Na blogu Stanisława Ordy, w Szkole nawigatorów, poruszono wczoraj bardzo ciekawy wątek dotyczący tak zwanych narracji paleoastronautyczych. Chodzi o to, że od długiego czasu ludziom wmawia się iż na Ziemi w dawnych czasach wylądowali kosmici i to oni stworzyli naszą cywilizację. Trend ten dysponował zawsze poważnymi budżetami, choć sądzę, że zaraz mogą pojawić się tu językowi puryści, którzy stwierdzą, że trend nie może dysponować budżetami. Zapewniam wszystkich, że może, bo trendami kierują ludzie, którzy mają zamiary tak pokrętne, że wysiadają przy tym wszystkie, najczarniejsze nawet plany kosmitów. To oni nadają trendom osobowość i potrafią tchnąć w nie życie. Ze zdziwieniem przeczytałem, że różne ufologiczne historie, lansowane w Polsce w latach osiemdziesiątych miały nad sobą patronat Muzeum Techniki. Oznacza to po prostu, że miały patronat państwa. To nie powinno mnie dziwić, a jednak dziwi. Nie powinno, bo przecież państwowe wydawnictwa wypuszczały na rynek książki o UFO, zatrudnieni w państwowych instytucjach ludzie jeździli po szkołach i opowiadali dzieciom o mitologii ludu Dogonów z Mali. Ja sam przeżyłem taką przygodę, była u nas w podstawówce pani podająca się za dziennikarkę, która wciskała nam ten kit. Najpoważniejszy peerelowski astrolog, Leszek Weres, o którym mówiono, że w latach siedemdziesiątych studiował w Kalifornii teorię gier czy coś podobnego, pisał o tych Dogonach w swojej książce „Astrologia, mity i rzeczywistość”. Książka ta zalała rynek w początku lat osiemdziesiątych, była dosłownie wszędzie, w każdej księgarni i kiosku. Miała, podobnie jak buntownicze i idące wbrew linii partii publikacje Łysiaka oraz demaskujące zabójcze mikroby z katedry wawelskiej, książki Zbigniewa Święcha, przekonać ludzi, że świat nie jest taki jak się wydaje. I ja, przyznam się tu uczciwie, dałem się przekonać. Na swoje usprawiedliwienie mam to, że byłem dzieckiem i jako dziecko wierzyłem w słowo pisane. Najgorsze było to, że wierzyła w nie także moja matka, która mi te książki kupowała. Święchowi nie uwierzyłem, ale ufologom jak najbardziej.

Podstawowym wyjaśnieniem dla intensywności tej kampanii jest formuła – robili to, żeby uderzyć w Kościół i zanegować Ewangelię. To pewnie prawda, ale mnie interesuje coś innego. Jeśli za komuny były budżety przeznaczone na oszukiwanie młodych ludzi, na zmieniania im systemowo światopoglądu na ufologiczno-techniczny, to znaczy, ze komuna traktowała ludzi serio i ludzie ci byli jej do czegoś potrzebni. Jeśli dziś do kanonu lektur trafia poeta Wencel, a dobra zmiana puszcza w eter całkowicie bezkosztowe fejki, o których pisał wczoraj toyah, to znaczy, że zmieniło się coś istotnego w relacji władza-poddany, a w dodatku władza nie jest tego świadoma. Nie mówcie mi, że jest inaczej. Oni z całą pewnością nie są tego świadomi, bo relacje władza-poddany ustawiane są na poziomie trendów, a nie na poziomie kampanii medialnych przed wyborami. Trend zaś to sprawa poważna i stoją za nim poważne działy kreacji lokowane na bardzo wysokich piętrach, a nie żadni, przepraszam za wyrażenie zasrańcy z sieciowych agencji reklamowych.

No więc trend jest taki, że władza ma lekceważyć obywateli. Jak ustaliliśmy władza, przynajmniej ta nasza, obecna nie jest świadoma trendu i lekceważy obywateli z uśmiechem na ustach, cała zadowolona, że wychodzi tanio i bardzo przekonująco. No więc my tutaj mówimy – niskie koszta są pułapką, a o przekonaniu kogokolwiek nie ma mowy. Pomysł, by sprowadzić do Polski gwałcicieli z Rimini jest pomysłem idiotycznym i propagandowo ustawionym na poziomie detektywa Rutkowskiego. Pomysł, by wystąpić o odszkodowania wojenne wobec Niemiec jest pomysłem podsuniętym przez kogoś, kto bada możliwość wyciśnięcia z Niemców jeszcze jakichś groszy i chce się posłużyć dobrą zmianą jako pasem transmisyjnym dla tej gotówki. Korzyścią jaką miała z tego fejku odnieść dobra zmiana, było pewnie zdobycie punktów u ludzi, którzy wierzą, że takie gesty są oznaką stanowczości i powagi rządu. Jest dokładnie na odwrót. Jeśli ktoś przypuszcza, że dziennikarze z opozycyjnych mediów podsuwają politykom dobrej zmiany fałszywe narracje i usiłują ich złapać w pułapkę, ten się myli. I jedni i drudzy tkwią w pułapce, z której nie ma wyjścia, bo nie ma nikogo, kto przestawiłby zwrotnicę narracji obowiązujących w tym cholernym dyskursie publicznym. Człowiekiem, który trzyma wajchę, za zgodą i wiedzą rządu, jest Eryk Mistewicz i to jest dramat prawdziwy. Jest on bowiem jeszcze gorszy niż Rutkowski, tyle tylko, że swoje obsesje trzyma w ukryciu.

Czy możemy coś zrobić w sprawie poprawienia jakości relacji pomiędzy władzą a poddanym, czy my możemy w jakiś sposób zmienić trend, na którego uosobienie i ożywienie poszły, jak mniemam znaczne pieniądze? Oczywiście, że możemy, czynimy to od lat i dlatego jesteśmy kompletnie zamilczani. Władza, która pochopnie dała szansę blogerom, teraz chce tę szansę już nawet nie odebrać, bo nic się odebrać nie da, ona chce blogerów unieważnić. To jest tendencja globalna, podobnie jak globalną tendencją było promowanie kosmitów. Pisaliśmy już o tym. Tak, jak angażowano różne autorytety i tak zwanych poważnych ludzi do promowania UFO, tak dziś angażuje się się Zybertowicza do tego, by mówił, że internet to populizm. A to dopiero początek, bo będzie znacznie dynamiczniej, poczekajcie niech się tylko zaczną obchody rocznicy niepodległości oraz rocznicy bitwy warszawskiej. Nie pozbieramy się. Pietrzak ponoć powrócił do projektu łuku triumfalnego nad Wisłą i znów są prowadzone jakieś rozmowy.

Trzeba koniecznie rzec słów kilka na temat materii tak delikatnej jak ludzka potrzeba wiary w moce nierozpoznane. To jest siła w wielu umysłach przemożna. W tych silniejszych nie ma pokusy demaskacji owych sił, ale w słabszych, które pochłanianiem narracji medialnych zajmują się tylko dorywczo, taka potrzeba jest wyraźna. Powstają więc całe sektory produkujące odpowiedzi na te jakże przecież kłopotliwe pytania. My sami w tym uczestniczymy, a ja Was tu przekonuję, że jest jakiś trend, który w dodatku dysponuje budżetami. Czy to nas czasem nie kompromituje? Moim zdaniem nie, a ja postaram się wyjaśnić tę subtelność. Jak już powiedziałem w Klubie Ronina, nie mam charyzmatu, który pozwalałby mi uwodzić tłumy i kierować masami. Nie mam, nie miałem i miał nie będę. Nie mam właściwości hipnotycznych, a gdyby ktoś próbował mnie nimi obdarować odmówiłbym z całą pewnością. Co mam? Mam siłę, która każe mi przekonywać ludzi, żeby próbowali coś robić. Nawet jeśli słabo to idzie, nawet jeśli nie widać końca, nawet jeśli działania te nie spotykają się ze szczególnym zainteresowaniem, ja zawsze będę nakłaniał wszystkich do działania. W naszym tutaj przypadku działanie oznacza pisanie i polemikę. To nas odróżnia od zahipnotyzowanych konsumentów treści tajemniczych. Mamy, póki nam go jeszcze Zybertowicz nie odebrał, w ręku narzędzie, które możemy doskonalić i szlifować. Możemy się nim posługiwać samodzielnie, każdy na swój sposób. Tak jak robią to koledzy Betacool, czy Stalagmit, a także Rotmeister, no i inni, nie będę wymieniał wszystkich. Kłopot polega na tym, że czasem słabnę. Jakoś się z tego podnoszę, ale mam wrażenie, że musi tu być więcej osób do końca przekonanych o słuszności tak zarysowanej misji. Musi ich przybywać.

Powinniśmy sobie zdawać sprawę z tego, że to nie my kreujemy trendy, ale nie jesteśmy wobec nich bezradni. I to jest najważniejsza konstatacja, a także rozróżnienie. Są bowiem ludzie, którzy wychowują bliźnich do bezradności, do cielęctwa i tępoty. I jeszcze zbierają za to oklaski. I to mnie irytuje bardzo. No, ale nie będę marnował czasu na nich czasu.

 

Teraz ogłoszenia.

 

Oto musimy stanąć w prawdzie i ponieść odpowiedzialność za nieprzemyślane decyzje jakie stały się moim udziałem w tym i pod koniec zeszłego roku. Po sześciu latach prowadzenia wydawnictwa wiem już mniej więcej w jakich cyklach koniunkturalnych się poruszamy. Oczywiście nie potrafię tego opisać, ale biorę rzecz na wyczucie. I to wyczucie mówi mi, że jeśli nie zaczniemy już teraz opróżniać magazynu z książek, które na pewno nie będą się dynamicznie sprzedawać, położymy się na pewno. Nic nas nie uratuje. Zanim przejdę do rzeczy, chciałem coś jeszcze zaznaczyć. To mianowicie, że od dziś nie słucham nikogo. Nie biorę pod uwagę żadnych opinii, rad, cudownych przepisów na biznes i zwiększenie sprzedaży, nie robię też nic, co nie jest bezpośrednio związane z moją pracą. Słucham tylko siebie. Howgh. Weźcie to pod uwagę. Teraz clou. Nie sprzedamy nakładu wspomnień księdza Wacława Blizińskiego. To jest dla mnie już dziś jasne. Zajmują one poważną powierzchnię w magazynie i ona musi się zwolnić. Nie sprzedamy tego, bez względu na deklaracje jakie padają na temat tej książki oraz jej autora. Nie sprzedamy jej nawet wtedy jeśli obniżę cenę bardzo drastycznie, bo doświadczenia z obniżaniem cen książek mamy już za sobą i one nas o mały włos nie doprowadziły do katastrofy. Pomysł jest więc taki – wszystko co uzyskamy ze sprzedaży wspomnień księdza Wacława Blizińskiego, pod odliczeniu podatków rzecz jasna, zostanie przekazane na remont kościoła i plebanii w Liskowie, gdzie proboszczem jest dziś nasz dobry znajomy ksiądz Andrzej Klimek. To nie jest ekstrawagancja tak wielka jak „dżdżownica jest to:”, ale uważam, że trzyma jakiś standard. Nie mogę inaczej. Tak więc jeśli ktoś chce pomóc w remoncie kościoła i plebanii w Liskowie, niech kupi jeden egzemplarz książki księdza Blizińskiego i komuś go podaruje.

Zapraszam na stronę www.basnjakniedzwiedz.pl Michał wrócił już z urlopu, więc FOTO MAG jest już czynny. Zapraszam także do Tarabuka, do księgarni Przy Agorze w Warszawie. Do antykwariatu Tradovium w Krakowie, do sklepu Gufuś w Bielsku Białej, do sklepu Hydro Gaz w Słupsku i do księgarni Konkret w Grodzisku Mazowieckim. Nasze książki są także dostępne w Prudniku w księgarni „Na zapleczu” przy ulicy Piastowskiej 33/2

---

tagi: propaganda  państwo  obywatel  kosmici 

	gabriel-maciejewski
	10 września 2017 09:28

11     1775    8 zaloguj sie by polubić