Po wczorajszej dyskusji pod tekstem ustalono co następuje – bogowie olimpijscy są zarządem fenickiego konsorcjum, które z ukrycia – bo taniej – rządzi światem greckim. W pewnym momencie próbuje ten świat przejąć jawnie, a my widzimy to jako najazd perski, jeden i drugi. To się nie udaje ze względu na chwilowe wzmocnienie żywiołów lokalnych i gwarancje udzielone Grekom przez jakąś inną potęgę. Nie wiemy dokładnie przez którą, ale mamy pewne sugestie. Na prawdziwość tego tropu wskazuje postawa kapłanów w Delfach, którzy na początku wojen perskich gorąco – poprzez Pytię – nakłaniają Greków do uległości. Możemy o tym poczytać w książce prof. Kazimierza Michałowskiego zatytułowanej Delfy. Można więc rzecz ująć tak – dzieje heroiczne, w tym Homer, to próba wyzwolenia się miejscowych, attyckich i peloponeskich watażków, uważających się za szlachtę, licznych i dobrze władających bronią, spod wpływu Fenicjan, którzy obsiedli brzegi mórz, Olimp i Delfy. Idzie to różnie, albowiem ani Hellada, ani Fenicja nie działają w próżni. Sprawy toczą się ze zmiennym szczęściem, aż w końcu dochodzimy do momentu, kiedy arystokracja jest zdeprawowana, a lud sprzedawany w niewolę. I wtedy pojawia się Solon. Nie powiem czyje miał on gwarancje, albowiem byłoby to zbyt wielkim szokiem…No dobra, powiem….Solona odwiedza w pewnym momencie osobnik, którego Diogenes Laertios nazwa Anacharsis Scyta. Ów człowiek jest synem króla Scytów i przybył do Aten, żeby przeszczepić na grunt scytyjski ateńskie prawa. Sprawa jest niesłychanie poważna, a robi się jeszcze poważniejsza, kiedy uświadomimy sobie dwie kwestie. Pierwsza – Diogenes Laertios nazywa Anacharsisa Scytę pierwszym filozofem ze szkoły cyników. Druga zaś dotyczy najazdu Scytów na Azję Mniejszą, w czasie kiedy potęga perska zaczyna rosnąć. Rośnie i rośnie, aż nagle wpadają Scytowie, rozpieprzają wszystko w drobny mak, dochodzą do granic Egiptu, wymuszają haracz na faraonie i wracają do Azji Mniejszej. Tam rządzą się jak chcą przez dwadzieścia osiem lat, jak pisze Herodot. Anacharsisa Scyty nie ma już wtedy między żywymi, albowiem naobcowawszy się z Solonem, przesiąknięty jego nauką, wrócił do swojego rozległego kraju i wybrał się z bratem na polowanie. Tak się nieszczęśliwie złożyło, że jego brat strzelił z łuku i trafił Anacharsisa wprost w krtań. Co za pech…Nie wiemy co się działo dokładnie w Scytii, ale poetycka i mitologiczna wyobraźnia, którą wykształciło w nas obcowanie z mitami greckimi oraz późnymi, a także współczesnymi ich redakcjami, podsuwa nam różne malownicze obrazy.

Ci Scytowie, którzy zapędzili się do Azji mniejszej stracili w końcu impet i usiłowali się dogadać z Persami. Tamci zaprosili ich i ucztę i wymordowali. Na pewno mieli czyjeś gwarancje. I raczej na pewno fenickie. Aha, ponoć najazd scytyjski na Azję dokonał się, albowiem Scytowie ścigali Kimmerów. To się zawsze tak mówi – Kimmerowie, wrogowie rewolucji, kontra, czy co tam sobie pierwszy sekretarz wymyśli.

Jak wiemy Solon rozpoczął budowę floty, a sytuacja ogólna nie pozwoliła na jej natychmiastową likwidację. Flota sobie rosła, a Persowie w ekspresowym tempie usiłowali podbić Jonię, czynili to także za pomocą podstępów, które podsuwał im niejaki Tales, nazywany filozofem przyrody. Potem jego miejsce zajął Anaksymander, o którym wiemy mało, ale prof. Legutko nazywa go kolegą Talesa. O innych na razie nie będę pisał.

Problem Greków polegał na tym, że stracili oni swoich bogów i swoje wyrocznie – Ateńczycy zorientowali się pierwsi o co chodzi z Delfami i założyli sobie własną wyrocznię Apollina na Delos – a nie potrafili wypracować sensownej formy rządów – miotali się pomiędzy demosem, a oligarchią. I czynili to w czasach, kiedy wokół rosły potężne i agresywne monarchie. Spór zaś wewnętrzny był stale podsycany przez ludzi zwanych filozofami. Kiedy okazało się, że nie uda się kolportować i utrzymać wpływów kosmogonii przekształconej w filozofię przyrody, ktoś wpadł na pomysł, żeby postawić rzecz na gruncie moralnym. To znaczy postaw osobistych i ich relacji z państwem. I tak właśnie Sokrates zaczął wychowywać degeneratów, którzy doprowadzili do upadku Aten i zniszczenia ich floty. Zamiast bowiem archaicznych, achajskich mafii, złączonych omertą, powstawać zaczęły w Helladzie struktury jawnie oparte na korupcji. Jeśli ktoś nie wierzy, niech przeczyta ten fragment Wojny Peloponeskiej:

Lud, słuchając tego, z żywą niechęci ą odnosi ł się z początku do sprawy oligarchii; dok ładnie jednak pouczony przez Pejzandra o tym, że nie ma innego ratunku, przestraszył si ę i w nadziei, że zmiana ta będzie chwilowa, ustąpił. Uchwalono, że Pejzander wraz z dziesięcioma innymi mężami uda si ę do Tyssafernesa i Alkibiadesa i zawrze układy, jakie wydadzą si ę im najwłaściwsze. Wobec tego, że Pejzander oczerni ł Frynichosa, lud odebrał dowództwo Frynichosowi i jego koledze Skironidesowi, a na ich miejsce wysłał do floty jako strategów Diomedonta i Leonta. Oczerniając Frynichosa, jakoby ten wydał Jazos i Amorgesa, Pejzander w istocie uważał, że Frynichos będzie niewygodny podczas rokowa ń z Alkibiadesem. Pejzander obszedł również istniejące od dawna w mieście tajne związki, służące wzajemnej pomocy przy procesach i wyborach, i wezwał je, aby naradziły się i wspólnymi siłami obaliły demokrację. Urządziwszy wszystko tak, aby zapobiec dalszej zwłoce, sam z dziesięcioma mężami wybiera się w drogę do Tyssafernesa.

Można oczywiście zapytać – jak to było możliwe, że oni robili te podchody, zakładali te stronnictwa jawne i tajne, zamiast ściągnąć do Aten wojsko jakiejś potęgi i sprawę rozwiązać gwałtownie. Pewne sugestie dotyczące tej kwestii znaleźć możemy w książce, którą wskazał mi betacool. Jej autorem jest Leonhard Schumacher, a nosi ona tytuł Niewolnictwo antyczne. Dzień powszedni i los niewolnych. Napisano tam, że na agorze w Atenach rezydowało stale trzystu scytyjskich łuczników. Trzystu scytyjskich łuczników!!!!!!!!!!!!? Przenieśmy się na chwilę w sferę mitów i przypomnijmy sobie jak tam się wszystko ze sobą miesza, ile jest wersji i wariantów. Przypomnijmy sobie też trzystu Spartan stojących na przesmyku w Termopilach. Że co? Że to niemożliwe? Oczywiście, a wyrocznia Apollina wzywająca Hellenów, by ukorzyli się przed Dariuszem, to możliwe? A jednak. Porzućmy to i przejdźmy do innej wizji. Żeby umotywować rozwój wypadków i swoją politykę, oligarchia wystawia na agorze Sokratesa, który opowiada tam te swoje dyrdymały i jest po cichu przez kogoś przekupywany, a poznajemy to po próbie szantażu jaką podjął wobec swoich patronów i niedawnych uczniów, wyrażoną w słowach – wiem, że nic nie wiem. Każdy kto żył w zhierarchizowanej strukturze wie dobrze, co to znaczy, kiedy kierownik działu na zebraniu dotyczącym wyników sprzedaży wstaje i mówi – ja nic nie wiem, pierwsze słyszę. To jest za każdym razem ten sam błąd strategiczny i pokusa jednocześnie. Ojcem tej figury retorycznej jest Sokrates. Jak pamiętamy nie miał on łatwego życia, codziennie łaził na tę agorę i tam coś opowiadał, a ludzie władzy, bądź za takowych się uważający, kopali go po zadku i targali za włosy. Żaden jednak nie wyskoczył doń z nożem, choć zapewne wielu miało ostre narzędzia przy sobie. Dlaczego? Bo na dachach stało trzystu snajperów, którzy tylko czekali, aż jakiś dureń się zdecyduje. Byłby to też znak do rozpoczęcia rzezi i wprowadzenia rządów starej oligarchii z Platonem na czele. No, ale ludzie reprezentujący banki fenickie nie chcieli rozlewu krwi, bo ten szkodzi przede wszystkim interesom,  a poza tym byli świadomi, że nad północną granicą tupie już w zwartych szeregach armia macedońska. Wymyślili więc ten proces. Co było potem na razie nie powiem. Może tylko tyle, że w mieście znów zjawili się cynicy. Po nich zaś stoicy.

Na koniec prośba od mojego kolegi

Polski Związek Niewidomych Okręg Lubelski Koło w Rykach zwraca się z prośbą o wsparcie finansowe na rzecz Koła.

 

Polski Związek Niewidomych w Rykach zrzesza osoby niepełnosprawne z dysfunkcją narządu wzroku, które z racji swojego inwalidztwa często żyją w izolacji. Organizujemy szkolenia, wycieczki, spotkania, które integrują osoby niewidome i słabowidzące w celu ich społecznej integracji, wyrównywania szans w dostępie do informacji, edukacji, zatrudnienia i szeroko pojętej aktywności społecznej a także w celu ochrony ich praw obywatelskich.

Efektem spotkań są min. oddziaływania psychologiczne, przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu, akceptacja niepełnosprawności, które mają ogromne znaczenie w przypadku osób niewidomych.

Dzięki przyjaznej dłoni ludzi dobrej woli możliwa jest realizacja naszych celów i zamierzeń. W imieniu naszego stowarzyszenia oraz jego członków wyrażamy głęboką wdzięczność za ofiarowaną pomoc i życzliwość.

 

Jeśli nie masz innej możliwości – można nam pomóc w działaniu przeznaczając 1,5 % podatku na PZN w naszym powiecie.

 

Krajowy Rejestr Sądowy - nr KRS: 0000007330

z dopiskiem na cel: Koło w Rykach

 

 

---

tagi: grecja  fenicja  sokrates  bogowie  scytowie  persowie  platon  olimp  półbogowie 

	gabriel-maciejewski
	6 lutego 2023 10:10

39     3240    15 zaloguj sie by polubić