloguj sie by polubić